Johnny English (2003)

Beste BlueJusaskiss,

ik bedoel het niet persoonlijk en snap dat het misschien verkeerd over kan komen. Zelf heb ik natuurlijk ook een paar "matige" films met 4 sterren beloond, omdat het persoonlijke favorieten zijn vanwege jeudsentiment of goede muziek etc., maar ik heb ondertussen aardig wat films gezien en probeer altijd kritisch te blijven met stemmen.

Deze film stijgt voor mij nergens boven de middelmaat uit en als iemand dan met een 4,5 aankomt en ik kijk naar diegene zijn stemgedrag, en zie dat bij de laatste 20 beoordeelde films het laagste cijfer een 3,5 is, dan ben ik wel benieuwd naar iemands kijk op dingen. Maar nogmaals, het was geen aanval en ik snap dat iedereen zo zijn eigen favoriete films heeft.

Even goeie vrienden uiteraard ook, beste Iron Maiden. In mijn geval: een 4,5* gaat net wat te ver, maar ik heb een 4,0* gegeven en daar sta ik nog steeds volledig achter. Ik zag 'm toen in de bioscoop toen ik een jaar of 15 was en weet nog dat ik blauw heb gelegen. Malkovich die er lekker op los schmiert, de scene met de bisschop naar het einde toe, de achtervolging en gewoon Britse humor. Ik snap volledig wat je bedoelt, maar soms beloon ik een film graag als een film me vrolijk maakt. Los van de kwaliteit - zie ook mijn hoge beoordeling bij Next Friday. Geen klassefilm, maar ik kijk die film al jaren en word er nog steeds blij van!

Al een aantal jaartjes terug gezien, krijg wel zin om deze weer een keer te kijken als ik je enthousiaste bericht zo lees!

Een hele leuke, flauwe feel-good komedie. Johnny English valt het beste te omschrijven als Mr Bean die het werk van James Bond overneemt. Niet alleen is de hoofdrol gespeeld door Rowan Atkinson, maar er zijn aardig wat trekjes die je van Bean gewend bent terug te herkennen in het personage. Op bepaalde momenten sloeg de film er verrassend goed in de oudere cheesy Bond sfeer te na-creëren, waardoor het grappiger werd wanneer er plots een blunder werd gemaakt die je niet van Bond gewend bent. Wat humor betreft: de grappen bestaan voornamelijk uit flauwe pech humor waarin we Johnny, op absurdistische wijze, blunder na blunder zien maken. Waarom deze humor goed blijft is dat ze me telkens wisten te verrassen met de wijze hoe ze een blunder onthulde. Soms hoeft de film alleen te knippen naar een shot waarin de beelden op komische wijze de punchline van een grap in beeld bracht, waardoor ik op sommige momenten niet meer bijkwam van het lachen.
De film heeft een leuke cast. Rowan Atkinson heb ik altijd een goede komische acteur gevonden. Of het nou zijn cynische Black Adder rol is, de onnozele Mr. Bean of een paar originele theatersketches, Rowan Atkninson heb ik altijd een aanwinst in de komedie tak gevonden. Atkinson’s talenten zijn in deze rol terug te zien want er zijn scenes waarin de grap van zichzelf niet sterk was, maar waar de komische reactie op het gezicht van Johnny de grap goed wist te versterken. Naast Atkinson vond ik ook dat John Malkovich als over-the-top Bondschurk leuk in elkaar zitten, Ben Miller had een paar leuke momenten als side-kick die meegaat in de absurdistische methodes van English, en Natalie Imbruglia (die Lorna, de Bond-girl speelde) is zo’n beetje de knapste vrouw die ik ooit in een film heb gezien, wat ook zeker geen kwaad kan.

Als kind vond ik dit een fantastische film en ik kan de uitspraak “Jesus is coming. Look busy!”, het liedje Does Your Mother Know van Abba, of het nummer A Man for all Seasons van Robbie Williams niet horen zonder aan deze film te denken. Toch merk ik dat, in vergelijking met de kinderjaren, sommige humor minder goed uit de verf komt. Hier ligt Johnny English zijn grootste zwakte. Er zitten redelijk wat slapstick achtige momenten in waarin English zijn hoofd of teen stoot, die vroegtijdig zijn charme verloren en aanzienlijk minder grappig waren dan de andere grappen. Ook zitten er een aantal puberale momenten in waar billen, poep of andere ongein de punchline van een grap is. In dat opzicht is het een film waarin de goeie grappen er duidelijk tussen uitspringen en het sloeg er niet altijd in mijn aandacht te vasthouden.

Een film die ik met plezier eens in de zoveel jaar herbekijk en er nog steeds goed om kan lachen. Het speelt op slimme wijze met humoristische onthullingen en komische reacties van de personages, cast is leuk, muziekkeuze heb ik een zwak voor en het geeft een knipoog naar Bond. Humor werkt niet altijd, voornamelijk de slapstick of de puberale momenten waren aanzienlijk minder.

3,5/4*

Mr Bean die de rol overneemt van James Bond, zo lijkt het wel in Johnny English. Iets minder als wereldvreemde excentrieke man en ook niet de pure slapstick die je mag verwachten bij Mr Bean, maar toch krijg je dat idee als je Atkinson in dergelijke rol ziet kruipen. Als bediende had hij bij de Britse Geheime Dienst toch zijn spuuglelijke bruine pak aan, dus de link is gauw gelegd. Waarschijnlijk ten gevolge van zijn ontslag als museumopzichter ...

Wat volgt is een lauwe komedie met grappen en grollen en de traditionele "ik-geloof-je-niet", "blijf-uit-zijn-buurt", "ik-haal-je-van-de-zaak" en "ik-luister-niet-naar-mijn-baas". Tuurlijk heb ik me geamuseerd. Atkinson blijft een plezier om naar te kijken, maar dat wil nog niet zeggen dat de film in zijn geheel kwalitatief een hoogvlieger is (maar dat weet je vooraf wel).
De sfeer van Bond komt hier en daar luchtig terug en dat is best geslaagd. Zijn partner (rol van Miller) is een ideale aanvulling op English. Tot op het absurde af volgt hij zijn partner en dat levert soms hilarische scènes op zoals bvb op de begraafplaats of wanneer English het verkeerde gebouw betreedt.

Topmomenten worden afgewisseld met erg flauwe grappen en clichés, maar alles in beschouwing is deze English een geslaagde parodie op Bond. Leuke film om je eens te ontspannen, maar zeker niet meer dan dat.

Vandaag heb ik dan eindelijk het eerste deel uit de duo-films gezien van de ‘Johnny English’ franchise en ik moet zeggen dat de film me misschien toch een tikkeltje beter bevalt dan het tweede deel, alleen was hij niet zo goed dat hij een hogere cijfer verdient. Ik heb zeker in een deuk gelegen om Atkinson in zijn rol, een heerlijke rol die soms wel even wennen is voor het ‘gezicht’ van Mr. Bean. Toch is de film soms iets te simpel waardoor je concentratie soms wel wat naar beneden keldert al is dat uiteraard niet goed, de film weet zich daar vaak wel weer uit te trekken.

De cast is leuk met uiteraard de hoofdrol weggelegd aan Atkinson die English speelt. Geniale rol voor een leuke acteur maar daar vond ik ook alles wel mee gezegd, en de cast verder was niet echt bijzonder. Ben Miller deed het leuk als de ‘sidekick’ van English en de dame was knap maar niets zeggend. John Malkovich vond ik grandioos irritant.

Het verhaal was wel komisch. We volgen English, een nog nietszeggende kantoor mannetje die werkt bij de MI7 die ingezet word als nieuwe agent (nadat bijna het hele team was uitgeschakeld en er bijna geen MI7 agenten meer overvaren, wat me sterk lijkt) om de zo geheten ‘Agent 1’ te vervangen. ‘Agent 1’ was iets op het spoor en English moet er achter komen wat, tot dat hij er achter komt dat een zekere ‘Pascal Sauvage’ de koningin wil laten aftreden om zo zelf koning te kunnen worden van Engeland waarvan hij zegt daar recht op te hebben. English moet achter Sauvage aan gaan om hem zo te stoppen, alleen gaat dit niet helemaal goed en moet hij een weg slaan door stomme en domme fouten, leuke scénes en vooral een te hoge hilariteit gehalte.

Dan heb ik toch wel een beetje tevreden met deze film, die ik heb gevonden in de kringloophal in Raalte voor maar liefst dertig cent. En daar zeg ik dan geen nee tegen, want de film heeft de dertig cent echt wel opgeleverd.

3.0*

“English, we can't afford any mistakes. Not tonight.”

Aardige komedie. Dat komt vooral door het spel van Atkinson, en de man heeft als persiflage van 007 weer de lachers op zijn hand. De humor is niet eens zo sterk maar door de manier waarop Atkinson het uitvoert, en vooral de manier waarop hij op bepaalde situaties reageert, zorgt ervoor dat een scene al snel geslaagd is. Imbruglia is als 'bondgirl' vooral aangeefster, en dat doet ze uitstekend. Malkovich vond ik tegenvallen, en hij weet volgens mij niet goed wat hij met de rol van excentrieke bad guy aan moet. Gelukkig valt er genoeg te lachen, en dat maakt de missie van Johnny English eigenlijk al geslaagd.