Remember the Titans (2000)

Aardig, maar Gridiron Gang is een stuk beter.

Dit is zeker een typische Amerikaanse sportfilm en dan zit er ook nog het Disney sausje overheen.

Maar tja, ik heb er een zwak voor.

Denzel kan toch echt goed acteren en draagt ook voor een groot gedeelte deze film.

Wij kunnen het ons wellicht niet zo goed voorstellen, maar de rassendiscriminatie is nog steeds in grote delen van de USA een serieus probleem.

Deze film speelt zich af Virginia en ja daar was dit inderdaad ook heel erg.

Het is inderdaad een waargebeurd verhaal, soms iets te geromantiseerd of minder hard neergezet dan het in werkelijkheid is geweest, maar dan nog is dit een verhaal dat inspireert.

“This is no democracy. It is a dictatorship. I am the law.”

Remember the Titans is een film met een goede balans tussen sport, rassenproblematiek en drama, maar het is ook een film met veel humor en plezier. Het is leuk om tussen de jonge acteurs een aantal bekende koppen te zien (Gosling), maar het is Washington die hier de meeste indruk maakt. Ook Patton, Harris, Hurst en Panettiere als vroegwijs dochtertje van Patton zijn erg sterk. Titans is op de eerste plaats een sportfilm, met als diepere laag het smeden van een superteam dat bestaat uit blanke en zwarte scholieren. Iets wat toentertijd in Amerika een uitzondering was.

Het is interessant om de jonge mannen steeds meer te zien samenwerken, en er ontstaan uiteindelijk ook diepe vriendschappen. Het is sentimenteel (zeker tegen het einde), maar regisseur Yakin waakt voor vals sentiment. De film blijft vooral een indrukwekkend en oprecht verhaal over coaches en scholieren die niets liever willen dan samen American Football spelen, maar tegen de stroom inzwemmen en veel hindernissen moeten overwinnen.

Why ain't you outside there, with all your little friends, hollering?

Zonder er bij stil te staan van het ene sportdrama, gisteren Invictus, in vandaag het volgende sportdrama gerold. Van rugby naar American Football, raciale problemen in een iets andere tijd en omgeving, een team dat tot elkaar moet groeien en boven zich uit moet stijgen met als voornaamste toon vooral 'feel good'. En waar Invictus zijn eigen graf er mee graaft stijgt Remember the Titans boven zichzelf uit.

Wat als eerst gezegd moet worden is dat eenmaal de ware geschiedenis onderzocht er geen spaan van de film heel blijft. Raciale integratie was jaren eerder al ingevoerd, problemen waren er naar eigen zeggen niet zoals neergezet in de film tussen de spelers, de andere teams neergezet als blank waren ook allang gemengd, de dochter van Yoast was slechts toeschouwer en bepaald niet zo begeister als hier neergezet wordt. Althans dat lees ik dan in artikelen die beweren dat er bijvoorbeeld geen 'bewijs' voor te vinden is, wat niet automatisch hoeft te betekenen dat het onwaar is. Wel een slechte kaart die gespeeld wordt in die zin is dat hetongeluk van Bertier toch echt na de finale plaats vond.In die zin valt er veel op het verhaal en de term 'waargebeurd' op te merken.

Ondanks deze wetenschap slaagt RTT vanaf het begin toch in als bijzonder vlot en stijlvol geheel, met aansprekende karakters, een hele rits jonge acteurs aan het begin van hun carrière, een feel good toon die gewoon aanslaat, humor, en een aantal kostelijke scenes en niet te vergeten een FAN-TAS-TISCHE soundtrack met Marvin Gaye, CCR, The Hollies, Greenbaum en de Turners aan te slaan. De problematiek en onrust tussen bepaalde delen van de gemeenschap en Yoast en Boone is boeiend genoeg, net als de verontwaardiging. Dan zijn er de spelers zelf die allemaal op prima wijze gebracht worden. Ryan Hurst maakt echt een superindruk als leider, stukken boeiender dan het fletse gebeuren van Damon als Pienaar gisteren in Invictus, maar behalve Hurst maken Suplee, Gosling, Harris, Faison en Kirkwood allemaal een bijzonder goede indruk als jonge acteurs aan het begin van hun carriere. Alleen Pardue komt niet echt over. Tussen alle heibel en onwilligheid komt er toch een bepaalde 'bonding' op gang en een aantal gevallen van 'kleedkamerhumor' zoals 'I love you, sugar' en is de film vooral innemend en bijzonder vermakelijk te noemen. De oude beelden doen het goed en nogmaals, al die lekkere muziek hé...

Een topfilm is RTT niet, en de echte geschiedenis wordt verre van benadert, toch is RTT een uitmuntend en innemend vehicle met als boodschap verbroedering en dat vooroordelen zelden kloppen die vooral lekker vlot gebracht wordt met een aantal prima acteerprestaties. Gewoon een lekkere filmpje...

Sport en film, behoudens boksfilms denk ik, niet altijd een even geslaagd huwelijk. Het is moeilijk om echte topfilms te vinden over deze uitdagende combinatie. Vermakelijk en sfeervol zijn ze best wel, maar verder dan dat gaat het vaak niet. Invictus, over rugby, had nog dat tikkeltje extra doordat je die hele geest van de natie en Mandela meedroeg.

Deze Remember the Titans ligt wat in de lijn van Any given sunday dat een jaar eerder uitkwam. Hoewel Pacino het niet slecht deed, is het ook hier Denzel Washington die de film naar een hoger niveau tilt met al zijn flair en charisma. Het raciale thema is een extra factor dat de film kruidt.

Het is gewoon een leuke film met veel spektakel en drama. Goed in beeld gebracht. En dat American Football heeft wel wat, alleen jammer dat ik de spelregels te weinig begrijp om écht into te zijn. Had ik een Amerikaan geweest ...

Relevante en maatschappijkritische sportfilm die iets te veel personages tegelijkertijd wil belichten. Veel persoonlijke problemen worden op een hoop gegooid en stuk voor stuk afgewerkt, maar de drukke vormgeving verhinderde dat ik wat sympathie voor de personages kon opbouwen. In de tweede helft wordt het allemaal ook iets te gemakkelijk opgelost, maar dat neemt niet weg dat de castleden naar behoren acteren en de film een aandoenlijk tempo kent. De speelduur van 113 minuten was snel om en het gebeuren verzuipt nooit te veel in flauwe grapjes en/of aangedikt sentiment. Hierdoor is het eindresultaat altijd enigszins in balans, maar ik kan niet zeggen dat het me heel lang zal bijblijven.