Km. 0 (2000)

http:http://www.apple.com/trailers/independent/kilometer_zero.html

niet onaardig

De laatste decennia vallen Spaans talige films dikwijls in de prijzen. KM. 0 is ok weer een juweeltje.

Een aantal vergissingen?

Alhoewel dit soort genres al talrijke keren is verfilmd zijn de kleine seperate verhaallijntjes toch leuk en onderhoudend. Het is niet alleen in 't begin goed opletten wie eigenlijk bij wie zou moeten horen en uiteindelijk met elkaar opgescheept zit, gedurende de film komt er steeds nieuwe personages bij wat net weer een andere kantel geeft aan het verhaal.

Wel geslaagd, soms iets te rommelig.

Een *3.5

Een typische film ' van een lach en een traan '.

Sterk aanbevolen aan mensen die Tapas zo `n charmante film vonden. De film is een grote aaneenschakeling van allemaal misverstanden. Zo ontmoet een zakenman die omhoog zit, niet zijn zo gewenste ' hoer ' maar gaat zij er met een verkeerde ' date ' vandoor, wat zo nu en dan hilarische momenten oplevert.

Iedereen in de film heeft wel een probleem, deze worden openlijk medegedeeld aan elkaar. Gelukkig is de film niet een en al treurnis, maar probeert men het allemaal van een positieve kant te benaderen. Er zitten geen onoverkomenlijke zaken tussen, het zijn de kleine dingen des levens die de mensen bezighouden. Dat maakt deze film dan ook zo mooi.

Zo is het natuurlijk wat overdreven en onrealistisch dat als je beroofd bent en aangifte gaat doen bij het politiebureau je zowaar nog eens een overtreffende trap gepresenteerd krijgt. Toch kwam ik niet meer bij toen die politieagent helemaal doordraaide en een pistool op het hoofd van het meisje zette. Zulke mooie films mogen ze er nog wel honderd van maken. Enige jammere was de wat traditionele muziekkeuze en dat de hitte, niet altijd even voelbaar gemaakt was.

De film leunt zelfs sterk aan tegen een Magnolia. Onderbelicht pareltje! 4*

Inderdaad een hele sympathieke film. In sneltreinvaart worden er allerlei relaties en connecties doorheen gejast. Mensen ontmoeten de verkeerde personen. Vooral fijn was dat de personages niet met fluwele handschoentjes worden aangepakt. Zo denkt een moeder dat ze met haar zoon naar bed is geweest en blijft de hoer uiteindelijk gewoon een hoer (voor een hogere prijs weliswaar). Gelukkig wordt er bij geen enkele relatie te lang stilgestaan, waardoor het fijn luchtig blijft. Fijne sfeervolle ongeloofwaardige situaties, waarbij het geen reet uitmaakt of iets realistisch is of niet. Vooral als Amor er met de politieman (beste karakter!) vandoor gaat; hilarisch. 3,5*

Zeker een aanrader. Ik zie hier en daar Tapas al genoemd. Rest mij de vraag of dit een typische soort komedie is die in Zuid-Europa wordt gemaakt of dat de makers gewoon orgineel bezig zijn.

In bijna elke stad is wel zo’n plek te vinden waar je elkaar opwacht voor een afspraak. Het is meestal een vrij drukke plek op een neutraal punt in het centrum. Denk bijvoorbeeld aan de diverse ontmoetingsplaatsen op stations of bij bekende monumenten. Zo is er ook zo’n centrale ontmoetingsplek in Madrid op het Puerta del Sol (Zonnepoort), op dit plein bevindt zich het nulpunt van Spanje. Dit wordt het Kilómetro Zero (Nul Kilometer) genoemd. Ook hier spreken mensen af om elkaar te treffen, zoveel mensen zelfs dat er wel eens verwarring kan ontstaan.

Na de luchtige homofilm "Amor de Hombre" komt het regisseursduo Yolanda García Serrano en Juan Luis Iborra weer met een luchtige komedie. Nu een film over een aantal mensen die afspreken op het centrale plein Puerta del Sol in hartje Madrid. Maar door te laat komen en persoonsverwisselingen treffen ze bijna allemaal een ander dan ze denken; met als gevolg een hoop verwarring en de nodige hilarische momenten. Km. 0 [Kilómetro Zero] is een luchtige en humoristische film, maar gaat zeker een stuk dieper dan Amor de Hombre. En omdat de verschillende verhaallijnen door elkaar heen lopen wordt de film iets rommeliger maar dat verveelt geen enkel moment.

De film heeft in feite zes verhaallijnen, die door elkaar heenlopen en elkaar ook deels beïnvloeden. Deze verhaallijnen uit elkaar houden vergt enige oplettendheid, maar verder zijn de karakters zo verschillend dat dit niet heel erg moeilijk zal zijn. De film begint met de student Pedro die zojuist is gearriveerd in Madrid, hij belt met zijn zuster die voor hem een afspraak heeft gemaakt met haar vriendin. Hij zal haar ontmoeten op het Kilómetro Zero aan de Puerta del Sol. Op dat zelfde moment belt de nerveuze accountant Sergio naar een hoertje, hij gaat binnenkort trouwen maar hij moet écht even van bil; waar ze elkaar ontmoeten? Op het Kilómetro Zero natuurlijk. De woest aantrekkelijke flamencodanser Bruno is in voor een heet avontuurtje en spreekt met een zekere Máximo af om elkaar te treffen op diezelfde locatie. En dan is er Marga nog, een rijpe en interessante maar ietwat verbitterde vrouw die helaas vastzit aan een even rijpe, maar saaie echtgenoot die geen interesse in haar toont. Als zij dan weer eens alleen zit, belt ze een gigolo voor een afspraak met wie zij een verleden lijkt te delen.

In Km. 0 zien we liefde opbloeien, mensen die het vertrouwen in zichzelf hervinden en mensen die uit onverwachte hoek een duwtje in de goede richting krijgen. Dankzij de verwarring die eerder die dag is ontstaan, zal iedereen er een stukje op vooruit gaan. En dat is het fijne en luchtige gedeelte van deze film, een happy end dat je al van mijlen ver ziet aankomen, maar waar je ook gewoon op hoopt. Ook al zijn er zoveel karakters in deze film, direct voel je met ieder van hen mee. In de film zitten helaas wel twee verhaallijnen die op zichzelf niet zo heel interessant zijn en in feite slechts van ondersteunende aard zijn; maar dat mag de pret absoluut niet drukken.

Leuke film v.e. vrijdagavond, blik op oneindig, verstand op zero, geen topper en geen misser. Voor € 7,00 bij Aldi deze week. By the way, ik vond Tapas een stuk beter.

D'r zijn van die Nederlandse films als "Liever Verliefd" en zo - gooi een hoop soapies en BN-ers in een film - paar lullige verhaallijntjes en klaar is je film.

Verstandig als ik ben loop ik daar met een grote boog omheen - niet zo heel fijn dus om dan plotseling geconfronteerd te worden met een Spaans equivalent.

Altman & Almodovar staat op de DVD-hoes.

Altman: in de zin dat er meerdere verhaallijntjes inzitten (helaas geen van allen interessant).

Almodovar: eeeuuuhhh het is een Spaanse film en er zitten 3 homo's in.

Verder slaat die aanbeveling echt helemaal nergens op!!

't is nu december en we dachten dat het niet meer zou lukken, maar zie "Die Todesgöttin des Liebescamps" blijkt nog te overtreffen als "slechtste film gezien in 2010".

Compleet oninteressante bagger.

Ja maar dan doe mij toch maar liever All About My Mother, Volver of La Mala Educacion.

Deze innemende, innige, boeiende, leuke en enigszins schaamteloze mozaïekfilm over afstanden en de onderlinge afstanden die er tussen mensen zijn, is een ode aan Madrid en veertien van zijn kleurrijke inwoners, die hun hoop en dromen met elkaar uitwisselen. De dooreengevlochten verhalen lijken achteloos heen en weer te springen tussen "komisch" en melodrama en worden gepresenteerd in een sexy 'Latin' stijl. De regie is warm en de cast levert uitstekend acteerwerk.

Goed te doen, maar minder leuk dan verwacht omdat de diverse verhaallijntjes op een wel erg voorspelbare manier bij elkaar komen. Ook het acteerwerk houdt niet over, met uitzondering allicht van de vreemdgaande Concha Velasco en barkeeper Tristán Ulloa (Lucía y el Sexo)