Out of the Fog (1941)

In deze film noir van Anatole Litvak gaan pover acteerwerk hand in hand samen met een voorspelbaar plot. De enige pluspunten zijn de locatie (een mistig havenstadje in Brooklyn) en de boevenrol van John Garfield. **1/2.

Review: unrestored DVD-R: Warner Archive

Inderdaad een wat simpel moralistisch kleine man tegen het systeem verhaal. Maar wel goed uitgevoerd. En zo veel Amerikaanse kleine man tegen het systeem films zijn er nu ook weer niet. Saillant detail is hier natuurlijk dat scriptschrijver Robert Rossen iets later door "het systeem" vermalen is. Mooi camerawerk ook van James Wong Howe (Sweet Smell of Succes).

Vreemde mix van misdaad, komedie en romantiek met John Garfield als Harold Goff, een afperser die schippers dwingt hem beschermingsgeld te betalen. Wanneer hij de aantrekkelijke en naar avontuur hunkerende Stella [Ida Lupino] ontmoet, is hij zich er niet van bewust dat zij de dochter is van één van zijn slachtoffers. Dat slachtoffer is Jonah Goodwin [Thomas Mitchell] die al jaren met zijn boezemvriend Olaf [John Qualen] vist in de haven. Uiteraard bedenken de twee oude vrienden een plan om de relatie te verbreken en van hun afperser af te komen.
Mitchell en Qualen zorgen voor een komische noot die niet prettig mixt met het serieuze acteerwerk van John Garfield en Ida Lupino, die sowieso niet bekend staat als komische acteurs. Niet zo vreemd dat dit niet meer is dan een film met aardige momenten die echter veelal uit twee verschillende films lijken te komen. Gezien de op papier sterke cast een teleurstellende werkje onder de regie van de meestal zo betrouwbare Anatole Litvak.

Zoals de titel laat vermoeden, speelt de film zich af in heerlijk nevelige omstandigheden (als je daarvoor bent tenminste). Out Of The Fog is een melodrama/misdaaddrama met de noirstempel, waarin John Garfield met verve de rol van een onuitstaanbare racketeer opneemt. Als kijker zou je hem met plezier zelf het water ingooien. Ida Lupino speelt de naïeve doch materialistisch aangelegde dochter van Thomas Mitchell die zich laat inpakken door de homme fatale. Niet alle elementen van het scenario zijn even geloofwaardig maar gelukkig ik heb ik kunnen genieten van de smaakvolle regie en cinematografie van respectievelijk Anatole Litvak en James Wong Howe, twee mensen die erg in staat zijn de zaak op te leuken. De film is gebaseerd op een theaterstuk en het laat zich raden dat dit aanleiding geeft tot erg veel gepraat. In dit geval draait dat wel goed uit wat ik vond de dialogen vermakelijk en op niveau. Leukste dialoogmoment was wat mij betreft de scene in het badhuis, waar het gesprek tussen Mitchell en John Quaelen telkens onderbroken wordt door een derde aanwezige, briljant grappig vond ik dat.

Zeker geen topnoir maar wel onderhoudend. Driepunter.