If.... (1968)

Het is voor mij wel duidelijk, waarom Stanley Kubrick Malcolm McDowell uitkoos voor A Clockwork Orange, want die heeft deze film ook gezien, dat kan haast niet anders. McDowell zet ook hier een rebels en opstandig personage neer, dat zich niet zomaar door een ieder zijn wil op laat leggen. De scherpe humor en onvoorspelbaarheid maken de film soms erg fijn om naar te kijken. Daarnaast had ik soms het idee dat de film af en toe niet helemaal wist welke kant het nu op moest, maar gelukkig kwam dat uiteindelijk iedere keer wel weer goed. Erg vermakelijk dus en een zeer overtuigend debuut van McDowell al met al.

3,5*

Een nogal gedateerde, slaapverwekkende film waarbij je constant hoopt dat de boel eens flink gaat escaleren. De film gaat gelukkig nog net niet uit als een nachtkaars, maar de momenten die eraan vooraf gaan geven nooit de indicatie dat er een paar blokken dynamiet op de kostschool vertoeven. Er is nauwelijks onderhuidse spanning voelbaar en van 90 minuten geiten - wollen-sokken - cultuurles word ik niet geënthousiasmeerd. Slechts de scene in het cafe is apart en daardoor gelijk noemenswaardig in een verder hopeloze, duffe film. Een kleine 2,5* voor 2 aardige scenes die het geluk hebben dat zij wèl memorabel zijn.

Geinige film, ook best grappig bij vlagen.

Leuk script, maar eigenlijk te langdradig, had ook makkelijk in 80 minuten verteld kunnen worden. Verder viel de climax me nogal tegen, werd er nog even door 5 minuten doorheen gejaagd. McDowell is natuurlijk een natuurtalent, echt een geweldig acteur ook hier al.

3*

ps. had de film trouwens wel een jaar of 10 jonger geschat.

Geheel eens met maxcomthrilla.

Heel erg Brits en uit die betreffende tijdsperiode ook. Vandaar vooral boeiend als soort van tijdsdocument.

Aardige film met McDowell helemaal op z'n plaats (misschien ook omdat je onbewust parallellen trekt met Clockwork), maar nergens vind ik de film echt gaan uitblinken. Het is er allemaal net te mager voor, te sketch-achtig, de voorspelbare climax valt me wat tegen zoals Montorsi ook schreef, en het is wel erg opvallend maatschappijkritisch. Van dat laatste hou ik meestal niet, tenzij er nog te genieten valt van bijv. muziek, onverwachte plot-ontwikkelingen of mooie shots, maar dat was vrij karig allemaal.

Ik weet het niet...

Het is een zeer overtuigende film voor het grootste deel. De keuze om de strengheid van die typisch Britse scholen dik aan te zetten pakt goed uit. Het is misschien wat karikaturaal, maar de woede ten opzichte van dergelijke scholen (Anderson heeft er op een gezeten) wordt voelbaar. Daarbij is het gewoon erg geestig om zo'n docent "Run! Run in the corridors!" te zien schreeuwen. De film wordt ook niet meteen dom door zijn gebruik van karikaturen, doordat de dialogen erg scherp geschreven zijn.

Voor het grootste deel is dit dan ook een zeer fijne film om te bekijken. Je wordt boos op Het Systeem, je lacht mee met de rebelse Travis en zijn vrienden. Er zitten poëtische momenten in (opmerkelijk genoeg het meest geslaagd bij de homoseksuele personages), evenals geslaagde surrealistische stukken (de pastoor in de kast, de caféscène). En er is een gevoel dat alles opbouwt naar een sterk einde.

Wel, dat einde is een probleem. Eerlijk is eerlijk, ik wist dat het zou aflopen met een schietpartij. Daar maakte ik me vooraf al zorgen over. Het is eigenlijk een anti-fascistische film in zekere zin, maar waarom eindigt het dan met een even fascistische daad. Ik vind het gewoon geen geschikte oplossing van het probleem om iedereen neer te schieten. Het spreekt me niet aan, jongeren die het geweer pakken als eindargument. Ja, het einde is waarschijnlijk gedroomt en het is zeer gemakkelijk voor te stellen dat veel jongeren van dergelijke scholen gedroomt hebben van het afschieten van hun docenten. Maar als een droom vind ik het dan weer vreemd dat men niet voluit gegaan is. Nu zien we alleen de Headmaster sterven, maar bij een wensdroom zouden toch ook de andere pestkoppen in het stof bijten? En waarom moeten alle ouders en andere studenten dood? Gaat het dan niet verder dan een aanklacht tegen Het Systeem? Het einde is ontegenzeggelijk krachtig, maar ik heb niet veel met het soort nihilisme dat hier uitgedragen wordt.

Verder een vrij sterk werkje hoor, misschien moet ik wat verder nadenken over die laatste scènes.
3,5*

Film die nog steeds aardig staat,hoor.Bter iig dan andere films die bezeten zijn van de geest van '68,zoals die van Godard.Dit komt waarschijnlijk ook door de bizar-absurdistische opzet die idd doet denken aan zero de conduite(ze zitten niet voor niets op het dak)en de afwezigheid van didactisch geleuter of Mao-citaten.Het is dan ook te kort door de bocht om dit slechts een tijdsdocument te noemen:zolang er besloten leefgemeenschappen en adolescenten bestaan,blijft de thematiek relevant.Natuurlijk zitten er veel verwijzingen naar Vietnam enz. verwerkt in de film,maar niet op de voorgrond.

Over adolescenten gesproken:de acteurs die de ouderejaars spelen zien er helaas ook duidelijk uit als de 25 jarigen die ze irl waren,onder wie Mc Dowell die uiteraard een glansrol heeft als beroepsrebel Travis...die,als we toch bezig zijn met de vraag wat actueel is,meer aan een voorloper van blonde Greetje doet denken dan aan een navolger van Mao

Het gek*t met dat zwart-wit werkt duidelijk niet,en het zou me niet verbazen als Anderson dat verhaaltje over geldgebrek ophing omdat hij niet wilde toegeven dat dit experiment was mislukt.

De film wordt naar het einde toe steeds vreemder en Monty-pythonesker(ook door MP zelf gespoofd!),misschien ook om niet teveel problemen te krijgen met de censor:je kunt het slot zo immers ook zien als een over-the-top wrange grap.

Ik begrijp dat de roze medemens zich overmatig zou kunnen interesseren voor een kostschoolfilm,maar wees gewaarschuwd:er komen louter gruwelijk lelijke smoelen en bleke,vadsige dan wel uitgemergelde lijven in beeld.Tijdens de sm-scène blijft de camera gelukkig op een afstand .

Aardig vervreemdend en komisch is het Zulu-Sanctus als soundtrack,weer eens wat anders dan Ludwig van,9th symphony,2nd movement.

Tuurlijk is de film nihilistisch,maar niet zo gratuit als hij nu zou zijn geweest in het random violence on screen tijdperk.

Ten slotte mag niet onvermeld blijven dat deze film ook kan roemen op de aanwezigheid van een opgezette krokodil

Deze opstand tegen het verstikkende bekrompen kostschoolleven, de kleingeestige boosaardigheid, het geïnstitutioneerde sadisme, de misbruik van macht en de overtuiging dat de inrichting belangrijker is dan het individu, kan gezien worden als een aanklacht tegen de Britse middenklasse. De regisseur verbindt deze opstand op een knappe manier met de destijds ingrijpende politieke veranderingen (door o.a. Mao, Che Guevara en de Vietnam oorlog), wel vertoont de film, zeker in de tweede helft, wat ongeloofwaardige en onwerkelijke trekken. Wanneer je door de bril kijkt van het jaar 1968, dan is deze film een radicaal anti-autoritair statement, al levert het gegeven vandaag de dag nog genoeg stof voor dicussie.

IF... komt 7 september op Canvas. Ga 'm opnemen. Want de herinnering laat mij in de steek. Heb 'm al eens eerder gezien. Maar dat is zeker 10 jaar geleden.

Staat nog steeds al een huis.

Goede film.

Maar waarom lag die priester nou in de la?

Volledig mee eens. Zoals hij daar over die balk ging hangen. Zo van 'kom maar op'!

Echt meesterlijk. En met een uitgestreken gezicht de motor starten en meenemen.

Ik vond zijn opmerking 'stukje stof on your tit' ook erg komisch.

Well done Mick, Johnny, Wallace, Bobby and The Girl !!!

Redelijke film over de hiërarchie op een strenge Britse kostschool voor jongens. De film is nogal fragmentarisch van aard en tegen het einde zijn fantasie en realiteit moeilijk van elkaar te onderscheiden. De machtsverhoudingen tussen de leerlingen onderling komen goed over en leveren een aantal goeie scenes op.

Haha ja inderdaad dat was heel apart..

Geen achterliggende gedachte? Geen 'Paul is dead' verwijzing?

Satire op het gevestigde establishment, macht en willekeur en de daaruit voortvloeiende revoltes.

De film is onderverdeeld in hoofdstukjes, sommigen erg absurd, maar de toon blijft gezet en de bedoeling is duidelijk.

Een jonge Malcolm McDowell leek me de basis te leggen voor zijn onvergetelijke rol in "A Clockwork Orange" in een al bij al interessante en bijwijlen erg merkwaardige film.

Goede en interessante film, met ook een prima rol van Malcolm McDowell in een goede rol als voorsmaakje op zijn uitstekende vertolking in A Clockwork Orange.

Misschien komt deze film nu een beetje oubollig over al is ie zeker niet gedateerd.

Het geweld is zeker van alle tijden.

Het grote probleem zit hem in de structuur. Om het te verdelen in hoofdstukken is geen slecht idee en het kan werken als je het tempo en verhaal onder controle hebt, maar de toon verandert voortdurend, en ook het zwart-wit zorgt voor geen enkele meerwaarde, waardoor je met het einde weinig tot geen impact creëert op de kijker.

Films over het leven op een kostschool zijn niet echt mijn genre. En wat dat betreft is de eerste drie kwartier dan ook zware kost. Maar dan komt de scene die gelijk ook het hoogtepunt van de film is, als twee jongens "ontsnappen" uit de school. De rest van de film speelt zich weer af op de school. Maar het ontwikkelt zich vanaf dat moment eindelijk wel en het gaat toch meer de diepte in die ik van te voren verwacht had en waar ik op gehoopt had. Het einde is, laten we zeggen, bijzonder.

Maar eigenlijk moet je deze film ook in zijn tijd bekijken. Het is 1968. De hippiebeweging en een kritische kijk naar de maatschappij. Het gegeven van de kostschool in deze film is dan ook meer een kapstok.

Eigenlijk is deze film meer een statement tegen de gevestigde orde. Maar dan wel op dezelfde gewelddadige manier als deze zelfde gevestigde orde zich wil handhaven.

En daarom heb ik ook niets met de film, ook al is hij wel bijzonder.

Dan kijk ik toch heel wat liever naar Monty Python. Ook uit 1968 en werkend met hetzelfde thema. Maar dan op een manier, die me aanzienlijk meer aanspreekt.

Overigens heeft Monty Python ook een sketch die verwijst naar deze film. Die gaat over een interview met een regisseur die allerlei bekende films (waaronder deze) namaakt. Alleen op een andere manier. En waarschijnlijk dat ik daarom ook aan Monty Python moest denken, want behalve het hoofdthema, zijn er verder niet zoveel overeenkomsten tussen Monty Python en deze film. En qua humor nog minder.

Wow, het einde doet het hem in deze film! Ik ga niet spoilen natuurlijk, maar het geeft zeker wat te denken en was sterker dan ik vooraf had gedacht. Daarvoor vond ik If.... namelijk een redelijke rechttoe rechtaan-film over onderhuidse spanningen in een kostschool tussen rebellen en de gevestigde orde. De hoofdrol wordt vervuld door een puike Malcolm McDowell en het lijkt haast voor hem een oefening te zijn voor het latere A Clockwork Orange. Daarnaast zitten er enkele weirde scenes (ook die verwachtte ik niet) in deze film die de wenkbrauwen doen fronzen, maar ik vond het wel geslaagd.

Prima film met een uitstekende Malcolm McDowell in de hoofdrol. De opbouw van de film is prima en kent een paar sterke scenes - vooral die in het cafe steekt er met de kop bovenuit. Het einde zelf vond ik niet zo bijzonder en ietwat voorspelbaar. Heb wel een paar keer kunnen lachen, dat scheelt.

Bijna vijftig jaar oud, maar nog steeds behoorlijk krachtig en zelfs nog best aktueel. Visueel oogt de film daarnaast amper gedateerd. De bizarre, soms licht surrealistische toestanden op een engelse kostschool zijn fraai in beeld gebracht en de hoofdzakelijk jonge cast is prima. Een nog piepjonge Malcolm McDowell valt in positieve zin op; het is duidelijk dat Stanley Kubrick hem op basis van deze rol heeft uitgekozen voor A Clockwork Orange. De finale had wat krachtiger gekund, maar al met al vrij indrukwekkend.

Hoofdrolspeler Malcolm McDowell is de ontdekking van Lindsay Anderson's surrealistisch kostschool-drama "If...". Uitgebracht in 1968 leek de film een allegorie voor de gebeurtenissen in mei in Parijs, maar gezien de productieperiode is dat een achteraf interpretatie. Fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar heen en de titel moet dan ook worden gelezen als "What if...". Waar dan precies de overgang zitten tussen waan en waarheid is aan de kijker om te bepalen.

Matig.

Duidelijk dat de film graag edgy en rebels wou zijn, maar dat komt er niet helemaal uit. Misschien omdat het net allemaal niet absurd genoeg is, of omdat de scenes die dat wel zijn (zoals het einde) een beetje mak uitvallen. Misschien gewoon omdat de aanloop te lang duurt.

Anderson blijft redelijk lang hangen in de opzet van het gebeuren, met een hoop personages in een te uitgebreide intro. Het duurt eigenlijk tot de scene in de bar dat het écht wat loskomt. Het tweede deel van de film loopt gelukkig wat vlotter, waardoor de aandacht niet verslapt.

Visueel is het erg pover, de afwisseling tussen kleur en zwart/wit doet de film ook echt geen goed (wat de verklaring ook mogen zijn). Verder er is nog wel McDowell die opvalt (en hier duidelijk een testrun voor z'n rol in A Clockwork Orange loopt), maar dat is niet geheel voldoende om de film tot een voldoende op te krikken.

2.0*

Interview met McDowell

McDowell geeft hierin ook aan dat Kubrick If.... meerdere keren gezien heeft en tijdens het lezen van Burgess' boek 'Clockwork Orange' gelijk aan McDowell dacht.

Heb deze per toeval in Londen gezien (op een filmzender in m'n hotel) en ja, toch wel van genoten. Het Engelse klassensysteem wordt vlijmscherp gefileerd en in zijn hemd gezet. Raar volkje, die Engelsen. Maar ze maken wel leuke films.

Tjongejonge wat jammer!

Hoe vervelend ik het ook vind, maar kan er niet omheen met deze beoordeling.

Lange tijd deze film willen zien vanwege McDowell die ik uiteraard in A Clockwork Orange zo goed vond en had begrepen dat hij die rol kreeg naar aanleiding van zijn rol in deze film waar ik ook redelijk goede verhalen van had gehoord. Het thema in deze film op papier sprak mij dan ook aan.

Dus dan eindelijk afgelopen week gezien, maar ik vind het nogal mat allemaal.

Het is echt zo'n film die heel matig is, terwijl er genoeg potentie in zit om zowel een totaal "Campy, Over the Top" kant, maar wel vermakelijke film kan worden… of de serieuze kant kiezen en daarin uitblinkt tot een meesterwerk, maar geen van beide wordt het. Nogal vlak en saai vaak.

Verder vind ik de zwart-wit scenes nul toevoeging hebben. Misschien vond de regisseur zwart-wit interessant en voegde het dan regelmatig toe, maar echt waarde heeft het niet.

American History X bijvoorbeeld gebruikt heel goed de combinatie tussen kleur en zwart-wit.

Jammer allemaal, want ik zag door de hele film vaak stukken met genoeg potentie, maar het kwam er maar niet van.

In de herziening omdat ik binnenkort eindelijk het derde deel van de losse trilogie wil kijken en daarom de eerste twee opnieuw wilde zien. Ik zag dit ooit voor het eerst op Net 5 waar ze blijkbaar met deze film opgescheept zaten als een overblijfsel uit een pakketje paramount-films dat ze gekocht hadden waarvan de films die kijkers op zouden leveren op waren. Vond het toen meteen geweldig en dat is niet veranderd.

If.. is een film die zorgvuldig balanceert tussen absurdisme en realisme. Tussen fantasie en werkelijkheid en de kijker mag zelf de grens neerleggen. Het wisselen tussen zwartwit en kleur is volgens mij nonsens maar het draagt bij aan een zeker mysterie.

Verder is de film tegelijk een hele Britse kostschoolfilm, een bizarre coming of age-fabel, een update van filmklassieker Zero de Conduite als een afrekening met het Verenigd Koninkrijk en een verslag van het verval ervan en een revolutionaire 1968-film en het wonder van deze film is dat al die ambities en ideeën prachtig versmelten met elkaar en elkaar niet bijten. Mcdowell is nog beter hier dan in A Clockwork Orange.

Mijn hoge waardering blijft staan. Voor mij top 100 allertijden. Binnenkort herziening van O Lucky Man en daarna Britannia Hospital voor het eerst.