È Stata la Mano di Dio (2021)
Genre: Drama
Speelduur: 130 minuten
Alternatieve titel: The Hand of God
Oorsprong:
Italië
Geregisseerd door: Paolo Sorrentino
Met onder meer: Filippo Scotti, Toni Servillo en Teresa Saponangelo
IMDb beoordeling: 7,3 (49.057)
Gesproken taal: Italiaans
Releasedatum: 2 december 2021
On Demand:
- Bekijk via Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot È Stata la Mano di Dio
De zeventienjarige Fabietto Schisa trekt in de jaren 80 door zijn geboortestad Napels op zoek naar liefde, vriendschap, geluk en zichzelf. Wanneer hij een groot verlies te verwerken heeft, is hij diep bedroefd. Gelukkig is er nog voetballegende Diego Maradona die misschien wel Fabietto's leven redt.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (7,3 / 49057)
- Trailer (YouTube, ondertiteld)
- Kijk op Netflix
Social Media
Acteurs en actrices
Fabietto Schisa
Saverio Schisa
Maria Schisa
Patrizia
Marchino Schisa
Franco
Baronessa Focale
Alfredo
San Gennaro
Yulia
Reviews & comments
kappeuter (crew films)
-
- 72627 berichten
- 5779 stemmen
geen leeftijdskeuring ( nog) ?
Inmiddels wel, bij deze ingevoerd!
deridder
-
- 251 berichten
- 1455 stemmen
Teaser ziet er geweldig uit weer. Wat heb ik hier ontzettend veel zin in!
Richardus
-
- 1801 berichten
- 913 stemmen
Oh, gelukkig staat er nog bij, aan het eind, "in selecte bioscopen". Wel echt duimen dat dat zo blijft met de betere Netflix films, zoals deze; verheug me er op.
Oh ja: Grand Jury Prize in Venetië 2021
Jotil (crew bioscoopreleases)
-
- 1493 berichten
- 425 stemmen
Beperkte bioscooprelease vanaf 2 december 2021 (WW Entertainment). Vanaf 15 december 2021 te zien op Netflix.
kappeuter (crew films)
-
- 72627 berichten
- 5779 stemmen
Regisseur Paolo Sorrentino: ‘In 'The hand of God' laat ik de trucjes achterwege’ | De Tijd
Sorrentino: ‘Ik wou de emoties van mijn personages tonen, zonder een beroep te doen op de trucjes waarover ik als filmmaker beschik. Misschien is dat ook een van de redenen waarom ik ‘The Hand of God’ nu pas heb gemaakt. Ik moest eerst het nodige zelfvertrouwen verzamelen. Ik hou de beeldvoering en het camerawerk simpel. En ook de locaties. Napels is een prachtige stad met veel charmante plekjes, maar daar ben ik niet opgegroeid. Ons huis was niet zo fraai, en dus toon ik de toeristische kant van de stad niet.’
kappeuter (crew films)
-
- 72627 berichten
- 5779 stemmen
Paolo Sorrentino zag als tiener Diego Maradona voetballen, wat een onuitwisbare indruk op hem maakte. In het tragikomische 'The Hand of God' keert de regisseur terug naar zijn jeugd in Napels.
ArieFerrari
-
- 2 berichten
- 2 stemmen
“The Hand of God” gezien op 2 december 2021, première te Gigant in Apeldoorn
e STATA la MANO DI DIO (The Hand of God) van Signore Paolo Sorrentino is het zoveelste bewijs dat het mooiste op deze aarde uit Italië komt. De beroemde Cinema Italia leeft als nooit tevoren. Waar Federico Fellini met La Dolce Vita, Otto e Mezzo en Amarcord al furore maakte, doet Paolo met La Grande Bellezza, La Giovinezza en nu met E stata la mano di Dio het allemaal nog eens in overtreffende trap over. Door Fellini geïnspireerd, dat mag duidelijk zijn, maar met een geheel eigenstijl waar je niet genoeg van kan krijgen. Net als Fellini is het pure autobiografie wat de klok slaat. Intens tot op het bot, letterlijk en figuurlijk. Over het lot, familie, sport, film, liefde en verlies en hoe alles met elkaar samenhangt. De mooiste scène uit deze film is Italië in een notendop: het alter-ego van Paolo in deze film, de 17 jarige Fabietto, zit met zijn moeder en vader op een Vespa PK50, de cultscooter van de jaren ‘80. Pakkender kan het niet: de 2 belangrijkste dingen voor een Italiaan: zijn familie en zijn Vespa, waarbij de familieband fysiek duidelijk wordt: de armen om elkaar heen, dicht tegen elkaar aan, alsof ze nooit meer willen afstappen. Waar Paolo in de film La Giovinezza (Youth, 2015) nog een klein foutje maakte door Toni Servillo te skippen, kunnen we nu ruim een uur weer van hem genieten. Speelde hij in Loro (2018) de perfecte Silvio Berlusconi, nu is hij de lieve vader die zijn zoon Fabietto een seizoenskaart van Napoli schenkt als duidelijk is dat Maradona bij de Napolitaanse club getekend heeft. En dan de titel, waarbij 2 feiten voor de hand liggen maar waar een derde wellicht nog belangrijker is. De eerste is natuurlijk de handsbal van Diego Maradona die daarmee scoort op het WK1986 tegen Engeland. Dan de tweede: Fabietto wordt bevangen door zijn voetbalclub Napoli, waar Maradona voetbalt en voor alle Napolitanen als de verlosser gezien wordt. Fabietto ontloopt het lot als hij in weer eens geniet van een avondje Maradona. Zijn ouders zijn een weekendje skiën, in het vakantiehuis te Roccaraso voltrekt zich dan een drama: zijn beide ouders overlijden door een koolmonoxide vergiftiging. In het ziekenhuis mag Fabietto zijn ouders niet meer zien, wat een diep litteken achterlaat. Zo diep dat Fabietto de harde werkelijkheid niet meer aan kan en een uitweg zoekt met behulp van de filmindustrie, die hij gebruikt om zichzelf in een nieuw leven te projecteren. Als dit tweede feit niet was plaatsgevonden en Fabietto was ook meegegaan naar de bergen en de sneeuw, hadden wij al dit moois van Paolo niet meegemaakt. En dan het derde “The Hand of God” feit: wat is er tijdens de schepping van deze aarde uitgestrooid over Italië ? …de bakermat van kunst en cultuur, mode, architectuur, natuur, steden, eten en natuurlijk de cinema.
Maar laten we niet teveel afdwalen, terug naar deze film. De trailer is heerlijk en eerlijk, het laat zien wat u gaat beleven: mooie beelden met een klein beetje fictie. Met daarin de lokroep tussen vader en moeder, iets wat ze enkele seconden voor hun dood nog naar elkaar bezigen, als blijk van oneindige liefde voor elkaar. De film zit constant op een laag tempo, wat past bij dit genre, het stoort dan ook nooit omdat de persoonlijkheden die voorgeschoteld worden, stuk voor stuk zeer interessant en boeiend zijn. Geschoten zoals alleen de Italiaanse cinema dat kan: het laat je als kijker de film intens beleven, met als vanouds zeer sfeervolle beelden, volledig kloppend met de tijdgeest van midden jaren 80. De muziekale omlijsting is in orde maar niet bijzonder. Hoewel, “”Prayer” van Sol Gabetta zet wel opeens erg goed de toon. Het moment en de timing van zo’n stuk is het handelsmerk van Sorrentino, heerlijk!. En toch mis je iets: waar je in La Grande Bellezza de mooiste stukken van Rome te zien krijgt, heeft Paolo het dit keer erg klein gehouden: (te) weinig mooie plaatjes van Napels, Procida, Capri of Ischia. Dus is het dringend advies van deze scribent: ga er zelf maar eens kijken en neem het stukje onder Napels, de Amalfikust, ook mee. Krijg je geen spijt van.
Tot slot: Fellini maakte tot zijn 70ste nog films, Sorrentino is nu 51. Laten we hopen dat ook dit voorbeeld, minimaal doorgaan tot je 70ste, Sorrentino gegeven is. Zo niet, dan moet Paolo het stokje maar aan Anna en Carlo doorgeven, zijn 2 kinderen. Maar niet op de manier zoals Paolo het zonder zijn ouders heeft moeten doen.
Cinema Italia per Sempre !!!
martijnk
-
- 731 berichten
- 289 stemmen
Niet mijn ding. Langdradig, saai. Oninteressante karaktera en gaat van de hak op de tak.
Het begin is nog wel leuk met mooie beelden maar hoe verder de film komt hoe meer interesse je verliest tot je blij bent dat de lichten aan gaan.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Het is weer een typische Sorrentino-film dus we worden opnieuw getracteerd op een lange, Fellineske film vol fraaie gestileerde beelden, kleurrijke personages en semi-interessant of quasi-diepzinig gebabbel. Dit keer is het een semi-autobiografische film die de coming-of-age van een puberjongen in Napels laat zien wiens leven wordt beheerst door de mogelijke komst van Maradona bij de voetbalclub van Napels maar meer nog door z’n hunkering naar z’n eerste seksuele ervaring, bij voorkeur met z’n verleidelijke, wulpse maar psychisch gestoorde tante. Z’n jeugd wordt echter bedorven door een dramatische gebeurtenis waardoor hij geen filosoof meer maar filmmaker wil worden, want Fellini gaf aan dat film een afleiding van dus vlucht uit de werkelijkheid is en dat kan de getroubleerde jonge man wel gebruiken.
Van Fellini leert hij zo dat film de werkelijkheid mooier of interessanter kan maken en van de Napoletaanse filmmaker Capuano dat je lef nodig hebt om succesvol te zijn en dat je een verhaal te vertellen moet hebben, welke lessen Sorrentino met deze film in de praktijk lijkt te brengen. Zijn verhaal lijkt te zijn dat je leven, althans als puber, wordt bepaald door onverwachte gebeurtenissen – de hand van God lijkt naar het lot te verwijzen – die je vormen tot de volwassen persoon die je wordt en die meer grip op het leven heeft. Al levert de film weinig vernieuwing, weet Sorrentino wel de wat alledaagse werkelijkheid interessanter te maken zodat de film nooit verveelt.
Richardus
-
- 1801 berichten
- 913 stemmen
Weergaloos prachtig. Sorrentino is een Meester, en dit misschien zijn mooiste film en zeker zijn beste; persoonlijk en universeel tegelijk.
wwelover
-
- 2553 berichten
- 3491 stemmen
Kon het beter volgen dan La Grande Belezza. Prachtige beelden en leuke karakters. Wel echt een achtbaan want ging alle kanten op.
charmie
-
- 245 berichten
- 0 stemmen
Kon het beter volgen dan La Grande Belezza. Prachtige beelden en leuke karakters. Wel echt een achtbaan want ging alle kanten op.
Een achtbaan..... goddank geen rollercoaster. Petje af.
SergioMalick
-
- 967 berichten
- 1606 stemmen
Nog een dagje wachten en dan staat ie gewoon op Netflix klaar. Ben absoluut geen fan van Netflix, maar hier word ik wel blij van. Ben benieuwd of de film veel kijkers gaat krijgen op Netflix.
scorsese
-
- 11781 berichten
- 10191 stemmen
Goeie film over een tienerjongen die opgroeit in het Napels van de jaren '80. De film ziet er mooi uit (prachtig openingshot), maar iets minder gestileerd vergeleken met de vorige films van Paolo Sorrentino. De hele familie wordt vooral tijdens de eerste helft goed en vrij vermaklijk neergezet. Wat aan de lange kant, maar genoeg goeie scenes voor een kleine 3.5 sterren.
charmie
-
- 245 berichten
- 0 stemmen
“The Hand of God” gezien op 2 december 2021, première te Gigant in Apeldoorn
e STATA la MANO DI DIO (The Hand of God) van Signore Paolo Sorrentino is het zoveelste bewijs dat het mooiste op deze aarde uit Italië komt...Cinema Italia per Sempre !!!
Niets aan toe te voegen. Een prachtige film.
SergioMalick
-
- 967 berichten
- 1606 stemmen
Eerste uur is echt genieten geblazen en denk ik naar een absoluut meesterwerk te kijken. De knotsgekke familieleden, prachtige shots van woonkamers en buitenlucht. Fellini lijkt hier niet ver weg. Echter na een uur begint het drama de overhand te nemen en kan Sorrentino niet genoeg meer doen om de flow van het eerste uur terug te krijgen. Nog een paar leuke scènes, bijvoorbeeld met de smokkelaar (een karakter die bij Kitano niet had misstaan), maar uiteindelijk werd het een iets te lange zit door het drama.Ik begrijp dat het drama zeer persoonlijk is voor Sorrentino, maar hij laat het niet lekker rijmen met de rest Alsnog 4 sterren voor het geweldige eerste uur, maar ik zie weinig kans op verhoging. Voor herziening zet ik toch liever Youth nog een keer op.
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Sorrentino’s volkse tegenhanger van La Grande Bellezza.
In deze Napolitaanse coming of age kroniek geen vilein eloquent cynisme, maar recht voor z’n raap plat sarcasme. In dit zuidelijke ‘companion piece’ volgen we een jongeman die opgroeit in een zelfverklaard communistisch arbeiders gezin. Althans, zo ziet zijn vader, een bankier, zichzelf graag. Voordeel van zijn functie in 1986 is dat hij daardoor wel als eerste wist dat de deal net Maradonna rond was.
Die zomer van 1986 en het jaar dat er op volgde, was ik ongeveer net zo oud als deze hoofdpersoon. Al was mijn leven totaal anders. Toch was het ook voor mij een vormende tijd. En hoewel de film de zwierigheid en audio visuele uitbundigheid van zijn Romaanse tegenhanger mist, is het evenzo een mooie vertelling.
Tot nog toe werden al Sorrentino’s films bij herziening beter. Benieuwd wat deze film met mij in de toekomst doet. Maar voor nu 4* voor een innemend portret.
Fisico (moderator films)
-
- 8357 berichten
- 4698 stemmen
Erg fijne Sorrentino waarbij de sfeer van die typische Italiaanse cinema wordt uitgeademd. Het plot is een soort coming of age van de jonge Fabietto. Opgroeiend in een hechte familie en omgeving waar hier en daar een hoekje af is. Daar waar het het leven ondanks de sleur toch de moeite waard is. Zeer kleurrijke personages passeren de revue, maar het geheel dat al bij al weinig samenhang heeft, is toch goed te volgen.
Een film die me op geen enkel moment heeft verveeld. Maradona loopt als een rode draad doorheen de film en doorheen het leven van elke Napolitaan. Een obscure stad en club in verval die door God werd uitverkoren. De film herbergt enkele geweldige scènes en personages zoals het familiefeestje met de boze afzijdige tante en het nieuwe lief van een ander familielid, de immer geweldige Toni Servillo als vader van Fabietto, de wulpse tante, Capuano en tot slot de scène met de barones die me spontaan aan Chalamet's perzik deed denken.
Het knappe van de film, naast het stilistische vakmanschap, is hoe het leven in de film aan elkaar wordt gebreid. Liefde, vriendschap, toekomst, verdriet en passie worden mooi met elkaar verweven tot één mooi geheel. En ondanks het feit dat God is neergedaald in Napels, en ondanks het feit dat de hete tante Patrizia ondergeschikt is aan Maradona, toch blijkt dat het leven en geluk relatief is. Fabietto ontdekt dat zijn leventje een illusie was aan de huidige werkelijke realiteit. Film maken lijkt voor hem uiteindelijk de ideale vlucht om terug naar die droomwereld te gaan.
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
Italiaans Familiedrama speelt zich af in Napels vanaf het moment dat de geruchten gaan dat de Argentijnse topvoetballer Diego Maradona Barcelona gaat verruilen voor Napoli tot aan zijn laatste kampioenschap bij de Italiaanse club en richt zich op tiener Fabietto [Filippo Scotti] en de emotionele achtbaan die hij gedurende die tijd doorstaat. Uiteraard is daarin een belangrijke rol weggelegd voor zijn extraverte vader [Toni Servillo] en zijn meer terughoudende moeder [Teresa Saponangelo] en bestaat de rest van de familie uit kleurrijk volk dat vage herinneringen oproept aan de films van Fellini, maar na een vermakelijke eerste helft neemt het scenario een wel erg serieuze toon aan waardoor het een stuk minder plezierig en minder interessant wordt.
blurp194
-
- 4479 berichten
- 3567 stemmen
De hand van God.
Sorrentino met een erg autobiografische film. Maradona in Napels, die met zijn goddelijke handjes het leven van de jonge regisseur raakt nog voordat hij ook maar een film gezien heeft, en dan nog. Niet de meest voor de hand liggende locaties van de oude stad, maar waar de mensen echt leven, en hoe ze echt leven, en daardoor veel meer echt en mooier. Waar hij met 'Youth' zijn droom over zijn oude dag blootlegde, komt hij hier nog veel dichter op de huid. Noodzakelijk om ook de begeleidende korte making of te zien, en ik was prettig verrast dat Netflix het eindelijk eens voor elkaar krijgt om die gewoon meteen na de film op te dissen - normaal bakken ze er helemaal niks van met hun suggesties.
De film zelf - ondertussen twee en een half keer bekeken - is volgens het gewone recept van Sorrentino, vol met briljante shots, kleurrijke figuren, scherpe observaties, subtiele en minder subtiele grappen en in dit geval ook zaken die soms de vertaling buiten de Italiaanse of zelfs Napolitaanse cultuur nauwelijks halen. Wie het gebeuren over de kleine monnik snapt mag het me uitleggen, en waarom tante Patrizia een batterij uit het raam gooit is me ook niet echt duidelijk.
De hele crew is perfect - iedereen is precies op zijn plek en past precies in zijn rol, en er is me geen enkele misser of minder dan perfecte scene opgevallen. Ook dat geeft wel aan wat voor soort regisseur Sorrentino precies is - al is het ook wel weer zo dat zijn vaste crew niet altijd heel goed matcht met de rollen die ze te spelen hebben. Maar dit keer past Toni Servillo wel weer perfect. En Antonio Capuano - als ik het zo even zie het enige personage dat voor zijn eigen naam gespeeld wordt - krijgt een paar mooie quotes uit te spreken, naast al wat er van Fellini langs komt.
Al met al zou dit zomaar eens kunnen uitgroeien tot Sorrentino's beste film - en dat is nogal wat. Youth staat nog steeds ferm bovenaan al mijn lijstjes.
Nog voor iedereen die net als ik op zoek gaat naar dat viool dingetje tijdens de scene op de veerboot, dat is deel 3 'Intermezzo: andante con moto' van de St. Paul's Suite, op 29 no 2, H118 van Gustav Holst, en de versie in de film is die van Christopher Hogwood. Makkelijk te vinden op Spotify.
JJ_D
-
- 3769 berichten
- 1304 stemmen
È Stata la Mano di Dio.
The Hand of God.
Gods hand.
Wiens hand?
De hand van Maradonna, die de Engelsen niet alleen de Falklandoorlogen betaald zet, maar ook het leven redt van Fabietto Schisa, ofte: Paolo Sorrentino zelf. Of hoe de escapistische vlucht uit de werkelijkheid diezelfde werkelijkheid (het leven!) redden kan…
De hand van San Gennaro, de patroonheilige van Napels, die tante Patrizia (oh, Luisa Ranieri!) samen met zijn kleine monnik in staat stelt overeind te blijven. Hoe? Via zijn feitelijke verschijning, als verlengstuk van de fantasie, de verbeeldingskracht om zich in het Napels waar mannen geil zijn, verlokkingen om elke hoek gluren en bussen weer eens niet komen opdagen staande te houden. Of hoe de escapistische vlucht uit de werkelijkheid (het volksgeloof) diezelfde werkelijkheid redden kan?
De hand van Federico Fellini, of van Antonio Capuano – zij leren de jonge Sorrentino enerzijds dat cinema nergens toe dient, maar een dankbare afleiding vormt van de werkelijkheid – een werkelijkheid waar soms helemaal niets is, buiten leegte, leemte, verdriet. Anderzijds leert Fabietto dat hij niet uit elkaar mag vallen (lees: zich niet mag laten leven door zijn lijden), een eigen verhaal en dus een eigen stem moet hebben, en – Capuano achterna – vooral naar niemand moet luisteren. Pas in de laatste plaats naar Capuano zelf, die hem afraadt naar Rome te reizen, want wat in Godsnaam is er in Rome? Welnu, daar situeert zich Sorrentino’s toekomst, de belofte van een ander leven, de mogelijkheid van een nieuw hoofdstuk, omdat zijn bestaan in Napels ten grave gedragen is. Dus? Dus gooit tante Patrizia hem een set batterijen toe. Niet om in de microfoon van zijn nonkel te stoppen, maar om zelf een stem te vinden. Een stem die een stem geeft aan de verbeelding – verbeelding die tante Patrizia op haar beurt nodig heeft omdat zij anders is, anders dan de realiteit dicteert. Dus wordt Fabietto, en Sorrentino met hem, cineast. Voor heel even heer en meester van de fictieve werkelijkheid op beeld. Gods hand, via de kijkbuis.
‘È Stata la Mano di Dio’ is een ongewoon persoonlijke Sorrentino, vol kleurrijke personages en mooi geschoten (zij het wat minder geraffineerd dan ‘La grande belleza’ en ‘Youth’). Het schetsmatige narratief vormt deze keer echter geen dwingende boog richting een psychologisch en filosofisch geladen finale, kortom voor mij oogt en voelt de film iets te losmazig. Graag gezien dus, maar niet meesterlijk bevonden.
3*
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Sorrentino duikelt nog even mijn top-3 van het jaar in. Wat was dit schitterend. È stata la mano di dio haalt heel veel gevoel en authenticiteit uit het persoonlijke verhaal. Dat is precies wat een film van Paolo Sorrentino nodig heeft. In het laatste uur wreekt zich dit echter ook een beetje, omdat er wat teveel wordt ingestopt. De gehele speelduur blijft gelukkig de heerlijke cinematografie overeind (het openingshot heb ik al gelijk teruggekeken, later komt nogmaals een weergaloze pan voorbij over de baai van Napels bij avondlicht). De nachtelijke buitenopnames zijn prachtig. Het is de film van Sorrentino met de meest digitale look, naar het mij voorkomt, maar nooit voelt het goedkoop aan, integendeel. Verder een feest van bijrollen en mooie momenten, met vooral in het eerste uur ook fijne humor. In het gebruik van muziek is de regisseur hier terughoudend, misschien omdat het zo persoonlijk is. Met name een verademing dat er in zo'n film niet allerlei eighties pop wordt gestouwd om een tijdsbeeld op te roepen. Wat mij betreft behoort È stata la mano di dio ('It was the hand of God') samen met Youth tot het beste wat Sorrentino heeft gemaakt.
Fisico (moderator films)
-
- 8357 berichten
- 4698 stemmen
Allemaal stevige reviews. Opmerkelijk toch. Alsof we niet uitgepraat raken over de nieuwe Sorrentino…
deridder
-
- 251 berichten
- 1455 stemmen
Regisseur Paolo Sorrentino: ‘In 'The hand of God' laat ik de trucjes achterwege’ | De Tijd
Dat viel mij ook op, tijdens de film, dat het camerawerk wat simpel was. Ik hou eigenlijk wel van Sorrentino's trucjes. Maar goed, dat maakt deze film er niet minder op. Wat een geweldige film, en wat een prachtige stad Napels!
Gerelateerd nieuws
Deze vijf ijzersterke Oscar-kanshebbers kun je gewoon op Netflix kijken
Dit zijn de vijf best beoordeelde Netflix Original-films van 2021
Paolo Sorrentino over intens persoonlijke film 'The Hand of God': "Nu pas was ik zover"
Netflix deelt releasedata van langverwachte titels die dit jaar nog verschijnen
Bekijk ook
Summer of Soul (...Or, When the Revolution Could Not Be Televised)
Documentaire / Muziek, 2021
12 reacties
La Panthère des Neiges
Documentaire, 2021
18 reacties
Ennio
Documentaire / Muziek, 2021
30 reacties
Quo Vadis, Aida?
Historisch / Drama, 2020
86 reacties
The Rescue
Documentaire / Drama, 2021
19 reacties
Le Conseguenze dell'Amore
Drama / Romantiek, 2004
206 reacties
Gerelateerde tags
italiënaples, italyfamilie relatiesmeerderjarig wordenloss of virginityarmoedetiener jongenfootball (soccer) fan semi autobiographicaljaren 80nudity
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.