Tape (2001)

Erg goed dit.

Mooie dialogen en een verhaal dat zich in 1 kamer afspeelt. Sterk geschreven want het blijft boeiend. Op een zwarte manier grappig ook.

Linklater zou zich weer wat meer moeten focussen op dit soort praat films en misschen wel slacker, want school of rock-achtige dingen en films met een normaal verhaal worden er al genoeg gemaakt.

Dit is alvast erg fijn.

Knap gemaakt filmpje! de gehele film speelt zich af in 1 kamer en heeft 3 acteurs van het hogere niveau die de rollen vertolken.

Vanaf min 1 zat ik eigenlijk al in het verhaal en maken we als eerste kennis met het personage van Ethan Hawke, een verslaafde niksnut die al gelijk zeer sterk wordt neergezet bij Hawke,gevolgd door personage 2 die gespeeld wordt bij Robert Sean Leonard, dit was zijn eerste rol die ik zag maar was gelijk onder de indruk! en dan natuurlijk nog Uma Thurman die eerder in Beautiful Girls al bewees dat serieuze rollen haar het beste afgaan, en zo ook in deze film!, wat aan geweldige actrice is ze toch in drama-rollen!

Het einde was ook zeer origineel verzonnen en maakte deze vrij korte film perfect af!

Het mag dan maar 1 film locatie en 3 acteurs zijn wat deze film te bieden heeft, toch is het nergens saai of langdradig en worden alle personages stuk voor stuk en beetje bij beetje steeds meer uitgediept!

niks minder waard dan 4,5 sterren en een dikke aanrader voor de echte film liefhebbers onder ons!

Tape voor een 2de keer bekeken en de 4,5 zijn nog steeds van toepassing, heerlijke dialogen film van Linklater

Interessante film om eens gezien te hebben, zeker vanwege het concept dat de film zich maar op één locatie afspeelt en het ogenschijnlijk in één keer opgenomen lijkt te zijn. Ik las op IMDB dat ze zes draaidagen hadden, echt knap gedaan.

Wat overblijft zijn drie acteurs die het van hun spel moeten hebben en ik moet zeggen dat ze dit toch wel met verve neerzetten.

Einde was toch wel verrassend te noemen, iets met een graf voor iemand anders graven, maar er zelf in vallen.

3,5 Sterren.

Vroeg me tijdens het kijken af: Waren Ethan en Uma al gescheiden, of kwam dat pas later? imdb is heel handig .

Interessant, mooi gegeven, mooie monologen en dialogen. Uma was goed, hoewel niet beter dan in the Truth about Cats and Dogs, maar ze bezat in een bepaalde scene wel een beetje kracht, als ze tegen Jon vertelt dat ze hoopt dat hij mag gaan lijden van haar. Erg fijn uitgewerkt, erg mooi in elkaar gedraaid, interessant om te zien dat je met weinig middelen toch ook een boeiende film kunt maken.

Uitstekende praatfilm.

Pareltje. Eén locatie, 2 (en later 3) acteurs. De locatie: een goedkoop uitziende motelkamer (wat de film ook wel een wat goedkope look geeft), de protagonisten: 3 highschool-vrienden die een verschrikkelijk geheim delen.

Geniaal hoe de toon verandert. De beloftevolle regisseur Jon lijkt het helemaal gemaakt te hebben in het leven. Hij doet dan ook wat neerbuigend tegenover zijn aan lager wal geraakte jeugdvriend Vince (fantastische rol van Hawk). Maar dat verandert dus helemaal wanneer een oude verkrachtingszaak (?) naar boven wordt gebracht. Blijkt dat Jon toch niet zo'n lieverdje is dan eerst gedacht. Vooral de manier waarop Vince zijn vriend (?) aanpakt is geweldig. Heel erg sterke dialogen tussen beide mannen. Ook de manier waarop het gesprek wordt gevolgd door camera is interessant.

Maar het wordt helemaal leuk wanneer het slachtoffer van de verkrachting erbij komt. Wat volgt zijn een aantal fantastische plotwendingen die je als kijker verbouwereerd achterlaten. En het knappe hieraan is dat het op geen enkel moment geforceerd aanvoelt.

Erg sterk!

Derde kijk beurt en nog steeds een erg sterke film voor mij.
De spanningsopbouw is heel goed voelbaar en de sfeer voel je steeds meer ongemakkelijker worden.
Het einde dat het personage van Uma Thurman Vince(Hawke) al zijn drugs door de plee laat spoelen is geweldige revenge.
Tape is samen met Suburbia & Dazed and Confused makkelijk het betere werk van Linklater.

4,5 blijft 4,5

Tegenvallend.

Tussen 2000-2010 heb je eigenlijk een aparte doorsnede aan films. Ik heb het eerlijk gezegd niet nagechecked dus het kan zijn dat ik me schromelijk vergis, maar dit is écht zo'n "m'n eerste digitale project" filmpje. Regisseurs die in DV een kans zien om wat te experimenteren, zelfs opnieuw te beginnen.

In ieder geval heeft Linklater hier geen zin om er wat moois van te maken. Hij zwiept af en toe wat met de camera, kruipt op gekke plaatsen (wat met DV kon dat ineens makkelijker) maar het ziet er allemaal lelijk en onafgewerkt uit. Ben toch blij dat we die periode ondertussen voorbij zijn.

Soit, ik hou wel van films die zich afspelen op één locatie, maar heb het minder met Linklater's praatfilms. Vooral de eerste 45 minuten zijn uiterest taai. De dialogen zijn geforceerd en leidend, Hawke en Leonard zitten niet goed in hun rol en qua thematiek heb ik vaak het idee dat Linklater beter een blogje was begonnen om een aantal dingen van zich af te schrijven. Het is allemaal nogal "ik heb eens zitten nadenken over het leven en kijk, hier mijn visie". Dat kan werken in een film, gesteld dat het A: interessant is en B: meer inhoudt dan twee pratende mannen die veel te direct ideetjes naar elkaar's hoofd slingeren.

Het wordt iets beter wanneer Thurman op het toneel verschijnt (dat ik die zin zowaar nog een keertje mag typen), de film begint dan eindelijk ergens naartoe te gaan, maar ook haar stuk wordt te lang uitgerokken. Uiteindelijk heeft Linklater niet zoveel boeiends te zeggen met deze film, is het vooral open deuren intrappen, heeft hij daar 90 minuten voor nodig en voegt hij er helemaal niks extras aan toe.

1.5*

Interessante film die puur op dialoog en de spanning tussen de karakters hangt. Het is een kunst een film boeiend te houden met slechts 2/3 acteurs op één locatie en dat lukt.
Hawke speelt lekker gek. Aparte camerastandpunten. Na het eerste kwartier begin je je af te vragen of je wel in de film blijft zitten, maar de spanningsboog wordt precies goed opgebouwd. De scenes zijn goed ongemakkelijk en zelfs verwarrend op zijn tijd, precies zoals het bedoeld is.
Het is niet hoogvliegend, maar zeker een goed werkje met deze middelen.

“People change. They end up having nothing to say to each other even if they were best friends years before.”

Uitstekende film van Linklater. Je ziet hier eigenlijk al alle elementen waar hij met de Before trilogie uiteindelijk echt bekend mee geworden is. Een kleinschalig en menselijk verhaal, de focus op de acteurs en dialogen en een authentieke en realistische sfeer.

Hawke is echt geweldig in deze film en zodra Thurman verschijnt krijgt de film ook een geheel nieuwe dynamiek. Maar Robert Sean Leonard moet ook de credits krijgen want hij is dan misschien wat minder uitbundig en kleurrijk dan de andere acteurs, maar hij weet van Jon wel een personage te maken die zich in eerste instantie moreel verheven voelt ten opzichte van Vin, maar uiteindelijk de hypocriete deksel op zijn neus krijgt. Drie acteurs in een hotelkamer, dat dit zo interessant en enerverend is laat de klasse van Linklater en de acteurs zien.