Le Violon Rouge (1998)

3,0* voor een redelijke film waarin de personages en de individuele verhalen niet echt boeiend zijn, maar waarin het acteerspel van bijv. Samuel Jackson en Jason Flemyng wel overtuigend was.

Wat de verhalen met elkaar verbindt is volgens mijn interpretatie niet alleen de viool, maar ook de steeds weer terugkerende ziel die telkens incarneert op de plek van de viool. De tarotkaarten geven in hoofdlijnen de levens van de vrouw uit het eerste verhaal weer, die door de eeuwen heen steeds meer één wordt met haar viool. Ik meende door verschillende levens heen ook hetzelfde muziekstuk te horen, herboren uit 'inspiratie'. Het verklaart overigens ook waarom Samuel Jackson vindt dat hij uiteindelijk recht heeft op de viool...

Ik ben zelf violiste en ik keek er heel erg naar uit om deze film te kijken.

De film is eigelijk een beetje tegengevallen, wat jammer is.

De muziek op zich is héél mooi maar altijd dezelfde emoties: verdriet & pijn. Best jammer want er mocht toch variatie in de muziekstukken zitten.Nu het verhaal : alles blijft een beetje onduidelijk hoe en wat ? Hoe komt de viool op de veiling terrecht enz.

Beetje onduidelijke verhalen rond de viool.

Blijft natuurlijk een mooie film maar ik had er meer van verwacht ..

3*

Waarom is het volgens jou dan onduidelijk? Het karakter van Samuel L. Jackson krijgt uiteindelijk gewoon de viool in zijn bezit.

Ik had hoge verwachtingen van deze film. Ik denk dat deze verwachtingen werden ingegeven door het gekozen thema. In eerste instantie werd ik aangegrepen door de personages van Kaspar Weiss en Pussin. Maar, om het verhaal door de eeuwen heen duidelijk te maken, is bijna een onmogelijke opgave denk ik. Zeker wanneer nog eens totaal verschillende ‘cultuursystemen’ naast elkaar worden gezet. Knappe poging van Girard. Maar, de film heeft me niet geraakt. Misschien miste ik de diepgang die ik had verwacht of misschien is bezieling wel het juiste woord. (De bezieling die wel even te zien was bij Weiss en Pussin.) Ik kom uit op drie sterren.

Ik vond het fantastisch dat deze film zoveel totaal verschillende tijdzones behandelde;het ene moment zitten we in de tijd van de Romantiek(19e eeuw) minuten later zitten we in China in de 20ste eeuw en af en toe zitten we in de huidige tijd. Het acteerwerk van Samuel L. Jackson valt ook nog goed mee vind ik . 4,0

Mooie film. Wel wat rommelig, zapt soms een beetje snel/onsamenhangend door de tijd...

François Girard zadelt zichzelf in 'The Red Violin' op met een heuse stijloefening: beetje vroeg-barok, eventjes laat-romantiek, een vleugje communistisch China, ... - en daar moet dan 1 lijn in schuilgaan? Niet dus, want de tijdssprongen roepen af en toe de vraag op hoe de viool plots van eigenaar kan wisselen.

Het probleem is echter ook dat Girard niets van dat alles echt geloofwaardig weet in te kleden: de hele film heeft iets overdreven theatraal, het lijkt alsof 'The Red Violin' zichzelf gewoon te serieus opneemt. (Misschien de pretentie waar Reinbo het al over had?)

Aanvankelijk stoort dat niet echt: er is een fijne soundtrack en genoeg vioolvirtuositeit om onze melomane lusten op bot te vieren, maar vanaf het tweede deel van de film moeten we het helaas stellen zonder. De film stuikt volledig in elkaar, en de absurde ontknoping (met een dwaze rol voor Samuel L. Jackson op de koop toe) bevestigt de neerwaartse spiraal waarin we reeds beland waren. Om u een idee te geven: vanaf het potje "vrijen-musiceren" hoeft het voor mij niet meer. Goede smaak is hier ver te zoeken.

2,25*

Een mooie uit de duim gezogen film.

mooie film. Doet wat arthouse-achtig aan, maar blijft goed kijkbaar. De uurtjes zijn voorbij gevlogen.

Zeker de moeite waard om deze te zien.

Prachtige film!

4,5*

De film wil drama en mysterie prediken maar doet dat niet. Het speciale van de viool komt er niet uit, de verschillende verhalen zijn niet echt sterk (zeker het chinese is waardeloos) en de slotclimax is ook niet echt je van het. Het speciale van de viool komt nooit naar voren (zoals perfume wel heeft), op her en der een klein stukkie na. Pluspunt is wel dat je naar einde benieuwd bent, ondanks de traagheid. Maar hij grijpt je zeker niet bij de strot.

Liefhebbers van violen en klassieke muziek hebben beslist meer aan deze film dan andere filmliefhebbers want het verhaal is absoluut niet vloeiend ineen gestoken, neemt ongelukkige tijdssprongen, valt in herhaling van bepaald scènes en mist enige spankracht.

Ik ga akkoord met JJ_D. Na een tijdje ontspoort de zaak. Drie sterren voor de eerste helft, de ambitie, de music score en de kwaliteit van de sets in het algemeen.

Voor 2 euro de dvd uit de koopjesbak bij de Media Markt gevist.

Had er niet veel verwachtingen van behalve dat er erg mooie vioolmuziek in zou zitten. En die zat er ook zeker in! Je moet ook wel een beetje liefhebber zijn van klassieke muziek om deze film überhaupt te kunnen waarderen.

Snap de kritiek op het verhaal niet zo. Oké, het is nogal theatraal en het ligt er vaak wel erg dik bovenop allemaal, maar er moet toch ook wel een beetje een sappig verhaal rond een viool verzonnen worden om er een boeiende film over te maken? En door de directe overgang tussen eigenaren van de violen niet te laten zien, blijft de film lekker vlot en interessant. En zo moeilijk was het toch niet om die zelf te zien?

Visueel valt er helaas weinig te beleven (op een nutteloze scène na, waarin je door het water naar het huis van Pope kijkt), maar de acteerprestaties zijn prima en ik was allang blij dat de acteurs de originele taal spreken.

Een leuke reis door de tijd en geschiedenis omlijst door mooie muziek, maar toch niet origineel of bijzonder genoeg om geweldige film te zijn.

Deze film gaat aan teveel pretenties ten onder. Leuk gevonden, om de viool door de geschiedenis te volgen. Ook leuk gevonden, dat gedoe met die waarzegster. Ook leuk gevonden om het verhaal op te hangen aan de veiling en de deelnemers daaraan. En het verhaaltje van de expert. Maar allemaal? Echt veel te veel. De makers van deze film hebben een essentiele levensles gemist: Doe één ding, en doe dat goed. In plaats daarvan proberen ze alles, en daarmee mislukt het ook allemaal. De film is onder andere zeker een half uur te lang, maar voelt aan alsof hij ruim een uur te lang is; al die hulpverhaaltjes en zijlijnen maken dat je na het tweede stukje historie afhaakt en dan wordt het echt een lange zit.

Met de muziek dan de volgende fout wat mij betreft, snelle loopjes op een viool zijn misschien technisch indrukwekkend, maar mooi kan ik het echt niet vinden. En dat het instrument zo allesoverstijgend bijzonder is klinkt ook niet echt door.

Samuel L. Jackson acteert zoals gewoonlijk niet, maar draait op de automatische piloot zijn gewone 'ik ben de stoere man' personage af. Soms past dat bij een film, maar hier niet. Ook dat irriteert.

Deze eens meegepikt en het was geen mis filmpje. Ondanks de redelijke speelduur wist de film te boeien, door de vele tijdsprongen en de verschillende verhaaltjes. Er wordt dan ook heel wat heen en weer gereisd. Zo speelt de film zich o.a. in Italïe, Duitsland, China, Amerika, ... af.

Het einde vond 'k niet zo speciaal, omdat in het tv boekje toch al deels de ontknoping stond vermeld, hierdoor was 'k niet echt van m'n sokken geblazen.

Eens het bekijken waard al ze hem op tv tonen

Als kind was vond ik deze film al leuk, ook omdat ik toen nog viool speelde. Eindelijk weer eens herzien, en ondanks dat het een en ander best wat meer uitgewerkt had kunnen worden, blijf ik het nog steeds een leuke film vinden.

In de eerste plaats vind ik de structuur interessant: de geschiedenis van de viool wordt verteld aan de hand van een tarotlezing en pas aan het einde wordt de verklaring gepresenteerd waarom de lezing op de viool slaat. Je kan het geforceerd noemen, of pretentieus. Ik kan ook wel de kritiek volgen dat het concept faalt omdat de personages oninteressant zijn. Bij herziening denk ik ook wel dat sommige personages dieper uitgewerkt hadden kunnen worden, maar voor mij is het nog steeds interessant genoeg. Het zal ook wel te maken hebben in mijn interesse in de viool, want wat dat betreft komen veel aspecten aan bod: de bouwer, de ultieme viool, het wonderkind, de pedagoog, de virtuoos. Vooral de laatste heb ik altijd en ook nu weer een boeiend karakter gevonden, gruizig als hij is met dat hij alleen tot inspiratie kan komen tijdens de geslachtsdaad. Een ideale combinatie van Paganini (viooltechniek), Mick Jagger (uiterlijk) en Erwin Schrödinger (een natuurkundige die ook inspiratie in zijn sponde zocht en vond).

Het China gedeelte was misschien wel het saaiste, maar ook niet heel erg storend. Het minste was het gedeelte rond Samuel L. Jackson, al is mijn reden een beetje raar. De film is natuurlijk verre van geloofwaardig, maar dat gedeelte zetelt het meeste in onze tijd, en wat hij allemaal op die veiling uitspookt vond ik dusdanig ongeloofwaardig dat het toch een beetje een smetje is. Maar goed, de uitkomst is wel het meest bevredigend.

Wat mij wel erg beviel was dat voor mijn gevoel de sync tussen vioolgeluid en beeld van spelende violist behoorlijk goed leek te kloppen. Hoe vaak zie je niet bij violisten in films de stok van streekrichting veranderen, terwijl dat niet in overeenstemming is met wat je hoort? Altijd lastig, ook omdat de acteurs zelden zelf het instrument bespelen. Ook in deze film was dat niet het geval, want op de aantiteling zag ik de violist Joshua Bell voorbijkomen, dus kennelijk heeft hij alle solo's ingespeeld. Maar met name bij het wonderkind was de sync bijna perfect. Sterker nog, zelfs de momenten waarop je hoorde dat er gevibreerd werd kwamen overeen met wat je zag. Over dit soort dingen ben ik heel erg te spreken.

Korte opmerking over de beelden: die waren om orde maar niet meer dan dat. Met name het begin was wel erg donker. Over de muziek kan ik meer kwijt. Ik was sinds de laatste kijkbeurt helemaal vergeten hoe die klonk. Bij de aantiteling zie je een filmcomponist voorbijkomen, wat me aanvankelijk teleurstelde, want een dergelijke film is een prachtig excuus voor het gebruik van bestaande klassieke muziek. De componist heeft het echter goed gedaan, ik vond de soundtrack zeer te genieten.

Amadeus was altijd mijn favoriete muziekfilm, met deze daar dicht achter. De volgorde is niet veranderd, maar de afstand ook niet veel. Nog steeds zeer genietbaar. 3,5*.

Ik vond het China gedeelte juist wel mooi. Zo bang dat de mooie antieke viool door barbaren zou worden vernietigd sprak mij zeer aan

4*

Geweldig sterke film met een 'dijk' van een verhaal. En verder zou ik niet weten wat wij moeten toevoegen aan de recensies van de anderen en de beschrijving van de film hierboven.

Het meeste is al geschreven en ook de beschrijving hierboven is voldoende.

.................... .

Wel misschien dit: Wij hebben 2 uur en enige minuten echt genoten van dit juweeltje van een film!

Hierboven staat onze waardering: 3 1/2 sterren.

Na enige tijd toch besloten op te waarderen tot 4 sterren!

4*

Een overdaad aan niet afgemaakte verhaallijnen, die bovendien kitscherig overkwamen, deden deze film geen goed, hoe visueel sterk deze romantische ode aan de kunst ook was en hoe mooi de vioolmuziek in deze productie over de geschiedenis van een Italiaanse viool, uit de zeventiende eeuw, ook klonk.