Greed (1924)

ik wacht nog altijd om deze film te kijken. Een tijdje geleden was hij op Arte maar ik was vergeten hem op te pakken, en een dvd release van deze film is er ook nog niet...

Prachtig meesterwerk. Ik heb de gerestaureerde versie (239 min) en de gewone versie (140 min).

Ik vind de 239 min versie zeker wat toevoegen aan de film en dat vind ik ook de beste versie.

Ik vraag me af hoe goed de originele 8 uur durende versie zou zijn.

Echt een geweldige film en als je ooit de kans krijgt om hem te zien zeker kijken. Het is een grote schande dat deze film nog niet uit is op dvd.

Vannacht en morgennacht: De gerestaureerde, lange versie in twee delen op Arte, vanaf 0:35 (morgen om 0:15)

Welke zender is arte eigenlijk?

Moet je schotel hebben om deze te ontvangen ofzo?

Bij sommige mensen zit dat op de kabel, bij anderen niet. Het is een Frans/Duitse kunstzender (in Nederland krijg je de Duitse), met vaak interessante films. Helaas vaak ook nagesynchroniseerd, maar gelukkig soms ook niet.

Jammer dat ik hem niet aan kan. Ik lees hier best vaak bij goede films dat ze op arte komen.

Heb je greed nu gezien Starbright boy?

Als ik mij niet vergis ook weleens de originele taal met Duitse ondertiteling is het niet?

De video heeft meegelopen, nog niet dus. Komt nog een keer.

Ja,. ook weleens. Vaker dan op de reguliere Duitse kanalen in ieder geval.

Wordt tijd dat deze prachtige film eindelijk eens een dvdrelease krijgt...

Deze film (de versie van 140 minuten) werd enkele maanden geleden ’s nachts uitgezonden op het onvolprezen klassieke filmkanaal TCM. Ik heb hem toen maar eens opgenomen. Enkele weken geleden heb ik naar het eerste uur van de film gekeken, en ik had toen enige moeite om me op het verhaal te concentreren. Waarschijnlijk omdat ik niet zo veel ervaring heb met (langere) stomme films. Deze week besloot ik het nog maar eens opnieuw te proberen, en toen kon ik me ineens veel gemakkelijker concentreren; ik werd als vanzelf het verhaal binnen ‘getrokken’. De thematiek van de film is nogal moralistisch (over de hebzucht – greed – van de mens), maar de manier waarop een en ander in beeld is gebracht, is buitengewoon fascinerend. De drie hoofdrolspelers zijn heel sterk gecast. Vooral McTeague overtuigt als een gevoelige, maar ook lompe en nogal simpele ziel die zich door de gebeurtenissen laat meeslepen en geen controle heeft over zijn eigen emoties. Het laatste halfuur – gefilmd op locatie in Death Valley – is onvergetelijk. (Het personage McTeague deed me hier ook een beetje denken aan Harry Dean Stanton in Paris, Texas, die verdwaasd door de woestijn dwaalt na de teloorgang van zijn grote liefde).

Het is een zwartwitfilm natuurlijk, maar in de versie die ik zag, waren sommige scène overtrokken met een gele of groenige waas, die zeer sfeerbepalend waren. Ik neem aan dat dit een authentiek element is van deze film. Het geld dat de aanleiding vormt voor al die hebzucht, was bovendien goudkleurig ingekleurd. Je zou er zelf hebberig van worden. 4*

fantastische finale

Idd fantastische finale, sowieso wel bijzondere film om te zien.

Ze hebben de gerestaureerde versie eens in al zijn lengte laten zien op ARTE, en vandaar heb ik dus ook kunnen genieten van dit pareltje. Al was het nog zo lang, al werd het soms wat saai, het totaal mag er best wezen. Vooral de eindscène met de vogelkooi in de woestijn blijft nazinderen.

Fascinerende film die zelfs in de ingekorte versie bijzonder traag op gang komt, maar langzaam maar zeker naar een sublieme finale toewerkt.

Zoals hierboven ook al aangegeven is het laatste half uur ronduit fantastisch.

Von Stroheim haalt alles uit de kast om de boodschap over te brengen en dat maakt het af en toe wat moeilijk verteerbaar. In het eerste gedeelte zitten ook net iets te veel 'kluchtige' scenes. Ik heb begrepen dat Von Stroheim dat juist deed om dan vervolgens de serieuze boodschap extra hard te laten aankomen, dus het is hem vergeven.

En zoals gezegd, de finale is zó goed dat je na afloop echt nog wel een paar minuten nodig hebt om bij te komen.

wat een geniale film! in de 4 uur versie van TCM is het al geweldig, ik hoop met heel mijn hart dat ooit de volledige versie wordt teruggevonden (naar verluid had Mussolini ooit die versie in zijn handen en nu wordt die als verloren beschouwd)

De 4 uur versie op Youtube gekeken (leve de vooruitgang).

Eerste uur tot anderhalf is haast niet door te komen; traag en weinig verheffend, ja saai zelfs. Zeer langzaam en wat sullig worden de karakters MacTeague, Marcus en Trina aan elkaar gelinkt, zonder dat de film uitblinkt in mooie shots of interessante lijnen.

Maar dan, maar dan, gelukkig maar, draait de film compleet om. Het geld speelt vanaf dan de hoofdrol, en de spelletjes, de ruzies, de bedreigingen, ja de totale ontmaskering van alle karakters is fascinerend om naar te kijken. Niets of niemand wordt hierin gespaard, wat een naargeestigheid!

Het laatste half uur is inderdaad buitengewoon sterk, en Greed is best een bijzondere kijkervaring, maar om nu te zeggen dat ik niet kan wachten op de dag dat de originele versie nog eens boven tafel komt... nou nee.

3*.

Die wil ik zien!

Wat een fantastische film is dit. Vier uur lang met volle bewondering naar een stomme film gekeken van 86 (!) jaar oud, dat zegt heel veel. Temeer we het - helaas - soms moeten doen met foto's in plaats van beelden.

Eeuwig zonde dat Von Stroheims film ingekort moest worden. Ik had hier ook gerust zeven uur naar kunnen kijken.

Naast het hier al aangehaalde subliemse slot, waren voor mij ook de scenes met de vogelkooi (schitterend hoe het gedrag van de vogels overeenkomt met de verstandhouding tussen Mc Teague en Trina), de huwelijksscene waarbij een rouwstoet voorbij komt en de oplichtende goude munten in een zwart/witte setting zeer facinerend. Daarnaast wordt er natuurlijk zeer goed geacteerd door alle acteurs (dat er soms 'overdreven' wordt geacteerd, is logisch voor een stomme film en nemen we natuurlijk voor lief).

Een zeer verdiende plaats in mijn top 10!

Greed-bij gebrek aan een betere titel-is goed.Niet alleen voor ons van MM,mijne heren,maar voor de hele zieke NV die filmindustrie heet.

Deze film duurde oorspronkelijk9,5 uur,maar de studio greep in.Nu weet ik niet of ik deze complete versie meer zou apprecieren dan de gerestaureerden,eigenlijk vind ik director's cuts vrijwel altijd minder boeiend dan de releases(die versie van 2 uur heb ik trouwens niet gezien).

Hoe dan ook,de lacunes zijn opgevuld dmv stills die het grootste deel vh verhaal vertellen,en alleen daardoor al is de bewering dat het begin traag zou zijn,onzinnig.Wat de tussentexten betreft:die zijn een melange van citaten uit de roman en vaak moralistische oprispingen van Stroheim zelf.

Het thema wordt al een beetje verklapt door de titel (vgl. ook 1 Tim.6:10),maar het zal geen toeval zijn dat Stroheim deze film maakte in de jaren '20 ,hoogtijdagen van het laisser-faire kapitalisme.Hij baseerde zich trouwens op een naturalistische roman à la Zola daterend van rond de eeuwwisseling en de film speelt ook rond 1900 in San Francisco(product van de goldrush).

Het begint met een puur naturalistische milieuschets:Mac pleegt zijn eerste moord omdat hij zelf een product is van generaties dronkelappen en krankzinnigen,waardoor hij zijn driften niet onder controle heeft.

Dan krijgen we een 1,5 uur durende komedie(waarbij de stills het grappigst zijn)die zoals het hoort als bekroning een huwelijk heeft met als toetje een winnend loterijlot.

Als Mac zijn broodwinning verliest en niet kan terugvallen op de burgermaatscappij,krijgen zijn opgekropte driften weer de overhand,,wat de tragische laatste 2 uur hun inhoud geeft.

De film is in zijn geheel realistisch te noemen,al maakt EVS dan plenty gebruik van ietwat opzichtige symbolen,vooral dan de vogelkooi en de alomtegenwoordige goudtint(al wordt die nu en dan bloedrood).

Laatste 25 minuten zijn idd.het beste,al begrijp ik de Paris,Texas vergelijking niet geheel:Mac heeft zijn grote liefde nog.Alleen blijkt die niets waard te zijn.

Aardige soundtrack overigens,had nooit de neiging op een alternatief over te schakelen en de film geheel op mute te zetten.

Jij hebt dus een versie met stills gezien? Lijkt me vrij storend. Ik heb volgens mij de versie van 140 minuten gezien.

Storend niet,wel wat bevreemdend in het begin.Maar zoals ik reeds zei:op zich zijn die stills wel komisch( zo bedoeld of niet).

Ik wist dat ik dit al lang had liggen, maar ik blijk het dus vijf en een half jaar geleden te hebben opgenomen. Nu pas gekeken.

Vond die stills prima te doen. het geeft een beeld van wat er uit de film is gehaald en dat is vrij veel eigenlijk. Twee complete subplots, heel veel sfeertekening en meer bedachtzame scenes. In de 140 minuten-versie is echt alleen de grote lijn overgebleven. En de stills zijn vrij zorgvuldig in de film gemonteerd al is het inderdaad wennen en soms komsich om de pogingen te zien wat meer leven er in te brenegen door van de ene kant van de still naar de andere te bewegen.

Greed is een grootse tragedie over hebzucht (wat anders?) met een tijdloos verhaal dat aan duidelijkheid niks te wensen overlaat. De drang naar bezit vernietigt alles en iedereen. Mooie locaties (de film werd, zeer ongebruikelijk in die tijd, op locatie opgenomen) en een tamelijk briljant einde.

4.0*

Erich von Stroheim was een nogal ambitieuze filmmaker. Over het thema rijkdom en de rare fratsen die mensen uithalen in de jacht daarop, maakte hij oorspronkelijk een film van maar liefst 9,5 uur. Veel te lang vond de filmstudio en het mes moest er stevig ingezet worden. Dat gebeurde ook, getuige een bioscoopversie van bijna 2,5 uur en een gerestaureerde versie van bijna 4 uur, waarin ontbrekend filmmateriaal wordt opgevuld met diverse mooie stills, waar de camera overheen scheert. Ik had de laatste versie te pakken (blijkbaar), maar veel verveeld heb ik me niet.

Greed is een best boeiende film. Het thema hebzucht wordt uitgebreid behandeld en mede door af en toe een staaltje overacting gaat het er heftig aan toe. Het verhaal is best aardig, alleen in het midden vervalt het wat te vaak in herhaling. Gelukkig eindigt de film tot slot met een paar prachtige en rake scenes in Death Valley, waardoor mijn eindoordeel een zeer ruime voldoende is.

Meesterlijke film die het tijdloze thema van hebzucht aansnijdt en daardoor nu nog altijd zo meeslepend en fascinerend (en confronterend) is.

Ik weet nog dat ik om 4u 's nachts dacht: 'Kom ik kijk rap al een stukje' en vastgekluisterd zat aan mijn beeldscherm tot de ochtend. Ik raad iedereen aan om de 4 uur durende versie te zien! Ik zou het verhaal echt veel minder waarderen denk ik als de subplotten, die aan de hand van stills worden uitgelegd, zouden ontbreken. De verminking van deze prachtige film door de filmstudio is dan ook een schande. Als ik Stroheim was, zou ik dat echt superkut gevonden hebben. Maar ja, uiteindelijk vind ik de gerestaureerde versie wel goed gelukt en met een beetje goede wil, beleef je echt een steengoede film die van de bovenste plank komt! Tot nu toe mijn beste film uit de jaren 20.

Een 5 en op 1 in mijn top 10 tot en met 1926.

Erich von Stroheim was een ambitieus filmmaker, dat is me wel duidelijk na het zien van deze film. Zijn monsterproductie is uiteindelijk teruggebracht naar 140 minuten. Het restaureren hiervan resulteerde uiteindelijk in een vier uur durende versie en die heb ik in twee delen mogen aanschouwen.

Wat me gelijk opviel is dat de film niet constant uit bewegende beelden bestaat, maar vooral in het begin ook uit stills. Ondanks het interessante verhaal had ik daardoor best wat moeite om in de film te komen. Er wordt uitgebreid de tijd genomen om het verhaal te vertellen en ondanks dat ik dit deel nog niet zo geweldig vond, verduidelijkt het een hoop.

Als het hele geldgebeuren dan op een gegeven moment echt begint wordt de film beter en beter en op sommige momenten echt heel sterk. Het geld maakt niet gelukkig verhaal wordt op soms geweldige wijze vertoond en het blijft dan het einde boeiend om naar te kijken.

Het einde, dat in Death Valley gefilmd is, is super sterk. De hitte komt daar bijna letterlijk de huiskamer in gezeild. Greed is een zeer sterke film een het stomme tijdperk. Dat er niet gepraat wordt is niet erg. De boodschap die de film uitdraagt, komt desondanks prima over.

4,0*

nog niet gezien, maar net wel tijdje research gedaan. De 140 minuten versie is op dvd te koop (maar lastig in Nl. te vinden) en de gerestaureerde 240 minuten versie is niet op dvd verkrijgbaar maar schijnt op YT te hebben gestaan, maar ik zag hem niet. Deze is wel te pindakazen in het land van houten poten en ooglapjes...

Lastig te beoordelen film. Ik heb ook de met stills uitgebreide versie gezien en hoewel ik van mening ben dat de toegevoegde stills en subplots zeker bijdragen aan een completer en wellicht beter verhaal (ik heb de korte versie overigens niet gezien, maar dat kan ik me zo maar voorstellen), zit je toch de helft van de speelduur naar 'plaatjes' te kijken. Hoewel het goed en, bij vlagen, leuk gedaan is, vind ik de film op het moment dat het daadwerkelijk beweegt een stuk sterker.

De film zelf is groots opgezet en behandelt op fraaie wijze de manier waarop geld een wig kan drijven in onderlinge relaties. Soms vraagt het wat veel inlevingsvermogen: '50 dollar voor moeder? Dat gaan we mooi niet doen', maar in de context wel weer te begrijpen en nog immer actueel. Terecht één van de zeven zonden. Mooi geënsceneerd door het sporadische kleurgebruik, sterk geportretteerd door alle hoofdpersonages en extra kracht bijgezet door de subplots die één en ander in perspectief zetten (oudjes, vogels, enz). Bezit van de zaak, is het einde van het vermaak; zo is het maar net.

Ik heb de helft van diezelfde versie inmiddels gezien, maar merkte dat ik eigenlijk te moe was. Dus ik moet hem nog een keer in zijn geheel herkijken. Wel van plan om uiteindelijk beide versies te kijken.

Heb nu zowel de in 'wat rijpere staat' zijnde Brownlow & Carl Davis 130 min version en de TCM restored version van 239 min met een score van Robert Israel.

Ook de versie gezien van bijna 4 uur, en moest me wel door het eerste half uur worstelen, want dat bestaat vrijwel alleen maar uit stills. Gelukkig wordt het daarna filmischer, en krijgen we te zien hoe McTeague verliefd wordt op de vriendin en tevens nicht van zijn enige vriend terwijl hij haar gebit aan het herstellen is. Tot het moment dat hij zijn werk als tandarts kwijtraakt verloopt alles redelijk voorspoedig. Ook diverse komische noten in dit stuk, waarbij von Stroheim
zijn Oostenrijkse afkomst op de hak neemt middels de karikaturale familie van Trina.

De film verandert van toon als McTeague een brief ontvangt van de Board of Dental Examiners, wat hem zijn baan kost (het komt kennelijk niet in hem op om te gaan studeren en zijn license te halen), en uiteindelijk leidt tot moord en vlucht, en de scene in Death Valley. Helaas had ik die eindscene al gezien dankzij Mark Cousins' The Story of Film: An Odyssey, maar nu binnen de context maakte het nog steeds indruk. Kreeg er ook dorst van.

Bijzondere film, dat zeker, en ik ben ook wel benieuwd naar de originele versie mocht die ooit boven water komen. Daarin zal neem ik aan vooral ook ruimte zijn voor de verhaallijnen van Maria en Zerkow (die nu toch erg onderbelicht blijft- wat was nou de deal met dat gouden servies en hoe kwamen ze aan hun eind?) en Old Grannis en Mrs Baker, het sympathieke koppel dat als tegenwicht biedt tegen de hebzuchtigen om hun heen.

Erg goede film met afwisselende beelden. Laat goed zien wat hebzucht kan doen met een mens.

Amper uit te zitten.

De lange versie gekozen, dat was duidelijk een vergissing. Niet dat het het eindoordeel veel beïnvloed zou hebben, maar het betekent wel 100 extra minuten zonder enige meerwaarde. De "opvulling" met de stills vond ik een povere oplossing, al zal dat voor liefhebbers van de film misschien wel anders zijn.

Greed is zo'n film die wil enerzijds wil vertellen, anderzijds z'n boodschapje kwijtwil. von Stroheim is zo ongeveer even subtiel als Noé, wie de titel leest weet eigenlijk al waarover het gaat, het enige wat de film doet is een hoop drama opstapelen die de titel dient te onderstrepen. Veel nuance is er niet te vinden.

Veel sfeer ook niet. Het is toch vooral een opsomming van gebeurtenissen geworden. Enkel op het einde wordt het wat filmischer, maar dan was het kalf al lang verdronken. Matig acteerwerk en een vreselijke soundtrack maken de film alleen maar lastiger om uit te zitten. Dit soort kronieken doen mij erg weinig, ook niet in de hedendaagse cinema trouwens.

0.5*

Hoe kan je deze film nuchter bekijken, als toch één van de meest mythische films ooit gemaakt? Ik heb gekozen voor de vier uur durende versie van Turner Entertainment, met toevoeging van stills en in de regie van Rick Schmidlin, en waarin respect voor de continuïteitslijn van Erich von Stroheim voorop staat.

De eerste drie uur zien we, behalve het familiaal epos van McTeague, nog twee nevenverhalen afgespeeld waarin eveneens het slijk der aarde een hoofdrol speelt. Deze nevenverhalen ontspringen aan dezelfde locatie maar mengen zich inhoudelijk eigenlijk nergens met het hoofdverhaal van McTeague. De twee nevenverhalen worden hier volledig weergegeven door een opeenvolgende serie stills, want waren volledig weggesneden uit de MGM cut. Het laatste uur, na afronding van de twee nevenverhalen, ligt de focus volledig op de neergang van McTeague met een schitterende finale in Death Valley, die misschien niet had misstaan in een western.

Mijn kijkervaring. De nevenverhalen konden me niet boeien en leken me ballast. Al kan het natuurlijk zijn dat het in de door von Stroheim bedoelde versie wel goed was gekomen (die nog veel langer duurde dan wat ik nu achter de kiezen heb). Verder heb ik een eerder middelmatig melodrama gezien wat het verhaal van McTeague betreft. Met weliswaar leuke visuals, zeker voor die tijd. Het is pas na drie uur dat ik me ergens betrokken voelde raken in het verhaal. Nogmaals ben ik me ervan bewust dat het sowieso gaat om een verminkte film. Maar niettemin heb ik nergens het gevoel gehad dat het zou gaan om een verminkt meesterwerk. Jammer voor von Stroheim, moet voor hem toch een bittere pil geweest zijn om zijn werk zo behandeld te zien. Maar het zegt ook wel iets over zijn eigendunk en koppigheid om na Foolish Wives eigenlijk opnieuw hetzelfde te ambiëren met een overlange film. En tussendoor werd hem door de filmstudio ook nog eens Merry-Go-Round uit handen genomen. Het is niet dat hij de kansen niet gekregen heeft om met grote budgetten te werken.

Net zoals bij Foolish Wives heb ik bij Greed het gevoel dat de mythe vele keren groter is dan het veronderstelde eindresultaat. Hoe moeilijk is het om een film te beoordelen die heel wat critici omhoogschrijven maar die - behalve een handvol acolieten in 1924 - niemand in de director’s cut gezien heeft? Kan er ooit sprake zijn van een eerlijke beoordeling? Maar misschien is de mythe voor Hollywood per definitie belangrijker dan de feiten. Net zoals de mythe rond het figuur Erich ‘von’ Stroheim, die bij aankomst in Hollywood zichzelf ook een hoge status aanmat - als zogenaamde Count von Stroheim - wat niet bepaald overeenstemde met de werkelijkheid.

Mja, die gerestaureerde versie met de stills... ik vind dat nog steeds een film van 140 minuten met 100 extra minuten aan annotaties, ik vind niet dat je dat kan verkopen als 4 uur film.

Hoe dan ook, het werkt niet echt voor mij. Ik denk niet dat die stills er op een betere manier in konden verwerkt worden, voor mij hoeft het hele concept van uitleg met fotootjes gewoon niet. Op zich zijn de extra plotlijnen met de andere koppels nog wel vrij interessant, het grootste probleem is McTeague zelf, diens verhaal is niet slecht, maar heeft te weinig inhoud of gewicht om het over 4 uur uit te rekken. De eerste 2 uur kon je op 20 minuten samenvatten zonder iets essentieels kwijt te spelen.