Out of Africa (1985)

Hoewel de hoofdrollen gespeeld worden door twee klasbakken uit de filmwereld, is deze film toch wel saai en vooral langdradig.

Het kan misschien aan mij liggen, maar ik heb nooit echt interesse gehad voor deze film, ken hem al jaren van de titel en ook wel een beetje van de inhoud, maar ik zou hem nooit hebben gekocht ware het niet dat ik hem voor welgeteld 50 cent op de kop heb kunnen tikken, en eerlijk gezegd dat is hij nu wel waar (meer ook hoor).

Maar het is niet echt mijn ding deze film... sorry voor diegenen die hem wel mooi vinden, maar smaken verschillen nu eenmaal.

Inderdaad overrated ster vehikel, dat 30 jaar geleden in de bios kon boeien vanwege de mooie plaatjes, versterkt door de muziek van 007 composer John Barry. Ofschoon een zekere drakerigheid de film niet vreemd is, met name de scene van saampjes aan boord van een vliegtuigje over de savannes. Streep overtuigt wel, Redford als Denys niet echt. Beetje relatie geneuzel in de bush natuurlijk voordat dit decennia later vooral thema werd van soaps. Het voelt ook aan dat door Sydney Pollack naarstig gezocht is naar eventful events om het boeiend te houden. Wat in de bios zeker nog ging, valt op TV (ietwat) door de mand.

In typische Hollywood-logica worden de laatste stuiptrekkingen van het kolonialisme verbeeld door een tragische liefdesgeschiedenis. Afrika is natuurlijk een exotisch oord vol mooie landschappen en indrukwekkende beesten. Het duidelijk aanwezige racisme van de historische figuur Karen Blixen wordt een beetje verdoezeld door haar hier neer te zetten als een sterke power woman. Toch blijft er een soort vreemde exotisering bestaan waarin het kolonialsme meer als een nostalgische mijmering wordt getoond dan als het kwalijke institutionele racisme dat ermee gepaard ging.

Erger nog dan de foute ondertoon is dat het een wat bloedeloze film blijft. Met twee topacteurs als Meryl Streep en Robert Redford verwacht je toch iets meer vuurwerk dan goedkoop melodrama en tergend wollige dialogen. Ik ben er ook nooit een fan van als er geforceerd aanvaringen met wilde beesten in het verhaal worden geschreven om het 'avontuurlijk' te krijgen. In die zin is het helemaal vervelend dat het weer zo'n epos is dat bijna drie lange uren doorboemelt met een plot dat met een veel kortere speelduur misschien wat minder tegen zou gaan staan.

Vaak voor gewaarschuwd en heel lang tegen aan gehikt, maar wat blijkt: de film is lang zo slecht nog niet. Met ruim 2 1/2 uur is de boel aan de lang(dradige) kant en de dik aangezette score had wel een tikkeltje minder overheersend mogen zijn, maar de prettig voortkabbelende plot en de sympathieke personages maken veel goed. Redford speelt weer eens de zoveelste versie van zichzelf, maar Meryl Streep is hier uitstekend. Het duurt even voor de boel op gang komt, maar dan valt er genoeg te genieten, niet in de laatste plaats door de prachtige natuuropnamen.

Een bewonderenswaardige Meryl Streep als de romantische, karaktersterke Karen Blixen in deze poëtische film met mooie afrikaanse zichten en gevatte dialogen.

Het einde is iets te lang uitgesponnen en mocht iets minder sentimenteel.

Mooie natuurbeelden en mooie muziek van John Barry, maar vooral de muziek van mogelijks mijn favoriete klassieke componist Mozart is echt genieten geblazen!

Voor de rest een nogal saai verhaal, ideaal om de slaap te vatten. Met acteur als Klaus Maria Brandauer en Robert Redford zit je al snel te gapen, alleen de klasse actrice Meryl Streep brengt wat hoop maar ook zij kan deze druilerige film niet redden.

Dit is inderdaad een film die ik in de cinema nog wel kon appreciëren, maar bij herziening op het kleine scherm is het vooral vechten tegen de slaap.

Het verhaal van Out of Africa is gebaseerd op het waargebeurde verhaal zoals is opgetekend in het boek Den Afrikanske Farm uit 1937 van de Deense barones Karen von Blixen-Finecke.

In 1913 vertrekt Karen (Meryl Streep) vanuit Denemarken naar Kenia om daar te trouwen met de plantagehouder Bror. Haar echtgenoot besteedt echter weinig aandacht aan haar, is behoorlijk overspelig en geeft haar bovendien ook nog eens een geslachtsziekte. Karen zoekt troost bij de avonturier Denys (Robert Redford) , en vervolgens krijgt zij een verhouding met hem.

Out of Africa is mooi gefilmd; we zien prachtige beelden van de Afrikaanse flora en fauna. Ook de filmmuziek van John Barry is zwaar okay. De tijd gaat echter behoorlijk snel in de film. Voor het verhaal goed en wel begonnen is zitten we al in de Eerste Wereldoorlog en worden de mannen naar het front gestuurd. Een kwartiertje later is de oorlog alweer voorbij en vieren we het nieuwe jaar van 1919. Ik heb daar eigenlijk wat moeite mee, het mag van mij allemaal wel wat trager. Bovendien speelt Klaus Maria Brandauer gewoonweg een saaie, ongeïnspireerde rol en ook Robert Redford lijkt er niet veel zin in te hebben. Enige pluspunt vind ik Meryl Streep, die voor een mooie acteerprestatie zorgt.

Al met al een redelijk saaie film dus die, zoals gezegd, gered wordt door de mooie beelden van de Afrikaanse natuur en het acteerwerk van Meryl Streep. De film won destijds zeven Oscars, en dat vind ik eigenlijk veel te veel eer voor zo'n matige film. 3*

“You've ruined it for me, you know.”

“Ruined what?”

“Being alone.”

Aardige klassieker. Out of Africa is veel te lang en er gebeurd eigenlijk niet zo heel veel, maar de muziek van John Barry en de schitterende beelden van het Afrikaanse landschap maken veel goed. Het grootste probleem dat ik met de film heb is waarom hij überhaupt gemaakt is. Wat maakt het verhaal van Karen Blixen zo bijzonder? Na het zien van de film ben ik er nog steeds niet achter. Streep doet ook weer aan overacting, en door dat verschrikkelijke accent wilde ik bijna het geluid uitzetten. Gelukkig raakte ik er aan gewend, want ik had de schitterende muziek van John Barry niet willen missen. En Redford is weer eens uitstekend.

Een klassieker de al heel lang op mijn 'nog zien' lijstje stond, maar die mij toch wat afschrikte door het lange speelduur. Genoeg lange films die ik erg goed vind, maar het vergt logischerwijs toch altijd wat meer dan wanneer het een film van anderhalf uur betreft. Uiteindelijk hier dus maar niet teveel bij stilgestaan en me alsnog eens gewaagd aan deze in 1985 bejubelde film.

En dat viel niet bepaald mee. Het speelduur tikt nog niet eens de drie uur aan, maar het voelt alsof de film daar ruimschoots overheen gaat. Ik zeg volgens mij niet gauw dat ik een film gedateerd vind, maar als ik Out of Africa in één woord moet omschrijven, kom ik ongetwijfeld toch bij 'gedateerd' uit. Na een schitterende opening komt het tempo heel laag te liggen en na een half uur begon ik te knikkebollen (iets dat me zelden of nooit overkomt). De film krabbelt dan ook weer even terug met onder meer de introductie van Denys, de jacht scène en de opbloeiende liefde tussen Denys en Karen. Dat zijn stukken die wisten te boeien, maar het duurt niet lang eer de film weer terugvalt in een slepend drama. De film wordt gered door drie factoren, die hierboven ook al worden beschreven. De eerste factor is het goede spel van Robert Redford en Meryl Streep. Daarnaast bevat de film erg mooie opnames en de muziek van John Barry valt ook in positieve zin op.

Out of Africa heeft zo zijn momenten en het is qua productie best groots opgezet, waardoor je eigenlijk nooit het gevoel hebt naar een slechte film te zitten kijken. Het probleem is gewoon dat het allemaal te weinig weet te boeien en daardoor ook totaal niet weet te beklijven. Bij vlagen is de film de moeite waard, maar het grootste deel ben je weer heel gauw vergeten. Leuk om dit eindelijk eens gezien te hebben, maar ik vrees wel dat het bij deze ene keer zal blijven.

2,5*

Het is zeker geen verkeerde film. Maar de film duurt m.i. veel te lang. En maakt ook mijn verwachtingen niet bepaald waar. Wat de film wel fijner maakt om naar te kijken zijn (de mooie beelden van) de natuur in Afrika. Robert Redford acteert hier naar mijn mening niet op zijn best. Meryl Streep speelt dan nog het beste. Al met al niet de film die ik verwachtte.

Zeven Oscars, dat lijkt toch niet mis. Maar dat dat geen garantie voor een leuke flim is, bewijst Out of Africa wel weer. Tja, Streep en Redford kunnen natuurlijk wel acteren (al is het Scandinavische nep-accentje van Streep vrij storend), en die natuurplaatjes waren misschien voor de begin jaren '80 indrukwekkend, maar daar zijn de positieve punten wel mee genoemd. Hoewel niet eens zo oud, is de film echt pijnlijk oubollig en vooral dodelijk saai. Een film lang gebeurt niets noemenswaardigs, het lot van de karakters interesseerde me vrij weinig, de sentimentaliteit druipt van de film af (en van de muziek) en dan duurt het ook nog eens een belachelijke 2 uur 40 minuten. Een Hollywood-epos in de slechtste zin van het woord.

Ik zie ook net dat dit pas m'n tweede Sydney Pollack is, na het toch wel vrij geweldige They Shoot Horses, Don't They? (1969). Een 1.0 en een 4.5, het kan verkeren.

Met frisse tegenzin aan begonnen, want een film zonder al te aansprekende acteurs, in een setting die me ook al weinig doet en dat dan bijna 3 uur lang, dat is niet echt iets om naar uit te kijken. Maar ja, ik heb me nou eenmaal voorgenomen alle Oscarwinnaars te bekijken. Meryl Streep -hier ook weer met een mal accent- doet het best OK hoor, maar ik blijf het apart vinden dat ze zo vaak gelauwerd is als actrice- zo bijzonder is het toch allemaal niet wat ze doet. Moet wel zeggen dat ze er als brunette beter uitziet dan als vaalblonde. Redford speelt een beetje laconiek als altijd, en om nou te zeggen dat de romance van het scherm spatte, nou nee.

Verder zijn er wel de nodige mooie plaatjes, vooral vanuit het vliegtuigje, maar Out of Africa blijft toch vooral underwhelmen. Karen wordt als een onafhankelijke vrouw gepresenteerd die Afrikanen menselijker behandelt dan haar tijdgenoten, maar de natives blijven op de achtergrond en dienen vooral om Karen's vooruitstrevendheid te tonen: ze helpt een jongen met zijn been en laat een stam wonen in hun eigen dorp, en een bediende mag haar zowaar bij haar voornaam noemen, maar om nou te zeggen dat haar Afrikaanse beslommeringen een epische film verdienen, nee. Een episode die me nog wel interessant leek, hoe de Eerste Wereldoorlog werd beleefd in koloniaal Afrika, kwam maar zijdelings aan bod.

Zoals sommige anderen deze film ook aangevat om mijn lijstje Oscarwinnaars te reduceren. Echt wild was ik niet vooraf, maar jammer genoeg ook niet achteraf. Out of Africa is een zeer gelikte film die nergens echt van de grond komt.

Degelijke acteerprestaties, dat wel, zeker in de eerste plaats van Meryl Streep. Neem daarbij de mooie natuurbeelden van Africa van zowel op de grond als uit de lucht, maar voor de rest stel het niet te veel voor. Te geromantiseerd, te weinig kritisch, maar dat was wellicht ook de bedoeling. Ook het plot zelf bleef eindeloos, haast 3 uren zonder noemenswaardige gebeurtenissen. De muziek van John Barry was verder één van de weinige hoogtepunten. Voor de rest snel vergeten deze film.

Haha, die Oscars toch.

Ik had hier eerlijk gezegd al niet al te veel van verwacht, wist vooraf trouwens ook niet dat dit zo'n grote Oscar winnaar was. De film leek vanuit de verte al redelijk duf, maar echt een solide idee van wat ik juist mocht verwachten had ik niet.

Streep is echt niet te pruimen in deze film. Met een soort van Allo Allo accentje en weinig subtiel acteerwerk moet ze de film dragen, maar zelfs 160 minuten later kon ze me nog steeds gestolen worden. De houten Redford tegenover haar helpt daar absoluut niet aan mij.

Het is vreselijk melig, uiterest saai, audiovisueel ook een compleet kerkhof (beste cinematografie, serieus?). En dat sleept zich dan eindeloos lang voort. Het enige beetje vreugde is te weten dat ik deze in ieder geval nooit meer hoef te zien, want uiteraard ben ik een half glas vol persoon.

0.5*

Is dit een slechte film? Dat dan ook weer niet. Een redelijk verteld verhaal, met fraaie beelden (met vooral een fijne warme gloed) en dito muziek en de aankleding van de film is ook zeer overtuigend. Maar o zo saai. De camera is enorm statisch en je zit minuten naar oninteressante gesprekken te luisteren van personages die geen moment gaan leven. Streep staat weer te acteren, al irriteert ze nog niet zo erg als in latere jaren. En Redford is gewoon een dooie. En dan duurt dit ding ook nog eens 160 minuten, wat allicht nodig was om het verhaal te vertellen maar wat niet past bij hoe het verteld wordt. 2,0*.

Suf.

Dit geeft geen goede hoop voor de Pollack-films in de toekomst. Tevens is dit een film die 7 oscars won, iets waar ik met stomme verbazing tegenaan kijk. Op enkele gebieden zoals natuurbeelden wil ik het nog wel begrijpen, maar de beste film van 1985? no way.

Out of Africa is overigens wel een typische film om in de prijzen te vallen bij de oscars. Een biografie, een sentimenteel verhaal en een romantisch plot gevestigd in Afrika met alle accurate maatschappijproblemen daarbij inbegrepen. Het is typisch voer om een goud beeldje mee naar huis te nemen. Maar dat garandeert dus niet gelijk een goede score.

Streep speelt slecht, maar ook echt slecht. In andere films komt ze weleens beter terecht, maar dit was echt heel ernstig. Het accent slaat volkomen nergens op, in elk opzicht breekt het Engelse accent door. Redford is ook wel een beetje doods, Brandauer is wel wat beter maar die zijn we maar hooguit 20 minuten dus dat maakt ook weinig verschil.

De film kent enkele mooie natuurbeelden en daar eindigt het eigenlijk weer. Visueel is het allemaal best lelijk in beeld gebracht, klassiek cameragebruik, geen sprankeltje van frisheid te bekennen enzovoort. Bovendien ook erg traag geregisseerd. In de 161 minuten (absurd) dat het duurt heb ik weinig memorabele stukken kunnen ontdekken. Veel gejammer, veel gepraat, maar niks wil echt boeien. Zodra ze weer eens de natuur instappen is het werkelijk een verademing.

Dat het verhaal tot zo'n duur gerekt moet worden snap ik ook niet helemaal. Het is een biografie, jazeker, maar het heeft niet heel veel te vertellen. Had makkelijk 60 minuten afgekund. Het sentimentele wil niet echt aanslaan en de personages komen nergens tot leven. De film wandelt doelloos door een hoop onderwerpen heen zonder er echt eentje uit te kiezen. Ik vond het maar een gemiste kans.

Het komt inderdaad regelmatig in de buurt van saai. Mooie natuurbeelden, en daarmee is alles ook wel gezegd. Niks wil echt interesseren en niks wil echt tot leven komen. Het resultaat is een uitermate trage film met een absurd hoge speelduur. Jammer dat dit dan een oscar moet winnen.

De vervelendste oscarwinnaar beste film na Braveheart is The English Patient. Deze film associeerde ik daar mee en dat klopt niet helemaal. Hij is wat beter, maar ook weer niet zoveel. The English Patient heb ik weleens het opgeblazen niks genoemd. Deze film is minder opgeblazen en lijkt regelmatig vooral een sfeerfilm te willen zijn, alleen daarvoor krijgt het verhaal teveel alle nadruk en om eerlijk te zijn boeit dat maar matig. Karen heeft misschien een aardig boek over haar verblijf in Kenia geschreven, maar deze film wil van haar maar geen boeiend figuur maken. Streep is stijf met een geforceerd accentje. Redford en Brandauer geven ook niet al teveel kleur aan deze suffig ruikende film. Helemaal onverwacht komt dat nou ook weer niet, maar mijn stapeltje oscarwinnaars van deze week leveren vooral onterechte winnaars op.

Duffe, voorspelbare film met een verschrikkelijk domme voice-over. Wel wat leuke plaatjes van de Afrikaanse savanne. Nogal soaperig. En je hoeft van mij echt alleen maar loeizware extreemkritische films over het Europese koloniale verleden te maken maar het wordt hier wel erg lichtzoetig neergezet, maar het is natuurlijk een tijdsbeeld.

Van deze Oscar winnaar had ik geen hoge verwachtingen en dat bleek terecht. Het eerste uur valt nog wel te doen, maar daarna wordt het wel heel erg langdradig. Een boeiend verhaal wordt hier zeker niet verteld en dat terwijl de film meer dan tweeënhalf uur duurt. Een flauw plotje, waarbij aan het koloniale verleden nauwelijks aandacht wordt besteed, maar wel veel tijd wordt gestoken in een niet echt overtuigende romance. Het acteerwerk is niets bijzonders. Redford haalt niet veel uit zijn rol. Streep speelt niet eens zo verkeerd, maar zet ook bepaald geen memorabele rol neer. Het gemaakte accent waarmee zij praat had beter achterwege kunnen blijven. Het ontbreekt sowieso aan boeiende personages, want ondanks de lange speelduur komt geen enkel personage echt uit de verf. Pluspuntjes zijn de zo nu en dan fraaie beelden en de zeer behoorlijke soundtrack, die soms wel iets te sentimenteel is. Al met al echter een ronduit saaie film.

Het blijft voor mij een mooie klassieker waar ik na al die jaren met plezier nog eens van heb genoten.