The Dark and the Wicked (2020)

Vanaf 3 december in de bioscoop (Gusto Entertainment)

Laat maar komen! The Strangers was een meer dan prima horrorfilm, 2 keer misgeschoten en nu weer raak zou ik zeggen.

Deze film ziet er visueel goed uit! Daarom zal ik er geen lagere waardering aan geven. Er waren meerdere goede scenes die sfeervol of creepy eruit zagen. Ook de monotone geluidsband droeg bij aan een onheilspellende sfeer. Het heeft veel rustigere momenten. Persoonlijk heb ik, alleen een stuk minder met dit soort horrorfilms. Films die leunen op langzaam drama en een vaag onsamenhangend verhaal. Zoals hier vermoedelijk de symboliek van het verlies van ouders? Men voegt daar dan wat horror-elementen toe. En moet bekennen, ondanks dat ze vrij bekend waren ze wel best goed waren uitgevoerd! Ja de film was niet slecht maar persoonlijk heb ik gewoon niets met wat de regisseur voor ogen had. Omdat ik in een goede bui ben hou ik de waardering aan de positieve kant!

De beste uit zijn soort dit jaar. Ik kan hier weinig verkeerd over zeggen...Het trage is juist zo effectief in deze, dat men met simpele zaken u makkelijk doet schrikken. Het geluid, de sfeer, goed camerawerk en behoorlijk wat creepy scenes. Het kon me allemaal uitstekend bekoren.
Maak de kamer donker, zet het geluid wat hoger....freaky!

Regisseur Bryan Bertino werd vooral bekend door zijn Home Invasion thriller The Strangers (2008). Een film waar ik niet erg van onder de indruk was. Al beter ging het met het sombere The Monster (2016). Een film met een intrigerende psychologische laag over een moeder en dochter die worden belaagd door een monster. In The Dark and the Wicked kiest Bertino net als in the Strangers voor een huiselijke dreiging, maar nu van bovennatuurlijkr oorsprong. Het resultaat is best aardig.
De sterkten van de film liggen vooral in de geleidelijke opbouw van de spanning en in de onheilspellende en paranoïde sfeer. De film strooit met merkwaardige gebeurtenissen, heeft beklemmende beelden en laat spookachtige geluiden horen. Het is een slowburner die werkt met subtiele middelen. Dat wil echter niet zeggen dat de film geen oog heeft voor meer rechtlijnige horor. Er zijn voldoende momenten met gore en ook een lekkere uithaal met een jumpscare ontbreekt niet.
De personages zijn van secundair belang. Hun handelingen en dialogen zijn bescheiden en maken amper inbreuk op de angstvallig geconstrueerde sfeer. De personages staan in dienst van het verhaal. Van veel karaktervorming is dan ook geen sprake. Wel krijgen de personages wat simpele basiseigenschappen mee zodat de kijker zich met hen kan identificeren.
De personages zijn grof maar functioneel geboetseerd. Zo wordt de kijker vrijwel meteen duidelijk dat de familiaire omgang nogal onwennig en afstandelijk is. Hoe ver die terughoudendheid in de relationele sfeer gaat, blijkt wel als hoofdpersonage Louise zich op een bepaald moment afvraagt of ze haar moeder na een heftige gebeurtenis misschien troostend had moeten bijstaan middels een omhelzing. Het is een tekenend voorbeeld van de ongemakkelijke houding die de personages ten opzichte van elkaar etaleren. Een functioneel weetje, want die wetenschap helpt bij een bevredigende beleving van het verhaal en draagt bij aan de schepping van de ongemakkelijke atmosfeer.
Hoewel het antwoord niet essentieel is voor het verhaal, vroeg ik me wel steeds af waarom een gezin emotioneel zo van elkaar verwijderd raakt. Op die vraag kreeg ik geen bevredigend antwoord. Zoals gezegd doen de personages er inhoudelijk niet erg toe. Best jammer eigenlijk.

Net als zijn vorige films The Monster en The Stranger, kan ik deze wel appreciëren, maar is het toch te weinig om echt top te zijn. Weet niet welke ik de betere vd drie vind, heb ze allen gewaardeerd op een 6/10.
Soit, deze heeft ook nog wel bepaalde spanning en je wilt toch weten hoe en wat en tja ik kon me hier nog zo net voldoende mee vermaken.

Enorm doodenge indi horror met strak camerawerk en sterk acteerwerk. In de film gaan een zus en een broer terug naar huis om afscheid te nemen van de vader die op zijn sterfbed zit. Eenmaal aangekomen merken ze vreemde dingen en beginnen ze dingen te zien die er niet zijn. Van begin tot eind weet de film een sfeer neer te zetten waar ik de rillingen van kreeg en heeft een paar perfecte getimede schrikmomenten.

Trage film, waardoor het verhaal wat mager en saai leek te worden, maar uiteindelijk precies goed gedoseerd. Kruipt langzaam onder de huid, om daarna fel uit te halen.
Prima slowburner.

Trage film met hier en daar een aardige scène, die mij helaas geen moment echt wist te pakken. Een gebrek aan spanning word opgevuld door makkelijke schrik effecten die niet veel toevoegen aan de film. Een slowburner die maar niet onder je huid wil kruipen is misschien de beste samenvatting voor deze zeer middelmatige horrorfilm.

Wolf in schaapskleren

Wat een verassing! Laten we wel wezen; veel goede films zijn er dit jaar vanwege de coronapandemie niet op het witte doek verschenen. Tenet was met gemak de grootste release, maar dit bleek voor mij persoonlijk een grote teleurstelling te zijn. Nu het eind van 2020 nadert vinden er toch weer wat releases plaats die mij wel aanspreken, met als resultaat twee bioscoop bezoekjes, twee dagen achter elkaar. Waar ik bij mijn eerste bezoek aan Freaky van een koude kermis thuis kwam, waren mijn verwachtingen voor The Dark and the Wicked laag. Des te groter bleek de verassing van deze horror sensatie te zijn.

Qua verhaal doet The Dark and the Wicked niks nieuws, maar het is met name de sfeervolle setting waarmee de regisseur zijn eerste punten scoort. Hier weet Bryan Bertino wel raad mee; de beklemmende sfeer uit The Strangers is hier ook onmiskenbaar aanwezig. Daarnaast is dit voor de verandering ook een oprecht enge film. De filmmuziek is erg sterk gekozen en komt maximaal tot zijn recht op het witte doek. De regisseur laat nooit te veel zien van het onheil wat de personages boven het hoofd hangt, maar ook zeker niet te weinig. Ik geef toe dat ik mij aanvankelijk zorgen begon te maken dat men uiteindelijk uit de bocht zou kunnen gaan vliegen met goedkope bangmakerij, maar dit is gelukkig niet het geval. Hoewel de grens een enkele keer wel opgezocht wordt, gaat men deze gelukkig nooit over. Integendeel, veel vaker nog wordt de spanning langzaam opgebouwd, alvorens er flink naar de kijker wordt uitgehaald.

Wat als een kritiekpunt gezien kan worden, is het gebrek aan diepgang bij de personages. Ook een verklaring waarom de duisternis dit gezin treft, wordt niet gegeven. Op dit gebied pakt de moderne klassieker Hereditary het bijvoorbeeld beter aan. Maar als we eerlijk zijn, is dit altijd nodig bij een goede horrorfilm? Soms wil je gewoon lekker griezelen, en dan ben je hier aan het juiste adres. Op de valreep een van de grootste verassingen van 2020.

4,5*

Verrassend en teleurstellend tegelijk.

Deze film is zeer zeker geslaagd in sfeer en opbouw van de spanning. Dat was precies zoals je dat in een horror film over het duistere en paranormale wilt zien. De jump scares waren niet eens nodig geweest.

Het verhaal verpest de pluspunten wel een beetje. Er is wel een rode draad, maar deze is vooral opgebouwd uit losse scènes met weinig background. Dat is niet altijd slecht, maar hier laten ze de kijker wel heel erg zwemmen. Jammer. Dit had een topper in z’n genre kunnen zijn.

Toch een beetje een domper. Ook indie-horror heeft clichés en The Dark and the Wicked vinkt ze allemaal keurig af. Mijn probleem bij dit soort films blijft altijd dat ik me af vraag waarom die spoken niet gewoon zeggen wat ze willen. Maar moet gezegd, de sfeertekening is goed.

2,5*

Wat deze film onderscheidt is hoe genadeloos duister het allemaal is. Bertino maakt van de angst en het schuldgevoel van Louise en Michael om hun aftakelende ouders een film vol letterlijke momenten van horror. Vond het alleen wel nodeloos sadistisch allemaal. Er zitten ook te veel standaard horrormomenten tussen de oprecht griezelige, en Bertino blijft ze scène na scène maar op je afvuren.

Het resulteert in een film die zowel te veel doet als tergend langzaam vooruit kruipt. Feitelijk loop je toch vooral na een tripperige verzameling van (weliswaar vaak goed gemaakte) losse horrorscènes te kijken. Vond de acteurs ook niet al te sterk. 2.0*.

Regisseur Bryan Bertino wist gelukkig de beklemmende en sfeervolle setting van de serie "The Strangers" over te brengen in deze "The Dark and the Wicked" en daarmee ons ook te raken. Jammer dat er niet veel op de personages en hun achtergrond werd ingegaan. We zien twee kinderen van een oude zieke man en de moeder thuiskomen, ze hebben elkaar schijnbaar een tijdje al niet gezien maar elkaar ook weinig te vertellen. Het gaat al snel over de akelige sfeer die bij hun ouderlijke huis en omgeving de intrede heeft gedaan en de moeder ziet hen dan ook liever gaan dan komen.

Op de valreep van het oude en de trede naar het nieuwe jaar, gelukkig nog een prima griezelfilm anno 2020 in de filmanalen. Want jammer genoeg kwam ons ook veel rommel in dit genre onder ogen, misschien omdat er een virus ronddwaalde?
In elk geval, voor "The Dark and the Wicked" een ruime 7!

Karig qua plot en als je een sluitende verklaring voor alle enge toestanden verwacht kom je bedrogen uit, maar afgezien daarvan is dit een heerlijk duistere en genadeloos sombere horrorfilm. Prima cast ook en bijzonder sfeervol in beeld gebracht door regisseur Bryan Bertino, die tot nu toe (met uitzondering van zijn redelijke debuut The Strangers) een nogal wisselvallige staat van dienst had. Met dit rustig vertelde maar inhoudelijk behoorlijk creepy werkje overtreft hij zichzelf in ieder geval.

Nogal trage film waarbij de spannende momenten echter juist effectief tot hun recht komen.
Komt bij dat de regisseur vrij sober toch best leuke dingen doet die af en toe zorgdragen
voor een duistere naargeestigheid. Een film die in ieder geval laat zien dat het weinig
explosief ook best kan zonder overdaad. De acteurs doen het naar behoren zonder werkelijk
op te vallen.

Ja prima film!
Onheilspellend en mooie donkere sfeer.

Qua schrikmomenten middelmatig maar de film an sich... heerlijke wegkijker zo op een koude donkere januari-avond.

Werd een keer tijd, zo’n duistere horrorfilm!

Wat een verrassend goede film! Voor mij toch nog met stip de beste horror van 2020.
Uiterst effectieve horror, die inderdaad langzaam onder je huid kruipt met een aantal zéér effectieve schrikeffecten!
Lang geleden, dat ik zo schrok een vervolgens overal kippenvel kreeg!
Het einde is wat abrupt en laat wat aan verbeelding over (maar de kans is aanwezig, dat die verbeelding lekker doorgaat in dromenland, als je hem voor het slapengaan kijkt...)

Misschien wel de beste horrorfilm van afgelopen jaar.
Ijzingwekkende sfeer.

Heerlijke horror film.
Goed verhaal, goede acteurs, paar heftige jumpscares en een paar creepy scene's.
Veel beter dan bijvoorbeeld Annabelle, Insidious 3 en 4 en The Nun.
Ook leuk om Gregory van The walking dead weer te zien.

Dikke aanrader als je van ghost movies houdt!!!

Super sfeervolle, spannende en vooral grauwe mysterieuze horror film.
Vanaf het begin wist de film mijn aandacht wel te trekken en heeft dit ook zeker tot het eind gedaan.
Hoe verder je in de film gaat hoe mysterieuzer en spannender het allemaal word. Je bent als kijker zeer benieuwd waar het verhaal heen gaat. Helaas komt dan het eind en was dit wel een flinke domper.
Heel abrupt afgelopen zonder enige echte uitleg van het verhaal of wat er precies gaande is. Er zit een kleine rode draad in de film, maar daar blijft het bij. Vreselijk zonde dit!
Het had echt heel, heel veel potentie, maar het eind doet niet echt goed.

Alsnog heb ik mij erg goed vermaakt en heb ik ook zeker geen spijt dat ik de film bekeken heb.

Een 3,0* is de film zeker nog wel waard.

Interessant.

Vreemde film, maar soms wel lekker. Tevens is dit mijn tweede Bertino. Een aparte regisseur is het zeker, maar toch ben ik tot nu toe niet een hele grote fan. Ik waardeer wel zijn pogingen om wat unieks op het scherm te toveren, maar ik denk dat het toch beter kan.

Het voordeel van deze film is dat het allemaal menselijk aanvoelt. Bertino probeert iedereen uit te diepen en de look van de film zo realistisch mogelijk te krijgen. Dat lukt dan ook best goed, al mag het tempo soms wel een schop krijgen. Het neigt soms iets te saai te worden helaas.

Maar qua sfeer zit het vaak goed. Vooral in het tweede deel als de film wat spannendere scenes krijgt werkt het best goed. Hier en daar best griezelig, maar echt ultiem creepy weet Bertino het niet te krijgen. Daarvoor is de opbouw toch iets te mak en de pay-off te ondermaats, maar de sfeer voor een creepy film is er zeker.

Acteerwerk is erg sterk, de personages voelen ten alle tijden menselijk aan. Het zijn wel de standaard verschijningen, maar in een omgeving die "echt" aanvoelt en dat weet de film in zijn voordeel te gebruiken. Soms doen de personages iets te veel hun best om eng te zijn, maar verder is er weinig te klagen.

Het is jammer dat deze film uiteindelijk nergens echt onder je huid kruipt of erg creepy wordt, want dit had een erg enge film kunnen worden. De attributen zijn er wel, maar de pay-off gewoon niet. Zo wordt deze film nergens heel spannend, maar het ziet er wel sfeervol en menselijk uit. Daar eindigt het helaas ook weer zo'n beetje voor mij.

Lang geleden dat ik een horror heb gezien waarbij ik oprecht een aantal keer schrok. Goede verhaalopbouw, t is allemaal goed te volgen met beste schrikmomenten erin.

Nauwelijks verhaal en weinig spanningsopbouw, meer een serie (toegegeven) gruwelijke scènes die iets te maken hebben met een soort onzichtbaar kwaad dat rondhangt terwijl een man in een afgelegen woning op sterven ligt. Het zal wel, maar dit hangt als los zand aan elkaar en bevat teveel technische horrorcliches om de liefhebber werkelijk te bekoren.

Geen verhaal en domme einde.

De ironie!

Tegenvallende film over een broer en zus die terug gaan naar hun ouderlijk huis omdat hun vader op sterven ligt. Traag en sfeervol, desondanks niet echt spannend (inclusief een paar standaard schrikeffecten). De personages weten niet echt te boeien. Er gebeuren op zich genoeg dingen, maar het blijft allemaal te vaag en mist richting.

Die nachtmerries of hallucinaties - ik heb ze zelf vroeger als kind vaak gehad - dat was af en toe best schrikken geblazen. Daarom al is deze film voor mij geslaagd. Want, dat je je eigen soms rot schrikt, daar gaat het in een horrorfilm toch meestal om. Verder natuurlijk zeer belangrijk de sfeer die geschapen wordt vergezeld met een goede spanningsopbouw. Allemaal dik in orde in deze zeer genietbare horrorfilm waarbij voor mijn gevoel de tijd omvloog. Ook dat laatste is natuurlijk belangrijk. Ik heb deze film trouwens 's-nachts bekeken met alleen een schemerlamp aan. Dat kwam de horrorsfeer alleen maar ten goede.

4,0*

Ik was wel benieuwd omdat je zei dus mijn interesse was gewekt.Ik vond hem beter dan de zoveelste conjuring die zo voorspelbaar is. In een goede horror heb je geen dure special effecten nodig maar is het de duistere geheimzinnige sfeer die het hem doet en die was sterk in deze film, toch een aantal keer verschoten,). Een iets hogere score had beter gepast:)

De meningen lopen erg uiteen. Ben benieuwd wat ik ervan ga vinden.