Shocker (1989)

Aardige film maar op den duur is het geheel te bont en dan wodt het vervelend. Herzien.

ik heb hem pasgelden uit een 1 eurobak bij de videotheek meegenomen, ik heb er nog spijt van.. wat een baggerfilm ik had beter een ijsje voor die euro kunnen halen daar had ik GEEN rotte nasmaak aan overgehouden!

Nightmare on Elmstreet meets The Hidden.

Zeer vermakelijke horrorfilm uit de koker van Wes Craven, voordat hij de post-modernisme ontdekte met Scream.

De rockende soundtrack past lekker bij de film en de boven-natuurlijke trekjes zijn leuk gevonden.

Het personage Horace Pinker is toch best wel cool!

Dikke 3 sterren!

De versie van het nummer 'No more mr. nice guy' is van Megadeth, het origineel is idd van Alice Cooper, van de lp 'Billion dollar babies'.

...Fantastische recensie...:-)) !!!

Geen slechte film maar ik had er destijds meer van verwacht. Mitch Pileggi speelde de rol van smeerlap overigens voortreffelijk. Dankzij het nummer 'No more mr. nice guy' van Megadeth (toen die band nog goed was) heb ik min of meer deze film gezien.

Craven's nachtmerries.

De beroemde regisseur heeft er iets mee, zo ook hier. En dus wordt de kijker wederom getrakteerd op een fantasierijke droomwereld in combinatie met een eng verhaal over een bovennatuurlijke seriemoordenaar.

'Shocker' is vermakelijk, al heeft het een nogal ontspoord einde. Tevens is het script niet solide, maar echt storen doet dat niet. De film zou dienen als voedingsbodem voor o.a. 'Stay Tuned' en 'Fallen'.

Voor de cinefiel is dit sowieso een feest der herkenning, want Craven's dochter alsmede Raimi's broer doen mee. Evenals hoofdrolspeler Berg die later zelf furore zou maken als regisseur.

Goed.

Film die leuk start, maar ook snel begint te vervelen.

Alles wat vooraf de elektrische stoel gaat is spannend en interessant om naar te kijken. Hierna daalt de film al snel bergaf. Dat hele bodysnatcher gedoe in het park als meest ergerlijke scène in de film. Naar het einde toe komen nog meer van zulke dulle dingen voor. Wat in A Nightmare on Elmstreet zo goed werkte, haalt hier nog geen halve draai. Slechte special effects rond elektriciteit en een moordenaar waarvan je niet weet of dit nu komisch of eng bedoeld is.

Ook nogal vreemd dat een moordenaar zoveel families kan vermoord met een dikke en opvallende bestelbus voor de deur. En dan dat schieten op elkaar. De hoofdpersoon of iemand anders die een belangrijke rol vervult, raken ze nooit. Een nevenfiguur daarentegen is dood met één schot. Ik weet ook dat je een horrorfilm zulke fouten moet vergeven, maar niet als er zo omslachtig mee omgegaan wordt.

Het duel tussen evil en good (de vriendin van het hoofdpersonage) is te voorspelbaar en te standaard voor woorden. En als laatste:die trip door televisieland is mooi gevonden, maar zo slecht allemaal uitgevoerd.

Jammer dat deze film zo ontspoort.

Film met 2 gezichten. Het 1ste gedeelte is erg leuk en goed, daarna komt de klad er wat in. Dat begint al net voor de executie met dat gedoe met de tv. Vanaf dat moment tot en met het eind van de film zijn er soms leuke scenes, soms ook tenenkrommend slechte scenes. Zelfde geldt voor de SE. Ziet er vaak echt niet uit. Daar had ik zeker meer van verwacht van Craven. Zeker de droomstukjes waren slecht en dat voor de regisseur van ANOES. De moordenaar was wel best tof. De stukjes met de dode vriendin vond ik weer reteslecht. Zo gaat het dus de hele film. Einde was wel best leuk, maar dan vooral leuk slecht. De soundtrack en de sfeer waren ook goed.
Al met al had ik er veel meer van verwacht, maar kon het ook zeker slechter. 3*

3-in-1 film.

Craven maakt het veel te bont in deze simpele film. Het eerste deel is nog best te pruimen, tot zo'n beetje de scene op de electrische stoel voorbij komt. Tot dan is het best vermakelijk, hoewel de film een compleet belachelijke soundtrack kent, buiten Horace aardig slecht geacteerd is en visueel geen ene moer voorstelt (al is dat nog niks vergeleken met wat later te zien is).

Na zo'n 50 minuutjes begint Craven met deel 2, het body switch gedeelte. Hij laat de film compleet opnieuw beginnen, iets waar ik op dat moment al niet meer echt de moed voor had. De film vertraagt teveel, de scenes in het park zijn zo onnozel dat het ook helemaal niet aangewezen is opnieuw te starten. Het tweede deel bereikt z'n climax wel een stukje sneller (bij de zendmast), maar weet al lang niet meer te entertainen.

En dan zet Craven z'n eposje lekker verder in het derde deel. Ik lag toen al half slapend op de bank en had helemaal geen zin meer in nog een bijvoegsel. De laatste 20 minuten zijn ook onbeschrijflijk belachelijk, met mensen die in TVsetjes springen, door bestaande beelden lopen en weirde plotpoints waardoor je TVfiguurtjes met je afstandsbediening kan besturen(de Wii remote avant la lettre?). Een te hoge bullshit factor voor iemand die al voor de tweede keer geen zin meer heeft in nog een aanhangsel.

Hij had het eerste deel gewoon mogen rekken tot een minuutje of 80, dan was het ten minste vermakelijk geweest. Nu is het een zooitje dat maar liefst twee keer opnieuw begint en bij elke herstart ridiculer wordt.

1.0*

Wes Craven is iemand van uitersten en dat bewees hij nog ns met deze 'shocker'. Het verhaal is op zich wel goed en de film begint ook wel leuk, maar eens seriemoordenaar Pinker (Skinner van de X-files) gevat is gaat de film zeer fel bergaf. Het hele verhaal word ineens precies een slechte science-fiction klucht in plaats van zich bij het horrorachtige te houden waarmee de film begon. Dieptepunt was voor mij de scene met Jonathan en Pinker in dat tv-toestel, compleet erover gewoon. De als grappig bedoelde one liners van Pinker zijn soms wel leuk en sommige zouden in een Freddy Krueger film niet misstaan. Uiteindelijk was het in deze film allemaal zo overdreven dat het eerder lachwekkend dan griezelig werd. 1,5*

Shocker is wel duidelijk een Wes Craven kindje. Heel wat elementen uit A Nightmare on Elm Street komen hier in terug.

Aanvankelijk nog vooral een redelijke slasher verandert de film stap voor stap in een steeds gekkere Fantasy Horror.

Op Pinker na vond ik de cast zwak en het verhaal begon naar het einde toe wel wat te vervelen.

De heerlijke soundtrack was dan wel een mooi pluspunt.

Matig tussendoortje,

2,5*

We hebben er weer eentje; een horrorfilm met een eigen theme. Beter kan je niet beginnen. Het eerste deel is dan ook wel te genieten met een sterke Pileggi als de geflipte Horace Pinker, goede kop. Ook de moord op die vriendin beloofde veel goeds, bloederig en het wekte zelfs wat medeleven op. Maar daarna wordt het allemaal wat minder, en loopt het uiteindelijk totaal uit de hand.

Wes Craven is rond deze tijd duidelijk nog in de ban van Freddy's avonturen, want ook hier stikt het van de droombeelden. Deze zijn echter lang niet zo sfeervol, om al niet te spreken over de povere special effects. Zelfs voor een jaren '80 film zag het er allemaal maar gaar uit. Na ruim een uur is de enige moord die de moeite was nog steeds die van die vriendin, en er zal ook geen leuke meer volgen. Te weinig smerigheid.

In plaats daarvan zijn het vooral vechtpartijtjes waarbij vaak misgestoken wordt en er wat decoratie sneuvelt. Dit wordt ook nog eens onderbroken door langdradige, dramatische scenes met de geest van de vriendin. Onnodig en ongepast. Het slot laat me dan weer twijfelen of het niet gewoon een komedie is, dat gehop van tv naar tv. Alleen de lachband ontbrak nog. Helaas zit deze pulp doorspekt met pulp-onwaardige rotzooi. Hier had zoveel meer ingezeten.

Wat een "heerlijke" sadist (Mitch Pileggi) kan deze acteur neerzetten als de seriemoordenaar in deze film. Een film die mij persoonlijk niet tegenviel. eerlijks halve moet ik erbij vermelden dat het geen topfilm is maar hij was gewoon aardig om te zien.

Vandaar dat we hem 3 sterren gunnen!

Net nog eens gezien en blijft amusant en vermakelijk filmpke, zit leuk ineen, typisch qua effect voor die tijd 7/10

Een beetje een film met 2 kanten, want daar waar Craven soms erg effectieve scenes heeft, zijn er ook scenes te bekennen die de plank compleet misslaan.
Zo vind ik het subplot van Jonathan's beschermengel slecht uitgewerkt en zijn de vaak droomachtige sequenties waarin ze voorkomt niet bepaald goed te noemen.
Daarnaast heb je dan weer een Pileggi die op een overtuigende wijze een madman speelt die een spoor van bloed achter zich weet te laten. Het hele idee van zijn vermogen om elektriciteit en later televisie te gebruiken om voort te leven is nog best origineel te noemen.
De uitwerking is hier en daar dan weer wat minder. Het slot met Jonathan en Pinker die door verschillende films en programma's al vechtend duikelen om daarna nog in de huiskamer van een televisiekijkend gezin te komen is dan wel weer erg leuk.
Het hele gedoe met het wisselen van lichamen (van Pileggi's personage is dan weer behoorlijk langdradig en daar waar het meisje in het park nog wel vermakelijk was, zijn de latere persoonswisselingen "meer van hetzelfde".
De soundtrack is een opvallende bijkomstigheid. Zo is het nummer dat tijdens de opening credits te horen is speciaal gemaakt voor deze film door het gelegenheidsgezelschap "The Dudes of Wrath" met als meest opvallende bandlid Paul Stanley (KISS). Daarnaast heeft men gekozen om "No More Mr. Nice Guy" eens prominent te laten horen, maar dan in een cover versie van Megadeth. Het origineel is van Alice Cooper, die ook nog kort in beeld is tijdens de televisie vechtscene. Daarnaast refereert Pileggi nog een keer letterlijk naar dit nummer door de woorden No More Mr. Nice Guy uit te spreken.
Als liefhebber van jaren '80 rock/heavy metal kon ik de soundtrack wel waarderen, maar het is waarschijnlijk niet voor iedereen weggelegd.
Na Deadly Friend de tweede Craven film waarin hij technologie in zijn film verwerkt. Niet de gehele film even effectief, maar over het algemeen wist de film me nog best te vermaken.

Zoals iemand reeds hierboven aangaf, kun je niet om A Nightmare on Elm Street en The Hidden heen wanneer je Shocker bekijkt. Na Freddy Krueger komt Horace Pinker, een serial killer die als energiewezen verderleeft na zijn executie op de electrische stoel en bezit neemt van andere lichamen om zijn wandaden verder te zetten . Hoewel dit geen onaardige film is sleept het stilaan aan naar de zoveelste body switch en de zoveelste kills. Het wordt helemaal absurd wanneer zowel Pinker als Parker deel uitmaken van de TV-programma's die afgespeeld werden. . Ik vond dit soort fantasietjes, alsook enkele droomscènes, typisch het handelsmerk van Wes Craven, door de vele onzin echter minder goed dan A Nightmare on Elm Street (4*). Een heel contrast ook voor Pileggi, die enkele jaren later de ernstige Walter Skinner zou spelen in X-Files.

Zootje. Drie voor de prijs van één, maar bij elkaar drie keer niks. Of niet veel in ieder geval. Met name de toon van de film staat me tegen. Flink aangezet, maar nergens lollig, smerig of iets dergelijks. Het is vooral erg druk. Verhaaltje vliegt alle kanten op zodra de poster scène aan bod komt. Op zich niet erg, ware het niet dat het nauwelijks kan bogen op iets dat op wat voor manier dan ook indruk maakt. De killer sowieso niet, die blijft maar brullen, dat body hoppen is alleen leuk wanneer hij een klein meisje bezit en alhoewel het slot op zich wel wat heeft, komt er met al het voorgaande nauwelijks nog iets van terecht. Wilde film, dat zeker, maar te flauw en een totaal gebrek aan uitblinkers. Hier blijft me weinig van bij.

Toen was ik 15 jaar toen deze film begon te draaien, goede ouwe tijd .

Grappig ook dat Peter Berg daarin mee speelt, die nu een vrij goede regisseur is .

Shocker best een leuke Craven film, lekker jaren 80 met een leuke soundtrack. Sommige soundeffect’s en geluiden zijn wat over de top, maar ik hou wel van Craven Films en ook deze is best oké! Duidelijke overeenkomsten met bv Nightmare on Elmstreet gezien de droom scene’s. De tv scène is wat teveel van het goede, wel grappig soms....

Het is eind jaren '80 en om te proberen een breder publiek te trekken, schuiven films in horror-genre meer op naar cartooneske humor. Ook Freddy Krueger was door de vele vervolgen, niets meer dan een persiflage van zichzelf geworden. En juist dan komt de regisseur Wes Craven met een vergelijkbare verhaal?

En deze film is niet best! De film bevat geen expliciet in beeld gebrachte moorden en is het groteste gedeelte suggestief. Daarnaast bezit de film knullige CGI uit een beginnend computer-tijdperk. De killer ziet er weinig overtuigend uit; een fris geschoren en gewassen man met een slagersmes. De hoofdrolspelers Michael Murphy en Peter Berg zijn zo even nog slechter.

Ook is de film inconsequent waar het eerst over-hopt van lichaam naar lichaam, kan het later door het elektriciteit-netwerk om vervolgens in de tv te belanden. En serieus een meisje met het uiterlijk van een onschuldig engeltje, als geest? De humor is domweg flauw en de soundtrack van bekende uit de hardrock is zelfs voor de 80's al ouderwets. En dan was er nog het feit dat film te lang is. Nee dit was echt onder de maat.

Ik was al op voorhand gewaarschuwd na de recensie van mijn bovenbuur dat ik geen al te hoge verwachtingen moest koesteren. Wie zo een sterk concept als in NIghtmare on elm Street kon bedenken moet toch heel wat in zijn mars hebben denk je dan. De rest van Cravens oeuvre dat ik heb gezien varieert van aardig tot slecht.

Hij was niet tevreden met de richting die ANOES uitging maar bij Shocker doet hij net hetzelfde, gaat de komische toer op en maakt er echt een boeltje van. De man zit boordevol goede ideeën en heeft een rijke fantasie, daar twijfelt denk ik niemand aan. Maar die op een leuke manier ten uitvoer brengen op het scherm lijkt toch niet zo simpel. Hij wil een beetje teveel in de film proppen. Zo zit er zeker wat ANOES in de film in de vorm van droomsequenties. En als je denkt dat er een zekere logica in zit, wordt er daar net zo snel een loopje mee genomen.

De film bestaat zoals aangegeven door Onderhond uit 3 delen:
1) jacht op de moordenaar en zijn terechtstelling: het leukste gedeelte
2) kat- en muisspel via boddyhopping: enkel het stukje met dat kleine meisje is nog enigszins leuk
3) kat-en muisspel via TV hopping: compleet belachelijk

Waarom de moordenaar op een gegeven moment ineens geen lichamen meer nodig had om Jonathan te bestrijden wordt niet verklaard. Waarom dan de vriendin van Jonathan terugkomt als geest met een hangertje (cadeau van Jonathan NB) dat werkt als een kruisbeeld tegen een vampier en kennelijk heeft ze ook wat stralen om de moordenaar te bestrijden geen verklaring. Waarom kan Jonathan de dood voorzien op zijn familie maar niet die op zijn vriendin? En als de moordenaar nu simpelweg Jonathan zijn lichaam overnam en hem dan zelfmoord liet plegen zoals ie deed met de coach? Dat was dan weer te simpel geweest. Maar laten we eerlijk zijn, dit is gewoon een spelletje tijd rekken waar de lol er snel van af is. Nuja bij Scream was de lol er ook al snel af...

Om met een positieve noot te eindigen, Camille Cooper die de vriendin van Jonathan speelde is beeldschoon vooral in geestvorm Hoe veel leuker had het kunnen zijn met haar in de hoofdrol ipv de suffe Peter Berg. Mitch Pileggi als de killer is nog wel dreigend in het eerste deel maar wordt ook al snel een karikatuur van zichzelf zoals Freddy Krueger. Opeens kon hij een zetel overnemen alsjeblieft zeg!

Wat een onzinnige film van Wes Craven. Een mislukte poging om van het seriemoordende hoofdpersonage Horace Pinker, een nieuwe melkkoe te maken. Met sequels en merchandising. Naar het voorbeeld van Nightmare on Elmstreet. Succes gegarandeerd.
Dus werd ‘Shocker’ een slasher met schreeuwerige humor. Met wat zelfreflectie en relativering. Met wat actie en geweld. Met een markante moordenaar. En natuurlijk met een opdringerige score. Matige heavy metal in dit geval. Nou, een horrorhit in spe, zou je zeggen.
Nee dus. Een melkkoe bleek Shocker niet te zijn. Logisch. Shocker bestaat uit zelfgenoegzame nonsens. Neem alleen al de killer. Niet markant genoeg. Een nachtmerrieachtige verschijning in iemand’s droom is vele malen mysterieuzer en enger dan een killer die teert op elektriciteit.
Zijn performance is steeds dezelfde. Geen greintje geraffineerde ontwikkeling in zijn acties en in zijn platte karakter. Wel met een behoorlijke dosis overacting en met komisch bedoelde oneliners die niet aanslaan. Tegenover de killer staat een sportieve college boy die zonder uitzondering in de onveranderlijke trucs van de killer trapt. De wegen van de twee kruisen zich een film lang op allerlei actierijke en gewelddadige manieren zonder dat het verhaal veel vooruitgang boekt. Het duurt maar en het duurt maar.
Het toppunt zit ‘m in de slotakkoorden die maar liefst 20 minuten duren. College boy en killer vermaken zich kostelijk door zich in en uit tv’s te werpen en dientengevolge in allerhande tv-programma's te verschijnen. Hoe humoristisch en spannend. Nee dus. Poeh, wat een verschrikkelijk langdradige en visueel oninteressante reeks scènes levert die ultieme achtervolging op, zeg. Op de achtergrond klinkt ondertussen ook nog een zwakke uitvoering van Alice Cooper’s ‘No More Mr. Nice Guy’. Megadeth heet het bandje dat er verantwoordelijk voor is.
Ok. Geen goede film. Een stotterend verhaal en een oninteressante killer. Toch is niet alles brandhout. Positieve randjes zijn er ook. Zo heerst af en toe het juiste creepy sfeertje. De opbouw naar de kills zijn soms heel sfeervol gedaan. De kills zijn ook wel ok. Wes Craven kan natuurlijk wel iets.
In het verhaal vallen (tussen de actie en het geweld door) elementen van een romantisch sprookje te ontdekken. Wel leuk en verrassend. Fantasy met potentie. Helaas raakt dit onderdeel ruimhartig ondergesneeuwd door de actie en het geweld die duidelijk voorrang krijgen. Het romantische sprookje had meer aandacht verdiend en had voor meer subtiliteit, afwisseling en sfeer in het langdradige verhaal kunnen zorgen.
Geen goede film. Een misser van Wes Craven.

Wes Craven baalde veelal van het feit dat zijn creatie Freddy Krueger een populaire reeks kreeg, maar hij daar weinig tot geen cent van te zien kreeg. Dat werd later opgelost toen hij New Nightmare ging maken, maar daarvoor deed hij nog een poging om een nieuwe Freddy Krueger neer te zetten. Er was dus ongetwijfeld de hoop dat Horeca Pinker zou uitgroeien tot een personage à la Freddy, Michael of Jason, maar dat liep even anders. Dat Craven overigens probeerde om Nightmare on Elm Street nog eens dunnetjes over te doen is overduidelijk, de film is op veel vlakken bijna een kopie. De film opent praktisch hetzelfde als Nightmare (we zien de voeten van de bad guy tijdens de credits) en ook het verhaal heeft veel overeenkomsten: ons hoofdpersonage droomt van de slechterik, brengt zijn vader - de politieagent - naar de bad guy en deze schurk krijgt bijzondere krachten na zijn dood. Dat klinkt bekend, niet waar?

Maar Shocker is geen Nightmare on Elm Street. Shocker is een veel dommere film. Mitch Pileggi is nog enigszins memorabel als Horeca Pinker, maar echt veel heeft het personage niet om het lijf. Maar Pileggi wordt vooral omringt door veel mindere acteurs. Met name hoofdrolspeler Peter Berg en zijn vriendinnetje Camille Cooper zijn echt belabberd. Ook qua script gaat Shocker alle kanten op. We ontdekken uit het niets dat hoofdrolspeler Jonathan de zoon is van Horeca, maar dat gaat eigenlijk nergens naar toe. Net als dat gezeik rondom die magische hanger. Sowieso zijn de krachten van Pinker maar onduidelijk. Hij kan rondspringen door televisieprogramma’s, neemt mensen over, transformeert in een stoel, kan worden bestuurd met een afstandsbediening. Waren de regels van Freddy Krueger soms al discutabel, hier maakt Craven het wel heel bont met een figuur dat schijnbaar alles kan, maar tegelijkertijd ook belachelijk simpel verslagen kan worden.

Craven heeft zich geregeld kritisch uitgelaten over de nogal idiote vervolgfilms in de Nightmare on Elm Street serie, maar dat is bij het zien van deze film nogal hypocriet. De manier waarop Pinker zijn krachten krijgt in de cel had zo uit Freddy’s Dead: The Final Nightmare kunnen komen. En dat hoppen van lichaam naar lichaam doet weer denken uit één van de meest stupide delen uit de Friday the 13th serie. Om nog maar te zwijgen van de hilarisch slechte special effects als Jonathan en Horeca vechten in verscheidene televisieprogramma’s. Een effect dat overigens erg doet denken aan Forrest Gump, alleen daar wordt het iets minder knullig toegepast. Alsnog slaat al deze enorm campy onzin veel meer aan dan de momenten waarop Shocker ineens serieus drama wordt. De momenten tussen Berg en Cooper zijn beschamend slecht, zeker als ze serieus proberen te acteren. Gelukkig hebben we dan af en toe een schmierende Pileggi, die is en blijft nog wel leuk om naar te kijken.

2,5 sterren.

Matige film waarin een seriemoordenaar gepakt wordt en eindigt op de elektrische stoel. Het duurt te lang voordat de premisse (de ziel van de moordenaar die van lichaam naar lichaam reist) start. De film had dan ook met gemak een stuk korter kunnen zijn. De personages komen niet bepaald geloofwaardig over en het niet al te beste acteerwerk helpt hier ook niet bepaald bij. Hier en daar nog wel vermakelijk, maar vooral op een foute manier.

Oprecht leuk.

Een ook een film die mijn vertrouwen in de films van Craven weer heeft teruggebracht. Misschien moet ik de geprezen films vanuit zijn doen wat minder in de gaten houden en me meer concentreren op de films van Craven die wat minder bekend zijn. Shocker mag onder een bepaald publiek bekend zijn, het meest memorabele werk van Craven is het zeker niet.

Deze film hanteert een bijzonder concept en probeert dit door middel van een genremix uit te werken. Shocker begint als een mysterieuze horrorfilm, om later een thrillervorm aan te nemen met fantasy elementen. Het eindigt vervolgens als komediefilm. Het is vooral de derde act, die humoristischer is, die het hem doet. De andere genres zijn wat minder geslaagd.

Qua horror is het net wat te braaf en qua mysterie te dwaas. Craven lijkt in het begin serieus te willen zijn met z'n ridicule concept. Er wordt veel druk gelegd op Pileggi, maar hij weet nooit een memorabele moordenaar neer te zetten. Berg zie ik ook veel liever in de regiestoel zitten, want een echt waardig hoofdpersonage zet hij niet neer, en dat geldt ook voor de bijpersonages. Een beetje jammer is dat wel.

Het verhaaltje is dwaas en niet elk aspect werkt, maar eigenlijk doet juist die dwaasheid hem. Shocker blijft ten alle tijden een zeer vermakelijke film die zeker richting het einde ronduit hilarische beelden kent. Na een tijdje lijkt Craven zich te bedenken dat hij klinkklare onzin aan het maken is en gooit de film om naar komedie. Dit levert beelden op die ronduit hilarisch zijn, met een vechtende Berg & Pileggi op een TV-scherm als hoogtepunt.

Misschien wat aan de lange kant, maar voor Craven zijn doen uitstekend vermaak met enkele zeer memorabele scenes. Redelijk geschoten, vermakelijk ingericht. Oprecht een leuke film om te kijken waar ik op voorhand niet al te veel van had verwacht. Zeker dwaas, maar Shocker weet dit uiteindelijk in z'n voordeel te gebruiken. Benieuwd of ik ooit nog zo'n leuke Craven-film als deze tegen ga komen.