Wat Zien Ik (1971)

Heerlijke jaren 70 sfeer en muziek, maar verder stelt het weinig voor. Die rolspelscènes waren wel hilarisch!

Wat zien ik? Stof!

Middelmatig leuke film over Amsterdamse hoeren. Die eigenlijk totaal nergens op slaat maar wel leuk uit de hoek komt. Voor de rest niet bijzonder. 2,0.

Film technisch niet zo heel slecht en bevat enkele grappige momenten, maar over het algemeen erg gedateerd en ontzettend langdradig. Kan me goed voorstellen dat Paul Verhoeven hier niet aan herinnerd wil worden.

Voor die tijd wel zeer schokkend zeg!
Maar niet echt een toppertje. Was wel makkelijk door te komen, en was af en toe leuk en grappig, het boeide me meestal ook wel. Maar er zaten ook echt veel saaie stukken in, en op het laats vroeg ik me echt af waar het nu echt over ging, er zat weinig verhaal in.
Acteerwerk was te doen.

2*

Schokkend?

Erg leuk, en een mooie rit naar het einde , van deze paul verhoevens werkje!

Heerlijke niks aan de hand-film. Ik vind het knap dat ze een lopend verhaal hebben weten te maken van de losse anekdotes uit de boeken van Albert Mol. Zijn gastrol is hilarisch trouwens. En misschien ben ik wel een freak, maar de muziek is geweldig! Als die strakke themaatjes van Julius Steffaro, ze vallen niet op maar maken de film wel af! Staat op mijn klassiekerlijstje!

Helemaal mee eens! De muziek is geweldig! Ik heb de LP.

Lekkere 70 er jaren film, met veel Dafjes en meer (on)gein.
Kluchten, en vooral met sex erin, waren toen hét van hét.
Voor enigzins diepgravendheid moet je hier niet wezen; lekkere onderbroeken lol, zoals in veel Nederlandse films uit die tijd.
t Enige wat me tegenstond was de ongelofelijke voorspelbaarheid en flauwiteit tijdens het ''concert''.

Veel bekende spelers, en das nou net het nadeel; je bent je continu aan het afvragen van; wie is of was dat nou ook al weer, en ben je de halve film aan het googelen, niet echt bevorderlijk voor je kijkgenot natuurlijk.

Als ik dit vergelijk met Verhoevens laatste film (Zwartboek), zie ik dit honderd keer liever.

Lang niet zo goed als Keetje tippel, slecht verhaal, allemaal oudbollig en flauw.

Nog een keer gekeken, het is echt niet best. Ik ben een GROOT Paul Verhoeven Fan, maar nee... dit gaat me echt te ver. De sfeer is nog redelijk, maar verder. Stem verlaagd naar 1,5.

Voor wie de beste uitgave wil: de R1 van Anchor Bay is anomorf. De NL en UK uitgave zijn allebei letterbox.

Verre van geweldig, maar wel redelijk vermakelijk. Dat vermaak lag met name in de bizarre rollenspellen die gespeeld wordt, met voor mij als hoogtepunt de kippenren. Om al die rollenspellen heen wordt een verhaal geweven om alles aan elkaar te knopen, het heeft allemaal weinig om het lijf, maar het heeft zo z'n charme, en het sfeertje is ook wel prettig.

Visueel ook niet zoveel om het lijf, wat je er voor terugkrijgt is het sfeertje van Amsterdam in de jaren zeventig. Voor de muziek geldt hetzelfde, maar het past wel fijn bij de algemene sfeer van de film.

Verder veel BN'ers spotten: een aardige rol voor Piet Römer, Sacco van der Made komt even voorbij, net als Carry Tefsen, en Paul van Gorcum draaft net als in Turks Fruit op als trouwambtenaar.

Uiteindelijk kan ik deze film beter waarderen dan Turks Fruit, het bevat nauwelijks drama, heeft totaal geen pretenties, waardoor het veel lichter verteerbaar is. 2*.

Voor dit tijd wel, ja. Nederland zat midden in de seksuele revolutie en er moesten nog heel wat taboes geslecht worden.

Enige Paul Verhoeven film die ik echt slecht vind..........

na tientallen jaren deze weer eens gekeken .
ook al is deze inmiddels bijna 50 !! jaar oud..
vond hem toch weer heel erg leuk.
en vooral het laatste stukje met Henk Molenberg die binnenkwam na een feestje ...prachtig.
heb na al deze jaren weer genoten van een nostalgisch stukje Hollandse filmcultuur

Amusant niemendalletje. Paul Verhoeven surft in zijn debuut mee op de fel veranderde zeden en nieuw verworven vrijheden binnen het filmlandschap van die tijd. In dat zelfde jaar kwam ook het redelijk beruchte Blue Movie (1971) uit dat net zoals Wat Zien Ik een topsucces in de Nederlandse cinema werd. De jaren ‘70 was dan ook een bijzonder tijdvak waarin dit soort films - in die tijd baanbrekend op vlak van naakte toestanden - enkel bekeken kon worden in de cinema aangezien video pas in de jaren ‘80 beschikbaar zou worden. Het doet nu wel wat vreemd aan dat dergelijke films volgens de statistieken nog steeds tot de best bezochte Nederlandse films ooit behoren maar er is dus een goeie verklaring voor.

Wat Zien Ik? Ronny Bierman en Syiva De Leur zijn op dreef als prostituees in het Amsterdam van begin jaren ‘70. Fijn tijdsbeeld met die wagens van toen, die meestal erg klein waren vergeleken met nu. De sekstoneeltjes zijn leuk bedacht, al blijft men wel altijd binnen de lijntjes van het welvoeglijke, omdat men misschien toch een zo breed mogelijk publiek wilde aanspreken, ondanks het onderwerp van de film. Ja er zitten op dat vlak toch enkele pareltjes tussen (het haan- en kippenspel, de schoonmaak, de begrafenistoestand, de schoolbank). Naast de sekstoneeltjes ook nog grappige scènes met ontploffinkjes en taarten die in gezichten worden uitgesmeerd. Bij deze film heb je wel het gevoel dat de productie enkel is opgezet omwille van de leuke scènes die een publiek kunnen animeren. Al kan dat ook te maken hebben met de opzet van het boek van Albert Mol waarop de film gebaseerd is. De verhaallijn stelt in de film in elk geval bitter weinig voor, doet er niet echt toe. Het kabbelt wat voort aan de oppervlakte zonder toe te werken naar een climax (en dat voor een film die focust op het seksuele leven in al zijn variaties). Onderhoudende film dus maar niet eentje die lang zal bijblijven, of het moet zijn voor één van die anekdotische sekstoneeltjes. Wel mooi in beeld gebracht door Paul Verhoeven en camareman Jan De Bont, dat is zeker waar.