The Limey (1999)

begint erg fraai, mooie plaatjes die ook nog eens mooi gemonteerd zijn. Maar ja, daar blijft het dan ook bij. Verder een nogal lege film, met een vreselijke Peter Fonda. Ik geef toe, ik veerde even op toen ik zijn naam op de titelrol voorbij zag komen. Maar die man heeft echt te veel drugs én botox gebruikt volgens mij.

Sowieso vond ik het allemaal nog al houterig geacteerd,beetje dat 'van gogh' achtige toneelspel. Hou'k nie van.

Een van soderberghs betere werken, met een geniale rol van oud gediende terence stamp, Vooral de scene dat hij in elkaar wordt geslagen en direct wraak neemt op een paar zware jongens is geniaal, dit omdat je alleen maar ziet dat hij achter hen aan loopt een pand in, je ziet niet wat er gebeurd maar hoort alleen schoten enz, dit gegeven werd ook onlangs door de coen brothers herhaald (of benaderd) in no country for old men. De kille soundtrack, het vlotte montagewerk en de overtuigend gekwelde personages maken dit een lekkere wraakfilm noir 4*

Ik vind dat deze film ontzettend ondergewaardeerd wordt. Deze film ademt een heel aparte sfeer uit. Terence Stamp speelt zijn rol op briljante wijze. Hij gaat recht op zijn doel af om zijn dochter te wreken en laat zich door niets of niemand tegenhouden. Dit personage staat zeer sterk in zijn schoenen en straalt zeer veel natuurlijk gezag uit.

Stamp als The Limey, Soderbergh geweldig op dreef, een heerlijke soundtrack en het eeuwig verdorven L.A. als achtergrond voor deze revenge-flick met een zeer droevige, maar goeie twist(Wilson komt er na een enorm onderkoelde killer-rampage achter dat zijn dochter vermoord werd om een grapje dat ooit tussen hen beide speelde; ''I'll shop ya, daddy, I'll shop ya!'') op het einde... Naast de vele interessante, kleinere en grotere, bijrollen waar ik het nog over zou kunnen hebben, zijn dat toch de hoofdingredienten voor één van mijn favoriete Soderbergh-films.

Lekkere misdaadfilm met een altijd sterke Terence Stamp.

Hier moet ik het roerend eens zijn met speranza en Bungel, een ondergewardeerd meesterwerkje dit en imo Soderbergh's beste.

There's one thing I don't understand...
And that's every word comin' out of your mouth.

Waar te beginnen... Allereerst de cast, Stamp speelt geniaal, Fonda is te gek gecast en een prachtige rol van Lesley Ann Warren. Film ziet er prachtig uit. Buiten het te gek uitgewerkte revenge verhaaltje heeft de film nog een mooie gevoelige backstory. Door die afwisseling tussen lekker botte en grappige revenge scenes en de wat rustigere gedeeltes van relaties en flashbacks (mooi gedaan met die beelden uit een oudere film van Stamp). Het geknutsel in de montage bij deze scenes en de mix van beelden, muziek en dialoog zijn werkelijk subliem en zijn prachtig inelkaar gewoven, de andere beelden bij de dialogen zijn zo in elkaar gezet dat ze elkaar zelfs enorm versterken. De erg coole wraak scenes zijn ook spot on, geniaal om die re-entry van buiten te blijven filmen, perfecte film gewoon imo, die meeste van z'n genre-genoten ruimschoots overstijgt.

Tell 'm I'm coming!

Wederom een fijne Soderbergh. Enigszins style over substance, maar dat deert hier toch niet erg, want er komt erg veel veelzeggende sfeer voor terug (iets wat later ook in z'n film The Girlfriend Experience goed te proeven valt). Jumpcuts worden hier in het extreem doorgevoerd, met een melancholieke score ter ondersteuning, een simpel edoch effectief wraakplot en goed gecaste Stamp. Vond overigens die scene's met Valentine soms bijna uit een Lynch vandaan komen qua sfeer. Kan nog wel eens een memorabel werk blijken.

O, de flashback's zijn afkomstig uit Ken Loach's Poor Cow.

Onverwachte mooie film met vooral prachtige shots en de daardoor gecreerde sfeer.

Verhaal is dun maar houdt toch de aandacht vast, mede door de korte speelduur en geweldig acterende/gecaste Stamp.

Aanradertje!

Ik ben geen Soderbergh-fan, maar van deze film had ik toch wat verwacht.

Visueel stelt hij zeker niet teleur. De hele film is zeer stijlvol in beeld gebracht. Knappe montage, uitstekend camerawerk en een bijzonder goede wisselwerking tussen beeld en muziek.

Maar jammer genoeg had ik het na twintig minuten wel gezien. Vond het allemaal nogal nietszeggend.

Aardige Soderbergh. Alweer.

Redelijk simpel verhaal maar toch weet hij er opnieuw iets bijzonders van te maken. Mooi in beeld gebracht, puike montage en goede acteerprestaties.

Luis Guzmán is zoals altijd dik in orde en ook de sixties-coryfeeën hebben iéts. Noch Terence Stamp noch Peter Fonda zijn in mijn ogen grote acteurs, maar beiden beschikken over de juiste uitstraling voor hun rol in The Limey. Stamp komt af en toe wel akelig dicht in de buurt van de karikatuur, maar op andere momenten imponeert ie dan weer.

Was er tijdens het kijken overigens van overtuigd naar Denise Richards te zitten kijken, maar Fonda's vriendinnetje blijkt een andere schoonheid.

Cool, melancholisch filmpje. Soderbergh... You talented son of a bitch!

Tja, dit was toch wel een stoere wraakfilm. Goed geacteerd, heerlijke scenes. Zeker een aanrader.

3*

Had deze voor het eerst gezien toen ik 12 was en toen vond ik hem al goed. Nu weer herzien en hij was opnieuw weer super. Steven Soderbergh vind ik toch eigenlijk ook een regiseur die toch echt fijne films maakt, zo ook The Limey. Na 7 jaar herziening begrijp je de film ook meer. Terrence Stamp vond ik toch wel uitstekend spelen en ook dat hele verhaal eromheen bij hem was schitterend. Vind hem btw zo nu en dan wel opvallend op Clint Eastwood lijken. Ook die latino-buddy van hem had leuke onliners en het verhaal zit ook erg netjes in elkaar. Ik weet btw nog goed dat wel krom van het lachen lach om die scene dat Wilson die Mercedes van die badguy op zo'n leuke manier het ravijn in botst . Ja ik weet het, het is flauw.

Maar verder gewoon een aangenaam filmpje, met ook nog heel vaak een mysterieuze sfeer. Dat piano symphonietje vond ik ook luguber klinken en het einde was ook bizar.

Zit weer prima in elkaar. Weer petje af voor Sodenbergh.

4,0*

Een film die misschien wel opvallend is in z'n stijl, maar uiteindelijk toch maar een lege prent is en niet echt uitblinkt qua acteertalent. Noem het een veredelde B-film waar een laagje goud over gespoten is. Met momenten is de film wel leuk om te kijken, maar het geheel is ook weer niet zo bijzonder. Dan is het thema al beter weergegeven. En met meer emoties. Maar toegegeven dat Soderbergh er toch iets moois van gemaakt heeft en de film zo toch nog de moeite is om te kijken.

leuke scenes, maar mist hem net voor een goede misdaad film te zijn

Een heerlijk karakter acteur, die Terence Stamp. Speelt eigenlijk altijd dezelfde persoon, zo staat hij mij voor ogen tenminste. Een Engelse misdadiger. Peter Fonda speelde overigens ook helemaal niet slecht, als de echte bad guy, prachtig onsympathiek en laf. Verhaal heeft genoeg spanning en de film is gewoon genieten. Het is geen meesterwerk, zoals bijvoorbeeld The Hit met Terence Stamp dat imo wel was.

Bij vlagen een beetje een rommelig scenario, maar verder prima te kijken. De scene waarbij Stamp zich in elkaar laat slaan en dan gelijk naar binnen loopt en het zaakje 'afhandeld' is goed gedaan, maar de rest verbleekt er jammer genoeg een beetje bij; 3*

Beetje een lauwe Soderbergh. Er is iets aan deze film dat maar niet helemaal op gang wil komen en dat lijkt zich rondom de hoofdpersoon af te spelen. Stamp komt op mij niet echt lekker over. Alsof hij teveel z'n best doet. Leuke en sappige dialogen met al die slang, humor aanwezig, maar ze landen nogal stroef. Soderberghs stijl is daarentegen wel weer van toegevoegde waarde.

Opmerkelijke flashbacks en druk gemonteerd, zodat het kijken naar wat normaliter simpel gebabbel is, de moeite waard wordt. Weelderige decors en dergelijke, terwijl de bescheiden muziek het een eigen sfeertje geeft. De film kent verder geen verrassend verloop, maar dat is ook niet zo belangrijk. Vergelding is de motor en dat is genoeg. Arme Wilson zit een hogere score in de weg.

Sluit me wel aan bij de recensie boven mij. Nogal een brave zondagmiddagfilm, die nog enigszins gered wordt door het feit wat meer visuele flair te hebben. Voor de rest bepaald niet een film om wild van te worden. Standaard wraakverhaaltje, qua acteer adequaat maar niet bijzonder mijns inziens, en eigenlijk geen enkel moment dat je het gevoel hebt naar iets te zitten kijken wat je niet al in duizenden andere films hebt mogen aanschouwen. Veel meer kan ik er ook niet over kwijt. 2,5*, doorsnee.

Bij mij is hij helemaal goed gevallen: verrassend is het niet zozeer, want na een tijdje heb je het wel door (en begrijp je dat hij in het vliegtuig terug naar huis zit), maar dat kan allemaal niet deren.

Zo gaat alle aandacht naar het schitterende spel, de geweldige fotografie, sterke muziek en de geweldige montage: dat vooruit springen is echt heerlijk. Ook de flahbacks met de jonge Stamp brengen een heel apart gevoel in deze film toch wel. Peter Fonda is heerlijk als zichzelf overlevend sixties-relikwie.
Juweeltje.

Begrijp ook niks van commentaren als 'leeg, loos, nietszeggend, flinterdun verhaal.'

Eenvoudig, rechtlijnig ja, maar met dat scenario is niks mis. Ik sluit me aan bij de 'ondergewaardeerd'ers.
En toch sterk hoe hij op het eind zichzelf realiseert dat hij zelf een hand in de dood van zijn dochter had. .(overigens prima gecast en vele malen mooier dan het poppetje dat haar plaats moest innemen)

Uit de gevangenis en op zoek naar wraak : een ontelbare keren behandeld onderwerp. Dus moet het goed zijn en spijtig genoeg komt het niet boven de middelmaat. Twee anciens moeten het reden. Terence Stamp doet dat wel, Peter Fonda lijkt mij een te zwak figuur om in de misdaadwereld iets in de pap te brokken hebben.

Al is het einde wel wat spannend, het is perfect voorspelbaar en voorts ergerde ik mij aan de vele identieke flashbacks.

Gevalletje op de automatische piloot.

Al is het tot op zekere hoogte wel vermakelijk. Maar dan niet door toedoen van het stuurloze plot of het matige acteerwerk, maar vooral door de visuele stijl die Soderbergh aanhaalt.

Beetje inhoudsloos, en echt overrompelen doet het niet, maar slecht is het zeker niet.

3*

De film valt op door een ongewone montage en vertelstijl (met fragmenten uit Ken Loach's Poor Cow), maar dat voorkomt niet dat dit een vrij standaard revenge filmpje is die hierdoor vaag en fragmentarisch overkomt. De twist rond de dood van de dochter kon ik nog wel smaken. Niet grandioos noch gedenkwaardig zonder slecht te zijn. Soderbergh wilde er teveel van maken en het resultaat laat op sommige vlakken te wensen over.

Zonder enige verwachtingen eens goed gaan zitten voor deze film. Het eerste woord dat in me opkwam na het einde was "apart". Het verhaal is redelijk boeiend, maar de invulling en uitvoering is soms wat, ja inderdaad, apart. Het warrige taaltje van de hoofdrolspeler, de filmstijl en montage zijn ietwat gewaagd. Ik kan me goed voorstellen dat er een publiek is dat er op afknapt.

Desalniettemin krijgen we ook een aantal fraaie scènes voorgeschoteld en Stamp trekt het niveau net op naar een nette voldoende. Leuk voor een keertje, maar niet meer dan dat.

Een beetje een gewone wraakfilm die zich onderscheidt door de vertolking van Terence Stamp (nog altijd een acteur die ik niet goed kan "lezen", doorgronden) en de gekunstelde montage die af en toe een beetje met de chronologie goochelt zonder dat dat op mij veel indruk maakt. Dan komt Bill Duke het verhaal binnenvallen en verdwijnt er net zo snel ook weer uit, maar het slot in het buitenhuisje is dan weer uitstekend, spannend en tegelijkertijd zwart-komisch, en met warempel Warhol-ikoon Joe Dallesandro in een klein rolletje. Zo wordt de film uiteindelijk nog boven de middelmaat uitgetild; ik heb zelf niet zo veel met Soderbergh, maar dit vind ik toch wel één van zijn leukere films.

Best Cool. Niet memorabel.

The Limey heeft twee grote troeven:

1. Terence Stamp. Een oude, vloekende Brit in de hoofdrol is quasi een garantie voor een geslaagde misdaadfilm. Stamp debiteert voorbeeldig zijn oneliners in een heerlijk sappig accent. Het zit ‘m soms in de simpele dingen.

2. De montage. Met het betere knipwerk slagen de makers erin om het povere verhaal alsnog 90 minuten lang interessant te houden. De film baadt in een geheimzinnige sfeer, informatie wordt slechts mondjesmaat gelost.

Ook liefhebbers van patserige architectuur zullen aan hun trekken komen. Ik voelde me eigenlijk vooral arm na het kijken van deze film. Ik heb me dan weer wel prima vermaakt met het B-film-achtige einde. Na anderhalf uur mysterieus gedoe was het hoog tijd om wat stoom af te laten.

3*

Stilistische hoogvlieger maar dat zijn we gewoon van Soderbergh. Knappe vertelstructuur waarin heden en verleden door elkaar vloeien. Montage van beeld verloopt asynchroon met montage van geluid (dialogen op andere scenes plakken waardoor je kijkt naar scene A met de dialoog van scene B). Geniaal. Wat mensen zeggen en wat mensen doen, is soms het tegenovergestelde. We ontdekken de ongerijmdheden, de chaos in gevoelens en gedachten. Zo gaat het verhaal vooruit (of achteruit want de flashbacks vliegen ons om de oren, soms korte cuts van enkele seconden). Prachtige fotografie van de grote Ed Lachman. Uitmuntende score van Cliff Martinez (waardoor een melancholie mooi naar boven komt). Leuke locaties in LA (die villa !). Soderberg wil ook een beetje hulde brengen aan Peter Fonda. De sixties songs openen een nieuw hoofdstuk, een paar woordspelingen over sixties alsof Fonda autobiografisch spreekt. Maar ook met Terence Stamp gaat Soderberg richting biografie door scenes van Poor cow (film uit 1967) te gebruiken als flashbacks van een jonge Stamp. Innovatief. Maar .... ja, hier komt een maar ... want we kunnen niet voorbij aan het grote minpunt van deze film namelijk inhoudelijk blijft het pulp en mager. De finale shoot out moet het warrig complex plot meer power geven (met dus die inbreng van die huurmoordenaars) en het drama (band met dochter verliezen) komt er niet uit. Het is dus die veelgeplaagde tegenstijdigheid van wat er nu door weegt. Creatief aanwenden van filmische middelen of die nietszeggerij van een wraak thema ? Ik ga voor het eerste om toch een 4 sterren te geven omdat de optelsom van onderhoudend + vakwerk + talent + die laatste scene (verklaring waarom de moord nu is gebeurd nl door een oud spelletje van vader en dochter om te doen alsof de politie te bellen om de geliefde te stoppen) de film over de streep trekt van schitterende films.

Minimalistisch meesterwerkje in 89 minuten. Soderbergh’s beste.

Tell them I’m coming!

4,5 blijft fier overeind.

"Tell HIM I'm coming!" - belangrijk detail dat tussen Valentine en Avery nog specifiek wordt uitgesproken.

Respect vooral voor de manier waarop het in beeld gebracht is. Het spelen met tijdframes via de montage is hier een fijn ding. Het verhaal is redelijk maar ook niet meer dan dat. Het mankeerde voor mij een beetje aan balans. Beetje vreemd dat Terence Stamp op wraakactie gaat, verschillende moorden pleegt om eerst dan de uitleg te horen te krijgen wat er nu werkelijk met zijn dochter gebeurd is. Een beetje stupide en gemakzuchtig scenario, tenzij we ervan uit moeten gaan dat het personage van Terence Stamp zelf stupide en gemakzuchtig is. De politie legt hem verder geen strobreed in de weg en is er dan ook nog blij mee. Meevaller. Stamp is wel vermakelijk scherp als de Britse native. Altijd een meerwaarde als er een keer te lachen valt met de tongue in cheek attitude van Stamp. Verder vallen de sepia kleuren van de film op. Het zal wel een bedoeling hebben maar het geeft voor mij een saaiere indruk dan nodig is. Terwijl we ons toch aan de prachtige westkust bevinden.

Toch beter dan de gemiddelde misdaadfilm op vlak van vorm en een uitgesproken - tikje excentriek - hoofdpersonage.

Deze film is heel vakkundig gemaakt ik vind de vorm erg tof. Met flahsbacks terwijl je stamp iets hoort zeggen dat plaatsvind in de huidige tijd dat werkt erg goed en houdt vaart erin. Het einde maakt de film wel het is wat onderkoelt maar ik hou er wel van. Een wraakfilm zonder teveel zware jongens en geweld. Goede Soderbergh.

Nooit eerder gezien. Prima sfeertje en aparte montage.