Alice in Wonderland (1951)

Jeugdsentiment: ik had een groot boek met stijve kaft waar de tekeningen van de film in stonden; Dat boek gebruikte ik als 'plankje' om het papier van mijn allereerste tekeningen op te leggen.

Voor het overige viel het mij ongelofelijk goed mee. Ik weet dat hij wat verguisd is omdat het oorspronkelijk verhaal wel wat geweld aangedaan wordt, en omdat hij niet zo geschikt zou zijn voor kinderen.

Kan kloppen, maar het blijft wel een film waar de fantasie een grote rol krijgt. De muziek is schitterend (vooral de tweeling met alle geluidseffecten), wervelend, werkelijk geniaal in feite. Mijn inmiddels 23-jarige kon veel songs toch feilloos in het nl meezingen.

Mooiste bewijs dat het allemaal wel werkt is het feit dat de film maar een dik half uur lang lijkt. Hij raast zo van de ene scène in de andere. Dat zou een kritiek kunnen zijn, geen rustpunten en zo en alles achter elkaar geplakt, maar IK heb ervan genoten.

Disney Classic #13

Vreemd genoeg heb ik deze ondanks de enorme bekendheid nooit eerder gezien. Eerlijk gezegd viel Alice in Wonderland mij behoorlijk tegen. Om positief te beginnen: de film ziet er zestig jaar na dato nog altijd schitterend uit. De boterbloemen, het levende kaartspel...prachtig! Ook toont Disney lef met een behoorlijk gedurfde setting die duidelijk afwijkt van voorgaande films.

Op het belangrijkste gebied laat het echter steken vallen: aansprekende karakters. Alice vind ik een vrij vervelend personage die net iets te vaak de woorden "Mr. Rabbit! Please!" uitspreekt. Maar de theedrinkers vond ik zelfs ronduit irritant. De tafelscene zag er kleurrijk en fraai gedetailleerd uit maar was desondanks allesbehalve leuk om naar te kijken.

Het is ook weer niet zo dat dit avontuur aan je voorbij gaat. De liedjes blijven misschien niet hangen maar de varende Alice en met name de kaartendans waren aangenaam om te zien. Maar bij mij overheerst het gevoel dat er veel meer in had gezeten. Zowel het verhaal als de vormgeving is fantasierijk en biedt ruimte voor een fraaie vertelling. Jammer genoeg wordt het potentieel niet benut en is het een vrij oppervlakkige film geworden die mij nergens echt weet te raken.

3*

Curiouser and curiouser..

Verrukkelijke verfilming van het beroemde nonsensverhaal Alice in Wonderland. Zoals we gewend zijn van oude Disney tekenfilms knallen de kleuren van het scherm af, ook over het gebruik en de combinatie van kleuren is wederom goed nagedacht.

Een opeenstapeling van alleraardigste scenes: Alice die door het konijnenhol kruipt, daar meters omlaag valt (let eens op haar blauwe jurkje dat zich opent als een parachute!), onderweg nog snel in een boek leest en zichzelf in een spiegel ondersteboven weer omhoog ziet gaan, de wazige aan een waterpijp lurkende blauwe rups wiens onsamenhangende opmerkingen alles nog warriger maken, de pratende bloemen, de rozegestreepte Cheshire-Cat die de toegang tot het doolhof opent door een tak van een boom als hendel te gebruiken, de levende speelkaarten die de rozen rood verven, de dramatische aankondiging van the White Widow en ten slotte die hysterische rechtszaak...

Oeps! Ik bedoelde natuurlijk The Red Queen.. Sorry!

Geweldige film met een Veel te lage score.
ikzelf ben gek op de classic's en kijk er zelfs meerder keren per week 1.
Op Dombo na heb ik ze allemaal en deze is èèn van mijn favoriete.
juist de vaagheid, en het dromerige maakt het zo bijzonder.
De creatieviteit in deze film is onwaarschijnlijk, zo goed uitgevoerd en elke scène is een juweeltje opzich.
Het verhaal gaat van de hak op de tak, en het heeft misschien geen rode draad. Maar dit verhaal hóórt vreemd en warrig te zijn. En alice is een rare wijsneus met een hoog irritatie gehalte maar dit hoort gewoon zo te zijn. Het is een dromer die leeft in haar fantasie wereld. Dus het is alleen maar knap gedaan dat dit ook zo overkomt op de mensen.
de personages zijn stuk voor stuk geweldig gevonden en uitgevoerd, de thee tafel en de koningin zijn echt prachtige scènes. De walrus en de timmerman ietwat shokking haha iets waar ik vroeger echt van onder de indruk was. En die rups joeg me angst aan met zijn driftbui. Dit is een kleurijk, magisch avontuur voor jong en oud ( mijn dochter van 4 krijgt er geen genoeg van) de muziek vind ik ook geweldig, pure nostalgie. Vooral het bloemen lied
nee het is geen assepoester of de kleine zeemeermin ( die ik overigens ook schitterend vind) maar ik vind het wel verfrissend eens niet te kijken naar een liefdesdrama. Hierdoor maakt deze film zich juist uniek, een echte one of a kind classic die niet in je verzameling mag ontbreken! 5 dik verdiende sterren voor deze wonderlijke disney

Dit is een van de weinige Disney Classics die ik niet gezien heb als kind.

Ik heb de film wel al een tijdje op dvd en hem vandaag bekeken.

Toch viel deze film me echt heel erg tegen. Ten eerste is het geluid echt vaak niet te verstaan. Bij de vernieuwing van de film hadden ze daar echt wel iets aan mogen doen.

Ten tweede vind ik Alice echt een stom personage en vind ik het jammer dat het Alice en mr. rabbit de enige personages zijn die de hele film voorkomen.

Ook vond ik het verhaal een beetje langdradig en uitlopen op niks. Heb mezelf echt betrapt dat ik een paar keer op m'n telefoon zat, terwijl ik dat bij andere (Disney)films niet doe,

Verder moet ik welzeggen dat ik het beeld wel echt heel erg mooi gedaan vind. De details in de tekeningen zijn erg mooi en ook de kleuren zijn erg verbeterd.

Al met al dus een flinke tegenvaller en de dvd gaat mooi terug in de kast, puur om de collectie aan te vullen.

Alice in Wonderland was oorspronkelijk de eerste film die Disney als avondvullende tekenfilm wilde maken. Maar omdat er in 1933 al een live-action film verscheen, werd dit plan terzijde geschoven en koos Disney uiteindelijk voor Snow White and the Seven Dwarfs om als eerste tot animatiefilm om te vormen. Aan het einde van de jaren ’40 werd alsnog aangevangen met de productie van een avondvullende tekenfilm rondom het personage Alice.

In 1951 verscheen Alice in Wonderland en met een budget van 3 miljoen dollar was ze destijds de duurste film van Disney. Helaas werd de film in eerste instantie zowel een commerciële als artistieke flop. Critici kraakte de film veelal af als een weinig geslaagde versie van het beroemde boek van Lewis Carroll. Hierdoor bleef het publiek afwezig, waardoor de film in z’n eerste release verlieslijdend was.

Alice in Wonderland is dan ook niet één van Disney’s meest geslaagde tekenfilms. De film is eigenlijk niet meer dan een verzameling bonte karakters die het meisje Alice ontmoet. Van een verhaal is geen sprake en hierdoor komt de film nergens tot leven. Op animatiegebied laat Disney nog wel altijd zijn klasse zien, maar inhoudelijk stelt de film teleur.

Verouderd, maar blijft leuk.

Tot dan toe was de roze olifanten scène uit Dumbo zo ongeveer de meest surrealistische scène die Disney had geproduceerd. Ik ben dol op surrealisme, dus dan is het fantastisch om een film te zien die vrijwel geheel surrealistisch is. Een hoop gekkigheid dus, waarbij de liedjes vele meer functioneel aanvoelen dan bij andere films.

Aangezien ik vroeger als kind Disney films altijd in de Nederlandse dub keek, was dit mijn eerste kennismaking met de Engelse dub. Matig verstaanbaar, dus ik was blij dat ik er ondertiteling bij had. Maar zoals bij de andere Disneys die ik herzien heb, merk ik dat met name in de liedjes de teksten nu veel logischer overkomen. En zeker bij de scène van de rups werkt de Engelse dub veel beter, omdat de tekst van de rups nu correspondeert met de rookletters die hij uitblaast. Leuke scène.

Verder veel gekkigheden, met name het theefeest van de Maartse Haas en de Gekke Hoedenmaker is leuk, maar als Beatles-fan vind ik het ook altijd leuk om de Walrus te zien, gezien het liedje dat op dit deel van het boek en dus van de film gebaseerd is. Een boek dat ik overigens nog nooit gelezen heb.

Wel zien de beelden er verouderd uit. An sich is de animatie in orde, hoewel niet spectaculair, maar met name de schaduwen in één tint zwart maken dat het er vlak uitziet. Hier spreekt toch een beetje de ouderdom.

Desalniettemin zie ik mezelf over tien jaar deze film nog wel eens kijken. Ongekend gek voor een Disney. 3,5*.

Pure nostalgie...

Mooie, amusante film.

Dat deze dan weer zo'n relatief laag gemiddelde heeft voor een reguliere Disney film verrast me een beetje.

Ik vind deze juist erg tof door de meest bonte verzameling personages die je jezelf maar kan voorstellen. Ik vind dat ze dit + de creatie van Wonderland zelf erg tof gedaan hebben.

ik vind dit een van de mindere disneyfilms na Dombo

is me allemaal iets te druk en hectisch

maar t blijft natuurlijk klasse

3,5 sterren

Alice In Wonderland... het is een film die je ofwel ligt of niet. Mensen die zoeken naar een coherent verhaal zullen dit waarschijnlijk iets minder vinden. Dit werkje is namelijk onderverdeeld in verschillende secties en de creativiteit spat echt van het scherm. Ik heb me tijdens de film alleszins nooit verveeld en enorm veel gelachen.

Hoewel niet de beste Disney is het wel een van de vermakelijkste. Dat de film bestaat uit allerlei zijtakken maakt het voor mij interessant van begin tot eind. Vond het namelijk jammer dat de film zo snel eindigt ondanks de reguliere speelduur. Alice is een fijn personage , misschien net iets te beleefd en gereserveerd, maar dat maakt het contrast met de gekheden wel groter en duidelijker. De andere karakters zijn zo ontzettend grappig en helemaal niet redelijk. The Mad Hatter, de haas, het konijn, de kat, de rups en uiteraard de Queen Of Hearts zijn stuk voor stuk amusant.

De animatie is zeer goed maar ik ben niet zo'n fan van 'het weglaten van de omgeving door het te vervangen met een kleur'. Denk maar aan het moment als de bewakers van de Queen afkomen. Een heel leuk moment maar waarom de achtergrond opeens zo kaal maken? Langs de andere kant is het wel zeer soepel en vlot geanimeerd en uiterst creatief. De creativiteit bereikt naar mijn mening het hoogtepunt bij The Mad Hatter en de haas en alle soorten manieren om een thee uit te schenken. Geweldig!

Normaal gezien zou ik een opmerking geven over het overdadig gebruik aan liedjes in deze film maar die zijn zo catchy dat het me niet stoort. Het nummer met de bloemen springt er wel uit en voelt als een echt Disneynummer aan. De muziek zelf is ook weer dik in orde. De schurk is vermakelijk tot en met... Niet zo hatelijk of donker als The Queen in Snow White of Lady Tremain in Cinderella, maar toch even memorabel door haar briljant karakter. Film is opnieuw luchtiger te noemen dan de eerste vijf Disney's maar soms is het wel gedurfd. Het verhaal van de walrus en de timmerman loopt niet goed af en de waterpijp rokende rups is geniaal.

Alice In Wonderland is zo vermakelijk en creatief dat het niet verveelt. Het 'net iets anders dan de andere' karakter dat de film heeft is het sterkste punt. Deze ga ik in de toekomst zeker nog eens opzetten. 4*

Niet echt een fan van, een herkijk verandert daar niets aan. Ik ben er al een paar keer aan begonnen, maar nooit echt uitgekeken, ook als kind. Dat heb ik nu bij deze veranderd, ook omdat ik graag de live-action remake eens wil zien. Het is wel een film die je best bekijkt onder invloed van "verboden middelen", dan komt hij wellicht veel beter tot zijn recht. Het verhaal is meer een ervaring, de animatie is oké alsook de muziek, maar hij pakt me niet echt. Wellicht te veel nonsense voor mij, wellicht te veel last van de afwezigheid van een functionele rode draad of spanningsboog. Desalniettemin respect voor deze gewaagde keuze indertijd.

Het beroemde verhaal zou Lewis Caroll hebben geschreven uit frustratie over zijn vakgebied de wiskunde: de moderne wiskunde zou tegenintuïtief zijn geworden en grossieren in paradoxen en absurditeiten. Alice in Wonderland zou zo de bizarre wereld van de moderne wiskunde verbeelden in de vorm van een kinderverhaal. Maar juist die paradoxen en absurditeiten maken het verhaal c.q. de moderne wiskunde - behalve voor kinderen - zo leuk voor filosofen (en voor LSD-hippies zoals Jefferson Airplane, haha).

Een Disney-classic die ik als kind nooit had gezien, maar ik betwijfel of ik hem toen wel leuk had gevonden. Alice in Wonderland is zo'n verhaal dat als je hem nooit hebt gezien, je door miljoenen referenties in andere media door de jaren heen het verhaal toch wel kent. Ik heb wel eens andere animaties gezien die het verhaal vertelde van onbekende studio's die eigenlijk leuker waren.

Alice is een strontvervelende, bekakte snob die veel te vaak loopt te mauwen. Het geluid is sowieso niet echt goed waardoor ze me al snel tegen ging staan. De animatie en kleurgebruik is best goed gelukkig.

De fantasiewereld had wat mij betreft nog wel iets gekker gemogen. Het wist me maar niet te grijpen, evenals het merendeel van de personages. Zo'n cheshire cat is nog wel geinig omdat ie toch iets evils over zich heen heeft. Rest van de personages waren vooral veel te druk. Daarbij klonken de liedjes voor geen meter waarna je snel fantaseert hoe fantastisch het was geweest als er een aantal scherp geslepen speren recht overeind op de bodem van het konijnenhol hadden gestaan.

Veel te kolderiek naar mijn smaak , de tekeningen zijn wel mooi maar het verhaal vind ik verder weinig

aansprekend .

Herzien, toch wel een fijne anarchistische animatie.

De film kent weinig verhaal, maar loopt over van de fantasie. Dat kan ik juist enorm waarderen, want doorgaans kun je dit soort films daarom vaak herkijken en worden ze meestal steeds beter. Bij een verhaal beleef je de spanning vaak maar eenmaal, waar je bij een fantasievolle vertelling vaak steeds meer blijft ontdekken. Wel jammer dat de film niet 20 jaar later is gemaakt, dan waren de liedjes vast beter geweest. Heb nu nog geen klassiekers weten te herkennen.

Blu ray is echt schitterend. De Technicolor kleuren spatten van het scherm.

4

Niet veel meer toe te voegen aan mijn vorige recensie uit 2012. Leuk om deze nog een keer te zien. De korte tijdsduur zorgt dat het nooit een sleur wordt. Heerlijke animatie met een rijke fantasie. Vooral toe te schrijven aan Lewis Carroll, we gaan Disney ook niet teveel credit geven natuurlijk.

Nooit een grote fan geweest van het boek van Carroll, maar aardig om deze adaptatie weer eens gezien te hebben. Misschien is de score wat mager, maar ik kan nooit zo veel met die Disney films. Het theekransje en de gereedschapsvogels vond ik het meest geslaagd.

Ik vind het Alice in Wonderland-verhaal in principe erg leuk, maar kan tot nu toe door geen enkele adaptatie echt bekoord worden. De latere remake van Burton is matig, maar ook deze originele Disneyklassieker vind ik moeilijk te verteren. Op papier is al die doldwaze nonsens en fantasie waar geen lijn in te trekken valt erg leuk, maar in de uitwerking is het té. Alice belandt van de ene knotsgekke absurditeit in de andere, waardoor het gevoel van onsamenhangendheid al heel snel opduikt. Op geen enkel moment kan je je binden aan personages of aan een verhaal, want de personages wisselen elkaar de hele tijd af en van een plot is geen sprake. Dat gevoel van fragmentatie veranderde voor mij al snel in eentje van verveling, waardoor het een lange zit werd. Al de fantasie in de wereld kon dat niet verhelpen, al zitten er zeker leuke afzonderlijke stukjes in. Het hele eindgedeelte met de evil queen of het theekransje net daarvoor zijn heel vermakelijk. Het sterkste aan de film is natuurlijk het visuele aspect; fantastisch mooi getekend, werkelijk prachtig. Het blijft hierdoor gelukkig een heel kijkbaar geheel. Maar al bij al had ik er wel meer van verwacht. Het was overigens niet een film die ik heb meegekregen in m'n jeugd, dat werkt misschien vrij nefast bij de Disney classics.

2.5*.

Mooi dat Disney niet de structuur van de boeken heeft aangepast en het plotloze verhaal niet heeft vervangen door begin, midden, einde en moraal. Dat heeft helaas wel tot gevolg dat de kijker die niet gecharmeerd is van absurdistische en richtingloze scènes hier wellicht niet zo veel mee kan, en dat is jammer, want in versimpelde vorm is dit best een leuke versie van Lewis Carrolls beroemde origineel, ook al is de tekenstijl niet zo pregnant als die van John Tenniel, de beroemdste illustrator van de boeken. De ontmoeting met de Cheshire Cat en de Mad Hatter's Tea Party zijn ook in deze film geweldige hoogtepunten, en het spelletje croquet bij de koningin vormt een mooie chaotische climax van Alice's lange reis. Zeker niet Disney's beste, maar toch wel erg vermakelijk.

        Op mijn DVD is het beeld voorbeeldig gerestaureerd en komen bijvoorbeeld de prachtige kleuren van de Cheshire Cat volledig tot hun recht; kennelijk zijn daarbij kosten noch moeite gespaard, maar het is voor mij onbegrijpelijk waarom de Nederlandse distributeur er dan niet ook wat geld tegenaan heeft gegooid en niet heeft gezorgd voor een nieuwe nasynchronisatie die (a) wat minder toneelmatig is, (b) moderner taalgebruik heeft, (c) jongere acteurs inzet en (d) er voor zorgt dat de dialogen niet verzuipen in de achtergrondmuziek (maar volgens mij is het Nederlandse geluidsspoor bij wel meer oude Disney's bijna onverstaanbaar).