When a Stranger Calls (2006)

Hmmm.

Ik ben geen al te grote Simon West fan en West zelf is niet bepaald bekend voor z'n horrorwerk. 't Is toch eerder een actieregisseur. Zo mid-00 was horror echter hip en in, dus wanneer een actieregisseur zich daarnaan waagt ruikt het vooral sterk naar aandachtzoekerij, eerder dan een waardige poging iets leuks op te zetten.

En het eerste kwartier lijkt het ook wel die richting uit te gaan. De opzet doet wat denken aan de jaren 90 horrors, een uitlopertje van de Scream-craze dus. Met een jonge cast, een aflegen huis, eerst wat prank calls maar daarna een serieuze stalker die de horror levendig moet houden. Het is blijkbaar toch een remake van een 70s film, maar het sfeertje is toch vooral 90s.

Het wordt pas interessant wanneer je je na een half uurtje begint af te vragen waar de exposure blijft. De film is speelt zich af in een groot beraamd huis met allerlei hoekjes en muurtjes en glas waar die horror stalkers dan typisch te zien zijn (vaak wat blurry en/of enkel in silhouette). Zowat elk shot dat je ziet is een kans om een glimp op te vangen, maar West weigert. Niet dat hij de spanning niet opdrijft, alles in de film is erop geënt om de spanning op te drijven, maar release is er amper.

Het is pas na een 45 minuten dat de eerste (onzekere) schaduwen passeren en pas een kwartiertje of zo voor het eind dat de moordenaar eindelijk in beeld komt en vorm krijgt. Het is duidelijk dat West begreep dat onbekend altijd spannender is dan bekend. Tevens ook dat feilloos spannender is dan feilbaar, want tot het bijna bittere eind blijft de moordenaar oog enigmatisch en bovennatuurlijk. Pas 5 minuten voor het einde van de film wordt hij menselijk - jammer genoeg was een gedurfd einde net teveel gevraagd. Het effectieve einde is dan een jammerlijk afglijden in de mindere clichés van het genre. Beetje onnodig, maar niet zo heel verwonderlijk.

Is When a Stranger Calls dan een uitzonderlijke of opvallende horror? Voor de occassionele kijker waarschijnlijk niet, want de film zit boordevol clichés. Alleen doet West er wel duidelijk iets anders mee. Geen idee of dat mee is gekomen vanuit het origineel of ook een daadwerkelijke toevoeging van West is, maar ik vond het wel geslaagd.

3.5*

De films die ik tot nu toe heb gezien van Simon West zijn mij prima bevallen, dit waren allemaal actiefilms en aangezien actie zeker niet mijn favoriete genre is schepte dit toch bepaalde verwachtingen voor deze film. Deze verwachtingen heeft West echter niet kunnen waarmaken, When a Stranger Calls is een matige film. De film mist spanning terwijl een film als deze daar juist om draait, dit is zonde want de locatie heeft zeker potentie. Wat de film dan nog kan redden is de cast, Camilla Bella is mooi om naar te kijken maar een uitzonderlijk acteertalent is ze niet.

“Jill, we've just traced the call... its coming from inside the house!”

Sfeervolle thriller met een wat voorspelbaar verloop. En met weer een jonge vrouw die soms de domste dingen doet. De spanning wordt mooi opgebouwd en de setting is goed gekozen. Maar de film heeft veel kunstgrepen nodig om het interessant te houden.

Veel rondlopen door een donker huis, telefoon die gaat, vriendin die langskomt en het niet overleefd, alarminstallatie die ontgrendeld wordt, naar buiten lopen (het domste wat je kan doen) etc. Het voelt soms als een herhaling van zetten. Dat het allemaal nog best spannend is komt ook door het sterke spel van Camilla Belle. En dat de dader pas laat in beeld komt. Dat helpt altijd.

Op zich wel een vermakelijke film. Maar als je het origineel uit 1979 hebt gezien ( zoals ik ), dan is deze versie enigszins een afknapper

Ik dacht eerst dat gaat hier weer niks worden maar moet mijn mening toch herzien. Al schiet Camilla idd wel wat te kort qua acteren, soms gaat het iets te stroef vind ik. Maar ze mag er zijn.
De spanning zit er na 'n halfuur toch wel in en dat heeft vooral te maken met het huis. Ietwat in een bossige omgeving, alleen aan 't water en natuurlijk 's nachts. Al zie je wel dat de film 'maar' 87 min duurt want na 5 min staat ze bij wijze van spreken al te babysitten alsof ze die mensen al jaren kent. Het einde vond ik iets te flauw, had meer mogen inzitten maar heb me niet verveeld.

Voorspelbaar,niks nieuws onder de zon en toch zeer onderhoudend.de babysitter doet alles wat je niet moet doen als je in een huis zit met een alarminstallatie,maar ok......3.5 stars.

Weer een goede vermakelijke film. Heb hem lang geleden al wel eens gezien, maar aangezien ik niks te doen had, dacht ik.... laat ik hem nog maar eens kijken. Er heerste een goede spanning, en dan die cameo van Tommy Flanagan...... heerlijk. Deze film krijgt van mij een *3,0.

Onverwachts ijzersterk.

Je verwacht, en krijgt, een simpel verhaal voorgeschoteld. Babysitter alleen in een groot huis, enge telefoontjes, rare geluiden. Daar is alles wel mee gezegd. Normaal totaal niet effectief doordat het al zó vaak voorbij is gekomen, maar West gaat op een andere tour.

West propt de setting zo vol, dat je er zwaar paranoïde van wordt. Overal zie je schimmen, en elke keer denk je, dit is die smeerlap. West rekt het echter zo lang dat de spanning tot het hoogtepunt wordt opgedreven. Creepyness hoef je niet te verwachten, maar als thriller is deze film ijzersterk.

Veel alleszins mee, 4*

Vermakelijke, spannende thriller die lekker wegkijkt.

Wel leuk.

Typisch een filmpje dat bij Halloween wel geschikt is. Deze film is ook nog eens een remake. Een origineel hiervan ken ik wel, maar heb ik nog niet van gehoord. Ook is dit inmiddels een soort Urban Legend geworden zag ik.

Camilla Belle is geen topactrice, maar doet het niet slecht in haar wat beperkte rol. Het huis weet vaak wel een soort sfeer af te geven, en de mystery is toch vrij tof gedaan. Het gevoel dat je soms bekeken wordt is sterk aanwezig.

Zeer spannend is het nergens, maar je hebt hier toch wel een redelijk geslaagd horrorfilmpje. Perfect voor een avondje griezelen voor Halloween maar als je gewoon zin hebt in een snelle en niet al te moeilijke horrorfilm.

Raar dat deze film positieve kritieken krijgt terwijl clichés en voorspelbaarheid in thrillers/horror hier normaal zoveel tegenwind oproepen. Dit hangt echt van de clichés aan elkaar, en dan heb ik het nog niet eens over het uitgekauwde uitgangspunt.

Visueel vind ik het overigens ook weinig. Verzorgd, dat wel, maar die flashy slowmo’s en andere trucjes stoorden me nogal. De slappe eindscène zorgt voor nog een puntje aftrek.

Zit hem nu te kijken.....wat een cliché film zeg. Zielloos en in toenemende mate irritant. Wat te denken van de barre tocht van het huis naar het gastenverblijf. Lachwekkend.
Het meisje wekt geen sympathie op. En nu, ja echt waar....een scene met een douchegordijn...
Jaja de climax nadert....o nee toch niet..ze blijft maar zwerven door dat huis. Heee de kinderen zitten ineens in een kist. Plotseling is het een opjaagfilm geworden a la Friday the 13th. Gelukkig ook nog een zwarte kat waar we van schrikken. Hè nu zijn de kinderen weer zoek. Ze wordt gewurgd maar ze wint het gevecht van de sterke man. En dan is daar op altijd hetzelfde moment......de politie. Eind goed al goed...of toch niet??? Als klap op de vuurpijl nog het laatste cliché. De nachtmerrie....einde.
Pffffff.