People I Know (2002)

Begrijp niet waarom deze film als komedie (terwijl hij dat helemaal niet is) staat aangegeven.

Dit is een drama, zowel letterlijk als figuurlijk!

Duurde wel even voordat ie op gang kwam op het eind wel aardig, als geheel niet hoogdravend.

2,5**

Beetje een suffe film, maar toch wel het kijken waard door Al pachino.

2,5.

Deze film vond ik echt niet goed. De erg vermoeide Al Pacino is ook niet echt origineel, doet me namelijk erg denken aan Insomnia.. Het verhaal vind ik ook maar niks, het lijkt een beetje een film die het hele verhaal lang op de dool is en niet goed weet waar hij naartoe wil. Ondanks de toch niet onaardige cast, vond ik deze film .. a waste of time..

0.5*

leuke film af en toe wat mindere stukken ertussen

Hij verteld dat er bloed in zijn plas zit. Of hij bietjes had gegeten?
Wat een geweldige acteur toch die Al Pacino.
3*

Hier sluit ik me helemaal bij aan ondanks de Goede acteerprestaties van Al Pacino en Kim Bassinger .

**

Bijzonder slappe en nietszeggende film die nergens interessant wordt.

Zelfs Pacino is niet te harden, ik vond dat hij zich schuldig maakte aan overacting.

A total waste of time.

wat een saaie film zeg, dit is de slechtste film van alpacino die ik ooit heb gezien...

Spijtig, zat zoveel potentieel erin, toch maar niet =(

Al Pacino kon het niet waarmaken,ook al acteerde die sterk

Enigszins mislukt drama met de altijd prettige Pacino. Rommeligheid, tempovertragingen en een moeilijk lopend verhaaltje, de film heeft het helaas allemaal. De potentie was er echter wel. Maar ja, dat is niet genoeg.

De film weet niet goed welke kant hij uit moet gaan. Wat drama rond de pr-figuur Pacino, een thrillerverhaal rond Téa Leoni, wat melodrama met Kim Basinger, hier en daar een verdoken vleugje humor... Pacino is trouwens niet slecht hier, al is hij niet altijd even aangenaam om te zien als ziek filmkarakter. Eens het verhaal loopt valt het nog wel mee, maar je verwacht de hele tijd meer. Elke scène opnieuw hoop je dat er meer gaat komen en blijf je wat op je honger zitten. Beetje mislukt als film dus, maar dankzij enkele leuke elementen toch nog draagbaar om te zien. Zeker geen topper.

Buiten Al pacino en kim basinger is dit een draak van een film, wordt nergens echt boeiend, spannend of meeslepend.

Voor mij de 2e ziening van People I Know.

Prachtig portret van een publiciteitshoer. Iemand die zijn ziel heeft verkocht aan de duivel en ja, waarom eigenlijk. Dat is hij met het verstrijken van de jaren vergeten. Nu is likken alles wat hij nog doet.
Al Pacino speelt deze verwarde man met verve.

In zijn radeloosheid heeft hij dan eindelijk een doel voor ogen waar hij zich met ziel en zaligheid in kan storten. Wat hij dan ook compromisloos doet.
Eigenlijk is dat best mooi.

Ook mooi vind ik het spel tussen Kim Basinger en Pacino. Lieflijk. Vol melancholie. Heel speciaal.

Opvallend dat de film vrij recent gemaakt is omdat zij stokoud overkomt.

Het einde vd f vind ik zeer passend. Zwartgallig, zeker. Maar helemaal goed als je de persoon Eli Wurman in ogenschouw neemt.

ik heb hem al 4 maanden thuis liggen, 5 keer geprobeerd te kijken, maar ik kom er gewoon niet door heen

ooit een keer gekregen voor me verjaardag.

van de week dan maar eens 'echt' voor gaan zitten.

Al een geluk dat Pacino nog in deze film mee doet, want voor de rest ir er niet veel aan te zien... Pacino zet zijn rol dan ook goed neer en speelt met veel overtuiging. Voor de rest was het allemaal nogal matig. Het verhaal komt traag op gang, maar komt eigenlijk nooit in een goed tempo terecht. Vanaf dat het wat boeiender wordt, is de film eigenlijk gedaan. Dit wordt goed geïllustreerd door het einde, wat ik dan ook nogal aan de zwakke kant vond.

Jammer, ik ben wat op mijn honger blijven zitten.

Dit is ook helemaal mijn oordeel. Jammer voor Pacino; toch een geweldig acteur

Een psychologische thriller (beweegt zich tussen een karakterdrama en een detectiveverhaal) met een zwak scipt, die zomaar ergens op goed geluk lijkt te beginnen, waarin veel gepraat wordt en verwikkelingen teveel voor de hand liggen en die maar niet op gang lijkt wil komen. Er zijn scènes die in het geheel niet in deze film lijken thuis te horen. De cast heeft de nodige potentie, maar mede door het slechte script, blijft enkel Al Pacino op charismatische wijze overeind. Hij maakt de film waard om naar te kijken.

I look like Dracula's Uncle Morty from Kiev

Al Pacino, hij heeft precies zijn gloriedagen wel achter de rug. Binnenkort zit er misschien nog wel een comeback in met The Irishman van Martin Scorsese, maar ik heb het gevoel dat de jaren 2000 en later niet echt zijn decennia waren. Ik ben me de laatste tijd echter meer en meer aan het interesseren voor zijn carrière en ik kon The People I Know nu niet laten liggen in een drie voor 1 euro actie. Meteen maar eens van het moment gebruik gemaakt om dit op te zetten.

Want eerlijk gezegd? Ik had hier nog nooit van gehoord en plot leek me wel wat. Het lijkt één van de minder bekende Pacino films te zijn en bovendien één met een niet al te uitnodigende gemiddelde score. Geen idee of ik daarom net wat minder verwachtte, maar de film is me uiteindelijk erg goed meegevallen. Ik ben altijd wel fan van dit soort personages die zich dieper en dieper in nesten werken en daar is Eli Wurman een schoolvoorbeeld van. Zijn mond staat geen moment stil en hij wekt op den duur de woede/interesse van een aantal belangrijke mensen op. Toegegeven, op narratief vlak oogt dit hier en daar wel wat pover. Je komt nooit echt goed te weten wat er nu juist allemaal gaande is geweest op dat feestje, al wordt er wel danig geïnsinueerd, en het einde voelt wat abrupt aan. Al is dat voor een groot stuk ook wel te wijten aan regisseur Daniel Algrant die opeens een idee had om zijn film op een arty farty manier (de camera draait rond waardoor het beeld op zijn kop staat) te laten eindigen. Dat sloeg echter nergens op.

Zo'n 3.5* lijkt dan ook wat veel als ik eerlijk moet zijn, maar het is toch Pacino zelf die voor een groot deel van die score verantwoordelijk is. Het blijft een degelijke acteur die zich in alle rollen wel weet in te leven en als Wurman kan hij zich goed laten gaan. Bij vlagen voelt zijn accent ietwat onnatuurlijk aan, maar op zich trekt hij het niveau van de film serieus naar omhoog. Kudos toch ook voor de make-up afdeling. Pacino ziet er bij vlagen wel erg beroerd uit, je zou bijna medelijden met hem krijgen. Aangenaam verrast ook door Kim Basinger met wie Pacino over een goede chemie blijkt te beschikken. Ze heeft weliswaar maar een klein bijrolletje, maar het gaat haar goed af. Sowieso eigenlijk weinig aan te merken op de cast.

Tof! Beetje onbegrijpbaar dat dit niet bekender is geworden (volgens de IMDB trivia pagina heeft de film een tijdje onder het stof gelegen vanwege de aanslag op de WTC torens, al begrijp ik de link niet helemaal) en het help natuurlijk ook niet dat je volgens Bol.com hier zo'n 12 euro voor moet gaan neerleggen. Vind je hem ergens goedkoper, ik zou hem niet laten liggen.

3.5*

Ik heb 41 minuten zinloos geouwehoer aan gehoord en toen uit gezet.

Dit soort films / genre met je aan Woody Allen overlaten.