City for Conquest (1940)

Een beetje van alles wat, deze film. Romantiek, sport, misdaad. Maar daar zit misschien wel gelijk zijn zwakte: erg rommelig allemaal. Soms waren ook de sprongen in tijd iets te groot vond ik (en vooral te snel). Maar toch weer geweldige rol van Cagney en het einde vond ik eigenlijk ook wel erg mooi. Echt film noir kan ik dit toch niet noemen trouwens.

Mooie film, allesbehalve rommelig. Mooi tempo en prima verteld verhaal.

Elia Kazan is te zien als een jeugdvriend van Cagney die drie jaar vast heeft gezeten en een nog vrij onbekende Anthony Quinn heeft een belangrijke bijrol als de arrogante danspartner van Cagneys liefje Ann Sheridan. Frank Craven trekt meteen de aandacht in een proloog die duidelijk maakt dat het verhaal van de New Yorkse bokser Danny Kenny [Cagney], die het veel belangrijker dat zijn vriendin Peggy [Ann Sheridan] en zijn broer Eddie [Arthur Kennedy], een onzekere, maar ambitieuze componist, een succesvolle carrière tegemoet gaan. Wanneer Peggy eindelijk succes vindt als danspartner van de veeleisende Murray Burns [Quinn] en Danny met de hulp van Scotty [Donald Crisp] zijn bokscarrière nieuw leven inblaast, groeien hij en Peggy uit elkaar.
Cagney is eigenlijk altijd goed, maar in deze film presteert de gehele cast prima. Het is allemaal behoorlijk melodramatisch, maar Danny's slotgevecht is opmerkelijk goed gefilmd en de finale - met een uitvoering van een duidelijk door Gershwins 'Rhapsody In Blue' geïnspireerd muziekstuk - is een waardig slot van een niet al te bekend maar bovengemiddelde Cagney-vehikel.

Pakkend drama over enkele jongelui uit de arbeidersklasse die zich willen opwerken in het New York van de jaren '30-'40. Een film die beide kanten toont van the American dream, op ironiserende wijze gepresenteerd door side kick Frank Craven als tramp.

James Cagney levert in mijn ogen een topprestatie met de wijze waarop hij een multidimensioneel karakter neerzet. De overige acteurs - met Ann Sheridan en Anthony Quinn voorop - leveren zeker solide prestaties. Ook fijn om Elia Kazan aan het werk te zien.

Zoals de titel van de film al laat vermoeden speelt de stad - in dit geval New York - een belangrijke rol als achtergrond/personage van het verhaal, en is tevens begin-en eindpunt van de film. Ik kan me zo voorstellen dat een Martin Scorsese met dit soort films opgegroeid is en er inspiratie uit geput heeft.

Regie en cinematografie zijn in goede handen bij respectievelijk Anatole Litvak en James Wong Howe: prima in beeld gebracht.

Ook te vermelden waard is de prachtige titelsong van Max Steiner.