Living in Oblivion (1995)

Bizarre film - maar goed. Buscemi was weer op en top. Op het einde begon ik het allemaal wat verwarrend te vinden - maar kon ook door moeheid zijn. 3.5

De dombo hoofdrolspeler moet volgens mij Brad pitt voorstellen (dat had ik tenminste gelezen)

Klopt, die idioot is inderdaad een parodie op Brad Pitt. Ik geloof dat regisseur Tom DiCillio met Brad "Johnny Suede" heeft gemaakt en dat beviel hem niet. Toen had Brad idd al een flinke attitude (wat hem trouwens geen windeieren heeft gelegd...).

Leuke film. Goede rol van Buscemi. En die actrice, waar ken ik haar toch van ?

Aha, van Being John Malkovich, in Out of Sight kan ik haar niet voor de geest halen.

één van de grappigste films die ik ooit heb gezien. buscemi is weeral zalig

als ik mij niet vergis, speelt zij ook mee in "Johnny Suede"

Originele film. Heerlijk script. Buscemi is altijd goed en die gast speelt ook een mooie, irritante, rol van arrogant acteeridool.

Leuk, maar origineel zou ik het niet noemen.

Geinspireerd op Brad Pitt, met wie de regisseur een film maakte.

Oh.

De film refereert ook wel aan Ed Wood.

Ik wil deze op dvd! Er is volgens mij alleen een R1 te koop... voor mensen met een creditcard...

Yep, meesterlijk originele en grappige film Met een sublieme Buscemi en onweerstaanbaar aantrekkelijke Catherine Keener. Wat een sexy bitch. En de droomscene met "the dwarf" blijft natuurlijk hilarisch.

Wie deze leuk vindt, moet beslist ook "In the soup" zien. Zo mopgelijk nog beter en ook met Buscemi.

Grappige film met een leuke rolbezetting. Erg komische momentjes, maar het kwam voor mij helaas niet verder dan leuke momenten. Ik vond dat het geheel net wat te weinig (variatie) bood om mij echt de hele tijd aan het lachen te houden en te boeien. Wel erg leuk is de Lynchsetting bij de "the dwarf"-droom-sequentie.

Vond het eveneens een grappige prent. Met opnieuw een heerlijke Steve Buscemi in de hoofdrol, en ook de andere acteurs doen het erg leuk. Catherine Keener is inderdaad een ravissant mevrouwtje. En dan die hese stem...

Hoewel het maken van een low-budgetfilm door regisseur Tom DiCillo wat door het slijk wordt gehaald, spreekt er ook veel liefde uit Living In Oblivion.

Beetje verrast wel dat de hilarisch verwaande Chad Palomino gebaseerd is op Brad Pitt. Die leek me altijd zo down to earth.

Ergens tussen 3 en 3,5*.

Een erg treffende en, voor mij als filmstudent, soms pijnlijke film over een groep filmmakers onder leiding van regisseur Nick Reve (Steve Buscemi). Apart opgebouwd en daarmee erg verrassend. Buscemi had de rol van Nick niet beter kunnen vertolken. Ook de andere rollen zijn erg goed. De film brengt een ode aan iedere onafhankelijke filmmaker. Kortom, een film over film maken. Prachtig!

Een film over film maken! Een onderwerp waar ik altijd wel graag naar kijk en me soms gevoelig ligt omdat ik zelf film student ben en weet hoe het voelt als alles fout loopt op de set. Net als Truffaut zijn beste film La Nuit Américaine (zeker zien als je van deze houd en vice versa). Beiden eigenlijk zeer paradoxale films die hun haat en toch liefde voor de cinema uitdrukken.

Het is een donkere komedie en is heerlijk bizar uitgewerkt over alle worst case scenario's die op een set kunnen plaats vinden. Een beetje over te top bij momenten maar het is dat juist wat de film zo leuk maakt. De film is hilarisch en vooral Buscemi is hier mooi gecast.

De film bestaan uit drie delen, en we krijgen ook drie keer hetzelfde te zien. Hoewel steeds anders uitgewerkt was er weinig variatie op dat vlak. Maar dat wil niet zeggen dat ik deze film daardoor minder vond. Voor mij was dit puur genieten, het is grappig en origineel gedaan, geweldig geacteerd en de sfeer zit ook helemaal goed. Het mooie is ook dat de film zich niet te serieus neemt waardoor alles nooit vreemd overkomt want de film is wel vreemd, en dat in de positieve zin.

De film duurt spijtig genoeg maar 90min, waardoor het aanvoelde als een kort leuk filmpje. De 3 takes zijn lang en mooi uitgewerkt maar voor mij had deze veel langer mogen duren in zijn geheel.

Ik heb ontzettend genoten van deze film maar hij mist 'iets' waardoor hij niet echt een indruk op mij heeft gemaakt. Maar dit was een prachtige leuke film die ik zeker nog een paar keer zal bekijken. Een must voor film liefhebbers. Jammer dat zo weinig hem gezien hebben! Een mooie beloning voor de kenners en de zoekers. Deze zou zeker ook wel de David Lynch liefhebbers aan spreken!

3.5*

Leuke, bizarre en originele film met een weer geweldige Steve Buscemi.

Hij is inderdaad wat te kort en mist iets, maar buiten dat is het een zeer leuke film.

De scene met de dwerg vond ik toch wel het beste, zeker als de dwerg op het einde uitvliegt op de regisseur Zeer Grappig

Dit soort persiflages kunnen zich aan het incestueuze hollywood-wereldje nimmer onttrekken.

Ik vind Buscemi een rasacteur maar je kunt geen overtuigende film in een film maken, simpelweg omdat de nuance van de kwaliteit van acteren tussen werkelijkheid en film in film botst. En ik zag ook dit maal het verschil niet tussen de twee vormen. Acteurs die acteren dat ze acteren, daarvan zijn er niet genoeg om echt geloofwaardig over te komen.

"Don't Come Knocking" van Wim Wenders en "State & main" zijn twee voorbeelden.

Je hebt het soms ook met bepaalde LCD tv's, die spelen films af op een andere frame rate en het lijkt net alsof je de originele opnames loopt te bekijken.

Wel een leuke film an sich, zelfs voor een filmsnob.

ECHTER:

''The idea that Brad Pitt was the model for the buffoonish Chad Palomino character is a myth. Pitt himself was slated to appear as the Palomino character, until a Legends of the Fall scheduling conflict forced him to drop out. Apparently, James LeGros wás mocking a self-absorbed Hollywood star; it just wasn't Pitt. Tom DiCillo says that while he can't name any names, LeGros confided that he had lifted all of the Palomino character's mannerisms from a star with whom he had just finished working.'' (bron: Imdb)

Nu is het de vraag welke acteur het wel was.

Goed.

Als je ooit aspiraties had om een film te maken dan kan deze film daar wel een einde aan maken. Het is grappig en irriterend tegelijkertijd wanneer er telkens weer wat fout gaat of dat er weer iemand niet oplet. Erg frustrerend om op deze manier een film te maken en tegelijkertijd is het realistisch.

Er word telkens een shot opgenomen en dan moeten ze die telkens opnieuw doen omdat er wat fout gaat en dat brengt veel grappige momenten met zich mee maar kan ook niet ontkennen dat het repetitief aanvoelt en soms inzakt met het gevoel daar gaan we weer met hetzelfde shot. Het leuke ervan is wel dat je meer gaat meeleven met de regisseur (Buscemi).

Sfeervol en dromerig geschoten. Goed geacteerd. Grappig en onconventioneel.

3.5

Ik hou erg van dit soort wereld in wereld in wereld experimentjes. Want echt een volwassen film lijkt dit niet - wat ik overigens positief vind. Vooral die grove korrel 16-mm beelden zien er mooi uit, en het wat losse plot is fascinerend. Naar het einde toe had ik het echter wel gezien (het caleidoscopische effect werkt maar tot op zekere hoogte), maar dit soort projecten juich ik zeker toe.

O, en wat ben ik blij dat ik geen feature films maak zeg, naar het zien van al het gedoe in deze film!

YouTube - Living In Oblivion - Peter Dinklage's dwarf dream rant.

Toch weer even heel hard hierom gelachen. Geniaal.

Weer een keertje gezien en wat ging ik op sommige momenten weer helemaal kapot. Hoe briljant wordt soaplul Chad palomino hier wel niet neergezet? Chapeau. Uiteindelijk is het maar een opeenvolging van aparte scènes, zorgvuldig opgebouwde grappen. Maar dat is dan wel heel leuk gedaan. Het viel me nu trouwens op dat die verschillende scènes niet alleen grappig waren, maar dat er heel af en toe ook een klein beetje ontroering in de film sloop. En het geheel is ook zalig kort en pretentieloos.

Zoals al eerder gezegd: Keener (met okselhaar nota bene) is niet verkeerd om aan te zien en Buscemi is toch echt wel een topkomiek

"And what's with the smoke machine??? Have you got two cigaret smoking hamsters in there puffing smoke rings?"

Klein, vreemdsoortig en vermakelijk filmpje. Een film over filmmaken is sowieso een gekke gewaarwording en zelfs in deze luchtige setting interessant om te zien.
De karakters en de gebeurtenissen zijn allemaal wat over the top en als je daarin meegaat heb je prima vermaak. De humor komt met een randje en is vaak simpel maar hilarisch. Het lijkt pretentieloos, maar het spelen met echte scenes, dromen en een droomsequence geeft het een klein laagje.
Een groot deel van de film bestaat uit drie filmscenes die vaak overgedaan moeten worden. Ondanks de lichtvoetigheid is dat soms een beetje teveel herhaling en verliest het zijn kracht.
Al met al geen serieuze hoogvlieger, maar zeker een heerlijk tussendoortje.

Ik zag 'm ook weer passeren op Sundance Channel. Blijft toch leuk. En die jonge Catherine Keener mét okselhaar... grrrrr

Zelfreflectie.

En dat levert een erg leuke film op. De cast is met een haast boosaardige lol bezig om de filmwereld te kakken te zetten, en doet dat op een geniaal goede manier. Natuurlijk precies iets voor Buscemi, en ook wel iets van waar hij zijn naam aan te danken heeft denk ik zo. Catherine Keener als de diva, en James le Gros als de kwallerige 'topacteur', geniaal. Leuk bedacht ook dat de dromen en de film in elkaar overlopen en dat de film-in-de-film metafysischer wordt, daardoor ook als je de grappen nog kent van de vorige keer leuk om te kijken.

Zonder meer goed gespeeld door met name Steve Buscemi en Catherine Keener. Maar de film, hoewel hij maar kort duurde, vond ik langdradig en niet echt leuk. De film was origineel, net een voldoende imo.

Goeie film waarin een filmregisseur samen met zijn crew en cast een film probeert te maken. Alhoewel de opzet wat eentonig is, is deze film over film maken dat niet. Botsende ego's, het leven dat kunst imiteert, meerdere takes en irritaties op de set. Genoeg grappige situaties en een leuke cast met Steve Buscemi voorop als de regisseur.