Lucía y el Sexo (2001)

Als ik in de krant een sudoku of zoek-de-verschillen tegenkom wil ik nog wel eens meespelen maar zulke complicaties van twee uur laten me vrij koud. Heden, verleden, fictie, realiteit... het wordt allemaal door elkaar gehusselt en ik vraag me af waarom. Volgens mij probeert deze regisseur hiermee voldoening aan de kijker te geven door hetgene wat in de eerste helft plaatsvond later weer terug te laten komen en zo te verklaren. Een drama dat zijn kracht moet halen uit deze uitleggerij en die los daarvan eigenlijk maar bizar weinig te vertellen heeft zal nooit mijn favoriet worden. Ja, de actrices zaten goed in hun rol, technisch oogt dit zuidelijke kunstwerk meer dan prima en er zitten weinig fouten in maar echt ontroerd ben ik niet.

Allemaal hele mooie scenes, (vooral die met seks zijn zeer goed uitgevoerd), maar het verhaal is nauwelijks goed te volgen. De verhaallijnen lopen zo erg door elkaar heen dat ik op een gegeven moment maar ben gestopt om me best te doen alles te gaan volgen. Jammer dat een mooie film op die manier toch kan gaan tegenvallen.

Dit is een film die je echt helemaal tot het einde moet zien. Het begint allemaal best prima. (Ik dacht even dat deze film misschien wel een soort Spaanse versie van Turks Fruit kon zijn) Maar op een gegeven moment zakt de hele film enorm in. Het wordt een vage constructie van verhalen in verhalen met een heleboel mensen die op de een of andere manier wel iets met elkaar hebben. Maar wie is nou wie ?En op een gegeven moment vond ik het helemaal niet meer boeiend. En dan gaat al die sex en al dat geouwehoer op een gegeven moment ook enorm vervelen.Tenslotte kost het dan uiteindelijk heel erg veel moeite om geboeid door te blijven kijken. Maar gelukkig komen op het einde al die ingewikkelde verhaallijntjes toch op een mooie manier weer bij elkaar en dan blijkt het toch niet zo'n hele foute film. Al blijft het wel jammer van dat erg langdradige middenstuk.

Ah

Ja Hannibal, dat klinkt misschien vanzelfsprekend. Maar er zijn ook zat films waar het geen donder uitmaakt of je het einde wel of niet ziet. En er zijn films waar het, ondanks dat het je erg veel moeite kost om de film uit te zitten, toch loont om het einde te zien. Omdat de film dan uiteindelijk toch nog een bevredigende ervaring was.

Dit is echt typisch zo'n film waar je het begin van gezien moet hebben!

Maar als je van een film het einde niet gezien hebt dan kun je de film als totaalplaatje überhaupt niet beoordelen, is dat eigenlijk ook niet heel vanzelfsprekend?

Nee, is niet vanzelfsprekend. Een voorbeeld is het soort film waarbij je als kijker meer een observator bent van een alledaags leven. Zo'n film begint willekeurig en na anderhalf uur houdt hij dan ook weer op een willekeurig moment op. Maar hij had ook net zo goed nog een half uur op deze manier door kunnen gaan of een kwartier eerder kunnen stoppen. Dan had je toch een ander einde gehad, maar was de film niet wezenlijk anders. Ik kan op dit moment geen voorbeeld verzinnen, maar als ik weer eens zo'n soort film zie zal ik hem vermelden. Ik zit bijvoorbeeld aan sommige documentaires te denken.

En verder zijn er ook nog genre films waar het niet uitmaakt of je het einde wel of niet ziet. Pornofilms zijn daar misschien nog het duidelijkste voorbeeld van.

Een ietwat dwarrelig verhaal....

Un rayo de sol me trajo tu amor

Gisteren was het zowaar de eerste echte lentedag. Het resultaat was dat het 's avonds in mijn kamer nog redelijk broeierig warm was waardoor ik in de stemming kwam om een film op te zetten die eenzelfde sfeer zou veroorzaken. Ik kwam terecht bij een boxset van de Spaanse regisseur Julio Medem waar deze Lucía y el Sexo de eerste film van is. Nog nooit iets van de man gezien, Lucía was ook de enigste film die een belletje deed rinkelen van de vier films toen ik besloot de box te kopen dus ik had geen idee wat ik moest verwachten.

Dit had ik echter nooit kunnen voorspellen want wat Medem hier aflevert is een boeiende film waarbij je gedurende de twee uur aan het scherm gekluisterd zit. Soms is het een zware opgave want de film is niet altijd even duidelijk maar eenmaal naar het einde lijkt alles op zijn plaats te vallen. Hoewel het verhaal eigenlijk op zich redelijk straightforward is maar Medem weet er een paar geslaagde draaien aan te geven (al ben ik ook wel van mening dat er soms iets teveel op toeval wordt gespeeld) en verweeft hij realiteit met fictie. Het resultaat mag er in ieder geval wel wezen. Voor de tweede keer in korte tijd had ik even het gevoel dat ik naar een halve pornofilm zat te kijken (Voor de geïnteresseerden: Requiem for a Vampire van Jean Rollin was de vorige film) maar dat gevoel vervaagt bij Lucía y el Sexo eigenlijk vrij snel. De sex is inderdaad expliciet in beeld gebracht, zeker in vergelijking met wat je in Hollywood te zien zou krijgen, maar het past perfect in het totaalbeeld van de film.

Maar er is nog een zwaar pluspunt aan Lucía y el Sexo en dat is namelijk de cast. En dan bedoel ik werkelijk iedereen, al spant Paz Vega toch net wel de troon. Wat die doet is fenomenaal in haar titelrol maar het zou zeker en vast niet eerlijk zijn om de rest niet te benoemen. Sowieso weet Medem zijn schoon vrouwvolk wel te kiezen (Elena Anaya als Belén ziet er ook zeer appetijtelijk uit) maar ook het testosteron gehalte in de film is de moeite waard. Heerlijke rollen in ieder geval van Tristán Ulloa en Daniel Freire. Visueel is de regisseur sowieso ook enorm overtuigend (met uitzondering van zijn enorm lelijke openingscredits) en krijgt het geheel een soort sprookjesachtig aspect. In ieder geval een regisseur om in het oog te houden.

Sterke eerste kennismaking en volgens mij zit hier nog wel eens een verhoging in mocht ik de film een 2e keer zien, wat sowieso nog wel gaat gebeuren. Visueel is Medem overtuigend, op narratief vlak weet hij de aandacht vast te houden (al komt het toch hier en daar iets te gekunsteld over) en de cast is de kers op de taart. Heerlijk!

4*

Tegenvaller.

Waarom o waarom heeft men zich hier gewaagd aan dat pretentieuze gezeik waarbij men heden met verleden en fictie met realiteit verweefd? Dat is dodelijk, zeker in geval van een erg simpel plotje. Zonder dat gesukkel had de film een half uur minder lang kunnen duren, had het tempo erin gebleven en hadden de emoties misschien overgekomen. Een simpel plot moet simpel gehouden worden, daar is niets mis mee; een simpel plot "ingewikkeld" willen maken, daarentegen...

En dat is best spijtig gezien al de overige facetten van cinema die ik belangrijk vind, wél overtuigend gebracht zijn, te beginnen met de cast. De zeer appetijtelijke Paz Vega spant de kroon, des te spijtiger het is dat Lucia na een tijd een poos naar de achtergrond verdwijnt.

Maar ook regisseur Julio Medem mag wat pluimen op z'n hoed steken - behalve dan dat hij zwaar de mist ingaat met zijn vertelstructuur. Visueel is deze film namelijk een pareltje. Zeker aan het strandhuis zitten tal van mooie shots, waarbij het broeierige sterk de bovenhand heeft, niet in het minst door het geslaagde kleurengebruik. Muzikaal ben ik iets minder overtuigd.

De seksscènes realistisch noemen gaat mij wat te ver (of als keer op keer gelijktijdig klaarkomen de norm is, moet ik mijn lat maar hoger leggen), maar ze zijn wel stijlvol gebracht en niet met kleren aan en onder de lakens. Da's toch ook al iets.

2

Op zich is het verhaal nogal pover, maar de sfeer en de geloofwaardigheid is er zeker. Ik had de film enkele dagen geleden gezien als de temperaturen vrij hoog waren, wat zeer toepasselijk is bij deze film. De film begint goed rond Paz Vega zelf vooral centraal die haar weg wat zoekt als haar relatie verleden tijd is. Via flashbacks zien we hoe passioneel die was. Een relatie waarin geleefd wordt van dag tot dag met enkel de liefde voor elkaar centraal. Gaandeweg drijft de film een beetje weg. Het blijft een mooie film met vooral een pluim voor de regisseur. Maar het loopt zoals gezegd wat verloren en dat komt de film niet ten goede.

Lucia y el sexo is een passionele film met ook aandacht voor het oog. En dan heb ik het niet direct over de naaktscènes. Het had misschien nog beter gekund, maar is toch een zeer aangename film geworden.

Zonder al het geneuk zou het zeker een aardige film zijn waarin enkele levens door toevaligheden met elkaar verbonden zijn. Maar zonder de sex zou de film ongeveer een half uurtje hebben geduurd.

"Een verhaal dat volledig opgaat in geheimzinnige toevalligheden, kan geen verwijten worden gemaakt… maar wel de mens die blind is voor zulke toevalligheden in het dagelijks leven. Want daarmee berooft hij zijn leven van een diepere laag van schoonheid." -- Milan Kundera, De Ondraaglijke Lichtheid van het Bestaan

Het plot van deze film ontloopt zeker de onwaarschijnlijke schakels en mysterieuze connecties niet, en daar had ik in de eerste helft wel eens een bedenking bij; maar toch wist het mijn kijkervaring eigenlijk niet echt te deren. Mogelijk heeft dat ook wat te maken met het feit dat ik bovenstaand citaat uit M. Kundera’s meesterwerk nooit uit mijn hoofd zal krijgen. Met Lucía y el Sexo beoogt de regisseur door middel van dit plot vooral het tonen en oproepen van gevoelens en het creëren van een bepaalde sfeer — of ‘een diepere schoonheid’, zou Kundera zeggen? — , en in dat opzet slaagt hij met glans.

De sfeer in de film zit wel erg lekker — ook figuurlijk, ja! Hij is natuurlijk erg erotisch geladen, maar de expliciete scénes liggen verre van het 'sex and the city'-niveau, maar zijn zeer rechttoe-rechtaan en lijken de definitie van zwoele, mediterraanse sensualiteit in zich mee te dragen. Het licht- en kleurgebruik zit meer dan snor.

Dat, een sterke cinematografie in het algemeen, een aandoenlijke score, en vooral ook een adembenemende cast maakten dit een zeer aangename en warme kijkervaring.

Voor mij een eerste kennismaking met deze regisseur, en eigenlijk zo’n beetje de ganse Spaanse cinema in het algemeen. Vast en zeker dat ik deze nog verder zal leren kennen!

Inmiddels al weer voor de derde maal gezien dit meesterwerkje van Medem.

En de film blijft mij gewoon ontroeren. Mooi gefotografeerd en poetisch.

Een meeslepend en ontroerend verhaal, eigenlijk een sprookje, dat wat complex oogt, maar best goed te volgen is. Het zwoele zomergevoel en Paz Vega werken bovendien aanstekelijk en zorgen voor een soort melancholieke stemming. Prachtige film.

De muziek, de vrouwen en de seks zijn de redenen dat ik de film een voldoende geef. In tegenstelling tot de meesten hier vind ik het er visueel over het algemeen lelijk uitzien, het licht- en kleurgebruik deed pijn aan mijn ogen. Het verhaal deed me niet erg veel maar zit wel grappig in elkaar, had het graag in de vorm van een komedie gezien.

Een vrij goed drama, maar ik vond de film soms wat te verwarrend.

Het zomers gevoel met de (expliciete) seksscènes zorgen wel voor een aangename sfeer in de film.

De passie druipt er van af. Moest dit niet zo goed en mooi in beeld gebracht zijn, dan zou ik dit waarschijnlijk niet zo een goede film vinden.

Nog een kleine vermelding: wat een mooie vrouw is die Paz Vega...

Paz Vega is hier in staat om een karakter te spelen die intelligenter is dan zijzelf. Je ziet niks van haar terug in deze rol.

Enorme teleurstelling.

Het begon nog wel aardig, met een lekker sfeertje en aardige beelden. Wanneer echter de focus op de schrijver komt te liggen, zakt de film als een kaartenhuisje in elkaar. Sowieso vond ik de meeste personages in de film maar een stel bordkartonnen figuren, en die schrijver was niet veel boeiender. Zorgde er al voor dat me maar weinig kon sympathiseren.

Vond het hele 'surrealisme' ook totaal niet uit de verf komen. Vele scenes die apart of dromerig moesten over komen, maar uiteindelijk veel te braaf en impactloos zijn. Buiten die scenes, en de overbodige vertelstructuur, is Lucia y el Sexo ook niet veel meer dan een vrij standaard dramaverhaaltje, wat inmiddels al tot in den treure herhaald is. Je kent het wel, de schrijver die fictie en werkelijkheid niet meer kan onderscheiden, wat tot een soort 'mindfuck' moet leiden. Wat zal er allemaal echt gebeurd zijn en wat niet? Reuze boeiend.. Zelfs de vele expliciete sekssscenes die de film rijk is maken het er niet veel beter op verder.

Een film die zweverig en ingewikkeld wilt zijn, maar uiteindelijk voor erg plat en doorsnee is. De vergelijking met Lynch is overigens volkomen lachwekkend. 1,5* voor enkele aardige visuals.

Acteerwerk: degelijk.

Beelden: heel mooi.

Het verhaal: belachelijk/irritant complex. Pakweg Memento (2000) is een heel stuk eenvoudiger om te volgen.

Gevolg: ik vraag me af hoeveel mensen over deze film enthousiast zouden zijn als de seks er niet bij was, en de film gewoon 'Lucia' heette...?

En nog dit:

Dergelijke commentaar lees ik in veelvoud. Vreemd dat er zoveel fans zijn van Barbie-style lichamen, vind ik. Maar, de gustibus et...

Hoewel ik al een aantal films van regisseur Julio Medem heb gezien (een paar daarvan zelfs vorige maand) en ik die eigenlijk allemaal goed vond, vond ik deze film helaas wat minder. Dat komt vooral omdat het verhaal moeilijk te doorgronden en te volgen is en dat komt weer omdat het verhaal spreekwoordelijk van de hak op de tak springt. Ook is het verhaal behoorlijk langdradig (duurt ruim twee uren) en is het soms ook wat saai.

Het verhaal draait om Lucía en haar relatie met haar vriend de schrijver Lorenzo waarmee ze al zes jaar samenwoont en die dan opeens verdwijnt. Aan de hand van beiden personages en veel flashbacks en fictie (omdat Lorenzo een schrijver is) wordt het complexe verhaal vertoond die moeilijk te doorgronden is. De rol van Lucía wordt overigens goed gespeeld door de zeer fraaie Paz Vega en zij doet de Engelse filmtitel "Sex and Lucia" zeker ook eer aan, want zij is in deze film zeer regelmatig bloot te bewonderen waarbij ook haar hele fraaie lichaam (dus van top tot teen) wordt getoond. Dat wordt alles ook nog eens fraai in beeld gebracht en soms is het zelfs wat licht pornografisch (daarbij is zij overigens wel niet te zien). Het hele verhaal wordt overigens zelf ook mooi en kleurrijk in beeld gebracht en met name de beelden van het kleine eiland (met veel nadruk op wit en blauw) in Middellandse zee zien er prachtig uit. Daarbij is de scene met het insmeren van het lichaam van Paz Vega met klei wel het vernoemen waard en mede door de met klei bedekte penis van Carlos (een voortvluchtige gespeeld door Daniel Freire) die begon te groeien.

Buiten de fraaie Paz Vega zit er ook nog ander vrouwelijk schoon in deze film in de vorm van Najwa Nimri (in de rol van Elena die haar dochtertje heeft verloren door een hond, die ook een belangrijke rol heeft in het verhaal) en de fraaie Elena Anaya (in de rol van Belén die ook bloot is te bewonderen en die het lekker vindt om naar haar moeder te kijken, die een pornoactrice is, en daarbij ook masturbeert met o.a. dildo die ze bij haar moeder uit de slaapkamer heeft gehaald Die scene werd ook fraai in beeld gebracht). Al deze vrouwen hebben overigens iets gehad met Lorenzo gespeeld door Tristán Ulloa. De volledige cast doet het overigens wel goed tot verdienstelijk. Het laatste gedeelte van het verhaal (zeg maar de laatste 15 minuten) zijn best aardig en mooi en daarbij komt er ook eindelijk duidelijkheid en vallen de puzzelstukken op zijn plaats.

Al met al vond ik dit een een wat mindere film van regisseur Julio Medem en vooral het visuele gedeelte en met name dan Paz Vega en ook Elena Anaya zijn zeker de moeite waard om deze lange zit helemaal te doorstaan. Deze twee fraaie vrouwen zorgden namelijk voor opwinding, iets wat de fraaie poster al prijsgeeft.

Een film die het moet hebben van de sfeer, maar de nadruk legt op het verhaal. Wie zichzelf van de plicht ontslaat om het verhaal te volgen en een avond weinig omhanden heeft, kan genieten van een brok gevoelscinema dat mooi samenvalt met het mediterrane decor.

Mooie Spaanse film. Het gaat traag en somt moeilijk te volgen, maar de passie is er zeker. Ik vind het aantal seks scenes en de intensiteit heel erg meevallen. De gemiddelde Nederlandse speelfilm komt meer bloot in voor. Alleen is in deze film duidelijk een mannelijk lid in beeld en is de seks expliciet.

Een Spaanse dame gaat op een tropisch eiland op zoek naar haar geliefde, die er een gecompliceerd liefdesleven en nog onvoltooid manuscript op nahoudt. Niet heel lastig qua plot, maar regisseur Julio Medem moest er toch een wat warrige niet-lineaire vertelstructuur aan verbinden. Ik begrijp zo na het kijken niet zo goed waarom. Voor een complex, gelaagd verhaal kan zoiets een grote meerwaarde hebben, hier betreft het toch vooral een kwestie van onnodig moeilijk doen.

Goed, dat terzijde gelaten is deze film op haar mooist (en best) op de momenten dat de potentie van de prachtige omgeving benut wordt. Zon, zee en strand, badend in een lichte gloed, en dan Lucia op haar elektrische fiets/motor toerend door het idyllische landschap. Het is gewoonweg jammer dat het verhaal uiteindelijk weinig voorstelt, ondanks de poging dat wel uit te dragen. De verwikkelingen van de hoofdpersonen en de daaraan gelieerde seksuele uitspattingen deden mij daarnaast vrij weinig, waardoor dit op den duur een kwestie van verplicht uitzitten werd. Het einde vond ik mooi en technisch knap gefilmd, dat dan weer wel.

2*

Mooie mensen en mooie beelden. Ik was op een gegeven moment de draad kwijt. Ik denk dat ik de film nog een keer moet kijken voor een hogere score. Nu was het einde voor mij vaag.

Er is een visuele tegenstelling tussen de twee locaties. Het eiland - naamloos maar eigenlijk Formentera - is overgoten met zonlicht en azuurblauw. Madrid is donker met veel rood en bruin. Madrid staat voor tragiek en verdriet; het eiland voor geluk.

Eigenlijk begint en eindigt het verhaal op het eiland, met Madrid als middenstuk. Doordat het niet chronologisch verteld wordt en vermengd met fictiefragmenten uit Lorenzo's roman in wording, is het vrij complex. Lorenzo probeert een geheim uit z'n verleden te versluieren, terwijl Lucía juist op zoek gaat naar onthullingen.

Luna wordt bij volle maan verwekt en ernaar vernoemd. Er is een matchcut van de volle maan naar de zwangerschapstest. Eenmaal is de volle maan bij daglicht te zien. Krekels en het geruis van water klinken op de achtergrond. Water staat vaak symbool voor dromen. De vuurtoren en de kuil waarin Lucía valt, kun je freudiaans interpreteren als mannelijk en vrouwelijk.

De stem van Paz Vega klinkt als zacht gespin. De mooiste nevenrol is voor Elena Anaya als de kinderoppas. Julio Medem maakte een kleurrijk en hoopvol drama met mediterrane stemming.

De films van Medem zijn altijd 'zwanger van het (nood)lot', maar in Lucia is dat wel heel letterlijk genomen. Mooie mensen, mooie plaatjes en wat erotiek, maar ook een verhaal dat meer voor de vorm dan voor het vernuft door elkaar gehusseld lijkt. Ja de lijntjes komen allemaal bij elkaar, maar helemaal bevredigend is het niet.

Lucia y el Sexo

Zwoel, sexy, triest en bloedmooi. Lucia y el Sexo is het ene moment een indringende en betoverende filmervaring, om het andere moment door de niet-chronologische vertelwijze je hersens te laten kraken. Regisseur Julio Medem geeft je de laatste 15 minuten een aantal antwoorden, maar laat ook veel over aan de interpretatie van de kijker.

De scènes op het eiland (schitterend gefilmd met een blauwe filter) voelen aan als de hemel, om het andere moment terecht te komen in Madrid, wat voor de personages door de dramatische ontwikkelingen moet aanvoelen als de hel. De seksscènes zijn goed gefilmd, en acteurs als Vega, Ulloa en Nimri weten wel raadt met het materiaal. Geweldig acteerwerk, in een film om bij weg te dromen. Of zwetend bij wakker te worden.

Derde Spaanse film in een week a twee weken tijd, en denkt te moeten concluderen dat de Spaanse Cinema niet voor mij is weggelegd. Na het over gedramatiseerde Biutiful, en het merkwaardige Hable Con Ella weer een bijzondere vage film, in dit geval Lucia y el Sexo.

Nu houd ik wel van een raadsel, en de aanvankelijke mysterieuze toon waarbij Lucia de huidige situatie ontvlucht trekt me wel, om vervolgens met veel te lange terugblikken de vaart weer helemaal uit het mysterie te halen. Een vrij onsamenhangende verhaal ontvouwt zich, iets wat later allemaal redelijk op zijn plaats valt en een bepaalde volgorde krijgt. Toch lijkt regisseur Medem zich voornamelijk heel erg te vergalopperen op een vrij simpel verhaal, een ontrouwe schrijver, in die zin met een driedubbel leven, en dat te filmhuisachtig en mysterieus wil brengen. Medem lijkt er perse een amper te volgen raadsel van te willen maken, een toon die amper wat toevoegt en waarvan het ook niet lijkt uit te maken of het op het einde helemaal klopt en rond komt. Fictie, verleden, heden, het gaat alle kanten op. Het lijkt puur voor de leuk of een bizarre poging intelligent over te willen komen. Het idee is natuurlijk dat Lorenzo de schrijver is en alles kan veranderen, maar is dat wel zo? Hij schrijft toch uit eigen ervaring die echt gebeurt zijn? En dan dat vreemde gat waar je door heen valt en ergens anders in het verhaal uitkomt om alles weer te kunnen veranderen...ja, oké dan! Op dit punt heb ik allang zoiets van het zal me...

Zoals gezegd, naar het einde kantelt de film plots naar een uitlegbaar plot met verbindingen tussen alle hoofdpersonen. Zo ook de voorspelbare verschijning van Lorenzo. Het hele mysterie zakt als een lekkende zak lucht in elkaar en zelfs de nogal uitbundige sexscenes, die weinig tot de verbeelding overlaten, komen dan helaas geforceerd en over the top over. Onsmakelijke winstbejag las ik in een column van de Volkskrant en ik kan me er wel in vinden.

Oog voor schoonheid heeft Medem echter wel met Paz Vega uiteraard en Elena Anaya, behalve dat, niet bepaald my cup of tea.

Mijn tweede film van Julio Medem. Ook deze vond ik erg matig. Er is veel vrouwelijks schoon te zien maar qua verhaal boet de film zwaar in na het seksuele deel rond het tweede halfuur in de film. Eenmaal het uur voorbij beginnen de levenslopen van de personages in elkaar te haken. Een heel web van toevalligheden versmelten met elkaars verleden. Nergens werd ik geraakt door de film. Ik had weinig voeling met de personages. Elena Anaya en Paz Vega hebben een mooi lichaam maar verder heb ik hier weinig aan gehad.

Ik was benieuwd naar deze film. Het bleek een miskoop te zijn, gelukkig voor een klein prijsje van de kringloop. Het boeide mij niet, en dat werd naarmate de film vorderde alleen maar erger. Heel vaag, voor mij niet te volgen, heel veel geklets dat mij niet boeide, te veel drama, personages die mij niet raakten, expliciete seksscènes waar ik niks mee heb, geen mooi beeld. Wel goed gespeeld. Ik heb ‘m met heel veel moeite uitgekeken, al ging het grotendeels langs mij heen. Tegenvaller. 2*

prachtige spaanse cinema de luxe***eindelijk na 3 jaar weer terug in mijn collectie***de les is ,leen nooit iets uit***collectors item trouwens meer als 80 euro waard*de mooie spaanse taal*de atmosfeer*allemaal zo anders als anders**dikke 4 ster****

Dis is een leuke film om te zien voor het vrouwelijk schoon. Helaas wordt het verhaal onnodig gefragmenteerd en vaag verteld, waardoor het vrijwel onnavolgbaar wordt. Gelukkig brengt het laatste kwartier weer concrete zaken aan de orde, maar behalve de beelden beleefde ik vrij weinig aan Lucía y el Sexo. Dat kan toch niet de bedoeling zijn, of is de titel dan toch waar het om draait ?

Een zwoel erotisch romantisch drama van Spaanse makelij. Paz Vega is bij momenten wel onweerstaanbaar als wulpse vrijgevochten vrouw. Inhoudelijk soms inderdaad wat warrig en niet altijd even duidelijk. Niet dat het echt stoort, want ingewikkeld wordt het niet echt. Alleen is het plot soms iets te vaag of vrijblijvend en lijkt het dus ondergeschikt aan de cinematografie.

Er hangt wel een leuke sfeer over de film. Zon, zee strand, toeren op de motorfiets, ... De onbezorgdheid straalt er vanaf. De film wordt verteld in een flashbackstructuur en start met het slechte nieuws. Het mooie liedje zal dus ook eens eindigen.

Prima acteerwerk en al bij al geboeid naar gekeken, maar ik miste iets, maar kan de vinger niet op de wonde leggen. Waarschijnlijk heb ik hetzelfde gevoel als de meesten hier.