The Lady Eve (1941)

DE romantische komedie. Met de beoemde scene die de Coen-broers nog eens dunnetjes overdeden in The Hudsucker Proxy.

Hoort in de top 100.

Heb hem vandaag binnen gekregen. 2 hele goeie acteurs Stanwyck, fonda (een van mijn favorieten, 12 angry man !!!!!!!!!!!!!). Ben erg benieuwd. Ik vond de trailer in ieder geval al veel belovend. Heb gelezen dat fonda verplicht was deze film te maken. als hij in "the grapes of wrath" wou spelen moest hij een 7 jarig contract tekenen met die desbetreffende filmmaatschappij. Wat onder andere betekende dat hij in " The Lady eve" moest spelen. Gelukkig voor hem is het een klassieker geworden!

Henry Fonda is erg goed in deze film hij speelt zijn rol erg grappig. Redelijk film is het verder die soms iets wat saai overkomt in sommige scene's maar overall is het een leuke classic.

Sterke romantische komedie met een onweerstaanbare Barbara Stanwyck. Goed spel, vaak heerlijke dialogen en een paar leuke filmische vondsten. Jammer dat het af en toe net iets te makkelijk of saai is.

Een van de mooiste openingstitels ooit. Gekende uitspraken maken de film nog meer een klassieker ("Snakes are my life.") dan het al is. De film zelf verveelt jammer genoeg al snel. 3 sterren.

Het moest er eens van komen: een nieuwe mijlpaal. Ruim 5250 films gezien, maar Preston Sturges miste nog. Ik denk de grootste klassieke Hollywood regisseur waarvan ik nog nooit een film had gezien. En aangezien de Coen broers zowel Capra als Sturges als voorbeeld noemen was dit nog een kleine 'schandvlek'.

Me erg vermaakt, omdat ik even vreesde dat het begin op de boot zo'n beetje de hele film zou beslaan. Er zaten gelukkig nog genoeg verwikkelingen én een twist in!

Ik vond Charles Coburn als de vader en Barbara Stanwyck als de dochter echt top. Wervelend! Henry Fonda was in deze periode niet mijn favoriete acteur (net als Grapes of Wrath). Ik vind zijn hard-boiled 'Westerns', zoals My Darling Clementine en The Fugitive, beter. Hij speelt hier ook wel een erge slapjanus.

Die was inderdaad erg leuk. Ik heb er niet op gelet, wie de titelsequentie had gemaakt. Zo dat al in beeld was.

Leuke film, al vond ik Christmas in July en vooral The Palm Beach Story nog een aardig stukje leuker. Lijkt in het begin vooral de gewone romantische komedie plotlijnen te volgen, maar dan komt er een leuke maffe twist. Sturges is wat mij betreft op zijn best als hij echt tekeer gaat en grap op grap stapelt. Dat is hier in de geweldige feestscenes waar Jean voor het eerst Eve is. En dat is gewoon wat minder vaak dat in The Palm Beach Story. Verder vond ik de aanloop wat lang en het einde wat makkelijk. Ken trouwens weinig regisseurs die slapstickscenes (vallende mensen enzo) zo leuk maken.

3.5*

Ik vond die slapstick eigenlijk niet al te leuk. Maakte deze komedie toch wat te flauw. En Fonda zie ik ook liever in andere rollen.

Maar toch best wel plezier gehad, mede door geweldige Stanwyck en leuke bijrollen (de vaders!) . Maar er zijn veel leukere klassieke comedies.

Leuke romcom met een sullige Henry Fonda en een bitchy Stanwyck. De grapjes waren niet om te schaterlachen maar hadden wel een leuke variatie tussen hippe oneliners en slapstick. De film moet het meer hebben van de relatie tussen de twee hoofdrolspelers, die alle kanten opvliegt. Best leuk om te volgen .

Een van de weinige bekende regisseurs uit het jaren 40 tijdperk, waarvan ik bijna niets gezien heb en dat komt volgens mij omdat films van deze regisseur nog nooit op TV (BBC) uitgezonden zijn muv "Unfaithfully Yours" en deze films bovendien ook nergens te huur zijn, ook niet bij de betere videotheken. Zijn films van deze regisseur überhaupt wel op DVD verschenen?

Er is een DVD box met 7 van zijn films.

Preston Sturges [DVD]: Amazon.co.uk: Hans-Christoph Blumenberg, Eddie Bracken, Rudy Vallee: DVD

Welke was dat alweer?

Het is trouwens een erg leuke film. Zelf vond ik hem niet zó grappig, maar hij kijkt - zeker voor een film van deze leeftijd - uitzonderlijk goed weg. De cast is prima en het scenario torent hoog uit boven de gemiddelde hedendaagse romkom. Ik geef toe dat ik niet alle woordgrapjes begrepen heb, dus ik kijk hem zeker nog eens opnieuw.

Erg vermakelijke film.

Het is niet zo dat ik hierbij dubbel heb gelgen van het lachen, maar ik heb eigenlijk de gehele speelduur wel met een glimlach op mijn gezicht zitten kijken en dat is toch wel een goed teken.

Fonda en Stanwyck vormen een leuk duo en het is ook leuk om te zien hoe hun relatie zich uiteindelijk ontwikkeld. Ik moest trouwens wel een paar keer lachen om Stanwyck. Wat kan zij schreeuwen zeg als ze een slang ziet.

Het dialoogwerk is gewoon erg goed en mede daardoor kijkt de film ook fijn weg. Het had hier en daar nog wel wat scherper gekund, maar met met de uiteindelijke afloop valt goed te leven.

3,5*

Naast Capra en Lubitisch dient er zich voor mij nog een geniale feelgood komedieregisseur aan, die zich onderscheidt ten opzichte van tijdgenoten maar eigenlijk ook hedendaagse filmmakers, door flitsende dialogen en messcherpe humor in een sterk scenario. Dit is bij vlagen zo geniaal dat je de onwaarschijnlijkheden in het scenario voor lief neemt en misschien werkt het zelfs wel versterkend. Dit is de ultieme oplichtersfilm.

De scene waarin Stanwyck, Fonda vanuit haar spiegel gadeslaat en zijn gedachten becommentariseert is echt briljant. De kaartspelen op het schip, het proberen te kwetsen in de trein door de waslijst aan mannen die uit hyet niets komen, de laatste scene waarin het hulpje van Fonda zich nog steeds afvraagt of het dezelfde dame zijn allemaal voorbeelden van Sturges op zijn best. Stanwyck is echt geweldig. Fonda is wel erg stuntelig, misschien dat Stewart hier beter was geweest. De bijrollen van Charles Coburn, Eugene Pallette en William Demarest zijn echt geniaal.

4 sterren voor een erg vermakelijk film. Niet zo goed als Sullivan's Travells, maar het scheelt niet veel. Gaat dit zien! De dvd kost geen drol.

The Lady Eve is wat mij betreft is dit de beste film die ik tot nu toe van Preston Sturges zag en daaronder vallen Sullivan's Travels en The Palm Beach Story. De reden waarom deze er net iets boven uit schiet is dat hier Sturges de meest perfecte vorm lijkt te vinden voor zijn sterke kanten: onzinnige, maar kleurrijke dialogen; vermakelijke hoofdpersonages ondersteund door bijrollen waarvoor de term "excentriek" een understatement lijkt; een hoog tempo; een plot dat nergens op slaat, maar niettemin goed uitgewerkt wordt en een enorme grapdichtheid. De beste screwball comedies razen voorbij als een stormwind en gaan voluit in hun presentatie van een wereld waarin iedereen volstrekt waanzinnig is en The Lady Eve is één van de beste voorbeelden. Dit blijkt nog wel het meest uit het feit dat Sturges hier weg weet te komen met ontwikkelen die iedere suspencion of disbelieve zou moeten vernietigen.

Wat kun je hier nog meer over vertellen? Dit is gewoon genieten. Geen idee waarom mensen zo weinig hebben met Fonda hier. Dat hij een stijve sukkel is lijkt me duidelijk het punt en het statige en kalme dat hij als acteur altijd met zich meebrengt zou tot Once Upon a Time in the West niet zo origineel meer gebruikt worden. Stanwyck heeft hier de rol van haar leven (en dat zeg ik ondanks dat ik meteen na deze Double Indemnity weer eens zag). En wat een bijrollen. Eugene Pallette zit meestal wel in de films van Sturges en is echt een persoonlijke favoriet geworden. Zijn introductie, zingend de trap af, is wellicht het grappigste moment uit Sturges oeuvre.

Het moet ook gezegd worden dat Sturges visuele humor beter doet dan de andere regisseurs van screwball. Daarmee bedoel ik niet alleen de befaamde slapstickmomenten die Starbright Boy terecht aanhaalde (en die nog eens extra leuk zijn door de one-liners die Eugene Pallette er vaak achteraan gooit), maar ook creatieve momenten zoals Stanwyck die Fonda bespiedt met haar spiegel en meer van dat soort dingen.

Screwball op zijn best. En daarmee komedie op zijn best.
4*

De film bevat op zich een aardig verhaal, maar er ontbreekt naar mijn gevoel iets in de interactie tussen Barbara Stanwyck en Henry Fonda. Daarnaast heb ik niet zo veel met dit soort slapstickscènes. Amusant, maar naar mijn smaak geen topper.

Voor mij wel.

Ook mijn tweede Sturges is een schot in de roos, na het ook al zo vermakelijke Sullivan's Travels.
Heerlijke dialogen, fijne acteurs. Met een glimlach zitten kijken. Het einde is wat cringeworthy en belachelijk, maar als ik dat wegdenk kom ik zonder problemen om 4* uit. En dat is bij mij voor een komedie vrij hoog. Veel beter pruimen voor mij dan sommige andere screwball komedies als Bringing Up Baby.

Vermakelijke film. Hier en daar wel wat verouderd (vooral te merken in het wat houterig brengen van de tekst en het geschreeuw van Stanwyck) maar wel goed weg te kijken. Sowieso hebben dit soort oude films altijd een bepaald plezier over zich heen dat je tegenwoordig niet meer ziet, waardoor de film nooit duf wordt en altijd leuk is om te zien. Aantal leuke momenten, verder prima hoofdrolspelers en vooral een aantal heerlijke bijrollen. Verder ook weer mooie kapsels en jurken van de vrouw in de hoofdrol. Camerawerk is verder niet heel bijzonder, al is dat éne shot bij het cruiseschip dat langs allerlei mensen glijdt die allemaal hun eigen gesprekken voeren wel erg geinig gedaan. 3,5*.

Een kleine 4 voor deze geslaagde Amerikaanse, romantische komedie, met twee grote namen van het witte doek.
Henry Fonda, een bedeesde, onhandige miljonair (zou dat bestaan ?) in de ban van oplichtster Barbara Stanwyck ("You look so honestly as we" zegt ze terwijl ze haar netten uitzet, maar dan komt cupido....en nog veel meer.
Het is grappig, zekerlijk in de dialogen, en ook in de geschetste situaties, op de banale slapsticks na. Een gesmaakte scène in het verhaal is wel het gespreik op de trein, naar het einde toe en ook de opvattingen in Eve's entourage of wat er nu eigenlijk al dan niet eerlijk is zijn behoorlijk sarcastisch.
Die andere film die ik zag van Sturgess, "The Palm Beach Story", ging ook al over het miljonairsleven en was ook best genietbaar.

Een goede screwball komedie kan ik zeker waarderen, maar dit is wellicht de minste die ik tot nu toe gezien heb. Ik heb geen enkele keer gelachen. De dialogen zijn weliswaar hier en daar best aardig, maar als geheel heeft het weinig te bieden. Het verhaal is nogal onnozel en onwaarschijnlijk. Het is niet realistisch, boeiend of grappig en de film ging mij daarom ook al best snel vervelen. Fonda en Stanwyck zetten hun rol best degelijk neer, maar ik kon er niets mee.

Nou,ik zat er gisteren helemaal klaar voor : Deze film wordt overal en vooral op IMDB omschreven als een "briljante komedie" en "Een meesterwerk".

Op IMDB heeft deze film ook nog eens een torenhoge score van 7.9 gekregen.

Ik had dus hoge verwachtingen.

Tot mijn verbazing was de film "The Lady Eve" een flauwe gedateerde niet leuke komedie,waarin grote, goede acteurs zoals Stanwyck en Coburn niet bepaald hun beste vertolking gaven.

De film handelt over een groep beroepsgokkers, die rijke slachtoffers zoeken die ze -met vals spelen- van grote sommen geld beroven.
In de film is hun slachtoffer een wel erg grote sul , in de gedaante van Charles Pike (Henry Fonda), een schatrijke man die net terug reist van een onderzoek in Afrika.
Diva Stanwyck verleidt de man en in plaats van hem te beroven wordt ze verliefd op hem met alle gevolgen van dien.

Dat Stanwyck valt voor zo'n ongelofelijke slome duikelaar als Fonda is al onwaarschijnlijk en de onderbroekenlol met de regelmatig vallende dienbladen in het volgende deel van de film deed me nog niet glimlachen.

Met zoveel briljante komedies uit de jaren 30 en 40 ,snap ik niet waarom uitgerekend deze komedie zo populair is onder veel filmfans.

Misschien zien zij iets, wat ik gemist heb?

Bizarre screwball waarin een volslagen imbeciel herhaaldelijk het slachtoffer wordt van een aantrekkelijke oplichtster. Het eerste deel speelt zich af op een passagiersschip en is veruit het meest interessant. Mooi samenspel tussen Fonda en Stanwyck. Het tweede deel is jammer genoeg niet half zo goed en bevat te veel onnozele slapstick en andere onbegrijpelijke verhaalelementen. Het hoofdpersonage Charles verandert van een ietwat naïeve, maar charmante schlemiel in een absolute randdebiel die om de haverklap op zijn smoel stuikt en klaarblijkelijk niet eens in staat is zijn eigen veters te strikken. Om de één of andere schimmige reden (liefde is blind?) herkent hij zijn tegenspeler niet en trapt hij opnieuw in dezelfde val. Blijkbaar stoten ezels zich af en toe toch tweemaal aan dezelfde steen. Het grootste probleem is het feit dat deel twee een bijna exacte kopie is van deel één. Man wordt opgelicht door vrouw. Vrouw komt tot inkeer. Ondanks de verandering van decor is dit een bijzonder repetitief verhaal waarin de personages langzaam maar zeker al hun goede eigenschappen verliezen. Enkele scènes waren zeer geslaagd, maar ik blijf achter met een wrange nasmaak.