Aan de New Yorkse kust maakt de niet al te snuggere politieagent Danny Dolan de scherpe serveerster Helen het hof. Helens zus Kate is echter verliefd op de gemene crimineel Duke. Zowel Helen als Dan weten dat Duke niet goed voor Kate is en ze proberen hem de gevangenis in te werken voor hij haar hart kan breken.
Gesproken begin '30 jaren pre-Code film waarvan het genre van komedie naar drama gaat, met een vleugje romantiek.
Het leuke aan de film is dat de dialogen vrij direct zijn, de gedachten in de film hardop worden verteld en er maar weinig sporen zijn van The Code (De Preutse Regels). Sexualiteit, drugs en ruige dialogen zijn in deze film nog niet verbannen...
Een comedy die de tand des tijds goed heeft doorstaan! De 'snappy dialog' (of is het 'hard-boiled banter'... iig nog net niet op screwball tempo) van Tracy en Bennett is nog steeds fris, maar ook de fysieke comedy, vooral een steeds terugkerende dronkenlap, kon ik dit keer goed hebben omdat het zo overduidelijk "silly" is allemaal. Op een gegeven moment slaat hij een andere dronkenlap in het gezicht met een vis en ontstaat er een discussie over wat voor vis het nu is, kan met een paar kleine aanpassingen zo door Monty Python worden overgenomen (als dat niet ook zo al gebeurt is). Ook de vierde muur wordt doorbroken en er zit een (parodie) scene in waarbij we de gedachtes van de karakters horen. Dan zit er nog een gangster verhaaltje in de film verwerkt met een ingenieuze bankoverval en hoewel ook dat alles niet heel serieus wordt gebracht, helpt een beetje spanning de plot, waar sowieso al een goed tempo in zit, toch wel lekker vooruit zodat de film geen moment de kans krijgt om saai te worden. Niet de meest briljante comedy allertijden, maar vergeleken met de tijdgenoten (en in het bijzonder de Marx Brothers ) vond ik dit toch wel een érg fijne film.