The Comedy of Terrors (1963)

Vincent Price die de MacBeth-ijlende huisbaas Mr. Black maar niet dood krijgt...

Peter Lorre zet z'n karakteristieke rol van nederige onderkruipsel neer en Boris Karloff zorgt nog voor wat lachmomenten als verstrooide schoonvader en ex-begrafenisondernemer.

De sfeer is vrijwel identiek aan de oude Hammer horrors [ode?] met een aantal knipoog verwijzingen naar deze oude films.

Het begint bijv. bijna net als Frankenstein, waar hier dan de twee begrafenisondernemers meteen beginnen te graven zodra de rouwende mensen vertrekken. Om de kist!

Leuk, een beetje kluchtig, maar niet echt memorabel.

Bedoel je misschien de horrorfilms uit de jaren dertig van James Whale en Tod Browning o.a.?

"Die oude" hammer horror films waren uit de zelfde tijd als deze film en je had niet alleen hammer. Je had ook Roger Corman. En daar lijkt deze film op.

Tourneur heeft gebruik gemaakt van decorstukken van Corman en acteurs die veel met Corman samen werkten. Er is verder een groot verschil tussen Corman en de hammer horror en dat is dat in dit soort films meer humor zit en de sfeer ook iets warmer is, terwijl de betere hammer films een vrij ijzige sfeer hebben, waarin alleen de kleur rood onverzadigd word afgebeeld.

Het een doet trouwens niet per se onder voor het ander, al heb ik wel een zwak voor Corman .

Jacques Tourneur is eigenlijk weer een ander verhaal. Hij hoort thuis in de jaren 40 waarin hij samen met producer Val Lewton camera technieken ontwikkelde om op een goedkope manier mysterieuze effecten te bereiken. Maar dat waren zwart wit films.

Dat hij eigenlijk een soort Corman film heeft gemaakt, maakt deze film wel heel bijzonder. De humor is nog zwartgalliger dan normaal en de sfeer vind ik intens.

Een van de beste zwarte comedies ooit gemaakt.

De titel van deze prent is een allusie op "A Comedy of Errors" van Shakespeare en de meeste personages drukken zich vaak uit in een potsierlijke, dichterlijke taal. Een persiflage op de Poe-griezels van Roger Corman waarin de grootmeesters Vincent Price en Peter Lorre een stel sinistere lijkbidders vertolken, die hun enige, dure doodkist moeten recupereren na elke begrafenis. Als de zaken slecht gaan, moeten ze dan nog de natuur een handje helpen om aan klanten te komen. Voeg daarbij hun hardvochtige huiseigenaar Basil Rathbone, grootvader Boris Karloff, een ijselijke kreten slakende Joyce Jameson als zijn dochter en een vaak vol verbazing gapende Joe E. Brown als kerkhofbewaker en je hebt alle ingrediënten voor een smakelijke satire op het horrorgenre, waarin de kineast met zijn lijkenkolder voor de nodige hilariteit zorgt. Een vermakelijke griezelkomedie vol zwarte humor, zoals er voor mij meer zouden moeten zijn.

Een redelijk geslaagde satire waarin vooral Price zelf voor de nodige vermaak zorgt als een alcoholische, oneerlijke begrafenisondernemer. Helaas gaan de filmmakers vaak nogal lang door met dezelfde grappen. Zo krijgen we net iets te vaak te maken met de stembanden van Joyce Jameson, geeft een verstrooide Boris Karloff net wat te vaak de suiker door en weigert Mr. Black net iets te vaak dood te gaan. De eerste keren dat deze situaties voorbij komen zijn ze wel leuk, maar helaas besloot men om al die situaties minstens een maal te herhalen.
Dat is jammer, zeker gezien de beperkte speelduur. Gelukkig zorgen o.a. de toffe soundtrack en een vermakelijke Peter Lorre voor wat tegenwicht.

Mooi samenspel tussen Vincent Price & Peter Lorre, in eerste instantie herkende ik Boris Karloff geen eens.

Vermakelijk filmpje met een paar geslaagde grappen, kijkt plezierig weg!

3*

Medicine?

Een slapstick-achtige horror comedy met Vincent Price.

Een simpel verhaaltje met een leuke cast en vermakelijke grapjes.

Ik ben een fan van Vincent Price dus ik kan gewoon erg genieten van zijn heerlijke theatrale gezichtsuitdrukkingen en mooie stem.

Een geslaagde horror-comedy tussendoor-filmpje.

'The Comedy of Terrors' is geen Poe-verfilming uit de koker van Roger Corman, al heeft het genoeg gemeen zodat het er gemakkelijk één had kunnen zijn. Het heeft min of meer dezelfde flair als Corman's komische 'The Raven' (1963), inclusief de sterren Boris Karloff, Peter Lorre en Vincent Price. Dat het zo erg op een Corman lijkt komt door scenarioschrijver Richard Matheson. Deze was ook verantwoordelijk voor al Corman's Edgar Allan Poe films. Echter regisseur van deze film is Jacques Tourneur, die een paar decennia eerder twee Val Lewton’s had geregisseerd (Cat People (1942) en I Walked with a Zombie (1943). Daarnaast is er in de film nog een derde grootheid Basil Rathbone.

Waldo Trumbull (Price) runt de begrafenisonderneming Hinchley & Trumbull in de negentiende eeuw in New England. Amos Hinchley (Karloff) is de vorige eigenaar en de seniele vader van Trumbull’s vrouw Amaryllis (Joyce Jameson was ook te zien in Tales of Terror) Daarnaast heeft Waldo nog waardeloze hulp van Felix Gillie (Lorre). Zaken gaan slecht en tot overmaat van ramp komt de huisbaas Mr. John F. Black (Rathbone) ook om het geld van de huur vragen. Om zijn inkomen te verhogen, heeft Trumbull besloten dat hij meer klanten moet vinden - op alle mogelijke manieren ...

Er zijn niet veel Special effects, er is geen bloed. De film heeft een solide komische plot, en eigenlijk niets anders dan Komedie. De hele film is afhankelijk van de hilarisch morbide dialogen en interactie tussen de karakter. Alles is lichtvoetig, en niet veel meer dan een klucht. De grote kracht van de film is de beroemde cast. En door hen is het dan ook een leuke film!

> Allow me, Madam, in this moment of your most desolate bereavement to lift from your sorrow-laden shoulders the burdens and tasks of exequiem sepulcher.
< What?
> I'll bury him for you.

Een Shakespeariaanse comedy horror met Peter Lorre, Vincent Price en Boris Karloff die ook allen meespeelden in The Raven (1963) (met ook een jonge Jack Nicholson).

Waldo Tremble (Price) en zijn hulpje Felix Gillie (Lorre) komen moeilijk rond als (louche) begrafenisondernemers. Als Waldo de huur van zijn huis niet meer kan betalen besluit hij om zelf nieuwe cliënten te zoeken.

Dit alles resulteert in grappige (slap stick) momenten, droge conversaties en wat minder grappige of teveel herhaalde momenten. De beelden zijn mooi en het verhaal is op zich ook leuk. Het duurt echter allemaal net iets te lang. Grappig is dat er een moment uit The Shining (1980) hier al voorkomt (een deur word met een bijl ingeslagen).

Vincent Price Komt soms leuk uit de hoek met zijn cynisme en deftige omzichtige oneliners. Peter Lorre is erg droog. Echter was Orangey the cat het leukst als Cleopatra. Deze prijswinnende kat met een 15 jaar lange carrière werd prominent genoemd in de aftiteling in het begin en einde van de film en dat verdiende die ook.

Totaal geen horror. Een ietsiepietsie beetje komedie. Het enige lichtpunt was voor mij de verschijning Beverly Powers als Mrs. Phipps. Wat een bloedmooie actrice is dat wel. Pfffft

2*

Een horrorkomedie waar geen horror echt te bespeuren valt en waarbij de droge oneliners, de flauwe slapstick momenten en de personages niet werken. Aan de cast zal het niet liggen, maar met dit flauw verhaaltje wordt het ook wel moeilijk. De personages die Vincent Price en Peter Lorre spelen zijn nog wel oké, maar de rol van Boris Karloff die de vader van Joyce Jameson speelt, heeft weinig om het lijf. Die Joyce mag wel gezien worden met haar opvallende decolleté. Toch wordt ze op gebied van uiterlijk overtroffen door de mooie Beverly Powers die Mrs. Phipps speelt. Heel irriterend is het het gezang van Joyce in de film en ook het geschreeuw van Joe E. Brown als cemetery keeper. De huisbaas gespeeld door Basil Rathbone had ook wel zijn ergerlijke momenten in de film, vooral dat hij in één scène wel heel veel keer terug tot leven komt. Neen, dit soort werkjes werken helaas niet voor mij. 4/10

Ok ik ben niet meteen fan van horror comedy en de recensies van ikkegoemikke en Noodless waren niet bepaald bevorderlijk. Ja het is meer comedy nauwelijks horror en de humor is aan de flauwe bij momenten kinderachtige kant. Toch heb ik af en toe moten gniffelen met de fratsen van Price en Lorre. Karloff had ik eerst zelfs niet herkend als oude man, maar speelde een leuke rol. Hem vond ik nog het grappigste. Het is vooral Basil Rathbone die de show steelt als de man die maar niet wil sterven. Verder Joyce Jameson mooi maar zingt verschrikkelijk vals. Moest toch lachen toen ze tijdens de ceremonie van Rathbone zong "He is not dead just sleeping". Al bij al vermakelijke film.