The Enforcer (1951)

De DVD-cover is indrukwekkend, maar is deze Bogey-film dat ook?

Tevens veel "flashbacks inside of flashbacks" heb ik begrepen, hoe kijkt dat?

Hij loopt erg goed. Het verhaal is niet al te geweldig, maar de vormgeving is wel SUPERB! Een film noir van het beste soort, maar qua verhaal heeft 'ie wel wat in te halen!

Het verhaal is inderdaad niet zo sterk, te gezocht en behoorlijk ongeloofwaardig. Er wordt ook gebruik gemaakt van flashbacks inside of flashbacks, zoals Dogie al vermeldde. Helaas is dat hier niet zo goed toegepast als in bijvoorbeeld "Out of the Past". Toch was dit een erg fijn filmpje met een, zoals altijd, charismatische Bogart op de automatische piloot.

3,5*

Deze had ik als tiener al eens gezien en gisteravond eindelijk voor een tweede keer. Ik herinnerde me de film als zijnde behoorlijk goed. Ik moet toegeven dat ik genoten heb.

Men moet bedenken dat de inhoud van de film best controversieel was, hoewel in de jaren veertig wel meerdere heel directe, no bars hold films werden geproduceerd. Ik vind de flashback techniek, zoals die hier is toegepast heel functioneel. Je ziet de angst van de kroongetuige voor de big boss en dit geeft extra lading aan hetgeen dat volgt. In tegenstelling tot onderstaande reacties, vind ik niet dat de plot ongeloofwaardig is, hoewel de vergissing tegenwoordig met alle dataverwerkingssystemen praktisch niet meer gemaakt kan worden. De semi-documentaire stijl is erg praktisch en doelbewust. De kille en welhaast onpartijdige blik op de brute onderwereld strookt met de mentaliteit van laatstgenoemde. De kleine, maar belangrijke rol van big boss wordt uitermate effectief gespeeld door Everett Sloane, een geweldig acteur. Met name Ted De Corsia maakte indruk op me. Ik heb al meerdere films met hem gezien (o.a. Crime Wave), maar ik vond hem hier erg overtuigend als meedogenloos en angsthaas. Bogie draait een beetje op de automatische piloot, maar dat is ook het kenmerk van goed acteren: jezelf kunnen zijn.

Al met al een erg leuke, zij het harde en kille film. De prachtig zwart-wit fotografie van Robert Burks geeft de boel nog extra glans. Een kleine film, wellicht, maar een aanrader.

Redelijk, maar geen absolute must om te kijken deze noir, tenzij je echt alles met Bogart gezien wilt hebben.

Is gewoon een top film en die worden bijna niet meer gemaakt...

Fijne noir (die van sommigen geen noir mag heten) van een volslagen onbekende regisseur met de klinkende naam Bretaigne Windust. Als Bordewijk Brits was geweest had hij hem kunnen bedenken. Ik las later dat Raoul Walsh de film mederegisseerde, maar geen credit wilde.

De hier al aangehaalde structuur beviel me eigenlijk best, met een grote flashback en daarin ook flashbacks op basis van getuigenissen- dat klinkt ingewikkelder dan het is, alles binnen de flashback werd redelijk chronologisch verteld en was makkelijk te volgen. Misschien dat de rechttoe rechtaan stijl sommige noir-liefhebbers tegenstaat maar ik vond het niet erg. Vond het wel opvallend dat huurmoordenaars in die tijd nog een novum waren, en dat woorden als "contract" en "hit" niet begrepen werden door de politie.

Vlot verteld en gefilmd, geen grootse rol voor Bogey maar ik heb hier toch best van genoten. Geweldige boevenkop heeft die De Corsia ook. Vond de doorbraak uiteindelijk ook aardig gevonden, al werd die wel iets te nadrukkelijk aangekondigd met die "big blue eyes".

een film die me zeer positief heeft verrast , als misdaad film behoorlijk hard , ook al zie je weinig echt geweld , de kracht zit hem in de spanningsopbouw en het min of meer mysterieus blijven van de big gangster Mendoza .

Wanneer dan uiteindelijk naar het einde van de film zijn gezicht word onthuld is dat bijna een beetje een afknapper maar de eind scene is dan toch weer sterk gedaan .

Bogart is goed op dreef als district attorny , en ook de rol van Ted de corsia als Rico is als bad guy sterk .

De spanning zit er meteen goed in en later krijgen we via flashbacks te zien wat er allemaal aan vooraf ging .

Het is vooral de sfeer die de film zo sterk maakt en je op het puntje van je stoel houd , geen romantisering van de misdaad in deze film maar keiharde medogenloosheid .