A Bigger Splash (2015)

Een film die seks ademt. Van blote buiken tot blote borsten. Van glibberige slangen tot zinderende hitte. Van oud worden met een beladen verleden tot opnieuw jong zijn door de aanwezigheid van een uitdagende adolescente.

Relaties komen onder druk te staan door biologische en psychologische demonen. Kan je die onderdrukken? In een ongenadig landschap als dit? Tussen de ongenadige schoonheid van jong en oud vlees? Luca Guadagnino laat het allemaal zien. Hij verhult niets. Of net genoeg om ‘A Bigger Splash’ de zweem van mysterie te geven die de film nodig heeft.

Eigenlijk is alles is onwerkelijk. Vluchtelingen overspoelen het land, op zoek naar precies die waardigheid die hen rechtmatig toekomt. Wat zich binnenskamers voltrekt, lijkt bijna een decadent luxedramaatje. Toch is het dat niet. Ook rocksterren worstelen immers met hun keuzes, hun verlangens, hun verplichtingen. Ook partners van rocksterren hebben immers een kruis te dragen. Ook succesvolle producers hebben immers een tweezijdig karakter, dat van aimabel en amusant in een mum van tijd kan omslaan in het volslagen tegendeel: destructief en manipulatief. En ook dochters van houden er een eigen agenda op na. Tegen de achtergrond van een kurkdroog Lampedusa kleedt Guadagnino zijn personages helemaal uit. Hun naakte waarheid is tegelijk ontwapenend als onbegrijpelijk – zo particulier, dat de op zich simpele plot een onkenbare achterliggende geschiedenis suggereert.

Maakt de optelsom van dat alles ‘A Bigger Splash’ tot een fijne film? Of moet de toeschouwer zich deze keer afvragen of Guadagnino wel iets heeft proberen maken dat als “aangenaam” moet worden ervaren?
Cinema die de smaak van het publiek niet bedient, maar integendeel uitdaagt. Verdient alleen al de poging geen lof?

3,25*

Spanning over actie, en ook wel iets van vorm over inhoud.

Waarbij ik misschien moet beginnen met dat Tilda Swinton zo ongeveer mijn favoriete actrice is, en ze hier ook nog eens een erg interessante rol heeft - de zangeres die haar stem kwijt is, in een film waarin het vooral gaat om de interacties tussen de op relatieramkoers liggende vakantiegangers. Dat levert ook een heleboel mooie scenes op. En ongeveer even interessant is de haast onherkenbare Fiennes die een heel ander soort type speelt dan we van hem gewend zijn - erg knap, en ik vind dat altijd het kenmerk van een echt goeie acteur, dat je af en toe op deze manier verrast wordt. Van Schoenaerts en Johnson ben ik dan belangrijk minder onder de indruk, hoewel dat ook wel door hun wat kleinere rollen komt - vooral Johnson heeft niet zo heel veel meer te doen dan wat broeierig kijken, dat doet ze best goed overigens, maar de paar scenes die meer vragen vond ik toch wat matig.

Tot zover vooral positief, en de opbouw van de spanning en de manier waarop de verwikkelingen zich opstapelen, eigenlijk is er geen speld tussen te krijgen. Behalve dat het hier en daar wel wat sloom en traag is, dan. En nouja, ook met uitzondering van het gebeuren met de vluchtelingen dan - dat zal wel bedoeld zijn om de tegenstelling tussen vluchteling en vakantievierder aan te zetten, maar het komt er niet echt uit, en het plotdevice aan het einde waar de vluchtelingen dan als potentieel excuus opgevoerd worden is te dun om hun aanwezigheid daar aan op te hangen. Komt op mij toch vooral over als een te gezocht en onvoldoende uitgewerkt onderdeel.

Dat maakt hier en daar wel dat de film een tikje teveel richting elitair gedoe gaat. Net op de rand van, zeg maar. Gelukkig zitten er geen hoofdstuktiteltjes in.

Ik snap die lage scores echt niet, dit is italiaanse art-house, dat weet je van tevoren. Daar gaat het tempo wat langzamer, maar de onderhuidse spanning is echt goed voelbaar en ik vind de karakters ook erg leuk uitgewerkt. Verhaal is prima in orde. Ik ben fan!

Aardige film over een zangeres die haar vakantie viert met haar vriend op een Italiaans eiland. De onderlinge verhoudingen van de vier hoofdpersonages komen onder druk te staan, maar de uiteindelijke climax laat te lang op zich wachten (had met gemak wat korter gekund). Mooi camerawerk en prima acteerwerk (vooral een vermakelijke rol van Ralph Fiennes).

Ja, maar die onderhuidse spanning was allang opgebouwd tegen het moment dat het kookpunt arriveerde. Toen Fiennes' personage 't loodje legde zat ik al veel te lang te wachten tot er EINdelijk 's wat ging gebeuren. En toen was het al te laat en vond ik de film al niet interessant meer.

Een aardige film. Zeer mooi geschoten op het eiland Pantelleria. En gaat over de onderlinge verhoudingen van de vier hoofdpersonages. Helaas komt de film niet helemaal uit de verf om een echte broeierige sfeer te creëren. Tilda Swinton acteert fantastische als de rockster die aan haar stem is geopereerd. Hoe ze acteerde dat ze bijna niet mocht/kon praten was zeer goed. Maar dat ze een rockster was, was volkomen inwisselbaar met elk ander artistiek beroep. Behalve een paar shots van een stadion vol juichende mensen en wat scene's met de politierechercheur die fan was komt het bijna niet. Bij de acteurs op tv-meter staat Ralph Fiennes niet vermeld maar hij is wel degene die de film draagt! Hij speelt Harry een muziekproducer die luidruchtig de levens van Schoenaerts en Swinton en ook de film binnen komt vallen. Een flamboyante man die overrompelt, manipuleert, verleidt zonder ook maar een geweten of zich überhaupt ergens van aan te trekken. TJonge wat deed hij dit goed! Daarnaast brengt hij zijn dochter, de redelijk goed acteerde, Dakota Johnson mee. Helaas is dit goede acteerwerk niet voldoende om de film staande te houden. Er gebeurd gewoonweg te weinig, geen verhitte discussies, vooral is er acceptatie. En de climax komt jammer genoeg te laat. De afhandeling van die climax vond ik trouwens ook vreemd overkomen, niet echt geloofwaardig en absoluut onbevredigend. En dan waren er nog de bootvluchtelingen die af en toe werden aangehaald (of getoond.) Afgezien dat het eiland hierdoor in het nieuws kwam, was het me niet duidelijk wat de regisseur nu precies daar mee wilde. Contrasten tonen, van het artiesten wereldje, toeristen en de harde echte wereld? Het kwam in ieder geval niet goed over. Dankzij Fiennes krijgt de film een iets hogere rating want was hij er niet geweest dan was de film niet te redden geweest van alleen maar mooie beelden, en niets meer.

Redelijk.

M.i. net niet sexy, spannend, uitdagend genoeg. Het heeft van al die dingen wel iets, maar gaat in geen enkel aspect ver genoeg. Enkel de uitbundigheid van Harry komt goed uit de verf. De overige personages zijn mij iets te vlak om het als geheel echt goed te maken.

Dat is ook te merken aan de cast. Ralph Fiennes is uitstekend, Tilda Swinton en Matthias Schoenaerts komen niet echt de verf. Dakota Johnson is van wel willen maar niet echt kunnen.

Visueel zeker wel de moeite. De broeierige omgeving wordt gebruikt zoals ze gebruikt moet worden. Speelduur had een half uurtje ingekort mogen worden, had het allemaal wat gestroomlijnder en compacter gemaakt.

3

Tja, mooie plaatjes waarbij dankbaar gebruikt wordt gemaakt van het warme en zonovergoten Italië, maar waar dit ook gewoon heel mooi in beeld wordt gezet met af en toe ineens opvallende shots of fijne plaatjes al rijdend achter een auto aan. Ook de sfeer is prima en de muziek is lekker. Maar het is ook oersaai, nergens komt de spanning op mij als kijker over en zo kijk je naar dik twee uur mooie cinema die nergens boeit. Ook de acteurs helpen dan niet mee. Fiennes is soms sterk maar net zo vaak irritant, Swinton wel aardig, Johnson doet niet meer dan mooi zijn (al doet ze dat wel goed) en Schoenaerts mist elke vorm van charisma (en zijn hoofd staat me ook niet aan trouwens.) 2,0*.

Nogal, ja!

Ik ben toch niet de enige die hier een plagiaat in ziet van "la Piscine"en vervolgens "Swimmingpool"
Bijna alles is een op een : Dakota F.doet Ludivine S., Tida doet Charlotte R. En Dakota J. doet Jane Birkin, het onverwacht bezoek uit la Piscine zit er ook in , de witte zonnebril van L.S. ook, Er worden wat nevenplotjes in de soep gestrooid ,het voegt inderdaad niets toe, maar al bij al geen negatief cijfer voor deze prent,het acteren is prima,camerawerk ook ,zeker van onze zuiderbuur Mathias Schoenaerts .
Ik kom uit op een 7/10 ondanks mijn kleine ergenis.

'Gebaseerd op...' is nogal een understatement als je bijna een kopie maakt. En met remakes is het toch vaak een beetje zo als restaurantrestjes opwarmen in de microgolf: het kan smaken, maar net iets minder goed, en jij bent de chef-kok niet. Bovendien is Guadagnino peper en zout vergeten. Akkoord: de broeierige, lome sfeer komt wel degelijk uit de verf, maar nooit stond het zweet zo op mijn voorhoofd als in La Piscine. Daarnaast is het plot even dun, al moet ik toegeven dat het wel een tikkeltje subtieler is gebracht. Bovendien lijkt Guadagnino de personages iets meer diepgang te willen meegeven. Daar blijft het dan ook wel bij, en dat is spijtig want het origineel uit de jaren '60 is vooralsnog niet gedateerd.

Sorry, maar dit is pretentieuze bagger, alle goede bedoelingen ten spijt. Irritante karakters en nergens voel ik ook maar iets van onderhuidse spanning. Er is geen chemie tussen de acteurs en wat mij betreft ook niet met de toeschouwer. Cast is volledig misplaatst hier. Een vervelend lethargisch gezelschap is het, met een strondvervelende Swindon, een mega irritante Fiennes, een apathische Schoenaerts en een tergens slechte Fanning. Score op Emotional Rescue na ook misplaatst. En dan heb je nog het ronduit irritante camerawerk. Hoe mooi de setting ook is, het wordt 'vakkundig' om zeep geholpen met die vreselijke zooms. Als dit Italian arthouse mocht zijn zou dat een aardige diskwalificatie wezen. Nee, dan doe mij La Meglio Gioventù maar.

Psychologisch drama dat mij ongewild deed denken aan oudere films zoals "La piscine" uit 1969 (Delon-Schneider-Birkin"), "Le Mépris" uit 1963 (Bardot-Schneider-Palance)... zonder evenwel dat niveau te halen. Wellicht de herkenbare zwoele sfeer.
Ben echter niet weg van dergelijke producten die het hebben over een bepaalde star-klasse in de maatschappij, hun ambities, grillen, driften...
Aldus niet echt geamuseerd met deze "A bigger Splash" die bij momenten flirtte met de verveling, zoals de personages trouwens.
Ralph Fiennes acteerde wel soms buiten-normaal-grappig in zijn ongegeneerde uitbundige acts, Tilda Swinton zit ook al niet in een gewone rol en uiteindelijk kon, de weeral zwijgzame, Schoenaerts het best overtuigen. Matig dan.

Deze film staat op mijn watchlist voor komende week en aan de hand van de recensies ben ik er nog niet uit of hij nu wel of niet de moeite gaat zijn.
Als Antwerpenaar kan ik het niet verbergen dat ik deze film wil zien omdat Matthias Schoenaerts mee doet Hij heeft me tot nu toe nog niet teleurgesteld in voorgaande films zoals Rundskop, De rouille en d'os, The Drop, Blood ties,...
Hij weigert resoluut blockbuster-rollen zoals Robocop en Batman om aan zijn eigen tempo een filmcarrière uit te bouwen in de US of A.

Een score geef ik nog niet en het is wat voorbarig om nu al een reactie hier neer te pennen maar ik kon het niet laten hem even te bewieroken.

Ik hoop hier volgende week een positief vervolg aan te breien.

Een goed drama/thriller film...
Goed verhaal...
Goed acteerwerk...
Bekende acteur Ralph Fiennes...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Prima camerabeweging...

Vond er echt niets aan. Doet een beetje denken aan de films van Wes Anderson, alleen zijn die veel scherper en grappiger. A Bigger Splash heeft alleen maar de typetjes, maar verder geen verhaal. Het draalt en het draalt maar, en tot aan de laatste seconde vraag je je af: what's the point? Lees hier wat over onderhuidse spanning, maar dan heb ik een andere versie gezien want ik vond het vooral gelaten en uiteindelijk slaapverwekkend. Wel compliment voor de normaal zo stijve Fiennes, hij speelt hier op hilarische wijze een wel erg extravert type, leuk. Een sterretje voor Ralph, een halfje voor de goddelijke Johnson en het andere half sterretje voor het fraaie Italiaanse landschap, en dan is het wel goed zo.

“Honesty is the greatest fidelity.”

Film die het vooral van het acteerwerk moet hebben, en het onheilspellende en zomerse sfeertje. Vooral het energieke spel van Fiennes valt op, maar ook het bijna woordloze spel van Swinton is imponerend. En Schoenaerts en Johnson geven goed tegenspel naast deze acteerkannonen.

A Bigger Splash straalt aan alle kanten seks uit, en dat wordt versterkt door de hoge temperaturen en de camera die dicht op de (veelal ontblote) lichamen zit. Tussen de vier acteurs loopt de temperatuur ook hoog op, en de intriges, irritaties en ruzies komen uiteindelijk tot een explosie. Regisseur Guadagnino wil ook nog wat zeggen over het contrast tussen de blanke bevoorrechte personages en de vluchtelingen die het eiland overspoelen, maar het blijft bij een wat oppervlakkige observatie. De film is toch op zijn sterkst als Fiennes mag doorratelen, Johnson seks mag uitstralen, en Swinton met alleen maar een blik of een armgebaar probeert te communiceren.

Sexy film. Heeft mij geen minuut verveelt. La Piscine is alleen bij lange na niet benaderd.

Eindelijk deze eens bekeken, maar had er toch wel wat meer van verwacht. De film komt maar traag op gang en er gebeurde niet zo veel in. Het kabbelde een beetje voort.
De cast deed het wel niet slecht en verder zag de film er wel zomers uit.
Misschien moest de film wat korter geweest zijn, want nu kwam de film wel erg lang over.

keek hier best naar uit vanwege Tilda Swinton, maar wat was dit een lange dialoog zeg.
irritante types, waaronder een ADHD type die ik helemaal achter het behang kon plakken.
Eindeloze teksten zonder inhoud, langdurige scenes zonder inhoud.
conclusie, Dit is echt geen toegankelijke film voor iedereen.
ik had wel meer drama en snelheid verwacht.

Evenals Documania ben ik verbaasd dat er niet meer de vergelijking wordt gemaakt met "la Piscine" en "Swimmingpool". En dan is dit echt verreweg de minste van de drie. Drie van de vier de hoofdpersonen doen hier aan een ergerlijke vorm van overacting. Ze kunnen alle vier stukken beter. Blijft over dat het camerawerk goed is.

"A Bigger Splash" is geïnspireerd op "La Piscine (1969)" van regisseur Jacques Deray, de erotische culthit uit Frankrijk met sixties-sterren als Alain Delon, Romy Schneider en Jane Birkin. De Siciliaanse regisseur Luca Guadagnino volgt de sfeer en gemoedsbewegingen van deze klassieker.

De zorgeloze vakantie van het celebritykoppel Paul De Smedt (Matthias Schoenaerts) en Marianne Lane (Tilda Swinton), die een popster is, op het zonovergoten Italiaanse eiland "Pantelleria" wordt opgeschud door het plotse opduiken van Harry Hawkes (Ralph Fiennes) en zijn tienerdochter Penelope (Dakota Johnson). Harry is een luidruchtige driftkikker. Bovendien is hij de ex van Marianne. Wat volgt is een broeierige wervelwind van jaloezie, passie, en uiteindelijk ook gevaar voor alle betrokken partijen...

De drijfveren zijn niet vanaf de eerste minuut duidelijk, maar worden beetje bij beetje onthuld en dat zorgt uiteindelijk voor de nodige onrust en opwinding. De vaart zakt in het midden van de film weg, maar het eind is boeiend genoeg om te blijven kijken. De uitbundige Ralph Fiennes steelt de show als haar ex, die haar eigenlijk nooit heeft kunnen vergeten. Visueel gezien zag het er allemaal niet onaardig uit (met name de beelden van het eiland Pantelleria als ook de villa met het zwembad) en daarbij tel ik dan ook de topless scènes van van Tilda Swinton, die bij mij ongeloofwaardig overkwam als popster, want daarvoor heeft ze niet het uiterlijk.

Mwa.

Vooral de cast trok eigenlijk mijn aandacht. Niet dat het genre me nou zo ligt, en dat bewijst zich hier weer. Maar soms weet de warme Italiaanse arthouse me weleens positief te verrassen, zoals eerder bij La Grande Belezza ook gebeurde.

De cast was niet eens zo slecht. Fiennes vertolkt zijn ADHD achtige karakter best goed, Swinton was ook best leuk als een rol die ze normaal niet speelt. Schoenaerts en Johnson waren iets minder, maar nog steeds niet heel slecht.

Ik vond het verhaal alleen niet overdonderend. Ondanks de mooie beelden van het mooie Italiaanse eiland Pantelleria. Het verhaal hebben we nu al zo vaak gezien, de soundtrack was niet bijzonder, cameragebruik wisselde vaak wat af. De jaloerse ex is verre van origineel en deze film weet er dan ook weinig mee te doen.

Had best goed kunnen worden, met een goed uitgekozen locatie, maar is het niet echt geworden.

Een film waarmee ik mij over het algemeen prima vermaakt heb. Hij heeft wat mij betreft een fijn vakantiesfeertje, tot het drama de overhand neemt (pas naar het eind toe), en Italië spreekt mij aan, dus ik vind het leuk als films zich daar afspelen. Het verhaal wist mij te boeien. Er gebeurd vooral in het eerste gedeelte niet heel veel, maar dat past bij de film. De scène waarin Ralph Fiennes op "Emotional Rescue" van The Rolling Stones danst, vind ik erg leuk. Hij steelt de show! Het acteerwerk vind ik goed en er komen prachtige landschappen in voor. Het eind vind ik minder interessant. De fllm is niet voor iedereen weggelegd, maar blijkbaar wel voor mij. 4*

Yeah, well, the world is not ready for your honesty

Soms kun je het gevoel hebben dat je een film hebt gezien terwijl je het je echt met de beste wil ter wereld niet meer kunt herinneren. Je herkent echter kleine details, je voelt waar de film naartoe wilt en toch kun je er gif op nemen dat je de film nog niet hebt gezien. Dan blijkt dat je met een herinterpretatie te maken hebt. Een ietwat losse remake die toch veel van hetzelfde doet maar dan op een net iets andere manier zodat je als kijker even gedesoriënteerd bent.

Dat is hetgeen me bij A Bigger Splash overkwam, want eenieder die La Piscine met de immer geweldige Alain Delon en Romy Schneider heeft gezien, herkent met gemak die film in dit hersenspinsel van de Italiaanse regisseur Luca Guadagnino. Daar knelt dan ook meteen het schoentje aangezien Jacques Deray eind jaren '60 een absolute topcast ter beschikking had, had hij ook het voordeel dat het nog fris aanvoelde. Guadagnino doet veel goeds in zijn poging om hier iets nieuws van te maken, maar geraakt af en toe gewoon echt niet aan de tippen van het origineel. Zonde, want op zich zit hier veel goeds in. Er is en blijft iets mystiek aan zo'n simpel zwembad en een stel mensen die er in een warme zomer aan vertoeven en het is best een leuke zet om Marianne haar stem te laten verliezen, dat geeft net dat beetje extra weerwerk aan de orkaan die Harry is. Een film als deze valt of staat echter vooral met de cast en hoe die op elkaar ingespeeld zijn.

Iets waar A Bigger Splash weinig problemen mee ondervind. Het duurt even eer Dakota Johnson haar draai vind (het gaat haar beter af dan Jane Birkin maar ze heeft niet het sex-appeal van Ludivine Sagnier uit Swimming Pool, om maar eens een soortgelijke film te noemen) maar haar evolutie is geslaagd te noemen. Ook Tilda Swinton is op haar plaats als rockster (zonder stem) Marianne Lane en zeker de combinatie met Matthias Schoenaerts blijkt bijzonder goed te werken. Die slaagt er toch ook meer en meer in zijn stempel op buitenlandse films te drukken en moet niet onderdoen voor zo'n klassebak als Ralph Fiennes. Visueel komt Giadagnino trouwens ook nog wel hier en daar geslaagd uit de hoek, zeker dat shot met een dode Harry in het zwembad dat verder en verder uitzoomt vond ik geslaagd.

Het gevoel ontsnapt me niet dat ik dit wel eens hoger had kunnen beoordelen mocht ik La Piscine (of Swimming Pool, al is die wel erg lang geleden) niet eerder had gezien. Het nut van opnieuw dit verhaal vertellen ontgaat me een beetje - jammer ook dat Guadagnino zich binnenkort alweer aan een remake waagt - maar het is gelukkig wel iets dat als een huis overeind blijft staan. Voor een groot stuk wel dankzij een uitstekende cast maar de juiste mensen kiezen is ook talent hebben.

3.5*