Tenderness (2009)

Precies!
Had als genre Thriller wel wat meer verwacht, misser..

Tegenvallende film waarin een 16 jarig meisje gefascineerd is door een jongen die zijn ouders heeft vermoord. Een halve road-movie waarin maar bar weinig gebeurd. Bovendien ligt het tempo ook nog eens erg laag. De personages zouden op papier wel boeiend kunnen zijn, maar komen hier niet goed uit de verf.

Deze film moet je gewoon niet als thriller kijken, want dan wordt je teleurgesteld. Maar als pyschologisch drama vind ik hem echt zó!! Het tragische element van het karakter Lori is goed uitgewerkt in een meisje dat eigenlijk op zoek is naar een uitvlucht uit de leegte van het bestaan.. "Nothing changes!" en dan gooit ze zichzelf in het water, zo tragisch he. Als je de film dan weer opnieuw kijkt, zie je steeds goed hoe naar die tragiek wordt toegewerkt.

Tegenvaller. Het verhaal boeide niet echt, wordt nergens spannend en het einde zuigt. Acteerwerk is aardig maar Crowe heeft een vrij suffe rol. 2,5 ster

Ik begrijp sommige reacties niet. Ik zie m voor de tweede keer en vind m nog steeds boeiend. Er gebeurd weinig inderdaad maar dat maakt het juist boeiend. Je wilt niet geloven dat Eric zo'n monster is en ondertussen wacht je af wanneer hij die irritante Lori gaat afmaken.
De rol van Crowe is inderdaad nietszeggend maar het siert hem wel dat iemand met zijn status zo'n bescheiden rol neemt. Je kan hem haast niet als The Gladiator voorstellen zo zielig als hij speelt.
Een verhaal over een moordlustige psychopaat zonder bloedvergieten, vind ik juist knapper gemaakt dan met veel hak en snijwerk.

Verrassende film!!!
Acteerwerk was goed, en ook een erg goed sfeertje
moeite waard om te kijken
3*

Haha, ik zie wel dat jij hem vanuit een heel ander perspectief kijkt dan ik..ook een interessant perspectief, dat wel hoor. Jij wilt steeds niet geloven dat Eric een monster is terwijl ik er steeds wel vanuit ga dat Eric het monster is dat hij zo sterk voor anderen probeert te verdoezelen. Jij wacht ondertussen op wanneer hij 'die irritante' Lori af gaat maken..ik bekijk dingen meer vanuit de belevingswereld van Lori, in mijn ogen een zeer problematisch meisje dat opgevoed is door een labiele moeder, misbruikt door haar stiefvader en nu op zoek is naar iets wat haar leven kan veranderen. Ze zoekt een uitweg uit haar lege bestaan. Gaandeweg in de film wordt duidelijk dat ze dit in Eric zoekt, denk ik. Vooral in de eindscene waarin het duidelijk wordt dat ze Eric al die jaren geleden heeft gezien met dat dode meisje en altijd al heeft geweten wat hij was. De woorden 'But pain forces you to hope..you tell yourself: this can't last..Today can be different..today something just might change..' zijn dan erg treffend. Dan weet je, het ging al die tijd over Lori en niet zozeer over Eric. Zij zoekt haar 'change' in Eric, niet in een gewone jongen, maar in een moordenaar..Gewone jongens kunnen haar niet de verandering in haar leven geven die ze zoekt..eigenlijk kan niemand dat.. Daarom zoekt ze het in het onmogelijke..ze is zelfdestructief.. Dat blijkt ook als Eric in een bepaalde scene de intentie heeft om haar te smoren met een kussen en ze dit voorziet en niet tegenstribbelt, maar zegt: 'Gebruik je handen, dat is wat ik wil, doe het, verlos me.' En dan, en dat vind ik het mooie van deze film, zie je dat ze op de een of andere manier doordringt tot Eric..je merkt dat hij geraakt wordt door haar gebrek aan zelfbehoud, haar wil zich zo makkelijk op te geven..en zie je misschien een spoortje van verdriet hierom in zijn uitdrukking?..Ik denk ook dat Lori niet echt verliefd is op Eric maar hij vertegenwoordigt voor haar een uiterste tegenstelling tot alles in haar lege leven wat ze zo haat..ze denkt dat ze verliefd op hem is..hij is haar redding en/of verlossing. Maar gaandeweg komt ze erachter dat hij niet op haar valt..Hij heeft interesse voor meisjes met een Latijns-Amerikaans/Spaans uiterlijk - heel anders dan de blonde Lori -, dat is het soort meisje dat hij wil vermoorden. Lori is jaloers op de tederheid die Eric voor de meisjes die hij vermoordt aan de dag brengt. Ze wil die tederheid..ik denk dat ze eigenlijk echt weer eens wat wil voelen, iets anders dan de pijn van haar bestaan. Uiteindelijk komt ze erachter dat ze die pijn nooit kan ontvluchten..ook niet d.m.v. Eric; 'nothing changes'.. Hoe meer Lori Eric ertoe schijnt aan te willen zetten haar te doden - zodat zij echt zijn liefde is, zodat zij die tederheid krijgt die zij bij dat dode meisje heeft gezien - , hoe minder hij ertoe bereid lijkt te zijn. Hij lijkt daarentegen een ander gevoel voor Lori te ontwikkelen; dat zie je ook als zij zichzelf in het water laat vallen en hij probeert haar te redden; hij geeft om Lori. Hij is een moordenaar die nooit gevoelens voor iemand heeft gehad en dit meisje heeft hem geraakt. Zij wilde echter iets heel anders van hem, een heel ander soort gevoel..als ze op het einde in die boot zit en zich realiseert dat hij haar nooit die tederheid zal geven die ze wil, dat niks ooit verandert, dan geeft ze het op. Ze laat haar eigen leven gaan. Het tragische van het hele verhaal is dat Eric eigenlijk nu pas voor de eerste keer in zijn leven zich realiseert dat hij om iemand geeft - misschien zelfs wel van iemand houdt - en dat dat nu juist degene is die zichzelf van het leven heeft beroofd. Je ziet echt verdriet bij Eric als hij haar niet heeft kunnen redden. En het allertragischste is dat Lori wel degelijk gevoelens bij Eric los kon maken, zelfs meer gevoelens, meer echte tederheid dan enig ander dat kon, en dat ze dat slechts kon door dood te gaan. Het was Lori's leven dat tragisch was en als je erover nadenkt, begrijp je dat het eigenlijk niet anders kon aflopen voor haar dan zo..ze is steeds op ditzelfde eindpunt afgestevend..uiteindelijk is er nooit wat voor haar veranderd. ..Het is dan heel bijzonder om te zien dat er voor Eric wel wat veranderd is; er lijkt wel degelijk een verandering in zijn hoofd te zijn ontstaan..kan het spijt zijn? Uiteindelijk is het de rechercheur die hem steeds zo achterna gezeten heeft, die zegeviert. In mijn ogen is de rechercheur een symbool van de goede, brave mens, de mens die eerlijk leeft en de wereld tot een betere plaats wil maken; dat blijkt ook uit al zijn acties. Dit in tegenstelling tot de gevoelloze, kwade mens, de psychopaat die Eric is. Zo lijkt op het einde dat het symbool van het goede toch over het kwade zegeviert, maar daarvoor zijn offers gebracht en een meisje als Lori is verloren gegaan..wie is Lori tussen deze uitersten van goed en kwaad? En heeft zij niet de wereld van allebei op hun kop gezet? Het lijkt erop dat noch Eric noch de rechercheur echt in de gevoelswereld van Lori heeft kunnen binnendringen. Ze is iemand die altijd aan het vluchten is geweest en dat moest ooit tot een einde komen. Zoals de rechercheur al zegt in het begin van de film: 'If you ask me nobody gets to escape their pain.' Ook ging ik vanuit Lori's gezichtspunt me aan het einde van de film serieus afvragen: doet het er wel iets toe of het goede zegeviert of het kwade? Is het niet uiteindelijk allemaal even zinloos en oppervlakkig? Was Lori niet juist op de vlucht voor dit soort zwart-witte denkbeelden? De grootste en zuurste les wederom over het geheel is: Nothing changes! Niks dan Lori's dood...

Maar goed, ik bekijk het wel erg psychologisch allemaal, maar door op deze manier te gaan kijken, heeft deze film voor mij zo enorm veel waarde gekregen. Ik heb hem dan ook al meer dan 100 x gezien en iedere keer weer word ik erdoor ontroerd. Ik ben dan ook wel zwaar teleurgesteld als ik zie hoe weinig mensen deze film weten te waarderen; ik denk altijd maar, als ze de film wat beter, wat dieper zouden gaan bekijken, dan zien ze hem misschien zoals ik hem zie, als een van de diepste films ooit. Ik vind het altijd fijn om iemand te zien die de film wel weet te waarderen! Laat me weten wat je vindt van mijn gezichtspunt.

Wat een duffe film En saai... er gebeurd helemaal niks!
Dat ik deze helemaal heb gezien, zonde van mijn tijd.

1 1/2 ster

Film met een simpele inhoud. Geen hoogtepunten of plotse wendingen. Niet geslaagd, ondanks ik fan ben van Crowe...