Valdez, il Mezzosangue (1973)

Een western met pacifistische inslag. Dat lijkt bij voorbaat al een contradictie in terminus.
Toch drijft deze western op de verwerping van geweld, zelfs al moet men zijn verlies nemen en op de vlucht slaan.
De film bulkt van de romantische nostalgie: een man één met de natuur, dik onderstreept door de beelden van wilde paarden in het weidse landschap en de vriendelijke muziek die zo van een willekeurige hippie-plaat uit de eindjaren '60 geplukt kan worden.
Van Sturges en Bronson verwacht je eigenlijk een klassieke western voorgeschoteld te krijgen.
Ook het einde is a-typisch voor een western en zal voor menigeen onbevredigend zijn. Ik moest ook even slikken.
Ik heb in ieder geval een rustiek voortkabbelende western gezien, met een aardige vriendschap tussen een man, zijn paarden en een jonge jongen (blond haar, grote blauwe ogen, oftewel de goddelijke onschuld zelve).
Een prima Bronson die de rol goed paste.

400ste stem alweer.

Aparte film van Sturges en Bronson. Ben het ook eens met Barfly. Het sfeertje hangt er en hij kijkt lekker weg. Bronson is perfect gecast als Chino. Alleen het script bied te weinig om die een meesterwerk te maken. Wel eens wat anders dan het standaard wraak gedoe. Dit komt waarschijnlijk door de samenwerking met Coletti. Waar ik overigens geen werk van ken. Maar ik vond het een welkome afwisseling.

* * *

Een andere poster plotseling?

Leuke film verhaal stelt niet veel voor, maar genoeg om mij te boeien. Alleen het einde mocht van mij iets vrolijker. Verder helemaal eens met bovenstaande reacties.

3*

Een prima film waarin Bronson goed past.

de film had wel de insteek van de romantische/drama soort. de natuur met een hoop wilde paarden, de man in ze uppie die een onverwachte vriend krijgt en de muziek. Verhaal is niet groots maar de beelden en bronson maakte het behoorlijk goed. Het einde was wel een domper. denk je een mooi schietgevecht te zien waarin bronson zou overwinnen zoals zovaak, geeft hij het ineens op en gaat weg.

Het stuk dat Jamie bij de indianen sliep was heerlijk overdreven. Kon een glimlach niet onderdrukken.

Er is eigenlijk een scene die eruit springt en dat is wanneer de hengst de merrie bespringt. Op de paardenlul na is verder ook niet expliciet, maar het voelt wel wat vreemd aan. Zeker omdat Charles Bronson erdoor geïnspireerd raakt en weinig koosjer handelt.

Verder is het een doodnormale western met veel woestijn, paarden, indianen en vuurgevechten. Er zit weinig verdieping in de personages en hun motieven zijn dan ook vrij eenvoudig. De plaatjes zien er vaak wel goed uit en de film kent een mooie sfeer. Echte herkijkwaarde is er niet.

Redelijke film over een paardenfokker die een eenzaam bestaan leidt tot hij een jongen in dienst neemt. Een western die toch wel een beetje een (goed) verhaal mist, maar desondanks wel gemakkelijk wegkijkt. Het heeft allemaal niet te veel om het lijf. Toch wel een aantal prima momenten en ook de scenes met de paarden zijn mooi.

Prima western die lekker wegkijkt, had deze vroeger ook al eens gezien.

De film kabbelt iets te veel voort om echt te boeien en de acteurs zijn wat afstandelijk. Charles Bronson is sowieso een kille acteur en soms werkt dat en soms (zoals in deze film met deze rol) werkt dat minder. Verhaaltje is ook niet heel boeiend. Wel een aardige sfeer nog en de plaatjes van de landschappen (vaak met een wat laagstaande zon zo leek het) zijn mooi om te zien. 2,5*.