Hamaca Paraguaya (2006)

Een beetje vergelijkbaar met Juventude em Marcha is dit ook een ontroerende film over wachten en over hoop. Alleen bevat deze film haast alleen maar scenes uit de open lucht.

Sommige mensen om me heen vonden dit geen film, maar fotografie. En dat was niet als compliment bedoeld. Een beetje gelijk hebben ze wel, want de film bevat voor minstens eenderde van de film precies het shot van de poster, maar dan widescreen. De man en de vrouw hangen in de hangmat of wandelen wat rond. Ze mijmeren dat ze geen nieuws hebben over de oorlog ... dat ze willen dat hun zoon terugkeert van het front ... dat ze willen dat de hond stopt met blaffen ... dat ze willen dat het eindelijk eens gaat regenen ... dat ze zich zorgen maken als de hond is gestopt met blaffen ... De camera registreert op afstand.

Bizarre, radicale cinema. Ik vond het prachtig en ontroerend.

edit: en als ik nu terugdenk, besef ik pas hoeveel indruk de film eigenlijk heeft gemaakt: ik doe er een half sterretje bij.

Ook voor mij een van de grootste verrassingen van het festival. Ik hoor die krakende stem van de vrouw nog in mijn hoofd. En ik luister nu steeds of de hond in de buurt nu wel of niet blaft. Hoogstandje...

Goed te lezen dat-ie zelfs in de filmtheaters wordt uitgebracht, vanaf 8 november.

Complimenten trouwens aan het Filmmuseum voor het distributiebeleid van nieuwe films, de laatste tijd. Stuk voor stuk eigenzinnige, kunstzinnige cinema met lef.

Of wordt het 18 oktober?