Crónica de una Fuga (2006)

Er zijn al vaker films gemaakt over de politieke situaties en ontvoeringen in Argetinië, zoals het de uit 1999 afkomstige Garage Olimpo. Ook Cronica de una Fuga is vrij indringend en werkt prima als politieke thriller. De score van Iván Wyszogrod is uitermate goed. Steeds zorgde deze muziek, vol met atmosferische klanken, spannende ritmes met veel percussie en flinke dreunende geluiden, voor zinderende momenten. En ook die combinatie met sound design. Een van de meest talentvolle nieuwe ontdekking van 2007 die Wyszogrod.

Blijft toch nog wat meer hangen dan ik gedacht had. 4 sterren

Vooral een meeslepende en spannende film dankzij enerzijds de onmenselijke praktijken waaraan de gevangenen worden blootgesteld die af en toe vrij grof in beeld gebracht worden en anderzijds de spanningsboog die in de film wordt uitgesponnen. Niet dat het verhaal zo veelzijdig is of dat alles zo creatief is uitgewerkt. Wel omdat duidelijk is dat de film ergens naar toe werkt wat dat dan ook moge zijn. De film blijft vrijwel bespaard van allerlei zijlijnen en kan hierdoor wel wat herhalend voor menigeen overkomen.

Wie echter een sfeervolle registratie verwacht van mensen die in de gevangenis moeten boeten op zowel fysiek als mentaal gebied voor al dan niet begane daden zit geramd. Een film die geen oordeel velt over mensonterende gebeurtenissen en ook niet ingaat op de beweegredenen van de fascisten om sommige gevangenen zo hard aan te pakken. De film is vooral uitgewerkt tot een kille registratie van een waargebeurd verhaal, de film deed soms zelfs wat docu - achtig aan. Ben het wel met Mochizuki Rokuro eens dat de eindaftiteling waarin je leest hoe het nou met iedereen vergaan is wat doorsnee is. Effectief 4*

Op zich wel goed om dit soort wandaden nog eens zoveel jaar na dato te verfilmen.
Een ongelovelijke situatie, geeft me net als Das Leben der Anderen de bibbers.
Het begint erg goed en het einde is ook sterk, maar daar tussenin is het net alsof je naar een toneelstuk zit te kijken. De acteerprestaties vond ik niet zo geweldig en met de personages kreeg ik nauwelijks enige binding. De personages worden ook nauwelijks uitgediept.
Een beetje tegenvallend dus.

Claustrofobisch spannend drama dat zichzelf een beetje weggeeft met de titel. Wordt naar het einde toe al meer een thriller. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Goed.

Indrukwekkende verhaal, zich afspelend tijdens het meedogenloze dictatoriale bewind van generaal Videla in Argentinië. Gebaseerd op echte gebeurtenissen, laat de film zien hoe de toenmalige regering te werk ging. Een gruwelijke, maar ook bijzonder vakkundig gemaakte film over martelingen, vernederingen, sadisme, leven en dood.
Lid van de toenmalige regering was Jorge Horacio Zorreguieta, de vader van prinses Maxima. Hij stelt dat hij van niets geweten heeft. Als onderdeel van de uitvoerende macht is dat gewoonweg niet voor te stellen. Wel voorstelbaar is dat onze kroonprinses haar vader trouw blijft. In 2007 hield koningin Beatrix een kersttoespraak over onderdrukking, tirannie, politieke vrijheid, respect en tolerantie. Toen deze toespraak werd uitgezonden was hare majesteit op vakantie bij de familie Zorrequieta. Dat is onbegrijpelijk, hypocriet en een klap in het gezicht van de slachtoffers en de moeders die nog altijd op zoek zijn naar hun verdwenen mannen en zonen.

Goede film, ruige/rauwe sfeer, dat wel. Maar dat past uitstekend bij de regie en profiel van de film. Laatste half uur was uitermate spannend!

Ik vond het wel redelijk, maar zo enthousiast als de rest hier ben ik niet. Het begin en vooral het einde zijn erg interessant, tijdens de ontsnapping zit je op het puntje van je stoel maar alles wat daar tussenin zit is niks bijzonders. Heel hard ging het er daar uiteindelijk niet aan toe en ik kon op de 1 of andere manier moeilijk met de personages meevoelen. 3* nipt.

Best een aardige film dit, maar ik had er eigenlijk nog wel wat meer van verwacht.

Dat het er in Zuid-Amerika soms niet zachtzinnig aan toe gaat wordt met deze film nog maar eens bewezen. Het begin van de film is veelbelovend, waarbij gelijk opvalt dat de camera erg dicht op de mensen zelf zit, wat er mijns inziens altijd toe bijdraagt dat je nog wat meer in de film zit. Wat de film daarna precies fout doet is eigenlijk moeilijk te zeggen, maar feit is dat de relatie tussen mij als kijker, en de gevangenen zelf nogal afstandelijk blijft. Het is echt een kille registratie van de martelingen en andere narigheden, die de hoofdrolspelers in hun gevangenschap moeten ondergaan.

Het was voor mij dan ook wachten tot het moment dat de ontsnapping begint. Die is dan gelukkig wel erg spannend en ook weer prima in beeld gebracht. Het is vooral jammer dat de karakteropbouw en uitdieping in deze film nogal ontbreekt, waardoor het mij dan uiteindelijk niet zo heel veel deed. Had de film dit wel gedaan, dan had het echt een topper kunnen zijn. Dat is nu echter niet het geval. Slecht is het zeker niet, maar meer dan een voldoende zit er helaas niet in.

3,0*

matig. eigenlijk ook meer een drama dan het genoemde thriller.
ondanks de duidelijk heftige situatie waarmee we te maken krijgen, pakt de film geen moment. er is maar zeer sumiere spanning en echt pakkend zijn de karakters ook niet, daarvoor blijft het veel te oppervlakkig. dat geldt eigenlijk ook voor het verhaal zelf, want het mist diepgang en detail. daarbij komt dat ik ook niet zo warm wordt van een halve film kijken naar naakte mannen, wel respect voor de acteurs daarvoor. het is wachten op de ontsnapping -gezien de titel- en als dat gebeurd is het weinig opwindend. zelfs beetje ongeloofwaardig (al die mensen horen in dat houten huis niet dat er over de vloer gelopen wordt?)
voor een waargebeurd verhaal was er zeker veel meer mogelijk qua verfilming. nu haalt het wat mij betreft niet eens als tussendoortje.

Een film over de Argentijnse dictatuur, waarbij o.a. een keeper uit ik meen de tweede divisie door het regime ontvoerd, opgesloten en gemarteld werd. Deze film vertelt zijn waargebeurde verhaal, welke hij kon vertellen door de ontsnapping waar deze film zijn titel aan te danken heeft. Geweld wordt in deze film niet geschuwd. De werking van de dictatuur was simpel en wordt hier duidelijk getoond, iemand wordt gemarteld (schuldig of onschuldig maakt niet uit) net zolang totdat hij iemand anders verraadt (die evengoed ook onschuldig is), dan pas stopt de marteling en wordt die persoon opgepakt en ondergaat ie hetzelfde lot tot ie een andere naam noemt, en ga zo maar door.

Zelf prefereer ik over dit onderwerp de film La Noche de los Lápices (1986), die gaat over de begindagen van die dictatuur, wanneer honderden scholieren en studenten werden opgepakt en hetzelfde ondergingen, het volledige verhaal krijgt in die film meer de aandacht terwijl in deze film de focus vooral op de opsluiting en marteling ligt. Toch krijgt ook deze 3,5* van mij.