Thirteen Days (2000)

Dit soort films zou men eigenlijk gewoon moeten zien uit historisch oogpunt.

Goed gemaakt. Natuurlijk een super verhaal om te verfilmen. Jammer alleen van de accenten die je de hele film in de weg zitten.

Historisch gezien is dit een goede film, je krijgt een kijkje in de keuken. Maar jeetje, het is wel een hele zit.

Ik kan me de Cubacrisis nog wel herinneren: mijn ouders, de meesters en juffen op school en andere mensen gedroegen zich zenuwachtig en angstig. Het leek mij wel leuk een oorlog, maar als kind kon de ik reikwijdte van deze gedachte natuurlijk niet overzien.

Over de film: een vakkundig gemaakte, accuraat overkomende, boeiende, pakkende en beangstigende reconstructie (gebaseerd op historische gegevens, vanuit Amerikaans perspectief), waarin de toenmalige president Kennedy en zijn broer een hoofdrol vervulde. Duidelijk te zien was dat de wereld daadwerkelijk op de rand van een kernoorlog gestaan heeft, vooral omdat de militaire raadgevers de Kennedy's tot een oorlog wilde verleiden. Door de cast werd fantastisch gespeeld.

N.B. Als je naar de huidige situatie in Oekraïne kijkt, is er in vijftig jaar weinig veranderd.

Spannende dagen, minder spannende uren, al vliegen ze nog redelijk snel om. Vooral een degelijke film die doet wat het moet doen met een beetje te veel van het ene en weer ietwat te weinig van het andere. Zo is het een tamelijk oppervlakkige bedoening die af en toe wel heel nadrukkelijk het drama en al wat dies meer zij opzoekt. Verschrikkelijk, deze orkestrale, aanstellerige muziek.

Met de triggerhappy legertop gaat het ook al niet erg subtiel. The big red dog is digging in our backyard and we are perfectly right to shoot him! Dat werk. Met gemene koppen, zodat iedereen het begrijpt. Wat dat betreft, afgezien van een knauwende Costner, een goed gecast stel grijze muizen. Niemand die zich weet te onderscheiden, iedereen doet z'n dingetje en dat is dat.

Af en toe dat de film voor de afwisseling de burelen eventjes verlaat en dat het ter land, ter zee en in de lucht wat legerfratsen inzet. Het zet niet echt veel zoden aan de dijk, net als het geswitch van zwart wit en kleur hier en daar, maar vooruit. De film kan grotendeels bogen op z'n onderwerp, als je dat boeiend vindt uiteraard, en komt daarmee een heel eind. Meer heeft het niet te bieden.

Pakkende en spannende film die perfect in beeld brengt wat er gebeurde rond de Cuba-crisis maar wat mij betreft vooral een homerun slaat bij het idee wat er gebeurt was met een idioot als Bush of Trump. De politieksociale houding van Kennedy heeft die dagen de wereld gered van een derde wereldoorlog. Tevens reden te meer voor complotfanatici hier weer een reden in te zien waarom JFK uit de weg geruimd moest worden.

In de vergaderkamer wordt alleen maar gepreekt over oorlog, aanvallen, duidelijk boodschap geven enzovoort. Een spanning overigens die steeds groter wordt tussen de adviseurs en JFK en zijn vertrouwelingen. Een crisis die bezworen lijkt waarop er onmiddellijk weer wat nieuws gebeurt en al het werk vergeefs. Een knap opgebouwde film die ondanks de bekende afloop toch spannend is. Een film die overigens op één vlak tekort schiet. Nu is de film zo lang, en hoofdzakelijk in het witte huis of in vergaderkamers, toch zal de spanning ook op de bevolking immens geweest zijn. Toch zijn er maar een paar shots van burgers wanneer JFK zijn toespraak op tv houdt, en meer niet. Had iets meer de angst van de gewone man laten zien. Dat had bij mij nog net iets meer impact gemaakt.

Prima politieke thriller/dramafilm.

Dit is zo'n film die iedereen moet zien tijdens geschiedenisles op scholen. Het waargebeurde verhaal van de grootste ''near miss'' na de 2e wereldoorlog die bijna tot de 3e wereldoorlog heeft geleid als het militaire industriele complex in Amerika zijn zin had doorgedreven. Onder een Bush of Trump had dit zeker anders afgelopen. Hoewel ik soms wel twijfel over Trump, lijkt me meer een verdwaalde zakenman met wat teveel narcistische trekjes, maar zeker geen idioot.

Later betaalde JFK een hoge prijs voor zijn politiek sociale houding die hem tot 1 van de grootste helden van de moderne tijd maakten, wat mij betreft. Van hem komt ook het citaat 'Zij die een vreedzame revolutie onmogelijk maken, maken een geweldige revolutie onvermijdelijk'.

Film zit mooi elkaar ook en kijkt lekker weg.

“The sun came up. Every day the sun comes up says something about us.”

Vakkundig gemaakte film over de Cuba crisis. Lang en oerdegelijk, maar ook verrassend enerverend en zelfs spannend. Politieke biopics kunnen soms taai zijn, maar regisseur Roger Donaldson weet het tweeënhalfuur interessant te houden.

Veel dialogen en achterkamertjespolitiek, en de acteurs zijn perfect gecast. Costner, Greenwood als Kennedy en Culp als ‘Bobby’ Kennedy zijn de drie acteurs die er voor moeten zorgen dat ook de persoonlijke en menselijke kant van het verhaal werkt, hoe sentimenteel en patriottistisch het soms ook wordt. Want Donaldson schuwt het sentiment niet, maar dit soort acteurs zorgen ervoor dat het een beetje binnen de perken blijft.

Erg wisselvallige film. Het is een mengelmoesje van een echte acteursfilm, een dikke laag moralisme, en een - naar mijn smaak dan - dikke saus religie tegen een achtergrond van historische gebeurtenissen. Dat het zich in het verleden afspeelt moet nog eens benadrukt worden door scènes die in zwart-wit beginnen en dan overgaan in kleur of door korrelig defensie-archiefmateriaal erin te plakken.

Dat had bij mij tot gevolg dat ik de ene scène tandenknarsend uit moest zitten maar de volgende toch weer onder de indruk was van het acteerspel of de mooie props, of een lijntje dialoog. En dan weer een tenenkrommende scène. Vooral Bruce Greenwood doet het goed, (ook al is hij geen Kennedy) en Dylan Baker. Costner is wisselvallig, en zijn overdreven accent leidt vaak af.

En tussen dit alles door fietst de achtergrond van de Cuba crisis.

Maar goed, ondanks de kritiekpunten is het wel een voldoende, maar de balans is in het voordeel van hollywood gegeven en niet aan de geschiedenis,