The Hoax (2006)

Beetje rommelige, maar zeker wel vermakelijke film. 3,5 sterren.

Vandaag gezien maar ik ben niet echt tevreden. Doordat er constant snel in wordt gepraat raakte ik de draad een beetje kwijt. Het einde is beter en duidelijk.

Met de acteerprestaties is verder niks mis mee.

Wel goed, maar jammer dat ze van die flauwe humor aan de film hebben toegevoegd.

Hoewel er best wel behoorlijk wat zwakke punten in deze film zitten, kon ik puur vanwege het enorme plezier dat ik had bij het kijken van deze film er niet onderuit om 4,5 ster te geven. Enkele wijzigingen in het script en de cast, en het had voor mij zelfs 5 sterren geweest. Vooral Gere vond ik ondanks dat ik hem sterk vond spelen, niet echt geschikt voor de rol.

Film opgenomen van de vpro gisteravond. Als je geen vrouw bent en

je moet de hele film voornamelijk naar Gere kijken,(zoals zijn meeste films) is dat een beetje too much. Hij heeft ook nooit een Oscar ergens voor gekregen. Niet zonder reden dus.Richard kan het niet bijster interessante verhaal niet dragen. Na drie kwartier begon ik mij behoorlijk te vervelen. Al Pacino was een veel beter keuze geweest voor de pathologische leugenaar Irving.

Fijne combinatie tussen Gere en Monlina. Zoals eerder al aangegeven gaat het verhaal af en toe wel erg snel en moet je of voorkennis hebben of e.a. aannemen. Er had denk ik meer ingezeten als de film wat meer focus had gehad.

The Hoax

Het waargebeurde verhaal over de valse autobiografie van Howard Hughes. Laatst was hij op tv. Toen heb ik hem helaas moeten missen wegens een drukke agenda. Nu toch weten op te zetten. Richard Gere vind ik een geweldig persoon. Mocht je het terug willen zien bij de Graham Norton show was hij geweldig! Daar gaat het alleen niet over.
Voordat ik de film begon heb ik een klein beetje research gedaan over Hughes en de valse biografie. Van deze film kon ik echt genieten.

De film begint gelijk erg sterk. De desperate situatie van Clifford wordt gelijk duidelijk gemaakt met één mislukte publicatie. Dit geeft gelijk het motief aan voor de rest van het verhaal. Met een kleine vooruitblik wordt daarvoor nog even wat nieuwsgierigheid gewekt en je zit er helemaal klaar voor.
De daarop volgende gebeurtenissen zijn zeer duidelijk en chronologisch verteld. Met wat humor en een eenzijdige rapportage van het verhaal wordt een ambiance gecreëerd waarin je het gevoel hebt dat het helemaal niet zo slecht is wat Clifford doet. De oplichterij en vooral de manier waarop is zeer vermakelijk en goed uitgewerkt. Misschien op een gegeven moment een tikkeltje langdradig, maar dan komt het zeer sterke einde.
Want het einde is prachtig! Cliffords daden komen aan het licht. Zelf raakt de man verdwaalt in zijn eigen paranoia en overvloedig drankgebruik. De rampen stapelen zich één voor één op. Clifford ziet iedereen tegen zich en maakt allemaal complottheorieën. Het is prachtig om te zien hoe hij alles verbeeldt.. Het uiteindelijke einde, waarin de paranoïde theorie over de relatie tussen Hughes en Nixon waarheid blijkt te zijn vond ik een zeer mooi en krachtig einde.

Richard Gere zet hier weer een memorabele prestatie neer. Over het algemeen presteert hij redelijk oppervlakkig in de film. Op het einde weet hij echter ver boven de rest in de film uit te stijgen. Zijn acterend vermogen ligt op een zeer hoog niveau. De paranoïde sfeer wordt grotendeels door hem neergezet. Het is zo weergegeven dat je niet meer wat wie nou de waarheid spreekt. (Uiteindelijk wordt het allemaal duidelijk verwerkt natuurlijk) Mijn complimenten!
Alfred Molina vond ik een beetje een drollige rol spelen. Zoals ik het zou noemen: de flapdrol/de pannenkoek van de film eigenlijk. Toch is zijn simplistische gedrag niet storend. Eigenlijk als je goed kijkt zie je er een geweldig intelligente man achter steken. Zo ervoer ik het tenminste.

Uiteindelijk is alles lekker los weergegeven. De luchtige vergaderruimtes, en de imaginaire scènes zien er zeer goed uit en creëren zeker een goede sfeer. Alles is niet te moeilijk gedaan en dat is wel prettig. Het gaat tenslotte om het verhaal.
Als laatste wil ik nog even het laatste nummer noemen wat er werd afgespeeld. You Can't Always Get What You Want van The Rolling Stones weet mij elke keer weer in beroering te brengen. De teksten passen natuurlijk perfect in het verhaal. Echter omdat ik het zo'n mooi nummer vind gaat de film alleen maar voor mij omhoog, maar dat is heel persoonlijk uiteraard.

The Hoax is gewoon een heerlijke film die vermakelijk wegkijkt. Een erg sterke film.

4*

Aanvankelijk geamuseerd toegekeken naar de grappige, anecdotische toestanden maar algauw verzuipt de film in een wirwar van verwarde verhaallijntjes, onduidelijke conversaties en wordt het moeilijk om volgen.

Eigenlijk niet zo interessant. Gere zit wel goed in zijn rol en dat is het meest positieve.

Deze ook eens meegepikt via tv en 'k vond hem wel te versmaden. Vooral het eerste deel was wel leuk gebracht, het tweede deel vond 'k wel iets minder, dan was de film meer dramatisch getint.

Qua cast mochten we zeker ook niet klagen en kwamen ze overtuigend over. Verder vond 'k de muziek ook wel het vermelden waard.

Toch wel eens het bekijken waard.

De film moest je doen geloven dat het gebeuren op waarheid gebaseerd was. Het verhaal over leugen en bedrog en de consequenties daarvan had korter gekund; vooral in het middendeel kachelde de film in om gelukkig naar het einde weer in vaart te winnen. Hoewel het onderwerp fascineerde, miste de productie toch de overtuiging en het waarheidsgehalte om een echte topper te zijn. Richard Gere (met geverfd haar) kon weer eens laten zien wat een goed acteur hij is.

Prachtig verhaal, prima spel van Gere en Molina, en mooie momenten wanneer werkelijkheid en fantasie door elkaar gaan lopen (Gere die zich als Hughes verkleedt, zijn "kidnapping" naar Nassau). Voor Amerikanen vermoedelijk betekenisvoller omdat Clifford Irving voor velen misschien nog een "bekende Amerikaan" is en Howard Hughes een figuur van mythische proporties, maar als Nederlander heb ik hier toch ook met veel plezier naar gekeken, en het is altijd leuk om Eli Wallach weer eens te zien, ook al was zijn rol hier wel héél erg klein (éven dacht ik dat op het einde van de film misschien zou blijken dat hijzelf al die tijd eigenlijk Howard Hughes was geweest zonder dat Gere en Molina dat doorhadden). Naast The aviator is er trouwens ook nog Melvin and Howard (1980) van Jonathan Demme, met Jason Robards als (misschien) Hughes.

Ik vond het best een mooi verhaal, ik weet niet hoe waarheidgetrouw het is maar ik heb me er wel mee vermaakt. Vooral omdat het voor mij best wel even duurde voordat ik doorhad hoe het zat.

Toch wel een indrukwekkend verhaal in deze film.

het er deze tweede keer nog meer van kunnen genieten dan de eerste maal.

Toch wel een aanrader !!

Vooral een leuke rol van Alfred Molina.

Eindelijk een film waar gere valt te pruimen. Bijzonder interessant verhaal dat blijft boeien.

Alweer een tijdje geleden dat ik deze film gezien heb. Het is ook typisch een film die ik 'even tussendoor' gekeken heb. Lasse Hallström zou enkele jaren na deze film met Gere het aangrijpende Hachi: A Dog's Tale maken, dus ik was op zich nog wel benieuwd naar deze eerdere samenwerking.

The Hoax is een rechttoe rechtaan speelfilm. Je kunt op basis van het plot goed van tevoren bepalen om wat voor een soort film het gaat en of je dit interessant gaat vinden. Klaarblijkelijk is het gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Met dit in mijn achterhoofd, waren er wel enkele scènes waar ik van stond te kijken ('kan dit echt op deze manier gebeurd zijn?'). Ik weet niet in hoeverre men uiteindelijk dicht bij de werkelijkheid is gebleven, maar het voornaamste probleem waar ik tegenaan liep, was dat de film er niet in slaagde om constant mijn aandacht vast te houden.

De film is interessant, zakt dan weer in en wordt vervolgens weer iets spannender (met name wanneer Irving tegenslagen te verwerken krijgt). Op deze manier gaat het eigenlijk continu door. In ieder geval vind ik dat de film iets had mogen worden ingekort, want het voelde uiteindelijk een beetje langdradig aan. Daartegenover staat wel een sterk spel van de cast. Richard Gere speelt zijn hoofdrol met gemak, maar ook de bijrolacteurs zijn overtuigend. Daarnaast is de aankleding van de film prima verzorgd. Het is geloofwaardig dat de acteurs zich in de jaren 70 wanen.

Benieuwd naar de uitkomst, heb ik de film zonder al te veel moeite uitgekeken. Het gaat hier zeker niet om een hoogvlieger, en er wordt keurig binnen de lijntjes gekleurd. Dit neemt niet weg dat The Hoax prima dienst doet als zondagavond 'vuller'.

3*

Leuke en waargebeurde film met in de hoofdrol Richard Gere als de meesteroplichter Clifford Irving. Die beweert Howard Hughes te kennen, en daar gaat deze film over ik vond hem leuk en met name Alfred Molina speelt erg leuk. Heb je hem nog niet gezien dan raad ik je hem van harte aan.

Gere en Molina zijn goed in hun rol, de soundtrack is heerlijk.

Maar het op zich wel boeiende verhaal wordt vrij rommelig, bijna chaotisch getoond, en had zeker 20 minuten korter mogen zijn.

Schitterende film. Alles draait om het eerste woordje dat wordt uitgesproken nl Fake. Ook Welles’ F for fake behandelde dit onderwerp rond dezelfde persoon Clifford Irving. Net als Welles speelt ook deze film (vooral in de tweede helft van de film) met 'wat is waar en wat niet' maar hier wordt dit meer dramatisch en filmisch uitgewerkt. Eerste deel nog luchtig en komisch omdat ze hun zaak zien (ze laten door hun uitgever geloven dat ze door Hughes werden gekozen om zijn biografie te schrijven) als ondeugend, als een kwajongens streek. Dan wordt de toon ernstiger en donkerder want ook voor de personages gaat het emotioneel tot aan de afgrond met leugens en verraad. Gere gelooft zelf ook zijn eigen verzinsels, identificeert zich met Hughes. hij kon zijn stem goed nabootsen en verkleedt zich ook als Hughes. Identificatie van een leugen (verbeelding). Prachtige scene waarin hij dreigt ontmaskert te worden, zegt 3 woorden maar we zien enkel de rug van Gere en we horen een bekentenis maar eenmaal de camera terug draait naar het gezicht van Gere beseffen we dat dit zijn gedachten zijn (zijn mond beweegt niet) maar wat hij uiteindelijk zegt (enkel de eerste 3 woorden zijn dezelfde) is natuurlijk zijn verdediging om zijn leugens te kunnen volhouden. De wil om te bekennen wordt gefnuikt door de drang om ten koste van alles de leugen vast te houden. Het geeft hem immers populariteit en succes. We zien door de montage hoe hij zijn leugens opbouwt nl vertrekken vanuit een echt gebeurde situatie en die dan vermengen met fictie. Gere zal zelf het onderscheid niet meer kunnen maken tussen fictie en realiteit en ook de kijker verliest zijn oriëntatie. De kidnapping is zo droog verteld (maar over the top) dat het een tijdje duurt vooraleer je door hebt dat dit een verzinsel van Gere is. De driehoek van de personages met vooral zijn vriendin is mooi geschetst. Diepgaande verkenning van thema en personage en een knappe visuele invulling. Zwaar onderschat.

Deze film wordt volledig gedragen door de uitstekende prestatie van Richard Gere. Onbegrijpelijk dat deze succesacteur nog nooit een Oscar heeft gewonnen, zelfs nog geen nominatie. Hij heeft echt veel kaskrakers op zijn naam staan. Deze film misschien niet voor een groot publiek, maar zeker de moeite om te bekijken. Alfred Molina en Marcia Gay Harden zijn ook enorm goed.