The Killers (1964)

Goede film waarin vooral de rol van Ronald Reagan me fascineerde. Tuurlijk wist ik dat hij vroeger acteur was maar aangezien ik nog nooit een film met hem gezien had vond ik het toch typisch om hem te zien acteren.

Deze Killers is gemaakt naar een boek van Hemingway en een remake van de film noir van Robert Siodmark. Ik prefereer deze vanwege de geweldige cast:

Lee Marvin in zijn meest meedogenloze rol, Angie Dickenson als femme fatale, Ronals Reagan zeer overtuigend als berekenende zakenman/boef en ten slotte John Cassevetes als de hoofdpersoon die zich door Angie het hoofd op hol laat brengen. In een bijrol verder nog Clu Gulager als een totale psychpaat. De manier waarop hij en Marvin in de openingsscene een blinde man bedreigen is klassiek.

Don Siegel maakte deze film nb oorspronkelijk voor televisie.

de volle 5*

Alleen al leuk om Reagan eens te zien acteren als bad guy.

Reagan heeft best in veel films gespeeld zie ik op IMDB

PS: nooit van zijn (Reagan) films gehouden en ook als president

hmm..

Heb vastgesteld dat de Criterion DVD twee versies van "The Killers" herbergt, deze en één uit 1946. En met Engelse ondertitels. Mijn interesse is gewekt.

Een van de beste films van Don Siegel, klassieker. Tevens een van de films waaruit Tarantino zijn inspiratie haalde.

idd klassieker, eeuwen niet meer gezien.

Fijn hoekig sfeertje, cruciale rol van Dickinson staat me nog bij, zoiets vergeet je niet.

Blu-ray release: 24 febr. 2014.

De blu ray van de Sint gekregen en vannacht bekeken.
Was jaren geleden dat ik deze had gezien.

Begint erg sterk met Marvin en Gulager als twee hitmen, een oudere wijze en een jongere (die tegen psychopathisch aan zit), die er meteen keihard op los gaan en niemand ontzien om hun target te pakken te krijgen.
Snap wel dat deze film destijds niet geschikt werd bevonden voor TV, zeker niet met nog de Kennedy aanslag in gedachte.

We zien Marvin voor het eerst echt in de rol, zoals hij dit de rest van zijn carrière voornamelijk zou spelen, als een meedogenloze, keiharde protagonist, die zich al beeldenstormend een weg baand naar zijn doel. Feitelijk zou je ook kunnen zeggen dat alles wat hij hier voor deed in films een generale repetitie was voor deze prent. Hij zou deze rol vervolmaken een paar jaar later in Boormans Point Blank, waarin wellicht niet toevallig ook Angie Dickinson zit, in een ook voor haar gelijksoortige rol.

Beetje gemengde gevoelens over deze film.
De film is eigenlijk een grote flashback, zeer vakkundig gedaan, maar... dit betekent ook dat je na het gave begin nog maar relatief weinig van de twee hitmen te zien krijgt. Hiervoor in de plaats zie je zich dan een melodrama ontwikkelen, over een autoracer en een dame, die niet te vertrouwen blijkt.
Ook mooi gedaan, maar niet echt waar ik op hoopte. Pas het laatste gedeelte wordt het met Marvin weer erg goed.

Ook de rol van Reagan is noemenswaardig. Hij heeft later beweert dat hij deze film en specifiek zijn rol haatte. Kan zijn, maar toch zet hij zeker een goede, gedenkwaardige rol neer.

Opvallend is ook dat eigenlijk geen enkel karakter in de film ook maar enige sympathie opwekt. Allen zijn feitelijk vooral enorme egoïsten, eikels en/of moordenaars. De enige die wel normaal is en tekenen van gevoel laat zien, is de oude vriend en monteur van de racer, maar deze wordt dan ook meteen genadeloos door regisseur Siegel als zwak en laf neergezet. Zeer opvallend.

Niet perfect, maar toch genoten: een magere acht, ofwel vier sterren.

Stoere misdaadfilm van de hand van Don Siegel, bekend van onder meer van Escape from Alcatraz en Dirty Harry. In dat straatje past The Killers eveneens goed. De hoofdrolspelers zijn veelal ruwe anti-helden en dat wordt alsmaar bevestigd door het plot dat langzaam maar zeker ontvouwt welke zwakheden ze hebben. Het komt er op neer dat Lee Marvin met zijn maatje razend benieuwd is waarom een huurmoord zo soepeltjes verliep en daardoor maar eens op onderzoek uitgaat.

De weg er naar toe heeft veel weg van een film-noir met flashbacks, twists en ondervragingen en dat is weer niet zo gek, als je bedenkt dat dit een remake is van Siodmak's The Killers uit 1946, ook een heel aardige film. Het bizarre is echter dat deze versie ook uit het race-vaatje tapt. Ik snap al die eindeloze racescenes niet zo goed, maar het valt me wel op dat dat mateloos populair was in de jaren '60, ook al is het knullig gefilmd. Maar goed, het allertofste is de bijrol van toekomstig president van Amerika: Ronald Reagan! Hij speelt zijn wel okee en het is gewoonweg ook leuk om hem aan het werk te zien. Had nog nooit een film met hem als acteur gezien.

Liefhebbers van Lee Marvin waren mogelijks wat teleurgesteld omdat hun acteur, door de vertel-flashbacks, enkele keren voor geruime tijd niet in het stuk voorkwam, maaar daarnaast toch een goede, onderhoudende film, met als curiositeit Ronald Reagan, die trouwens heel goed speelt.

Goeie film over twee huurmoordenaars die zich afvragen waarom hun laatste klus zo gemakkelijk ging. Een simpel maar onderhoudend plot (vooral vanwege de vertelstructuur bestaande uit een paar lange flashbacks). Verder een typische misdaadfilm van Don Siegel met een fijne cast. Een kleine 3.5 sterren.

Lee Marvin op z'n best als huurmoordenaar op leeftijd -hoewel, hij was pas 40 maar door zijn grijze haren lijkt hij wel 10 jaar ouder. De lange flashback scenes met Cassavetes vond ik wat minder interessant, met name omdat de aanloop naar de overval lang op zich liet wachten en het hele race-gebeuren niet zo boeiend was. Die overval was trouwens nodeloos omslachtig: ik begreep althans niet waarom ze per se de postwagen in moesten halen als de andere auto de weg al blokkeerde). Dickenson is geen klassieke schoonheid maar heeft toch zeker wel sex appeal en ze is een geloofwaardige femme fatale. De scene in de kartbaan was trouwens wel heel slecht, had die maar weggelaten. Verder een opvallend rolletje van Ronald Reagan, die er eigenlijk al precies zo uitzag als tijdens zijn presidentschap.

Maar het beste waren imho toch de scenes met de twee killers, die wel vrij eenvoudig de betrokkenen van de overval op weten te sporen. Het einde is lekker cynisch als de koffer met geld openwaait terwijl Marvin z'n laatste adem uitblaast.

deze is niet slecht maar is zeker ook niet een uitschieter naar boven , Dickinson is wel aardig als femme fatale maar het verhaal is verder eigenlijk niet zo heel boeiend al werkt het wel aardig naar een redelijke finale toe .

Ik geef het een voldoende maar werd er zeker niet door weg geblazen zoals een escape from alcatraz bv .

Dat heb ik weer, ik dacht de gelijknamige film met Burt Lancaster gescoord te hebben maar nee . Nou ja, ik lees vooral positieve berichten dus ik ga er van het weekend maar even voor zitten

De versie uit 1946 van Siodmak wint het van deze film. Die film is een volbloed noir en heeft een bitterder en meer cynische toon. Maar vooral Lancaster en Gardner worden hier gemist. Cassavetes en Dickinson kunnen niet in de schaduw staan en de film is gewelddadiger en meer recht door zee dan het origineel. Twee zaken maken deze film aantrekkelijk. Het is de laatste rol van Ronald Reagan (en de enige bad gay die hij ooit speelde, hij zelf vond dat maar niets en stopte snel met acteren) en Lee Marvin (die alles uit zijn rol ik haalt), En de film heeft Siegel die ik steeds meer zie als een flink onderschatte regisseur die een verhaal weet te vertellen. Dit is niet zijn beste film maar mede door een sterke regie veel beter dan ook had gekund.