Forgotten Silver (1995)

Het leek redelijk serieus en vooral omdat ik niks van de film afwist, dacht ik ook dat het serieus was Tot de clichés en typisch levensloop verhaal (en belachelijke 'feitjes' ) zich opstapelden. Echt lollig trouwens wanneer McKenzie doodgaat omdat ie struikelde Meer van dat soort grappen kon ik wel waarderen, maar al met al is het toch verre van briljant.

Drie sterretjes, niet meer dan aardig.

Er zitten wel een aantal grappige filmreferenties in (de overduidelijke Orson Welles - look, die foto, de bijbelse grote producties uit die tijd, Alexandra Nevsky als Stalin-promotor )

maar naar het einde toe werd het toch wat saaig, vooral als ze dat hele Salome uit de doeken gaan doen.

Leuk gemaakt filmpje, deze Forgotten Silver. Had zin in een kort filmpje, dus was de keuze makkelijk. Boeiend van begin tot eind, maar het had ook niet langer gehoeven.

Vond het best grappig allemaal. Jammergenoeg wist ik al dat het allemaal nep was. Denk dat het leuker was geweest om daar tijdens het kijken zelf achter te komen. Maar oké; die (serieuze) look van McKenzie steeds op de foto's, de 1e kleurenbeelden, 'Stan the Man' met z'n taartjes én dat kleine meisje, de zelfgemaakte camera's, etc. Ja, leuk en grappig allemaal.

Lekkere (flauwe) humor - veel opstapelende toevalligheden en té opvallende punten die het geheel prima laten werken. Jackson houdt érg van film, dat is duidelijk.

Voor iedereen die dit nog niet heeft gezien, of wil zien, Forgotten Silver is aanstaande dinsdag op Canvas om 23:30 te zien!

O leuk ga ik zeker nog een keer kijken

Leuk om nog een keer te zien. Zag nu ook hoe goed het is gemaakt. Als je niet beter zou weten kan je het voor waar aannemen. Geweldige hoax. Van 3,5* naar een petite 4*

Tegenvaller. Ik had er verder niets over gelezen, maar binnen een kwartier was ik toch zo goed als zeker dat ik een mockumentary aan het kijken was. Maar wel te doen voor een keertje en Jackson weet er hier en daar best wat leuks van te maken, zoals de genoemde Stan the Man (''They only laughed when he hit the gírl!''), de nagemaakte lost city en het Salomé gebeuren.

***.

Zeer vermakelijk!
Jackson en Botes brengen een toch wel zeer overtuigende 'mockumentary' naar het doek.
Leuk detail: hoewel de film niet echt is, zitten er een paar mensen in die later in Jackson's LoTR zullen spelen.
Sommige dingen kloppen helaas niet, en veel humor zit er ook niet in.
Eén toch wel geslaagd moment om te noemen is als Stan the Man die taart in het gezicht van de NZ burgemeester gooit en in elkaar wordt geslagen door de agenten. Zijn verdiende loon.
Leuk en zeer vermakelijk!
4.0*

Originele en vermakelijke nep-documentaire over een onbekende filmmaker aan het begin van de vorige eeuw. De uitwerking is uiterst serieus en het zogenaamde archiefmateriaal ziet er zeer authentiek uit. En als je niet beter wist, zou je het nog geloven ook. Zelfs als het soms wel erg ver gaat (bijvoorbeeld wanneer hij per ongeluk zijn eigen dood filmt). Het einde met een lang stuk van zijn onvoltooide film had van mij wel anders gemogen.

Leuke mockumentary. De verrassing was niet al te groot, aangezien het geheel sterk doet denken aan het eerdere en betere Zelig van Woody Allen. Ander onderwerp, maar wel eenzelfde mix van moderne interviews, met zogenaamde archiefbeelden uit de jaren '20. Het voordeel dat Forgotten Silver heeft is dat het onderwerp net wat geloofwaardiger is waardoor je het net zou kunnen slijten al een werkelijke documentaire aan een onwetend publiek, waar Zelig uiteindelijk daar gewoon te absurd voor is. Zelig daarentegen haalt net iets meer uit zijn onderwerp. Hoe dan ook, dat Forgotten Silver enorm schatplichtig is aan Zelig is duidelijk (ik vraag me af hoeveel mensen die hier Forgotten Silver goed waarderen, Zelig gezien hebben), maar dat mag de pret niet drukken. Het is immers een duidelijk met liefde gemaakte practical joke, die niet de lang duurt en genoeg leuke situaties (Stan the Man of die megafilmset) heeft om boeiend te blijven. Niet veel gelachen (ik vond de naam Alexandra Nevsky eigenlijk nog het leukst), maar toch altijd goed voor een glimlach. Sympathiek projectje en ik heb wel een zwak voor dit type mockumentary.
3*

Ik in ieder geval wel. En vind Zelig ook net iets beter

Ik heb Zelig ook gezien, maar ik prefereer Forgotten Silver boven Zelig. Beiden zijn rg goed gemaakt, maar ik vond de humor in Zelig niet zo goed werken en hier juist wel.

Je bedoelt Elizabeth Moody? Zou goed kunnen. Jackson gebruikt vaak dezelfde acteurs en crew voor zijn films. Natuurlijk zijn 'Braindead', 'The Lord of the Rings' en 'Forgotten Silver' geen uitzonderingen.

Ik had volgens mij wel een sergens gelezen dat dit een mockumentary was, maar was dit vergeten toen ik ging kijken. Ik had het redelijk laat door, al vroeg ik me wel heel de tijd af waarom er zoveel foto- en filmmateriaal was van een groot man die niemand kende. Zoveel info kan je niet halen uit een paar filmpjes. Ook vond ik dat zijn levensverhaal nogal episch, cliche en erg dramatisch was, maar dacht er nog niks achter. Ook de expeditie naar de verloren stad had een heel vreemd sfeertje, net als de Stan the Man-filmpjes. Halverwege zette ik alle puzzelstukjes in elkaar en kwam the big picture tevoorschijn. Leuk initiatief van een regisseur waar ik fan van ben.

Het is dat Peter Jackson hieraan verbonden was, anders had ik hier nooit moeite voor gedaan, want echt aansprekend leek me dit vooraf niet. Maar tijdens het kijken vond ik het mockumentary stijltje best wel vermakelijk, net als een paar absurde plottwists. Ik dacht lange tijd ook dat het allemaal waargebeurd was, wist ik veel

3*

Grappige mockumentary, waarin Peter Jackson op droge, humoristische wijze de geschiedenis van de fictieve Nieuw-Zeelandse filmpionier Colin McKenzie uit de doeken doet. De film is ook net echt; Peter Jackson heeft een hele rits vrienden en bekenden uitgenodigd die het vroege werk van McKenzie de hemel in prijzen (Sam Neill, Harvey Weinstein, Leonard Maltin), en de docu bevat ook een behoorlijke hoeveelheid heel tof nagemaakte scenes uit het 'werk' van McKenzie, inclusief een minuut of tien van McKenzie's verloren gewaande epos Salomé. De korte speelduur en de rare avonturen die McKenzie meegemaakt zou hebben maken het tot een lekker wegkijkertje.

Hilarische, zeer knap geconstrueerde mockumentary waarin regisseur Peter Jackson 'toevallig' een verloren gewaande schat aan origineel filmmateriaal ontdekt, resulterend in één van de grootste cinematografische vondsten uit de geschiedenis. De toon van het geheel is op het randje maar net niet tegen het absurde aan, wat waarschijnlijk de reden is geweest dat kijkers destijds daadwerkelijk dachten dat dit allemaal echt was. Overduidelijk met veel liefde en toewijding gemaakt en vaak erg grappig.

Ik had enkel gelezen dat het een documentaire was. Ik wilde best wel meegaan in de authenticiteit van deze 'vergeten' pionier-filmmaker uit Nieuw Zeeland maar wetende dat de regisseur Peter Jackson (zelf een Nieuw-Zeelander) en dat er van deze Colin McKenzie nergens melding wordt gemaakt in de filmgeschiedenis had ik toch mijn twijfels. Tot een minuut of 10 wilde ik het nog geloven. De camera aangedreven door een fiets hetgeen dan de eerste rijdende camera moest voorstellen het was gek maar zeker niet onmogelijk. Maar toen ging het over een camera aangedreven door stoom, 12 eieren nodig voor 1 minuut film, voor het eerst een vliegtuig gefilmd dat enkele centimeters van de grond kwam en dan moest zwenken om de cameraman te ontwijken. Hij filmde ook de eerste talkie maar de acteurs spraken allemaal Chinees hetgeen de kijker niet begreep en al na enkele minuten opstapte (ok tegen dan moest het toch duidelijk zijn dat dit nep was). Voorts was hij zogezegd de eerste die een manier had gevonden om een kleurenfilmpje en het eerste naakt (topless vrouwen uit Tahiti waar de kleurstof werd gevonden om de film kleur te geven). Voor het filmen van enkele blote borsten belandde de filmmaker en zijn broer in de gevangenis voor een half jaar. Dikke nonsens natuurlijk, er zijn een boel oude filmpjes waarbij topless natives zonder problemen werden gemaakt. Het was allemaal te toevallig, te dramatisch, het lag er allemaal ietsje te vingerdik op. Vermakelijk is het uiteindelijk wel, tot halfweg dan begon het toch wat te slepen. Die filmpjes van Stan the Man (een Mack Sennett kloon die taartgrappen uithaalt) waren echt wel dom. Interessant vond ik wel de laatste 10 minuten waarin men uiteindelijk het resultaat (of althans een gedeelte ervan) van de Salome film toonde. Daar had ik pas een echt gevoel van te kijken naar een authentieke silent. Leuk om eens gezien te hebben, maar niet meer dan dat.

Leuk. Ik voeg me bij Woland!