Bright Lights, Big City (1988)

5 sterren Elena? R U nuts?

Toen Micheal J van zijn goody image af wilde komen.

Goede film, maar het boek is ontelbaar veel leuker. Een van de weinige echt leuke schrijvers die McInerney, samen met Salinger, Martin Amis, Doyle, Jonathan Coe en wat anderen...

Net vanmiddag een tweedehands exemplaar van "Bright lights, big city" gekocht (EINDELIJK!), in het Engels. Ga het boek nu gelijk weer lezen (zal, na "The catcher in the rye" van J.D. Salinger, pas het 2e boek zijn wat ik meer dan een keer heb gelezen!) Een van de leukste boeken ooit!

Als de verfilming hiervan nou eens net zo leuk was (zucht...).

Dit boekje is nog steeds een van de leukste boekjes ooit... (door mij gelezen).

Het begin van dit boek is het leukste begin wat ooit in een boek is voorgekomen, wat mij betreft:

You are not the kind of guy who would be at a place like this at this time of the morning. But here you are, and you cannot say that the terrain is entirely unfamiliar, although the details are fuzzy.

Leukste twee openingszinnen, die ik ooit heb gelezen, denk ik.

Het gaat verder met zin drie:

You are at a nightclub talking to a girl; with a shave head. The club is either Heartbreak or the Lizard Lounge. All might come clear if you could just slip into the bathroom and do a little more Bolivian Marching Powder. Then again, it might not. A small voice inside you insists that this epidemic lack of clarity is a result of too much of that already.

Gewoon geweldig!

Vooruit: nog even doorgaan met het begin:

The night has already turned on that imperceptible pivot where two A.M. changes to six A.M. You know this moment has come and go, but you are not yet willing to concede that you have crossed the line beyond which all is gratuitous damage and the palsy of unraveled nerve endings. Somewhere back there you could have cut your losses, but you rode past that moment on a comet trail of white powder and now you are trying to hang on the rush.

En dan een mooi stukje metaforische schrijfstijl:

Your brain at this moment is composed of brigades of tiny Bolivian soldiers. They are tired and muddy from their long march through the night. There are holes in their boots and they are hungry. They need to be fed. They need the Bolivian Marching Powder.

Het begin van het tweede hoofdstuk mag ook grappig genoemd worden:

Monday arrives on schedule. You sleep through the first ten hours. God only knows what happened to Sunday.

Monday arrives on schedule.

Jaja...

Héél raar hoe films opnieuw in je leven kunnen opduiken. Overlaatst zat ik het boek "Bright lights, big city" (laat je meeslepen door het enthousiasme van gimli f - de man die reeds zoveel moois schreef over dit boek op deze site) te lezen en ik had iets van: "jamaar, ik heb dit al gezien ergens". En jawel hoor, als zevenjarige knaap had ik deze film al gezien in de bioscoop. Grappig en ontroerend, nu zijn er wel meer films die dit hebben. Klopt, maar ik ken geen enkele film die zo'n mooie moeder/zoon-relatie naar voren brengt naar het einde van de film toe - het is héél sterk hoe McInerney die scène timed in het boek.

Het klopt inderdaad: één van de weinige boeken die even leuk én ontroerend zijn als The Catcher In The Rye.

En bijzonder dat het in de tweede persoon enkelvoud geschreven is.

Geweldig boek, nogal tamme film

You haven't owed a watch in years. Knowing the time at any given moment might be a good step toward organizing the slippery flux of your life. You've never been able to see yourself as the digital kind of guy. But you could use a little Cartier in your act. It looks real, even if it isn't, and it tells time. What the hell. (blz. 23)

By seven everyone is gone. They all offered to help, and you waved them away. There is a shabby nobiliyt in failing all by yourself. Clara sticks her head in the door as she's leaving. ''My desk,' she says. My ass, you think. (blz. 25)

En zo zijn er nog een heleboel onvergetelijke stukken. Ben ook van plan om de film dan toch maar binnekort te huren.

Hmpff...nee, geen boeiende film helaas...

2*

saaaaiií

2

Het boek is vele malen beter dan de verfilming, en toch heb ik er wel een zwak voor... Vind de scene waarin Fox dronken bij zijn collega uitleg geeft over zijn situatie wel het hoogtepunt van de film, verder blijft het te vlak, en het is voor de film jammer dat de moeder-zoon-relatie noodgedwongen in flash-backs is gevat, want dat doet afbreuk aan de kracht van de scenes (in het boek is dat geen enkel probleem, want daar is een flash-back een veel gebruikelijker middel , denk ik)

Soort van een voorloper van American Psycho maar dan zonder bloed en cynisme en uit die tijd van yuppen en de gen.X. erg overdreven dramatisch allemaal maar MJF aan het werk is altijd leuk te bekijken.3

Ook maar eens bekeken maar had een Houdini-gevoel bij deze film.

Oftewel; het kon me nergens boeien.

Het was het steeds nèt niet.

Flauw, niet boeiend drama met Fox. Matig onderhoudend .

Vreemde film. Vlotte scenes met een sterke soundtrack, sfeer en aankleding worden opgevolgd door trage saaie dialogen. Gaan aanrader, doet afbreuk aan het boek.

Matige film over een schrijver die zichzelf, na de scheiding met zijn vrouw, verliest in het nachtleven en drugs. Niet echt een verhaal maar meer een portret van een yuppie die niet weet wat hij met zijn leven aan moet. Soms wat langdradig en onevenwichtig (zo is de scene met de fret nogal misplaatst). Maar dit wordt deels goedgemaakt door het goede acteerwerk en aardige dialogen.

Erg goede film, ondergewaardeerd

Vond hem eerlijk gezegd wat oubollig overkomen en ook regelmatig saai. Ik vind Michael J. Fox altijd goed passen in films met een komische ondertoon maar in serieuzere films zoals dit drama vind ik hem niet echt op zijn plek. Het verhaal kabbelt maar door zonder dat het ergens echt boeiend of interessant wordt. Dit is echt zo'n film die je snel vergeten bent, wat eigenlijk ook het beste is.

niet erg byzonder.

maar wel een aardige jaren 80 sfeer.

kiefer S. is ook best te doen.

verder niet veel indruk gemaakt.

Matig drama met Fox als snuivende losbol. De film weet bepaald niet altijd de juiste toon te vinden.
Zo was de scene met de fret komisch bedoeld neem ik aan maar wat was nou uiteindelijk het plan? Dat beest loslaten op kantoor en dan? Waarschijnlijk leek het een goed idee in benevelde toestand.

Ook de vreemde communicatie met zn broertje- niet terugbellen als je broer je 100x belt, terwijl hij zegt dat het belangrijk is, zelfs wegsprinten als je hem ziet, maar dan wel opeens ongerust zijn als je broer je dan eindelijk kan spreken als er iets met Pa is. Wat denk je dan, wat zou er kunnen zijn als je broer je per se wilt spreken? Zal ook wel weer aan de drugs liggen.

Niet zo vreemd dat zijn vrouw hem verliet want echt volwassen kwam hij niet over.