Io La Conoscevo Bene (1965)

Vivere la sua vita.Ik bedoel dus dat Pietrangeli duidelijk vol bewondering naar vivre sa vie heeft zitten kijken.De overeenkomsten in verhaallijn en karakter van de heldin zijn overduidelijk,en we hebben hier ook een soort tableau structuur..Gelukkig geeft de regisseur toe dat hij imiteert door de befaamde huilscène van Karina te citeren(en wie weet overtreffen).

Verschil is dat deze film op 2 scènes na (waaronder een niet geheel onbelangrijke)kan worden bekeken als een komedie waarin popculture en de onnozele slachtoffers ervan worden gesatiriseerd.De regisseur doet dit mbv ironische montage,terwijl die tig keer 360 graden rondraaiende camera bij de flauwvalscène wel aardig gevonden was.Door die lichtvoetige stijl komt de ontknoping des te harder aan.

Wat deze film bovendien extra de moeite maakt is de ensemble cast,met behalve de 3 reeds genoemden rolletjes voor oa Brialy,Adorf,Fabrizi,Franco Nero en zelfs pulpgialllo sterretje Robert Hoffman.Maar de ereprijs gaat naar de 19 jarige Sandrelli die geweldig is in haar rol van dom provincietrutje,dat overigens itt tot Karina gratis en voor niets haar benen voor iedereen wijd doet.

De soundtrack bestaat louter uit pophitjes van die tijd,doet qua feel aan il sorpasso denken.

Een reeks vluchtige ontmoetingen van een jong en mooi plattelandsmeisje op zoek naar geluk in de grote stad. Soms zijn die ontmoetingen luchtig en komisch, soms hebben ze een ernstige ondertoon. De mannen die ze ontmoet willen op enigerlei wijze allemaal profiteren van haar goedgelovigheid en inschikkelijkheid en haar neiging om het iedereen naar z’n zin te maken.

Hoewel nog heel erg jong (pas 19 !) laat Stefania Sandrelli tijdens deze tour-de-force zien dat zij niet alleen een schoonheid, maar ook een veelzijdig actrice is. Misschien niet de allerbeste rol uit haar inmiddels imposante filmcarrière, maar zeker één van de betere.

Goede film met een geweldige soundtrack doet inderdaad denken aan Vivre sa vie, maar Sandrelli is geen Karina, die heeft toch wel een pak meer uitstraling. Sandrelli doet het zeker niet slecht, maar echt sprankelen doet de film toch vooral in de cameravoering en montage (de tapdans scène!) én met name dus met de genoemde soundtrack.

Uitstekende film! Echt een Italiaans meesterwerk.

Leuke liedjes ook ——> Sergio-Endrigo-Mani-Bucate

Dit is geen film, dit een verzameling van zo'n 20 (19 schijnen het te zijn) scènes waarin Adriana steeds een avontuur heeft met een man, of dat nu een gesprek met een mislukte boxer is, of one night stand. Ik weet niet eens of het allemaal wel chronologisch is of hoe lang de totale tijdspanne is. De film blijft op momenten wel wat afstandelijk daardoor en weet mede daardoor niet altijd de aandacht vast te houden (ook is niet elke scène even sterk of boeiend), hoewel het einde er wel in hakt.

Maar vooral het camerawerk, met veel bewegingen en zoom en prachtig zwart-wit is geweldig. De film is echt een genot om te kijken met ook een heerlijke soundtrack eronder. 4,0*.

Fraai dit. Mooi geflilmd en sterk geacteerd. Tragikomisch zou je de vertellingen kunnen typeren. De vergelijking met Vivre sa vie dringt zich op waarbij een verschil is dat Adriana mij een stuk naiever voorkomt en dat het tempo in deze Io La Conoscevo Bene wat hoger ligt.

Misschien wat te fragmentarisch om inhoudelijk grote indruk te maken, maar Io la conoscevo bene schittert in de losse momenten. Vooral in het laatste halfuur komen er fraaie scènes voorbij, hoewel de ontmoeting met de bokser en het langs de kathedraal van Florence lopen eerder ook al heerlijk was. Toch betrapte ik mezelf er halverwege op dat ik een beetje naar het eind zat te verlangen. Dit is typisch een film die veel sterker had kunnen zijn met een kortere speelduur. Niettemin de moeite waard en het slot is, zoals hier al benoemd, sterk.