One Night in the Tropics (1940)

Romance to the rhythm of the rumba...in this magical musical of mirth!

Een aantal dagen geleden was ik zien en kon ik een beetje door mijn achterstand van films geraken. Twee van de films die ik toen heb gezien waren met Bud Abbott en Lou Costello en die waren zeer leuk dus wou ik wel wat meer van hen zien.

One Night in the Tropics is dan ook de perfecte keus om mee te beginnen omdat het de allereerste film is waar het duo Abbott & Costello tevoorschijn komt. Ze worden hier nog meer als bijrollen gezien, later zouden ze ook op bijna elke film als hoofdacteurs worden gezien maar hier ging die eer naar Allan Jones en Nancy Kelly. Soit, het is hun eerste film en hoewel ze niet zo heel veel screentime hebben zijn ze toch weer hun fantastische zelf. Waar ik vooral van hou, iets wat de Marx Brothers ook gebruiken, is de heerlijke spitsvondige humor. De dialogen tussen het duo zijn vaak om je vingers van af te likken. Neem nu een scène zoals degene waar ze aan het hotdog kraam staan. Voor een vijftal minuten blijven Abbot & Costello gewoon doorzagen over het feit waarom Costello geen mosterd op zijn hotdog wil. Op den duur geraken ze zo ver verwijderd van hun oorspronkelijke beklag dat ze zelf niet meer weten hoe ze bij dat gespreksonderwerp zijn gekomen... Persoonlijke favoriet blijft toch wel de who's on first sketch. Abbot & Costello gebruikten de sketch al op de radio blijkbaar maar de manier waarop ze het hier brengen is om je vingers en duimen van af te likken. Ik zou de woorden hier kunnen plaatsen maar eerlijk gezegd, hoewel het lezen ook nog wel grappig is, je moet het echt zien en dan kom je niet meer bij, dat was toch het geval bij mij.

Qua verhaal zijn de Abbot & Costello films nooit echt veel soeps, het is pas de derde film die ik zie dus ik kan er nu toevallig een paar 'slechte' hebben uitgekozen maar ik betwijfel het. In ieder geval valt het hier nog wel goed mee. Het is een tikkeltje voorspelbaar maar door de komische timing van zowel Abbot & Costello maar ook als de andere castmembers komt het allemaal dik in orde. One Night in the Tropics is dan wel een screwball komedie in hart en nieren maar fans van het genre komen hier zeker en vast aan hun trekken. Wat ook een pluspunt is, is dat de film bijlange na niet zo lang duurt. Gelukkig want nu blijft het allemaal nog leuk en grappig terwijl het misschien bij 90-100 minuten zou beginnen te vervelen. Waar ik Rio Rita en Lost in a Harem een beetje op afrekende waren de vele nummers in de films. Normaal gezien ben ik geen fan van zo'n intermezzo's, ze halen vaak het tempo uit de film, maar hier komen ze eigenlijk netjes tot hun recht. Totaal niet storend en vrij catchy zelfs.

Want niet alleen het duo heeft grappige momenten. Neen, ook de andere hoofdrolspelers kunnen er best wel wat van. Allan Jones en Robert Cummings (die laatste heeft een sterke rol in Hitchcock's Dial M For Murder) zijn ook wel een leuk duo. Misschien was ik gewoon in een goede bui maar ik heb op sommige momenten toch wel hard moeten lachen. De twee leading ladies van One Night in the Tropics zijn ook de moeite waard. Nancy Kelly en Peggy Moran zijn beide mooi klassedames en de enige die er voor mijn part uitgebonjourd mocht worden is Mary Boland die tante Kitty neerzet. Wat een overdreven rol.

De derde Abbot & Costello film die ik zie en tot nu toe de beste. De dialogen zijn scherp, vlot en hilarisch. Het verhaal verloopt in een goed tempo en wordt nergens saai en natuurlijk is er de geweldige who's on first dialoog die ervoor zorgt dat de film een half puntje extra krijgt. Het is ontzettend jammer dat deze komieken nu zo vergeten zijn...

4*

Leuk om de aller eerste film te zien waar Abbott & Costello in voorkwamen maar zoals Metalfist al eerder aangaf hebben ze hier nog maar een bijrol. Het duo is duidelijk op dreef en ik begrijp helemaal waarom ze hierna 35x maar liefst de hoofdrollen gingen vertolken.

De andere acteurs deden het ook zeker niet slecht alleen wordt de film hier en daar wat rommelig tegen het einde aan en vullen ze de tijd wat mij betreft iets te vaak op met matige nummers.

Duidelijk mag zijn dat de scenes van Abbott & Costello in deze film erg leuk waren en zij ook de film de moeite waard hebben gemaakt, maar ik zie ze toch veel liever in een hoofdrol!

2.5*