Basket Case (1982)

Basket Case beviel alweer een stuk beter dan Sleepaway Camp, mijn jaren '80 film van gisteren. Het is een fijne low-budget film met een ontzettend coole killer, Belial, de misvormde en voor dood achtergelaten siamese tweeling van Duane. Zolang die niet beweegt ziet het er ook prima uit, de stop-motion heeft toch wel een leuke uitstraling. Vermakelijk verhaal met zelfs inderdaad wat tragiek, enigszins neppe low-budget effecten maar wel op een leuke manier, en een goede hoeveelheid actie en bloederigheid (al gebeuren eigenlijk alle kills off-screen). Mijn vertrouwen in het decennium is weer enigszins terug

Ik had gehoopt op een lekker campy horror met veel bloed en een leuk maar onzinnig verhaal, maar dit is allemaal van een niveau dat ik niet erg goed begrijp waarom er in vredesnaam nog twee delen zijn gemaakt. Nee, heb hier niet veel mee, terwijl ik echt wel van cult horror films hou. 1,5 *

Leuke film! De locaties zijn cool om te zien: een tijdscapsule naar het smerige NY uit de 80's. Alles aan de film is smerig en vuig en dat siert voor mij de film.

Tsa een film van Something Weird. FF googelen en je komt bij deze film. Ik vermoed dat ik deze een jaar of 35 geleden al eens heb gezien, omdat sommige scenes me bekend voorkwamen. Helaas was er toen nog geen database om alles bij te houden. Maar nu de film, iqua film erg amateuristisch, maar dat is tevens de charme. De scene waar Belial sex heeft, heel apart, maar ook gevoelens natuurlijk.. Mij wist deze te boeien. op naar volgende week.

“Meneer, wat heeft u in dat mandje? Is dat een poes?”
- “Neen, het is mijn gruwelijk misvormde tweelingbroer Belial, die ongewenst na een operatie van mij is gescheiden. Maar geen zorgen, we nemen wraak.”

Frank Henenlotter... Ik kan niet in volle eerlijkheid zeggen dat ik voor mijn 35e ooit van de man had gehoord, ondanks al die filmboeken en horrorfilms. Blijkbaar niet van het juiste soort, want in het cultcircuit is Henenlotter helemaal geen onbekende; en niet onterecht. Fijn dat de 16mm kopie die jaren verloren gewaand was gerestaureerd is voor een blu-ray release, zodat de klassieke culthorror fans van nu er ook nog van kunnen genieten. Bovenstaande quote zegt eigenlijk al genoeg voor de beoogde doelgroep, hoop ik. Eighties horror met een heerlijk belachelijke premisse van het soort waar we als zestienjarigen van smulden. En laat ik me niet verfijnder voordoen dan ik ben: nog steeds.

Pretty awesome at times, wanneer je het kunt waarderen voor wat het is.

3,5*

Een echte cult-horror, en dat moet je maar net liggen. Om te beginnen, het vreselijke gekrijs (Wat veel voorkomt in de film) was erg storend. De stop-motion in de film, deden mij ontzettend pijn in de ogen. De scenes waar het oude New York even rauw in beeld werd gebracht, deed mij goed. (Wat mis ik die oude tijden) Qua gore, was het niet veel soeps. Het monstertje ziet er wat knullig uit, overigens bied de film ook wat emotie. Abigail, nadat hij operatief verlost wordt, als een stuk vuil, in een plastic tas op straat word gezet. of Dat zijn vader, lelijke dingen naar Abigail roept. Naarmate de film vorderde, kwam er wat animositeit tussen Abigail en zijn tweelingbroer Duane Bradley Dit word voornamelijk duidelijk wanneer Duane Bradley, zijn rieten mandje meeneemt naar een bar en daar een hotelgenoot tegen komt. Na een aantal budweiser begint Duane, behoorlijk open te babbelen (waar hij een aantal hartverscheurende woorden over zijn misvormde broertje deelt.) Zodra de bar gaat sluiten, en beide terug komen in het hotel, valt Duane in slaap, maar brengt Abigail een avondje door met de vrouw. (Althans, tot zijn gezichtje in haar beeld kwam. Abigail, kruipt weer in zijn mandje, maar dit keer wel met een slipje, van die dame Dit zorgt ervoor dat hij wat lustopwekkende word. Wat volgt een seks-scene tussen het monstertje, en een receptioniste.waar Duane wel iets in zag zitten Nadat Duane hierachter komt, volgt er een matpartij tussen de beide tweelingbroers, en komt de animositeit, waar ik het eerder over had weer even terug. Nadat beide op den duur aan een uithangbord hangen, probeert het monstertje zijn tweelingbroer te redden. Echter wurgt hij Duane onbedoeld dood.

Dan word je dus uitgedaagd om een film te kijken van Something Weird. Op voorhand werd ik daar al niet bepaald vrolijk van, maar heel toevallig had ik ergens nog Basket Case liggen. Desondanks die film toch heel lang vermeden en nu omwille van die reden toch maar eens opgezet.

Basket Case is een film die vooral opvalt door het belabberde verhaal ervan. Een jongen wordt gescheiden van zijn misvormde broer en die, of beter gezegd dat ding, besluit daarvoor wraak te nemen. Ook al komt de film uit 1982 en is het inmiddels flink verouderd, het monster in de rieten mand ziet er belabberd uit. Vooral wanneer het in beweging komt is het bijna lachwekkend om te zien. Was net of ik op dat moment naar 'Buurman & Buurman' of een 'Chicken Run' aan het kijken was, al moet ik zeggen dat ik die andere titels beter vind.
Qua sfeer was het redelijk gesteld met Basket Case, maar spannend werd het vrijwel nooit. Kills zijn grotendeels off screen waarna het bloed in de rondte vliegt, waardoor het op het gebied van horror ook zeer zeker niet kan overtuigen. En ook de humor was eerder tenenkrommend dan leuk.

Tja, het is een ontzettende B-film en het acteerwerk (wat een gegil en geblèr) en camerawerk zijn van een lachwekkend slecht niveau. Ook het verhaal stelt niet zo heel veel voor. Je moet je door een belabberd eerste half uur heen bijten. Daarnaast zijn de moorden niet vaak in beeld en repeterend. Ergste was de humor, die vond ik niet leuk, meer het type flauw. Wel geslaagd zijn het achtergrondverhaal van Belial en Duane en de ontknoping. Over het algemeen was het nog aardig maar het is en blijf een pulp-horror film.

Opgenomen in de collectie van het MoMa, dus het is inmiddels wel tot kunst verheven.

Basket Case is now part of the permanent collection at the Museum of Modern Art - google.com

Dat ervaar ik juist eerder als iets negatief Dingen die worden verheven tot Kunst, met een grote K

Ik typte kunst ook gewoon met een kleine k. Hou zelf juist erg van kunst: ‘de bewuste creatie van iets moois of betekenisvols met behulp van vaardigheid en verbeelding.’

Snap ook niet hoe je daar negatief over kunt zijn.

Gaat niet om 'de kunst' op zichzelf maar om het elitaire groepje dat opeens gaat bepalen dat het kunst is? Eerst halen ze hun neus op voor dit soort exploitatiefilms om het vervolgens uit modezucht uit te roepen als kunstzinnig. Dit mag dan opeens 'kunst' heten, maar al die andere zijn voor hen dan nog steeds filmische rotzooi? Sorry maar zie daar niks anders in dan grote snobisme! Dus ja voor mij is het eerder iets negatief omdat ik geen clubje nodig heb om me te vertellen wat dan opeens 'kunst' mag heten. Beuh...

Ben het met joolstein eens. Ik vind het redelijk straf dat jij deze film, een trashfilm eigenlijk (met vermakelijke momenten dat wel maar toch net wat te weinig om leuk te zijn ) dan wel goed vindt gewoon omdat deze op een lijst van kunstzinnige films staat? Ik kan niet wachten tot films als The Wizard of Gore op die lijst komen

En Basket Case prijkt fijntjes op de lijst van Something Weird Video, een website met obscure waarvan veel exploitatie- en trashfilms...

Ik beoordeelde deze film midden jaren 90 al met 4*, dus ben niet beïnvloed door deze acquisitie. Wel fijn, dat de snobs van het MoMa, nu ook zien welke schoonheid hier in schuilt.

Sluit niet uit dat (een deel van) het oeuvre van Herschell Gordon Lewis ooit een dergelijke status krijgt. Hij was wel een vernieuwer. De Jheronimus Bosch van de filmgeschiedenis.

Wel als je dan al fan was voor die acquisitie dan heb je van jezelf vast betere argumenten waarom je het zelf zo goed vindt. Die lijst aanhalen maakt totaal geen indruk zoals je ziet.

Maakt absoluut indruk gezien jullie reacties. Verder was het ook geen betoog m goed te vinden. Meer een leuk weetje en de bevestiging dat pulp ook kunst kan zijn.

Ja, je heb gelijk het heeft inderdaad veel indruk op me gemaakt. Het was ook heel goed van je, dat je het zonder bijbedoeling even postte dat dit volgens MoMa nu onder Kunst viel. Mijn dank daarvoor, ben ook helemaal om! Nu ik het weet dat één of andere staf van een museum dit tot kunst heeft verheven. Is er geen twijfel mogelijk! De woorden aardige pulp-horror film, moet ik terug nemen, jongens dit is natuurlijk niet anders dan Kunst. Je mag het ook best laag waarderen of zelfs een bericht plaatsen maar let op we moeten je er op wijze dit is natuurlijk ...KUNST!

Het was ook fout van mij dat ik het juist negatief vond, ze betichte van snobisme en dat ik twijfelde aan het groepje in geheel. Dit gaat natuurlijk alleen maar om de film in zijn totaliteit en niet omdat er toevallig een stukje New York in te zien is dat nu niet meer bestaat? Die toffe mensen bij het Metropolitan Museum of Modern Art dragen low-budget en, B-films ook zo'n warm hart toe! En uiteraard is het nooit de bedoeling om al die andere low-budget en B-films uit te sluiten maar ja daarvan is nog niet bepaald welke er Kunst is.



Absoluut helemaal mee eens! Fantastisch ook, dat er een clubje bestaat wat bepaald welke films er ook bij Kunst mogen horen. Het is maar goed dat deze goedkeuringscommissie bestaat?

Je hebt het er maar zwaar mee. Geen enkele reden om zo neerbuigend te doen. Krijg een beetje het idee dat je ooit tegen je zin naar een museum moest als kind en je je daarom nu daar zo tegen afzet.

Zonde, want ze hebben daar juist zo veel moois. Ook zaken waar je niks mee kan. Maar dat is dan weer het leuke van kunst. Iedereen ervaart het op z’n eigen manier.

Ter informatie, ze hebben daar 30.000 films in archief uit alle jaren en alle genres. Wees gewoon blij dat er een instantie is die zich inzet al dat ‘moois’ niet te laten vergaan of verdwijnen.

Basto fijn dat je het allemaal voor mij in kan invullen! Ik heb het Natuurlijk ook al zo enorm zwaar. Tja wat wil je, een verschrikkelijk rot-jeugd. Ik moest verplicht of nog erger voor straf naar een musea. Joh, het was een verschrikking! Als je daar geen trauma's van oploop! Ook nooit kunnen afzetten in mijn puberteit dus daarom doe ik dat nu tegen de musea en het Amerikaans-museum voor Modern Art in het bijzonder! Het is en blijf één grote neerbuigende negatieve spiraal, komt ook nooit meer goed! Als je dan ook niet erg vind ga ik nu ook weer verder met mijn eigen 'den duvelmakere'

Sterkte! Begrijp nu ook beter waarom deze film mogelijk te confronterend voor je is. Lijkt me loodzwaar zo’n mand vol jeugdtrauma’s mee te moeten torsen.

Crappy natuurlijk.

Ik kan er dan ook niet omheen dat trash niet meteen mijn genre is, alhoewel dit soort ideetjes er bij mij nog wel simpel in kunnen gaan. Bovendien zag ik al eerder scenes van deze Belial en die vond ik nog wel geinig. Maar helaas is Belial 1 van de weinige pluspunten.

Want het was allemaal wel heel erg simpel. De crew wordt er dan ook niet bij geholpen dat het budget uiteindelijk maar op 35,000 dollars lag, die ze ook in delen bleken te krijgen. Het resultaat is een ietwat simpele, schreeuwerige en vaak klunzige horrorkomedie die nooit helemaal werkt.

Ik weet wel ongeveer de stijl van Henenlotter en weet dat hij lak heeft aan de regeltjes, maar iets meer aandacht hier en daar mag wel. Alles is wel heel erg simpel gebracht. Handschoentjes als hand van Belial, off-screen kills die allemaal zowat hetzelfde zijn en een saai hoofdpersonage.

Pas als Belial even verschijnt leeft de film op, want dat soort dingen smaken me dan wel weer iets meer. Ik heb een paar beelden van de vervolgdelen gezien, en die kills zien er stukken leuker uit. Deze kills zijn wel bloederig maar allemaal hetzelfde, en dat smaakt me minder.

Die 91 minuten waren uiteindelijk redelijk vermoeiend, maar de laatste minuten doen het hem wel weer een beetje opleven. Acteerkracht is ook geweldig zwak. Alleen Smith is bij vlagen nog wel een beetje schattig, en dat was het hem weer.

De film leeft soms wel op, maar te weinig om alle minuten tot een goed einde te brengen. Helaas, want hier had ik dan nog wel vertrouwen op.

Ik hou enorm van cheesy body horror en dit is toch wel een favorietje. Zeer vermakelijk, evenals de vervolgen.