Mijn tweede Rita Hayworth van vandaag was een film die opvallend lang buiten mijn gezichtsveld lag, terwijl er allerlei redenen zijn deze film te kijken. Een prachtige cast (Kerr, Lancaster, Hiller, Cooper, Hayworth (en vooruit...: Niven) bijvoorbeeld, waarbij, zoals hier ook al gememoreerd werd, het opvallend is dat Niven voor 16 minuten (het lijken er meer, ik heb het niet getimed) een Oscar voor de beste hoofdrol kreeg. Hiller won voor beste bijrol en is denk ik meer in beeld (maar ze klaagde dat ze vooral met haar rug in beeld was). Niven is wel een centraal katalyserend karakter. Als je het vergelijkt met de Oscars van dit jaar: Waltz krijgt een bijrol Oscar terwijl hij toch de film draagt (maar niet het titelkarakter is). Maar goed.
Wat me het meest fascineerde aan de film was de combi Kerr-Hayworth. Kerr speelt vaker van dit soort kwetsbare grijze muizen (in een film nu zou je Julianne Moore casten denk ik), maar evenzo vaak
grande dames met status, jurken en sieraden en zo. Nu was dat de rol van Hayworth. Ook helemaal niet misplaatst, maar ik vond de tegenstelling en wisselwerking hier op een bepaalde manier
electrifying. Zeer aan elkaar gewaagd en je merkt dat Kerr meer is dan een grijze muis. Verder zaten er behoorlijk vinnige dialogen in.
Waar de film een beetje onder lijdt is het syndroom van het hotel met alle karakters en typen aan boord (het jonge verliefde echtpaar, de uitgeblusten, de tyrannieke en de socialen en de samenbindende) en nogal schematisch is van opzet. Zo is de moeder van Kerr (Cooper) in het begin nodig om wat op gang te brengen en verdwijnt vervolgens bijna geheel. Dat is jammer. De locatie (Fawlty Towers avant-la-lettre

) is fijn, de acteurs zijn top en ik kan dus weer een hoofdrol-Oscar van mijn lijstje schrappen. Jammer dat de film in zwart/wit is - dat kwam mij als verrassing. Heb ik Hayworth weer niet in kleur kunnen zien.