Murder by Death (1976)

Gore is geen essentieel onderdeel van horror. Dat is het de laatste jaren vaak wel in de praktijk, maar denk eens aan horrorliteratuur bijv.

Blijft de spanning dus over. Jij bedoelt waarschijnlijk de klassieke gothic novels als Frankenstein of Dracula. Daar draait het inderdaad meer om sfeer. Maar Scary Movie spooft toch vooral de '80-ties slashers en die zaten boordevol gore. Mijn punt blijft in ieder geval staan.

Erg leuke parodie dit.

Een best leuk opgezet verhaal dit, met de vijf beste detectives van de wereld bij elkaar, al miste ik Sherlock Holmes dan wel. Maar de personages in deze film zijn erg grappig met Mr Wang en de blinde butler als absolute toppers. Heerlijk hoe droog en onnozel die twee soms uit de hoek konden komen. Verder zet Peter Falk ook een erg goede Humprey Bogart neer en worden Miss Marple en Hercule Poirot ook prima neergezet.

De sfeer is verder prima en de grappen erg leuk, al zakt de film in het tweede gedeelte wel iets in. Verder is de uiteindelijke ontknoping nog best goed met al die twists en het einde zag ik eigenlijk helemaal niet aankomen. Erg goed gedaan.

3,5*

Sterke start, maar al gauw gaat het niveau - de humor én het whodunnit-verhaal - naar beneden. Jammer, want met deze sterrencast zat er veel meer in. Zoals Sjoerdow al zegt, Mel Brooks kwam ook al snel in m'n gedachten. Helaas heeft die, behalve een paar uitstekende films (o.a. het naar mijn mening op MM sterk ondergewaardeerde Young Frankenstein, met 8/10 op IMDB), ook de nodige rommel ingeblikt...

2de keer bekeken, blijft een erg aangenaam filmpje!

Leuke parodie op het classic horror genre

Murder By Death is en blijft leuker dan Clue die een paar jaar later verscheen.

Stem blijft een 4.

Ooit ergens eind jaren 70 / begin 80 op tv gezien (met gekamde natte haartjes en een schaaltje chips). Maakte een mysterieuze indruk op me. Zag toen niet helemaal de humor. Later nog een paar keer gezien en echt heerlijk gelachen.

Afgelopen herfst aan mijn 3 zoons (15/13 en 11 jaar) laten zien. Vonden hem ook humor !

Sfeervol, mysterieus, fantasierijk, kleurrijk, humoristisch en eigenlijk ook een fantastisch vastgelegd 'document' van een stel topacteurs uit de jaren 70...

Deze film heb ik vroeger als klein kind gezien op een Duitse zender (ARD of ZDF) en ik kan me nog goed herinneren dat ik hem geweldig en vooral zeer leuk vond. Het verhaal zit gewoon leuk in elkaar en de droge humor is geweldig waardoor ik zeer regelmatig heb moeten lachen (o.a. om het gedoe van de blinde butler en de doofstomme kok ).

De introductie van de vijf beste detectives (met leuke aanhang) en de aankomst bij het Kasteel (met name de geldige deurbel) met de blinde butler die steeds de deur opent was zeer leuk gedaan en ook het samenzijn en het etentje aan de tafel was zeer leuk. De cast is natuurlijk om te smullen met o.a. toppers als Peter Falk, David Niven en natuurlijk Peter Sellers verkleed als Chinees.

Al met al is dit gewoon een zeer leuke komedie die zich ook nog eens lekker wegkijkt.

Goeie film waarin vijf detectives worden uitgenodigd om een moord in een kasteel op te lossen. Het duurt even voordat het verhaal goed op gang komt. Maar daarna wordt er leuk gespeeld met de clichés die doorgaans gepaard gaan met dit soort moordmysteries. Dit levert meer dan genoeg grappige momenten op (van flauw tot hilarisch). De cast vol bekende namen draagt hier ook zijn steentje aan bij.

Tijd om deze weer eens te gaan zien. Wordt steeds meer een ‘cult classic’. Zat mij ook even af te vragen of hier een remake van gemaakt zou kunnen worden maar ik geloof het niet. Daar zijn de geparodieerde detectives/acteurs, volgens mij, teveel voor verouderd. Wie van ‘de jeugd van tegenwoordig’ zou ze vandaag de dag nog (her)kennen ?

Goede cast die de persiflages perfect neer zette. Regie in goede handen, het verhaal hield me aardig bezig. Toch was de humor niet echt mijn ding. Ja er zaten een paar leuke bakken in maar veelal waren de grappen een beetje flauw te noemen.

Het begin was erg sterk en dacht echt een klapper te zien, maar na de introductie van de gasten met hun aanhang bleek dat het die kwaliteit niet vast kon houden.

Leuk vermaak voor een keertje.

Zo goed als ik Clue vindt zo teleurstellend is deze film. Af en toe een vage glimlach maar meer ook niet helaas.

Gisteren gezien op tv. Een flauwe gedateerde komedie over een groep detectives die uitgenodigd worden door een excentriekeling in zijn kasteel om een geënsceneerde moord op te lossen. De film drijft vooral op de onderlinge karakters van de detectives en hun maatjes maar komt uiteindelijk toch niet echt van de grond omdat het verhaal te mager en niet boeiend is. De uiteindelijke clou is ook nog eens vergezocht en dat maakt de film ook nog eens onbevredigend. Leuk om eens gezien te hebben maar niet voor herhaling vatbaar.

Zeer goede acteurs, aangenaam leuk filmpje om naar te kijken, maar het verhaal ? Er zat kop nog staart aan, Wie wat hoe waar ? Je komt er niet uit. Wel af en toe moeten lachen, vooral met Peter Sellers.

Erg leuk filmpje dit.

Hoewel sommige grappen nogal moeilijk de gevoelige tand des tijds doorstaan (Mr. Wang), is dit voor de liefhebber van detectiveromans en al haar clichés een waar festijn. Je voelt ook echt hoe de cast hier zelf veel lol moet aan hebben gehad. De sterrencast waagt zich aan de persiflages van legendarische detectives, de stereotiepjes en woordgrapjes worden duchtig bovengehaald, en de uiteindelijke oplossing van het moordmysterie wordt idioter met elke stap. 3,5*

Tot mijn grote verbazing heb ik deze film zojuist voor de dèrde keer gezien, terwijl ik toch had durven zwéren dat dit pas de tweede keer was. Dat zegt eigenlijk al voldoende. Een ongelooflijke sterrencast doet z'n best in een film die maar niet grappig wil worden, ook al kan ik de meeste verwijzingen wel thuisbrengen en ook al slaagt zelfs James Coco er redelijk in om niet te veel te schmieren. Voornaamste pluspunt zijn de mooi uitgelichte decors en het hoge tempo waardoor de film goed uit te zitten is, maar de flauwe ontknoping (maskers, echt waar?) en de vervelende muziek die aan een goedkope sixties-TV-komedie doet denken halen effectief de angel eruit. (Maggie Smith ziet er overigens wel oogverblindend uit in die jurk.)

Het begint best aardig met heel wat Britse flegme en humor.

Daarna stapelen de extreem absurde toestanden en dialogen zich op zodat het overduidelijk wordt dan we te doen hebben met een parodie op de whodonit. Nochtans niets mis met dit genre. Ook de aanwezigheid van een pak sterren bewijst de opzet van de film, want ik kan me moeilijk inbeelden dat David Niven, Peter Falk, Maggie Smith (wat was ze nog jong zeg), Elsa Lanchester en Peter Sellers gezamelijk tekenen voor pure nonsens.

Het slot zet het hele boeltje op zijn kop en vormt, aansluitend met wat we vooraf zagen, een genietbaar stuk van de film.

Ik blijf hem heerlijk vinden en bekijk hem om de 5 jaar. Waarom ?

Ik vind hem mysterieus en heerlijk gewoon domme humor. Flauw, slapstick, parodie en ook totaal onlogisch. Maar het is vooral de mysterie die er over de hele film hangt. Het kleurgebruik, de verschuivende kamers, de geluiden, de mimiek van de acteurs. En de ‘beste’ inspecteurs allemaal bijeengebracht door één persoon die totaal niet logisch kan zijn. Het verhaal wordt bewust compleet over het paard getild waarbij de logica ook niet meer hoeft te gelden omdat het pure parodie is.

Ik zou graag zomaar één nacht daar op dat mysterieuze kasteel hebben doorgebracht om mij onder te laten dompelen in een moordzaak. Omringd door enge geluiden, bizarre personen en een op te lossen moordzaak. Als ik de morgen maar haal..

Ik kwam er niet doorheen. Wat een vreselijke oubolligheid.

1,5*

Een excentrieke miljonair looft een miljoen dollar uit aan degene die een moord oplost. Een moord die nog niet gepleegd is. Vijf briljante detectives worden op zijn landgoed uitgenodigd om zijn spel mee te spelen.

De vijf detectives zijn gebaseerd op vijf bekende literaire detectives. Charlie Chan, Nick en Nora Charles, Hercule Poirot, Miss Marple en Sam Spade. In de film zijn hun namen verbasterd, maar de gelijkenis is treffend. Het moge duidelijk zijn. Murder by Death is geen serieuze detectivefilm, maar een hilarische parodie op het genre.

Met fijne scherpe en fijne onzinnige teksten. Er gaat geen scène of dialoog voorbij zonder dat één van de wereldberoemde detectives niet tenminste één clou met een absurde theorie behangt. De teneur van de film is heerlijk dwaas. Er wordt nooit serieus geprobeerd om gebeurtenissen plausibel te verklaren. En dat is juist zo grappig. Of zoals Peter Sellers‘ karakter het uitdrukt: „Answer simple, but question very hard”.

Ook een film met bizarre situaties en grappige stompzinnigheid. Neem bijvoorbeeld een hilarische en hopeloze discussie tussen een blinde butler en een doofstomme kokkin. Hoe verrukkelijk onzinnig.

Verantwoordelijk voor alle lol is in de eerste plaats toneelschrijver Neil Simon. Verder natuurlijk fijn acteerwerk en briljant comedy geweld van mensen als Peter Sellers, Alec Guinness, David Niven en Peter Falk.

Murder by Death is een bijzonder grappige parodie. Vol scherpe teksten en woordspelingen. Met merkwaardige personages. Met absurde humor. En met veel toespelingen op het detectivegenre.

Murder by Death is erg leuk.

Terribleaux.

Ik had eigenlijk vooraf best zin in deze film. Murder mystery met een luchtige toon, count me in. Die luchtige toon bleef echter uit, dit was gewoon een onnozele film met suffe humor in plaats van een luchtige toon. Zelden zoveel moeite moeten doen om door een Cluedo-film te komen.

De acteurs en actrices hebben duidelijk plezier in diens rollen, maar je kan ook te melig zijn en te ver doorslaan met je personage. Zeker 50 minuten van deze film bestaan uit introducties van gekke personages. Sommige werken nog een beetje, sommige zijn echt pijnlijk ongrappig. (Sellers bijvoorbeeld, haha laten we de Aziaten eens parodiëren).

De introductie van 50 minuten is te lang en vooral niet boeiend. De sfeer van het kasteel komt ook niet echt over en mist charme. Hierdoor worden de minuten al snel saai en omdat het er allemaal zo melig aan toe gaat wil het nooit spannend of mysterieus aanvoelen. Ik snakte naar een sfeertje die het recente And Then There Were None bijvoorbeeld uitstraalde.

Eenmaal de mystery komt wil de toon alsnog niet omslaan en veel puzzelwerk zit er niet in, waardoor het schrijfwerk kansloos te noemen is. Wel kent de film duidelijk dankzij wat voordelen met centjes een aantal aparte scenes zoals het zakkende plafond, maar het kan het uiteindelijke resultaat niet meer redden van een fikse onvoldoende.

Humor die niet voor mij is, personages die erg flauw zijn en een verhaal zonder vaart en hart. Onnozele komedie en weinig mystery. Enkele scenes zijn goed en de scenes voor het kasteel zien er ook spookachtig sfeervol uit. Verder kan ik weinig pluspunten opnoemen behalve dat de cast wel behoorlijk opgaat in diens rollen, alleen zijn dit geen leuke rollen. Teleurstellende film.

Vroeg mij de hele tijd af wie die chauffeur nu speelde, kon er niet op komen. Blijkt dus James Cromwell te zijn, grappig om hem in zijn jong(er)e dagen te zien.

Nooit geweten ook dat Truman Capote heeft geacteerd.

"He was arrested in 1932 in Chicago for selling pornographic bibles. The D.A. couldn't make the charge stick when the church refused to turn over the bibles."

Erg grappige whodunnit parodie met vooral glansrollen die weggelegd zijn voor Peter Sellers als een geslaagde Humphrey Bogaert kloon (een rol die hij zou hernemen in The Cheap Detective) en Peter Sellers als Charlie Chan wannabe. Verder zien we ook een soort nichterige Hercules Poirot en een mollige Miss Marple. Sherlock Holmes is de opvallende afwezige in dit bonte gezelschap.

Ik had gehoopt op een heerlijke Clue-vibe, maar dit is echt een onnozele klucht. Ik ken trouwens geen enkele acteur die zoveel black en yellow faces heeft gespeeld als Peter Sellers. De film is eigenlijk behoorlijk racistisch en seksistisch, niet iedereen zal dat nu nog appreciëren. Na verloop van tijd wordt het gelukkig nog een vermakelijke bedoening.

Leuke film met toppers uit die tijd. Sellers, Falk en Niven zijn top. Afgelopen week weer eens gezien. De vorige keer was eind jaren 70 geloof ik. Veel gelachen, hoewel de humor af en toe flauw is. Zakt wel wat weg in het 2e gedeelte maar de plotwisselingen vergoeden veel. Voor mij 3,5* waard.

De excentrieke miljonair Lionel Twain [Truman Capote] nodigt de vijf ‘greatest detectives in the world’ uit voor een weekendje in zijn riante, maar excentrieke optrekje. Sidney Wang [Peter Sellers] en zijn pleegzoon Willie [Richard Narita] arriveren als eersten, gevolg door de Belgische Milo Perrier [James Coco met zijn chauffeur [James Cromwell], de gladde Brit Dick Charleston [David Niven] en diens echtgenote [Maggie Smith], de bejaarde Jessica Marbles [Elsa Lancester] en haar ‘verpleegster’ [Estelle Winwood] en tenslotte Sam Diamond [Peter Falk] en diens vriendin [Eileen Brennan]. Twain stelt zijn gasten voor een uitdaging in de vorm van een bizar mysterie in de overtuiging dat hij daarmee kan bewijzen dat hij slimmer is dan de slimste detectives ter wereld. Onderhoudende, maar ook wat praterige parodie op detectivefilms met een fascinerende cast en fraaie sets. Guinness wint het onderlinge acteerduel als Twains blinde butler Bensonmum. Dat is Fay Wray als (het geluid van) de deurbel.

Geniaal. Ook voor mij beter dan Clue (3*). Neil Simon brengt een parodie op de whodunnit op een grappige manier. Alles is zo goed opgezet dat je van de opbouw tot het einde geen minuut rust krijgt. Er gebeurt heel wat en de film kent een paar intrigerende momenten, maar dan blijkt dat deze komedie in feite een kritische uithaal is naar de klassieke misdaadauteurs die de lezers belazeren met alsmaar onwaarschijnlijkere plottwists... precies wat deze film ook doet. Erg sterke komedie met grote namen. Vooral Sellers als de Charlie Chan kloon vond ik erg grappig.

Alec Guinness over de acteerbijdrage van Truman Capote: "godawful!" Bron: Capote: A Biography, G Clarke.

No, it’s all right. My wine is not poisoned. It was just a bad year.

Murder By Death is (zoals de naam het doet vermoeden) een wacky, over de top en ronduit belachelijke parodie op de klassieke whodunnit en wat heb ik ervan genoten! De grapdichtheid ligt zo hoog dat het bijna onmogelijk alle moppen te vatten tijdens je eerste kijkbeurt. Hardop lachen doe ik niet snel bij films maar potverdorie hier heb ik zitten gieren in m’n eentje. M’n man zat zich ondertussen te ergeren aan het schrille geluid dat uit mijn mond kwam bij iedere grap.

De cast fenomenaal en de detectives die worden gepersifleerd worden nog grappiger door de volledige overgave van de acteurs. O.a. Alec Guinness, Truman Capote, Maggie Smith (bombshell) en James Cromwell hebben duidelijk zoveel plezier met de scènes en elk van hen heeft een uitmuntende comedic timing. Potverdorie, wat een meesters zijn het toch.

Zoals vaak bij detectiveverhalen gebeurt worden er heel wat plottwists naar je hoofd geslingerd. De een al wat absurder dan de ander. Nergens kon ik voorspellen hoe de vork aan de steel zat en bij iedere wending zat ik te smullen. Naar het einde toe begint er wat slijt op de formule te komen maar snel wordt dit goedgemaakt door de finale.

Uiteindelijk nog even vermelding voor de erg ongepaste vertolking van een Aziatisch persoon van Peter Sellers en enkele erg gedateerde moppen. Dit zijn eigenlijk de enige smetjes op de hele film.

Sowieso binnenkort een herziening met de husband erbij. Dan kan hij zich nogmaals ergeren aan mijn gekrijs en gebulder.

4,5*