
Get Real (1998)
Verenigd Koninkrijk
Drama / Romantiek
108 minuten
geregisseerd door Simon Shore
met Ben Silverstone, Charlotte Brittain en Brad Gorton
De zestienjarige Steven heeft alleen nog maar aan zijn buurmeisje Linda durven vertellen dat hij op jongens valt. Net als alle meisjes op zijn school is Steven stevig onder de indruk van de knappe John Dixon, de populairste jongen van de school en een kampioen op de atletiekbaan. Hij zal zeker, net als zijn vader, in Oxford gaan studeren en heeft verkering met het plaatselijke supermodel Christina. Groot is dan ook Stevens verbazing als hij John in het park tegenkomt op een plek waar homo's elkaar ontmoeten. En nog groter als blijkt dat John ook best oog heeft voor Steven! Maar ondanks al zijn spieren is John zwakker dan Steven als het erop aankomt de waarheid onder ogen te zien en uit te komen voor wat hij werkelijk is.


Get Real ***1/2
4*



Geheel objectief kan ik dus niet zijn, de film heeft voor mij ook een emotionele waarde. Toch vind ik het verhaal erg sterk, er zit veel humor in de film en tegelijkertijd wordt de vinger ook op de pijnlijke plek gelegd. Want wat je ziet in de film zou realiteit kunnen zijn! De cast vind ik goed al vind ik John Dixon nu niet bepaald een lekker ding, maar goed, smaken verschillen.
4 sterren.

4*

Anyway, na dit nogal teleurstellende begin komt de film wat op gang en raak je toch geboeid door de relatie tussen Steven en seksidool John Dixon, die de ganse film lang door werkelijk iedereen wordt geprezen, maar eigenlijk niet eens zo knap is. Het kabbelt allemaal maar verder zonder echte verrassingen, maar echt vervelend wordt het ook nergens. Linda, de beste vriendin van Steven, brengt hier en daar nog een kleine komische noot.
"Get Real" is zo'n typische film die bij mezelf weinig herkenning oproept. Waarom kunnen ze niet eens een film maken met een gewoon gelukkig volwassen homokoppel? Allicht is dat te saai, maar waarom moet het altijd gaan over tieners die in de knoop liggen met zichzelf, zich nog moeten outen en uiteindelijk hun grote liefde moeten laten gaan? Ach, zoals mijn voorgangers vermelden allicht een steun in de rug voor tieners die het thuis nog moeten verkondigen, maar een gay movie met een ander thema zou ook eens leuk zijn om te zien. Bij deze film had ik toch vooral het gevoel van "been there, done that".
Een *3.5
Al met al een prima film, met tranen bij het eind. 4 sterren.
Het begint nogal onhandig en klungelig maar weet later toch iets neer te zetten. Ook mede dankzij het goede acteerwerk.
Hier en daar wat langzamer dan gemiddeld maar blijft toch boeien door de stiekeme ontmoetingen tussen de twee jongens. Er was een mooie chemie tussen de twee.
Verder is het allemaal gemiddeld verzorgt, nergens echt beeldend mooi, maar ook niet echt noodzakelijk door het sterke verhaal. Uiteindelijk gebeurt er ook niks écht schokkends, het heeft een fijn einde.
Vooral de scenes naar het einde toe zijn ontroerend en soms zelfs spannend.
In totaalbeeld een goede film, die zeker nog wel blijft hangen. en ook gewoon voor niet-gays kijkbaar is.
* 4,0
Erg sterke film. Ik denk dat voor mensen die op het randje van hun comming-out zitten een extra duwtje in de rug geeft. Ook wekt het veel sympathiek op voor homoseksuelen. De film zou het goed doen op scholen als een soort van voorlichting.
4*
Ik had alleen liever een knappere hoofdrolspeler gezien.
Ik denk juist dat deze ietswat nerderige hoofdrolspeler de film leuk maakt. Als er nou een knappe homoseksuele jongen neergezet was, dan zou de film meteen in z'n waarde dalen.
Deze jongen is gewoon normaal, zoals de meeste jongens zijn. Niet lelijk, maar ook zeker niet extreem knap. Zo is het in mijn optiek ook het beste.
@ Patat: Nee, het is niet het toppunt van originaliteit, maar moet dat dan altijd om goed te zijn? Natuurlijk, het verhaal was voorspelbaar, maar voor mij daarom niet minder genietbaar. De reden dat er veel films gemaakt worden over homoseksuele mensen op jonge leeftijd, lijkt me logisch, dit is de leeftijd waarop iemand met zichzelf en dus zijn geaardheid in het reine moet komen. Dat is interessanter dan iemand die al uitontwikkelt is en de meeste obstakels al heeft overwonnen.
Ik vond het leuk dat de film de toon over het algemeen luchtig hield. Het had ook iets onschuldigs over zich, wat ik eens een verademing vond naast al die tienerfilms die alleen maar om seks lijken te draaien.
De jongen in de hoofdrol speelde heel prettig en oprecht, iemand waarmee veel 'outcast' tieners zich mee zullen kunnen identificeren, ongeacht geaardheid. Maar uiteraard vooral voor homo's in dezelfde situatie.
Spoiler: Jammer dat ze uiteindelijk niet bij elkaar komen, tenminste, als ik het goed begrepen heb? Of is het de bedoeling dit een beetje in het midden te laten? Ach, je kan niet alles hebben.
Antwoord: Steven nam na zijn publiekelijke coming out als het ware afscheid van John. Daar John had verkozen, omwille van zijn onkreukbare image, niet uit de kast te komen. Steven zei ook letterlijk: 'wordt gelukkig.' Volgens mij kun je dat als een einde interpreteren.
3*
