My Own Private Idaho (1991)

Mooier worden ze bijna niet. Mocht Fellini een kind zijn van de jaren 80 was dit absoluut een deel van zijn wereld. River speelt de sterren van de hemel en Gus staat voor mij eenzaam opn de top.

Goeie film over twee mannelijke prostituees op doorreis naar Idaho. De twee mannen, met ieder een andere achtergrond, leven van dag tot dag. Deze twee personages worden uitstekend vertolkt door River Phoenix en Keanu Reeves. Een onconventionele uitvoering, die zeker origineel is te noemen, maar soms wel wat afstandelijk is. Een nipte 3.5 sterren.

Rare film waarvan je het nut niet weet en ook het moraal ervan niet ziet.

Een eenzame kontenbonker (Jason Phoenix) die samen met een nuchtere koelbloedige chocoladeprins (Keanu Reeves) op zoek gaat naar zijn moeder in het verre Idaho. Het wordt een bizarre en ietwat avontuurlijke zoektocht zonder einde.

Mooie plaatjes overigens van Idaho. Ook knap hoe Van Sant weet om te gaan met de sexscenes.

Jason Phoenix acteert bedreven en uitmuntend.

Keanu Reeves is dezelfde Keanu Reeves als in The Matrix, Speed, Constantine en 47 Ronin. Dus gewoon Keanu Reeves. Ik vind het nog steeds onvoorstelbaar hoe deze droge hark zonder acteertalent ooit acteur heeft kunnen worden. Zal vast een rijke oompje hebben in Hollywood net als Nicolas Cage.

Voor de rest een dramatische film waar je slaap van krijgt, net als de hoofdpersonage. Als je een mannelijke prostituee bent (diplomatieke term voor reishomo) is het dus niet bepaald handig wanneer je aan narcolepsie lijdt.

Redelijk saai hoor deze Van Sant, die nauwelijks indruk op me heeft achter gelaten. Alleen wat aardig geschoten plaatjes blijven me bij, maar daarnaast heeft My Own Private Idaho weinig te bieden op het gebied van plot of acteerwerk. Het is gebaseerd op een werk van Shakespeare en dat is te merken ook hoe de dialogen opgeleverd worden. Ik vind dit echt ronduit irritant, dat hoogdravende geratel. Het lijkt ook altijd alsof men in het Shakesperiaans altijd langs elkaar heen moet praten. Viel me al eerder bij films op die die toer opgaan en dat is echt niet geslaagd wat mij betreft.

Het is alweer een paar jaar geleden, dat is nog eens iets van Van Sant zag. Meestal liggen zijn films me niet zo. My Own Private Idaho is daarop geen uitzondering, al heeft de film zeker zijn momenten. Vooral het eerste half uur is bij vlagen zelfs erg goed.

Het is de eerste keer dat ik zijn visuele benadering kan waarderen. De scene, waarbij de jongens, mannen op de homotijdschriften tot leven komen en beginnen te praten, is erg sterk. Ook het acteerwerk is meer dan in orde. Phoenix is heel goed en Reeves doet het ook naar behoren, terwijl hem dat in het grootste deel van zijn films vaak niet lukt. In het laatste uur lijkt de film echter enigszins stuurloos te worden. De hoofdrolspelers lijken geen doel te hebben, wat op zich geen probleem is, maar Van Sant slaagt er in die fase niet in, om het allemaal boeiend te houden.

De personages blijven ook wat afstandelijk en daardoor is het ook lastig om met ze mee te leven. Al met al is het niet heel slecht, valt de originele aanpak van Van Sant op zich best te prijzen, maar bij mij weet hij bijna nooit de juiste snaar te raken.

2,5*

Saaie film...kon mijn aandacht niet vast houden..

Ik hoor je.

My Own Private Idaho lag al een tijdje klaar tot ik hem zojuist keek.

Bijzonder filmpje. Het verhaal verveelde juist niet naar mijn mening. Ook de op het oog saai lijkende scènes hadden steeds iets wat mij interesseerde. Dat het eigenlijk nergens écht om draait pakt positief uit.

River Phoenix heeft me altijd al geïnteresseerd, al is dit pas de 2e film die ik van hem zie na Stand By Me. De interesse is na deze film opgeschroefd. Bijzonder persoon. Keanu Reeves doet het ook altijd goed bij mij, al schijnt hij enorm veel irritante trekjes te hebben, ik zie ze maar niet. Scott zijn Italiaanse vriendin is érg knap.

Zeker de moeite waard door de combinatie van het verhaal, de hoofdpersonen en het sfeertje, maar er had wellicht meer ingezeten.

Weer een avontuur van een stel personages dat me echt absoluut niet heeft kunnen boeien. Dat ze zichzelf op straat verkopen, interesseert me eigenlijk helemaal niet. Ze spreken me totaal niet aan en dan is het eigenlijk zelfs een zegen dat er vaak stiltes vallen. De reizen die ze maken, levert mooie plaatjes op, maar inhoudelijk is het allemaal vrij saai. Het beste moment is wanneer de eindcredits over het scherm rollen.

Een film die voor mij met name in bepaalde scènes erg goed werkt: Als geheel helaas net niet helemaal. Maar er valt genoeg positiefs over te zeggen. Gevoelsmatig is het regelmatig erg raak, en visueel geldt dat evenzeer. Van Sant weet de gemoedstoestand van deze jongens erg goed te versterken. Zo zonde dat we Phoenix zo jong zijn kwijtgeraakt.

Wat Keanu betreft. Tsja. Hij blijft Keanu, al is het hier enigszins tolerabel dankzij een gebrek aan scènes die fijnzinnigheid van zijn kant verwachten.

Redelijke film waaruit blijkt dat Phoenix een begenadigd acteur was. Reeves overtuigt niet, al is dit een van zijn betere rollen. De Shakespeariaanse dialogen leidden alleen maar af, de capriolen van Fat Bob en zijn bende waren sowieso matig geslaagd. My Own Private Idaho werkt het beste als intiem portret, de scenes waarin de kwetsbaarheid van Mike centraal staat (bij het kampvuur, in de trailer bij zijn broer) zijn dan ook het best.

My Own Private Idaho, een Shakespeareaanse roadmovie over twee mannelijke prostituees, Mike en Scott, gespeeld door River Phoenix en Keanu Reeves, is misschien wel de meest ongedwongen gayfilm ooit. River Phoenix was de James Dean van zijn tijd. Niet alleen vanwege het feit dat hij zo jong gestorven is, maar vooral ook door zijn James Dean-achtige manier van acteren: de onbegrepen gekwelde tiener.

Bij een klant met smetvrees laat Mike een seksuele fantasie uitkomen door halfnaakt zijn hele huis af te stoffen, die trouwens al blinkend schoon is. Dit doet hij met een schoonmaakmiddel genaamd Dutch Cleanser, nooit van gehoord. Terwijl Mike zogenaamd staat te poetsen noemt de klant hem ook nog 's liefkozend 'Little Dutch boy'. Zouden die Amerikanen ons zien als een proper volkje? Gierig wist ik wel, maar proper? Het geheel deed me denken aan een soortgelijke scène uit Wat Zien ik!? van Paul Verhoeven: 'Wat zien ik!? Stof!'

De film bracht me echt wel even terug naar het jaar 1991: de kleding, de muziek, een jonge Keanu Reeves.. Wat dat betreft is dit toch min of meer een aardig tijdsdocument, maar tegelijk ook tijdloos. Gus van Sant doet lekker waar hij zin in heeft en de film oogt daarom ook onbezorgd, onorthodox, anarchistisch bijna. Gekke Flea van de Red Hot Chili Peppers zag ik nog, in de Diner-scène hoor je Cherish van Madonna op de achtergrond (wat een lief, zoet liedje is dat toch ook.. ) De Duitse acteur Udo Kier met zijn indringende ogen speelt een rijke homo en geeft nog een nummer van zichzelf (Riding the Bullet, 1985) ten beste met gebruik van een schemerlamp, erg grappig! Udo Kier was in 1992 ook nog te zien in Madonna's Deeper and Deeper waarin hij een diabolisch figuur voorstelt die uit 'Faust' citeert.

Seksscènes zijn in feite niet meer dan een reeks van foto's achter elkaar geplakt. Vond ik wel creatief bedacht door Van Sant, want vaak worden erotische scènes - zowel homo als hetero - er altijd zo plichtmatig tussen gepropt en dan ook nog eens heel kuis of houterig gebracht, of waar je je heel ongemakkelijk bij voelt.

MOPI is een beetje aparte film over een gekwelde mannelijke prostituee gespeeld door River Phoenix. Keanu Reeves speelt zijn partner in crime. Memorabele scenes: neerstortende houten hut als metafoor voor orgasme, Little Dutch Boy poetst met Dutch cleaner, de gevoelige openbaring bij het kampvuur en still shots van beide seksscenes. De bewegende en met elkaar pratende mannenmodellen op de covers van gay-magazines zijn geweldig! Cinematografie met mooie beelden van platteland in Idaho en Italië. Erg tastbare tegenstelling arm-rijk aan het einde van de film. Het is amper te bevatten dat slechts twee jaar hierna River te vroeg en veel te jong het tijdelijke voor het eeuwige verruilde.......

Gebaseerd op wat dan ook, de film heeft me op geen enkel punt geraakt.

Het Amerikaans volkslied weerklinkt af en toe. Cynisch ? Waaruit ik zou kunnen besluiten dat de cineast het US-beleid mede schuldig acht aan de weinig benijdenswaardige toestanden die in de film worden geschetst.

De afgelopen tijd meerdere films met Phoenix gekeken, van Reeves kende ik al aardig wat titels. Deze film staat vaak hoog aan de toplijstjes wat betreft River Phoenix films, maar krijgt online ook aardig wat kritiek. Ik vond dit zeker niet de sterkste film met Phoenix, maar je moet denk ik ook maar net van dit type films houden.

Wel erg sterk vond ik de scene bij het kampvuur. De tweede helft van de film was ook niet heel verkeerd, toen er eindelijk een soort steady verhaal op gang kwam (op de ontknoping na). Ik had wel het gevoel dat ik de film begreep, maar het is gewoon niet helemaal mijn ding. Daarnaast mooie shots, maar alles voelt verder toch best gedateerd qua opzet. En dat is ook helemaal niet erg: we zijn inmiddels 30 jaar verder.

Beetje een ongrijpbare film dit. Heel dromerig en vervreemdend, rommelig ook, en behoorlijk arthouse. Shakespeare in een moderne setting doet het vaak ook niet zo voor mij. Visueel is de film wel vrij aardig, maar pas in het laatste uur of wat kwam ik er een klein beetje in. Met de cast is niet veel mis, op Reeves na. Die heb ik ook wel slechter gezien. Phoenix krijgt wat te beperkt de gelegenheid zijn immense talent te laten zien. Die kampvuurscène sprong er wel uit voor mij.

Vierde Van Sant die ik zie, en voorlopig komt er geen enkele boven de 2,5*.

Het eerste half uur is, net als bij Even Cowgirls Get the Blues trouwens, nog hoopvol. Maar wanneer die Shakespeare poëzie er bij komt, plus een portie fantasy - met figuren op covers van tijdschriften die tot leven komen en een of ander gebouw dat uit de lucht valt - dan was m'n goesting helemaal weg, en werd het een lange zit.

Tot overmaat van ramp niet de verwachte B52's-soundtrack die ik vast overtuigd in het achterhoofd had.

Toch nog 2*, in grote mate omwille van de fantastische spelende Phoenix.