Decision at Sundown (1957)

Op 4 nov. 2008 in de Budd Boetticher Box Set!

Decision at Sundown heeft toch wel enige overeenkomsten met High Noon, of beter gezegt net andersom. Maar hij is me enorm meegevallen, vooral omdat hij eigenlijk van kiet af aan begint. Alleen was Scott echt te oud voor deze rol (ong. 60) en Karen Steele is een geweldig mooie actrice. Jammer dat de nederlandse zenders dit soort films nooit uitzenden.

Randolpf Scott speelt weer voortreffelijk. Samen met Roy Rogers 1 van de grondleggers van de westerns uit de jaren 50.

Prima Western! Heeft een beetje een sfeer van een tv-Western aflevering, maar komt misschien mede door de korte speelduur, zoals (helaas) bij de meeste Boetticher-Westerns. Desondanks een Western (met 'High Noon' en 'Tension at Table Rock' -trekjes) om vaker te zien, met prima acteerwerk van Scott, John Carroll en Valerie French.

Evenals in 'Ride Lonesome', mag Boetticher's vriendin Karen Steele ook meeacteren.

En -eindelijk- heeft de eeuwige bijrolacteur Noah Beery Jr. ('Red River', etc.) meer te doen, zelfs op co-star niveau.

Verder komt er een cast van bij-rol acteurs langs, die we in veel andere Western en tv-Westerns zien.

De transfer van de DVD is ook erg goed. evenals de extra's.

IMDB *8/10.

9 augustus 2010

12:00 - 13:15

BBC 2

Wederom een aardige Western van Boetticher, met Randolph Scott. Alleen hij stijgt nog niet echt boven de gemiddelde western uit.

Er is eigenlijk weinig mis mee. Scott is weer goed bezig net als zowat de gehele cast en toch voelt het allemaal niet heel bijzonder aan.

Heb na deze toch een beetje de hoop gevestigd op de 1e en laatste van de 7 films waarin Scott speelt onder Boetticher.

Seven Men from Now en Comanche Station! Zal je zeker uitstekend bevallen, het zijn erg goeie westerns.

Een wat matige wraakwestern met houterig acteerwerk en saaie setting.

Jammer, want het verhaal is origineel met een opvallende invalshoek, maar er had zoveel meer ingezeten.

Mooie film, deze jaren 50 western. Een van de samenwerkingen tussen Budd Boetticher en Randolph Scott, en daarvan zijn me er voorheen al een paar erg goed bevallen. Ik ging aanvankelijk al gauw met de meute mee door Scott wat onder te waarderen, maar moet mijn kijk op hem toch wel een beetje bijstellen. Een erg veelzijdig acteur is hij niet, maar dat is eigenlijk maar een van de weinige dingen die op hem valt aan te merken. Hij is altijd zijn houterige zelf, maar net als bij bijvoorbeeld John Wayne kan ik dat eigenlijk wel waarderen. Als zijn rol hem, net als hier, op het lijf is geschreven, is hij doorgaans zeer overtuigend.

Ik houdt heel erg van het sfeertje dat er in dit soort jaren vijftigwesterns hangt en zeker Boetticher slaagt er erg goed in een dergelijke sfeer te creëren. Een combinatie van gezonde spanning en hier en daar een geintje, maakt dat Decision at Sundown heerlijk wegkijkt. Dat Scott hier een wat dubieuze rol heeft, speelt daarbij ook mee. Hij oefent zijn invloed uit op (de inwoners van) het stadje, maar neemt er uiteindelijk toch met een dubbel gevoel afscheid van. Daarmee zit er een ietwat diepere laag in deze film verwerkt, maar is deze niet heel erg ver te zoeken en kan er bovenal gewoon worden genoten van al wat er al dan niet gaande is in deze mooie townwestern.

Een van de mindere westerns van Randolph Scott, hij heeft veel betere westerns gemaakt al blijf ik hem een houten klaas vinden in tegenstelling tot bijv. Audie Murphy.

Voor mij is dit niet een van de beste westerns van het duo Boetticher en Scott .
Scott zien we hier in een wat andere rol dan wat we gebruikelijk van hem gewend zijn.
Waar hij normaal de lachende cowboy speelt de held van het scherm .
Is het in deze film het tegenover gestelde Scott zien we hier niet lachen integendeel hij ziet er gemeen uit en gedraagt zich ook zo . Ook is hij hier meer de anti held van het scherm.
IK vond het dan ook eens juist fijn om eens een andere Scott te zien en dat ongeschoren gezichtje stond hem niet verkeerd.
Wat dat betreft doet Scott niks verkeerd en de rest van de acteurs waren ook niet slecht.
Ook het verhaal is leuk bedacht maar na de film gezien te hebben heb je het gevoel hier zat meer in.
Zo is er minimaal geweld in de film, maar ook het hele verhaal vindt plaats op en in dezelfde straat. Echt spannend word het allemaal niet. Zo zie je Bart en Sam schuilen in een schuur, er word wel wat heen en weer geschoten .
Maar niet gek veel later kan Sam gewoon naar buiten toe en zijn buikje vol eten .
Voor mij had de film dan ook een stuk grimmiger mogen zijn nu loopt het af met een sisser.
Het einde is dan weer wel goed maar hou het op 3 sterren mis toch de spanning en de setting komt saai over.

Nog maar eens een keer gekeken na vier jaar, en het is toch een betere western dan ik dacht. Goed verhaal, en zelfs Scott speelt aardig als een eigenlijk heel vervelende man, maar toch ook weer niet.

Standaardwestern met Randolph Scott die Randolph Scott speelt, die en cowboy speelt. Scott hoort in het zelfde rijtje non-acteurs als John Wayne en Charlton Heston.. Deze heren kunnen slechts één personage spelen die zij telkens herhalen met een andere naam, Dat dan weer wel. Zowel bij Scott. als bij de andere twee genoemde ‘acteurs’ is nuance in het spel en verdieping in het karakter vreemd, en blijft hun spel telkens maar weer steken bij het vertolken van de ‘tough guy’. Zo ook Scott in deze film. Scott, die het kaarsrecht lopen (Alsof hij een stok heeft ingeslikt) tot zijn handelsmerk heeft gemaakt weet niet te overtuigen in zijn rol van wraaklustig personage. Daar blijft hij te veel gentleman voor. En dus ook in deze western, die het van originaliteit niet moet hebben. Het verhaaltje over de zakenman die alle autoriteiten van een stadje in zijn zak heeft, is niet nieuw in dit genre.

Ik vind deze western wel wat complexer dan dat jij hier nu doet voorstellen, weet niet of je de dvd box van Boetticher hebt, maar de uitleg van Taylor Hackford bij deze film vind ik wel een aanrader.

Het karakter van Scott is juist een rol met veel diepgang, en het verhaal vind ik een originele wending geven aan een misschien wat standaard uitgangspunt.

Misschien kun je wat met deze uitleg?

Decision at Sundown • Senses of Cinema - sensesofcinema.com

Deze zin vat het wel aardig samen:

Yep

Blijft interessante regisseur die Boetticher, die alles uit zijn klein budget haalt. Ook hier weer in een van zijn zeven samenwerkingen met Randolph Scott. Wel een van de mindere dit keer. Ik ben het wel met Mister Blonde eens:

Verder best charmante 'zondagmiddag western' uit de oude doos, zoals er zovelen zijn, maar Boetticher heeft betere gemaakt met Scott.

3*en

Matig verhaal al probeert men het wel , alleen wil het allemaal niet echt geloofwaardig overkomen , zo had ik

oa behoorlijk moeite met het plot dat iedereen bang was om tegen Kinbrough in opstand te komen maar moest ik me constant afvragen waar ze nou zo bang voor waren ( behalve dan die sherrif ) .

Scott's wraakgevoelens werden ook erg opgeblazen maar de beweegredenen hiervoor vond ik toch wat te vaag

en met te weinig uitleg en detail .

Slecht is het allemaal niet , de acteurs spelen degelijk , maar het verhaal zelf komt wat mij betreft niet echt lekker uit de verf .

Interessant verhaal waarin Boetticher een loopje neemt met de westernwetten waarin de held onfeilbaar is en recht doet.
Hier is de hoofdpersoon een verbitterde oude dwaas die vanuit een waanidee handelt.
Binnen de traditionele setting van de western doet hij onbedoeld (en onwetende) toch recht in de ogen van de brave burgers van het stadje; namelijk de inwoners bevrijden van het juk van de tiran.
Scott heeft hier dan weer precies de juiste kop ervoor, al is acteren niet zijn talent.

'Het is geen Tall T maar doet niets onder voor de andere Scott-Boetticher die ik zag, Comanche Station. Dat komt vooral door het karakter van Allison en zijn verhouding tot de stad. Allison gelooft in een versie van de realiteit die een illusie is en dat geloof is zijn ondergang. En de reactie van KImbrough is al ven gebouwd op illusies, Terwijl de nederzetting zijn toekomstverwachting al aanpast voor het een ander gebeurd en ironisch genoeg wordt hij bijna een soort held. Boettichers westerns zijn compact en zonder veel versiering en vaak verrassend qua moraal. Boetticher snapt ook dat westerns Amerikaanse mythologie zijn. En aan het einde is er geen bevrijding.

Schitterende film. Good guy en bad guy herdefinieerd. De goede (Scott) wil wraak nemen maar wil niet inzien dat de schuld niet bij de dader lag. De slechte (Caroll) is niet de meedogenloze gangster (hij heeft nooit iemand neergeschoten voor zover ik kon opmaken) maar een bange playboy. De shoot out is een mooi staaltje script schrijven. Moreel complex met personages die grijs zijn, ook de vrouwen zijn geen muurbloempjes (zelfs Steele die eerst wil trouwen en dan aarzelt en Caroll langzaam begint te zien als een opportunist). Boetticher gaat in deze film toch het verst om de stereotiepe western elementen te ondergraven. Ondanks de wat voorspelbare nevenlijn (buddy Noah Beery Jr wordt laf neergeschoten) om boe geroep te voorzien, is dit toch een prima psychologische studie van goed en slecht.