Secret Agent (1936)

Een vermakelijke Offbeat thriller/komedie van Hitchcock. John Gielgud en Madeleine Carroll spelen twee geheim agenten die doen alsof ze een onschuldig echtpaar zijn. Helaas is het personage Edgar Brodie wel wat saai te noemen en is zijn groeiende relatie met zijn undercover partner Elsa Carrington lichtelijk ongeloofwaardig. In feite zijn ze erop uitgestuurd om in Zwitserland een vijandelijke agent te liquideren. En dit centrale detectiveplot werkt redelijk goed, met de gebruikelijke gevonden aanwijzingen, misverstanden en spannende momenten wanneer ze de (mogelijke) dader op het spoor zijn. Spannende scènes zijn er genoeg: in de trein, en een afrekening in een chocoladefabriek Verder natuurlijk mooie filmische experimenten van Hitchcock (zoals zijn gebruik van close-ups en geluid). Peter Lorre is leuk als The General,een huurmoordenaar met krullenbos, oorbellen, vele geglimlacht en zijn tevergeefse rokkenjagen-pogingen. Gewoon prima entertainment!

Een zwart wit Hitchkock film lijkt me ideaal voor de kerstdagen en Secret Agent voldoet prima. Met minstens 2 sublieme filmmomenten (nl de parallelmontage van de moord in de Alpen + de hond van het slachtoffer en de ontdekking van de dode orgelspeler in de kerk) is het heerlijk smullen. De setting (Een sneeuw bedekt Zwitserland) doet de rest om de overvloedige kerstmenu te laten verteren. Maar de film kampt wel met een forse stijlbreuk. Van een screwball comedy naar een donker drama over schuld en moord. Wat eerst als een avontuurlijk spel werd opgevat, komt eensklaps als een brute schok wanneer ze persoon moeten vermoorden die dan later ook onschuldig blijkt. Deze overgang werkt ietwat tegen vooral omdat het script naar Hitchkock's normen mager is zonder veelgelaagd plotontwikkeling. Dus een Irish coffee als afsluiter zal geen hindernis vormen om de film te volgen. Prettig kerstfeest !

Merkwaardige film, soms een beetje tegen het knullige aan, maar ook met een aantal sterke scenes. De bergtocht, de scène in de kerk, de knoop op de roulettetafel, het doosje chocola met het briefje, daarin laat Hitchcock iets van zijn meesterschap zien. Maar het scenario maakt ook enkele vreemde keuzes.

Het valt al snel op dat de spionnen hun taak en geheimhouding aanvankelijk niet erg serieus lijken te nemen, en eigenlijk niet weten wat ze doen. Het amateurisme steekt schril af tegen de übercoole moordmachines die spionagethrillers vaak kenmerken maar het was ook soms een beetje te ongeloofwaardig. Zou een land in oorlog het lot echt leggen in de handen van een paar incompetente goedwillende avonturiers? Nou nee dus, de spionnen raken alleen door stom toeval achter de identiteit van hun target, en het was dan ook terecht dat de Britten hun luchtvloot afstuurden op de trein. Anders had Elsa de oorlog eigenhandig met een paar maanden verlengd. Dat de Generaal (een vrij bizarre, halfgeslaagde rol van Lorre) dan zijn pistool ergens legt om vervolgens te worden afgeschoten is ook nogal stupide.

Een mixed bag kortom, waarbij de goede momenten net te schaars waren voor een voldoende.

Richard Ashenden [John Gielgud] krijgt de opdracht een spion te ontmaskeren en te liquideren en krijgt daarbij hulp van Elsa [Madeleine Carroll] die zich voordoet als zijn echtgenote en een opvliegerige huurmoordenaar [Peter Lorre] bijgenaamd The General. Percy Marmont is de vriendelijk ogende man die het doelwit zou kunnen zijn en Robert Young zorgt voor een luchtige nooit als een man die al zijn charmes loslaat op Elsa. Het verhaal is niet al te aangenaam en er zit weinig vaart in. Maar Hitchcock bewijst wel een meester te zijn in het dramatische gebruik van geluid en dat resulteert in een aantal onvergetelijke momenten. Een schokkende ontdekking in een kerk, een nerveuze hond en een enerverende achtervolging in een chocoladefabriek zijn hoogtepunt die ons brengen naar de spectaculaire finale die leidt tot een wat abrupt, zonderling einde.