A Damsel in Distress (1937)

Jaren geleden gezien op video. Ik vond de film niet echt slecht, maar Fred Astaire heeft veel mooiere gemaakt met bijv. Ginger Rogers en de onvergetelijke Broadway Melody of 1940 met het vrouwelijke dansgenie Eleanor Powell.

Dit is inderdaad één van de minder goede Astaire-films. Niettemin valt deze njog best uit te kijken

Eerder zwakke musical met Fred Astaire bijwijlen met Stan Laurel-allure.

Te onthouden : "A foggy Day" en "Nice work if you can get it".

(Een jonkvrouw in nood)

De dvd vandaag gevonden op de rommelmarkt voor 1 Euro en maar meteen bekeken. Een Spaanse dvd, Spaans gesproken en Spaanse ondertitels, alleen de liedjes zijn wel Engels. Beeld is goed, maar geluid matig. Als extra in het Engels Hollywood Remembers Fred Astaire waarin in 25 minuten een mooie opsomming van Astaire's films.

Deftig verhaal dat afspeelt in Londen en wat in de plotbeschrijving staat dat is het, meer niet. En juist twee bekende nummers A foggy day in London town en Nice work if you can get it allebei richting einde film die Astaire zingt zijn niet al te boeiend. Als slot is er nog wel een drumnummer met geschop van Astaire tegen drums maar kon me ook niet zo bekoren.

Maar nu verder positief over deze film. Astaire die in Londen arriveert is leuk en met goede I can't be bothered now waarna hij goed getimed in de dubbeldekker bus stapt. Later gaat zingen tussen deftige dames en met degen ook leuk. Dan met George Burns (Astaire's persagent) en Gracie Allen (secretaresse) Put me up a test eveneens leuk. Later een grappige kermis-scène. Vervolgens gaat het drietal na ingeleid door Allen's Stiff upper lip aan de gang met een enorm lang show/dansnummer waarbij ook andere dansers aan worden toegevoegd. Het begint op een draaischijf maar blijft erg leuk om te zien en lijkt geen einde aan te komen. Als laatste volgt Things are looking up waarbij Astaire gedeeltelijk met Fontaine danst, ook goed. (Hierna wordt de te lange film ook wel wat serieus)

Nooit eerder gezien deze film want het is geen Fred en Ginger film. In deze film ook een rol van Ray Noble, één van die beroemde British Dancebands uit de 1930's. Hij ging in 1934 naar Amerika. Jammer dat je hem aan het eind maar heel even ziet als orkestleider met zijn band. Combinatie Astaire Fontaine is best leuk maar combinatie Astaire Burns Allen is beter.

Astaire beschikte, naast dat hij voor mij een goede danser en zanger is, ook over een aardige portie humor. En dat komt in deze film ook alweer ter sprake. Een saai verhaal maar daar staat tegenover grotendeels goede muziek/shownummers en Astaire zorgt voor behoorlijk wat vrolijkheid. En daarom toch goed geamuseerd met deze film.