The Brothers Bloom (2008)

Verwarrende maar vermakelijke film. Leuke cast, interessante plotwendingen. After all helaas wel een beetje een rommeltje. Voldoende.

Ook bij de publieke omroep lijken ze maar 20 films op voorraad te hebben liggen.

Als die allemaal zijn afgespeeld beginnen ze weer opnieuw, om te beginnen met deze prent.

De regisseur heeft in ieder geval goed leentjebuur gespeeld bij Wes Anderson als je het mij vraagt. Qua stijl, cast en score doet deze film me erg veel denken aan Anderson's films. Beetje teveel als je het mij vraagt. Wes Anderson heeft zo een duidelijke handtekening dat dit wel erg gekopieerd eruit ziet.

Wat flauwe slapstick eerst, maar wat kan Rachel Weisz heerlijk een lichtgestoord wijf neerzetten. Op zich niet de aller- allermooiste actrice, maar haar vermogen om er heel banaal en dan plots weer heel bijzonder uit te zien maakte mij geleidelijk aan toch iets warmer voor deze film. En Ruffalo zou er nog in slagen om de nodige charme en warmte in een karakter als dokter Mengele binnen te smokkelen. Zij houden deze film een beetje gloeiend.

Ja, dit is een goede film, mooie chemie, en de film neemt je echt mee in het verhaal.

Je begint te twijfelen en de hele tijd zit je ernaast, nooit goed, "mooi" einde!

Top

Het is alweer een tijdje geleden dat ik deze film heb gezien. Misschien dat ik mijn recensie nog aan pas, wanneer de film nog een keertje voorbij komt.

In mijn herinnering een erg mooie film. Met veel humor.

Vond de chemie tussen de spelers kloppen, iets wat toch wel heel belangrijk is voor een film. Ook wel een beetje een aparte film. En daar houd ik van, van de niet zo standaard, voorspelbare films.

Een half puntje extra voor het einde. Echt prachtig uitgewerkt . En leuke bijrol van Kikuchi!

Slapstick met een twist.

Leuk van de hak op de tak, het ene idiote plan na het andere als ongegeneerd onlogisch motief om het verhaal langs een paar mooie plekken te slepen. Flauwe slapstick humor die vooral qua timing erg goed in elkaar zit. Brody, Weisz en Ruffalo en nog een beetje Kikuchi zijn daar het sterke punt in, zonder dat soort acteurs zou het nauwelijks kunnen werken. Vooral Brody maakt indruk en brengt net dat beetje gekkigheid dat de rol nodig heeft - en Weisz vanzelfsprekend ook, maar daar had ik dat ook al van verwacht.

Jammer wel dat er wat veel open eindjes en plotholes overblijven. Bij de eerste keer kijken valt dat misschien nog niet zo heel erg op, maar het maakt de herkijkbaarheid wel wat minder.

Zeer rommelig en verwarrend; saai en langdradig; totaal niet meeslepend; vaak theatraal; onzinnig verhaal; niet grappig; en nog zo wel een paar adjectieven...

Achteraf is de grootste verrassing aan de film dat ik hem al gezien heb en dat ik ook een commentaar geschreven heb waar ik nu helemaal niet achter sta. Ik was vooral benieuwd om nu te zien welke waardering deze film kreeg. Eigenlijk verwachtte ik een hele hoge waardering. Maar dat valt wel mee. De film ziet er mooi vormgegeven uit, loopt lekker en heeft ook amusante hoofdpersonen en een amusante verhaallijn. Het verhaal over twee broers die de kunst van het oplichten tot een vorm van perfectie hebben ontwikkeld. Één van de broers wil stoppen en de andere broer verzint nog een laatste perfecte list om het perfecte slachtoffer op te lichten. En uiteraard loopt dat anders. Deze keer was ik aanzienlijk positiever over de film als de vorige keer. Ik denk dat ik vorige keer veel hogere verwachtingen had om een hele grappige film te zien. En kennelijk ook wat meer uitdieping van de hoofdpersonen. Dat had ik deze keer niet. Nu was het vooral een leuk verhaal en een lekker lopende film. Al deed de tweede helft wel afbreuk aan de film en had het verhaal voor mij niet gerekt te hoeven worden met nog een nieuw avontuur. Maar ik geef hem nu wel 3.5 * en dat is een hele * meer als de vorige keer.