Talk Radio (1988)

Prima film, maar waarom Barry zich zo op de kast laat jagen is me eigenlijk niet helemaal duidelijk.

Vreemd dat deze Oliver Stone film zo weinig stemmen (27) heeft. Fantastisch en beklemmend portret van een Shock DJ. 4,5*

Ik heb deze jaaaaaaren geleden eens gezien en toen vond ik het een nogal suffe film. Wellicht nog maar eens kijken.

Intense film, beetje een parallel met iemand als Howard Stern ofzo.. maar zeer goed geacteerd en geeft een goed beeld van hoe fucked up de general public eigenlijk is.

Als verfilmd toneelstuk behoorlijk goed! Energieke cameravoering in de studio sleept je mee. Scherpe dia/monologen. Hoofdrolspeler is geweldig goed.

Tand des tijds heeft de film wellicht een beetje aangetast. De flashback naar het begin van z'n talk radio carrière doet wat knullig aan: zet iedereen een rare pruik op en film een beetje semi sepia, lijkt Oliver Stone gedacht te hebben.

Onterecht wat vergeten film in Stone's oeuvre. Camerawerk is briljant; staat perfect in dienst van het beoogde effect: je echt mee laten voelen met de opgekropte woede en zelfhaat van de hoofdpersoon.

En...?

Wat mij betreft één van de hoogtepunten in Oliver Stone's oeuvre en misschien zelfs wel na The Doors zijn beste. Stone is al sinds jaar en dag bezig met het proberen om het huidige Amerika te tonen en hij is nog nooit zo dicht bij zijn onderwerp gekomen als in Talk Radio. Met een geweldig energieke beeld- en acteerstijl zitten we een aantal avonden in de radiostudio van een provocerende DJ die overtuigend wordt gespeeld door Eric Bogosian. Met een geweldig gevoel voor detail en veel sterke subtiliteiten die ook alle bijpersonages geloofwaardig maken komen we verstrikt in een web van meningen waarin Bogosian het mikpunt is. Zowel in de bellers als in de managers wordt de Amerikaan sterk vertegenwoordigt en ze dragen allemaal ijzersterk bij aan de vertelling. Talk Radio is niets minder dan een meesterwerk en het is absurd dat de film zo onbekend is.

Heb m net voor een euro bij de bart smit uit de bak gegraaid, zo eens checken!

Eric Bogosian: nog nooit van gehoord, maar doet z'n werk hier in elk geval voortreffelijk, en dat wordt op een perfecte manier in beeld gebracht.

Het verhaal, de lokatie, de manier van filmen zijn sober, de presentator is hectisch.

Te gek! Echt jammer inderdaad dat deze zo onbekend is, want dat verdient de film idd niet.

Gisteren voor het eerst gezien (DAJA, weet jij hier meer van? ) en ik was best wel behoorlijk blown away. Geweldig hoe een beperkte setting zo'n sterk beklemmende sfeer teweeg kan brengen. De flashbacks deden mijns inziens dan ook afbreuk aan de claustrofobische kracht van het enkel opnemen in de studio. Terecht wordt opgemerkt dat de opdravende figuren in de film kunnen worden gezien als een soort van representatie van Amerikaanse bevolking, maar het is in mijn optiek veel meer dan dat. Zo illustreert Stone in de figuur van Bogosian hoezeer media de neiging hebben zichzelf vaak ten onrechte een bepaalde alwetende macht toe te eigenen en hoezeer daar op wordt ingespeeld door het publiek. De radio als anoniem, gezichtsloos en ogenschijnlijk onschendbaar platform, met een 'machtige' vertegenwoordiger als dj in combinatie met haar functie van zowel klaagmuur als altaar, kent in mijn optiek grote religieuze paralellen. En zo vertoont Talk Radio, zoals de hoofdpersoon min of meer zelf al opmerkt in een prachtige climax , op microschaal grote overeenkomsten met het leven zelf. Wellicht wat vaag geformuleerd, maar het komt er op neer dat ik het een sterke film vond die met minimale middelen maximaal effect sorteert. Komt bij dat ik het jammer vind dat ik Bogosian in zo weinig ander werk heb gezien. Mooie maniakale vertolking,

Vraag ik me toch af wie Tabossi is...

Intense praat film. Uitermate knappe tour de force van Eric Bogosain, dat wordt ondersteunt door virtuoze cinematografie (hopen dat ik dit ooit op blu ray mag zien). Geniaal script, geniale dialogen en monologen. Veelal over het domme average radio volk dat opbelt om onzin te verkopen (dit maal was de onzin in de aanbieding). De knullig flashback scène doet wel afbreuk aan de film maar daarna herpakt het geheel zich in een heerlijk tempo. dikke 4*. By the way, beter dan Network.

Wow, goeie film dit. Heel veel dialoog en emotionele rollercoaster in die Amerikaanse cultuutr die we of we het willen of niet allemaal omarmen.

Onderbekeken Stone krijgt de volle vier sterren van high profile-criticus Roger Ebert

Talk Radio :: rogerebert.com :: Reviews - rogerebert.suntimes.com

Sterke film van Oliver Stone: zo'n driekwart of meer speelt zich af in een radiostudio en toch weten de makers het spannend en onderhoudend te houden.

Cynische, 'smart talking' Bogosian lijkt in de verte een beetje op David Thewlis in Naked.

Wederom weer een sterke film van Oliver Stone, de koning van de diversiteit. Ditmaal komt hij met een film waarin eigenlijk geen ene moer in gebeurd, maar bewijst dat je met slechts een film dat voornamelijk bestaat uit krachtige discussies en woorden ook een parel kan maken die je aan het denken zet.

Van Eric Bogosian heb ik echter nooit eerder gehoord, maar hij zet hier wel een puike rol neer als aalgladde, out of the box-denkende en messcherpe radiopresentator/underdog Barry Champlain, die, door zijn nogal cynische uitspraken en converse en het voornamelijk uithalen naar de maatschappij, nogal een love-it or hate it figuur is geworden. Zoals je kan verwachten houd de film zich voornamelijk bezig met gesprekken tussen de luisteraars en Champlain, die, als het ook maar ietsie pietsie tegen hoeft te zitten, gelijk al de luisteraar de grond in boord met allemaal rakende leuzen die door de diepzinnigheid ook niet te verweren zijn. Maar dit lijkt wel stukje bij beetje af te stompen, ook al blijft Barry zich er tegen verzetten, wanneer hij de ene bedreiging na de andere krijgt van een groep Neo-Nazi's. Barry wordt nu vreemd genoeg wel stukken genuanceerder, zelfs tegen een serieverkrachter. Zijn laatste uithaal op de radio was een echte nail on the forehead.

En ja... ook het priveleven van Champlain word hier in kaart gebracht, en dat is ook niet altijd van de bloemetjes en de bijtjes.

Talk Radio wist mij behoorlijk te boeien en je voelt ook haast met Champlain mee, en iedere druk op de knop om de volgende beller te beantwoorden was weer spannend, want, wat voor gesprek zou er nu wel weer niet komen en wat voor emoties en spanningen zouden hier nu bij worden opgewekt?

Misschien zijn woorden nog wel de dodelijkste wapens...

4,5*

De mij onbekende Eric Bogosian - toch de schrijver van het stuk - neemt hier op fantastische manier de rol waar van een "radiotalker", niet van het genre "gebroken harten", maar ene die, gebruik makend van het machtige medium dat radio nog steeds is, zowat alles wat de Amerikaan, bewust of onbewust, bezighoudt, op grove, eigenzinnige wijze op tafel gooit, wonden openrijtend alom.

Het maakt indruk en eigenlijk zijn die scènes in de studio, waarop Barry aan het woord is, het beste van de film.

Een apart werk dat goede regie vereist en dat in de figuur van Stone zeker vindt.

Wellicht vind ik 80% van de Oliver Stone films goed, maar dit is er eentje van de 20% andere.

Vond de film enorm saai. Veel te veel dialogen, langdradig.....

Neen, dit is niet mijn ding....

Bij vlagen sterk, maar ook wat beperkt.

Eric Borgosian: nooit van gehoord maar wat een verpletterende rol speelt hij hier! Fantastische dialogen met de luisteraars, top!

Ehm.. nou nee..

Bogosian doet het inderdaad prima, maar verder wel een hoop gedoe om niks.

Niet bepaald subtiel allemaal en daarmee eigenlijk ook typisch Stone, alleen de politieke kant van het verhaal al. Nihilistisch soms bijna.

Uitstekende film waarin een populaire dj met praatprogramma op de radio zelden een blad voor de mond neemt. De beste scenes zijn de meest simpele waarbij de DJ de verschillende luisteraars te woord staat. Eigenlijk nog steeds actueel, maar met de komst van internet meer in een andere vorm. Eric Bogosian zet een sterke rol neer en de film is ook gebaseerd op zijn eigen toneelstuk.

Een arrogante dj laat luisteraars in bellen om ze vervolgens 'kapot' te maken en dat is dan leuke radio. Nou mij niet gezien. De opbouw van de film was goed gedaan, werd ook op enig moment best spannend maar al die gesprekken haalde voor mij de spanning eruit.

Schitterende film. Vrije meningsuiting nog steeds actueel (In België was er het debat of je de klinkbare nonsens van sommige antivaxers aan het woord mocht laten). Maar ook een knappe karakterschets. Barry wil populair gevonden worden, is ijdel en alhoewel hij kritieken venijnig riposteert, is hij toch ook gekwetst (cf scene in American football wedstrijd). Hij is verbaal sterk en deelt vernederingen uit bij de vleet maar soms krijgt hij zelf klappen (die vrouw die vraagt waarom hij zo kwaad is alsof hij zichzelf niet graag heeft). Er is zijn zelfdestructieve kant (bij het gesprek van de ex). En hij is een gebroken man als hij beseft dat vooral idioten de show volgen (de man in de studio, bepaalde gesprekken daartussen). Stone brengt het fantastisch in beeld (met die reflectie spelen op de ramen), met voor en achtergrond framings, met kleur in de studio (de rode lamp wanneer de radio show begint). Alleen de flashback was niet nodig en vult de film alleen maar. Maar Talk radio is to the point als een radio programma dat provoceert ((voor de Vlaamse users : een soort 'Hallo Hautekiet'). Uitspraken kunnen gevaarlijk zijn (aanzet tot geweld, racisme). Altijd twijfel wat er gezegd ook gemeend is of enkel aandacht trekken? Is de presentator neutraal of moet hij een morele code naleven ? Stone toont een (extreem) rechtse mentaliteit in de samenleving (bij Stone zijn politiek en rechts steeds zijn favoriete boksbal) dat in 1988 nog als een bende weirdo's en eenzaten wordt voorgesteld (het radio programma wordt 's nachts uitgezonden, de moord lijkt door een gestoorde uitgevoerd te zijn) maar sinds de bestorming van het Capitool weten we nu wel beter. Dat Stone daar eens een film over maakt !