The Reckoning (2020)

Neil Marshall... met al zijn ervaring én een bescheiden lijstje (inmiddels toch wel) klassiekers achter z'n naam, mag je wel iets meer verwachten. Gesitueerd tijdens de Britse pestepidemie, is het een combinatie van period piece en horror die op papier zéker niet gek klinkt. De straten bezaaid met stapels lijken, krioelend van de ratten én die maskers; het schrijft zichzelf bijna. Maar dankzij de budgettaire beperkingen én de miscast van Charlotte Kirk komt het zelden uit de verf. Het is vooral erg uneventful en onevenwichtig, zo vallen bepaalde zaken die ik normaliter wel op prijs stel ( die verpletting van het hoofd ) gewoon uit de lucht. Alsof Marshall continue op twee gedachten hinkt. Dan vind ik hem richting het einde weer véél te terughoudend, waarbij het geduld dus nauwelijks wordt beloond. Neemt niet weg dat sommige settings wel sfeervol waren en er te weinig echt goede Period-Piece horror films zijn, dus voor wie daar écht behoefte aan heeft, is het een poging waard.

Potsierlijke, totaal overbodige film. Veel flat characters met slechte dialogen in horrorachtige kermis-attracties. De film begint niet onaardig maar ontpopt zich al snel tot ongeloofwaardige, misogyne torture-porn. Dat misogyne deel is opmerkelijk waneer je in ogenschouw neemt dat Charlotte Kirk een dikke vinger in de pap heeft gehad wat betreft productie en script. Dat er überhaupt geld is voor dit soort rommel is me een volkomen raadsel. Had het dan aan een goed doel gegeven.

Matige Marshall.

Als regisseur lijkt hij zijn beste dagen te hebben gehad. Hij doet dan ook erg hard zijn best om weer een terugkeer te maken, maar ook The Reckoning is een mislukte poging op dat gebied. Het is wel duidelijk dat er een professional achter het roer staat, maar het resultaat laat te wensen over.

Je neemt ook altijd wel een risico als je je eigen liefde in de hoofdrol plaatst, en het mag dan ook duidelijk zijn dat Marshall wel gesteld is op Kirk. Regelmatig komt haar achterwerk namelijk in beeld, terwijl dit vaak niet nodig is. Het zijn dingetjes waar ik misschien te veel op let, maar voor mij valt het toch echt op.

Visueel is het allemaal professioneel. Dat het budget dit keer lager ligt zal wel, maar Marshall komt qua look en details een heel eind. De omgeving voelt daadwerkelijk vuil en oud aan. Mooie make-up en cinematografie zorgen er tevens voor dat er een apart sfeertje binnen het kasteel heerst. Gecombineerd met een rauwe look ziet The Reckoning er visueel dus zeer aardig uit. Weinig te klagen op dat gebied.

Wel op het gebied van verhaal en horror. Het is duidelijk dat Marshall soms hard te werk gaat, maar The Reckoning blijft voor zijn doen erg tam. De bruutste dingen die je hier zal aanschouwen zijn lijken die aan de galg hangen of dode lichamen op de straten. Qua gore of slachtpartijen zal je namelijk bedrogen uitkomen, wat zeker van de finale een zeer onbevredigende sequentie maakt.

De personages zijn tevens nogal karikaturaal en vaak niet al te best geacteerd. Kirk weet niet echt die powerperformance af te leveren, en enkel Pertwee heeft daadwerkelijk wat charme. De rest van de personages zijn nogal saai en wekken het verhaal weinig tot leven. Het helpt daarnaast ook niet mee dat zeker 80 minuten van deze film bestaan uit Kirk die in de nor zit en er wanhopig uit wil.

Het trage tempo en de matige opbouw van spanning en horror werken de film ook tegen, waardoor The Reckoning geen beste terugkeer wil vormen voor Marshall, ondanks dat hij niet lang weg is geweest. Het is gewoon niet bevredigend, cool, hard, bloederig of boeiend genoeg. Hierdoor blijft deze film voornamelijk in de veilige comfortzone, resulterend in een voorspelbaar en inwisselbaar resultaat. Pluspunten voor de professionele look, maar ik hoop dat Marshall zijn draai weer echt kan vinden met zijn volgende project.

Ik had er veel meer van verwacht.
Er zat iets in maar het was op alle vlakken net eronder voor mij.
Dit kon veel beter.
Er was 1 korte maar vette scene in meer naar het einde op . met dat paard haha

Prima horror die lekker wegkijkt.

Horror met een historische of Middeleeuwse setting en verhalen over heksen behoren tot mijn favorieten. Ook de Britse regisseur Neil Marshall, die weer terugkeert naar een kleinere productie, (nadat door studiobemoeienissen zijn ‘Hellboy’ was geflopt) waardeer ik goed! Helaas was ik niet zo onder de indruk van deze film.

Nu is een mindere Marshall nog steeds goed gemaakt en zeker fijn om naar te kijken! En heksenjachten spreken tot de verbeelding maar het miste een beetje meer focus op de voor horror-fan leukere dingen. Want voor een film die sterk richt op de wreedheden door de 'heksenvinder', is er verrassend weinig marteling. Ook blijft tijdens haar beproevingen Grace Haverstock relatief glamoureus. In één scène wordt het martelwerktuig 'De peer van angst' gebruikt, maar kort daarna is Grace weer redelijk actief.

Charlotte Kirk is dus zonder twijfel de ster van deze film of van haar manlief Marshall want er is meer dan één scène van haar naakte achterkant. Ja de potentie was er zeker wel maar het was het allemaal net niet! De tijdsperiode (De Grote Plaag van 1665/1666) niet donker genoeg, kostuums en decors twijfelachtig, het martelen terughoudend en sommige personages overbodig. Echter de pestmaskers en het uiterlijk van het demonische wezen waren cool! Al met al vind ik het geen slechte film maar miste ik gewoon iets wat het tot meer maakte!

Laten we maar onmiddellijk al maar zeggen gezien de weinig positieve recensies en de tot nu toe ook maar bitter weinig stemmen dat ik van deze film echt genoten heb. En dan bedoel ik op alle vlakken. Om te beginnen is de horror vooral aanwezig in de verbeelding van de kijker. Je ziet inderdaad niet zo veel martelingen, maar sommige beproevingen kunnen wel tellen zonder dat ze effectief en meedogenloos in beeld worden gebracht. Toch zijn er toch wel voldoende gore momenten aanwezig, vooral de scène met de kar en het hoofd was smerig en enerzijds ook verrassend. Die scène zag ik in deze film niet aankomen. Maar ook niet te vergeten is de aanwezigheid van het demonisch wezen dat er toch wel goed uitzag. Het verhaal is leuk en boeiend om te volgen. Daarbij wekken de locaties, decors en aankleding een donkere sfeer op. Vooral de pestmaskers weten een nare sfeer te brengen. Charlotte Kirk als Grace ( vriendin van de regisseur ) speelt haar rol degelijk en haar achterste staat ook meermaals in de picture. Overigens een zeer mooie scène wanneer ze naakt omarmd wordt door het demonisch wezen. Sean Pertwee als John Moorcroft is qua personage duidelijk de interessantste en speelt die rol ook goed. Neil Marshall doet een belletje rinkelen, maar moest toch even opzoeken en blijkbaar ligt deze regisseur mij wel want The Descent (2005 ), Doomsday (2008) en Centurion (2010) scoren ook goed. Dog Soldiers (2002) en Hellboy (2019) dan weer wat minder.

Matige horrorfilm. Het verhaal is zwakjes en de uitwerking is eveneens matig. De opbouw is redelijk maar verder is het geen boeiende film. Horror liefhebbers komen ook wat bedrogen uit. Echt heftig wordt het niet. Het grootste probleem is de hele aankleding. Het is allemaal wat houterig en amateuristisch. Zo ziet onze hoofdrolspeelster, hoe vaak ze ook gemarteld wordt, er altijd goed gestyled uit en blijft ze ook altijd even vrolijk rondhuppelen als of er niks gebeurd is. Haar acteerprestaties zijn ook niet van heel hoog niveau. 1.5/.20

Vreemd ja, flink gemarteld en loopt toch nog vlotjes rond.

"Well, witch or not, I'd still do her."

Deze Historisch / Drama (Horror is gewoon bullshit, ondanks dat je soms een duivel ziet, maar die is gewoon een hersenspinsel van de hoofdrolspeelster die het geregeld verbeeld of er over droomt) film heb ik puur en alleen gekeken vanwege hoofdrolspeelster Charlotte Kirk. Normaal gesproken ben ik niet zo'n fan van films uit oude eeuwen (deze speelt zich af in de 17e eeuw). Ook dit is weer een film waarvan Neil Marshal de regisseur is en het script heeft hij samen met Charlotte Kirk en Edward Evers-Swindell geschreven. Neil Marshal leek in de jaren 00 op weg om een iconische horrorregisseur te worden met o.a. "The Descent (2005)". Toch kon hij de verwachtingen door tegenvallende films (waaronder "Hellboy (2019)") niet helemaal waarmaken en dit is ook een tegenvallend film.

In "The Reckoning" speelt Charlotte Kirk de rol van Grace Haverstock, een vrouw met een baby die haar man Joseph (Joe Anderson) kwijtraakt tijdens de pestepidemie in Londen in 1665. Plotsklaps staat zij er alleen voor en moet ze haar uiterste best doen om haar maandelijkse huur te voldoen. Jonkheer Pendleton (Steven Waddington) wilt echter niet betaald worden, maar wilt haar hebben, maar Grace wijst hem hardhandig af en wordt daarna door hem onterecht beschuldigd van hekserij en opgesloten in de kerkers van het lokale kasteel. Omdat jonkheer Pendleton een bekentenis van haar wilt, wordt ze overgedragen aan rechter Judge Moorcroft (Sean Pertwee), die de meest harteloze heksenjager van Engeland is en die ze nog kent uit een ver verleden. Grace wordt gemarteld, zowel fysiek als mentaal, maar probeert tegelijkertijd haar onschuld te bewaren en haar baby te redden. Ze moet haar innerlijke demonen onder ogen komen, terwijl de duivel langzaam in haar geest begint te kruipen. Hoe loopt dit alles af?

Ondanks dat het in deze film draait om pest en hekserij, weet Neil Marshal er niet echt een boeiende of spannende film van te maken. Zo is het verhaal nauwelijks onderhoudend en hoewel je aanvankelijk nog enigszins geboeid naar het scherm kijkt, verdwijnt je interesse snel. Het scenario, dat bovendien veel te langdradig is, is ook nog eens saai en werkt gewoon voor geen meter. Het enige wat deze film nog een beetje overeind houdt is mooie hoofdrolspeelster Charlotte Kirk, wiens decolleté geregeld te zien is via haar jurk met diepe v-hals, die ook een aantal keren volledig naakt (dan zie je wel alleen haar fraaie billen en dat in totaal vier keer) te bewonderen is. Ze wordt ook een keer enorm geil (dan kronkelt ze ook op de vloer) van een droom (dan droomt ze over hoe ze met haar man aan het neuken / vrijen is, waarna deze verandert in de duivel die dan haar keel doorsnijdt) en dat nota bene in de kerker, waarbij ze van te voren ook nog publiekelijk geslagen is met een zweep en naakt onderzocht is geworden op duivelskenmerken

Dat "The Reckoning" zo teleurstelt, is ook te danken aan de flauwe personages van bordkarton en met name jonkheer Pendleton die alleen maar geilt (ik kan me er wel iets bij voorstellen ) op Grace en haar daarna onterecht laat beschuldigen als heks. Jonkheer Pendleton is het ook die ervoor zorgt dat haar man de pest krijgt (door het omwisselen van een beker bier van een besmette man), zodat hij haar in zijn handen krijgt. Maar daar komt hij van een koude kermis thuis, omdat Grace zich kranig verzet (Grace zal hem uiteindelijk ook doden door onthoofding). De ene keer dat hij haar in zijn handen heeft (hij grijpt haar dan vast), wordt er gezegd:

Grace: Get your hands off of me!
Pendleton: I saw how you were with Joseph, flaunting your tender body like bait on a fishhook, reeling him in with the promise of succulent quim.
Grace: Please stop this!
Pendleton: You can feel me, can't you?
Grace: Get off of me! Get out!
Pendleton: You're hardly in a position to be choosy, not after your husband's misfortune.

Ook slaagt regisseur Neil Marshal er helemaal niet in om hoofdpersonage Grace echt geloofwaardig te maken. Hij heeft Charlotte Kirk een sterke vrouwenrol gegeven, maar door het slappe script krijgt ze niet echt de kans om iets van haar rol te maken en dat is zonde. Grace blijft als jonge moeder over de hele lijn erg flauw en oppervlakkig, waardoor je je als kijker nooit echt met haar kan vereenzelvigen. En haar vele hersenspinsels over haar overleden man, haar moeder en de duivel, die er wel fraai uitzag, zijn eveneens flauw (omdat ze het maar verbeeld of er over droomt) en clichématig en hebben eigenlijk ook niets met Horror te maken.

En inderdaad, als Grace flink gemarteld is geworden door zweepslagen, pinnen (die in haar gestoken worden) en zelfs een marteldildo, is ze daarna heel snel hersteld en ziet ze er weer mooi uit En ze wordt dus ook een keer enorm geil in de kerker, vlak nadat ze gemarteld is geworden! Telkens als Grace onderzocht (dan is ze ook vastgebonden met haar handen en voeten op een beweegbare houten X-kruis) en gemarteld (meestal ook aan het houten X-kruis) gaat worden, wordt dit ook in beeld aangegeven met een "Dag" en in totaal zijn er 4 dagen waarbij dat gebeurt.

Op "Dag 1" wordt ze in het openbaar vastgebonden aan een paal en wordt ze door bewaker Peck (Mark Ryan) op de ontblote rug tot bloedens toe geslagen met een zweep. Op "Dag 2" moet ze voor rechter John Moorcroft verschijnen en wordt ze vastgebonden op een houten X-kruis en wordt ze naakt (dan valt er helaas wel niets te zien, omdat men er een doek voor hangt) onderzocht door nonnen op duivelskenmerken, waarna ze naakt in de kerker wordt gegooid. Op "Dag 3" steekt Ursula pinnen in haar lichaam en dat o.a. in haar voeten (toch kan ze daarna gewoon lopen ). En op "Dag 4" waarbij Grace nog steeds weigert te bekennen (en terecht) voor rechter John Moorcroft, krijgt ze door Ursula een metalen marteldildo (ik wist niet dat ze in de 17e eeuw ook dildo's hadden ) in haar vagina gestopt. Als Ursula die erin stopt, schreeuwt Grace ook van de pijn en niet veel later zien we bloed stromen en zitten haar benen en onderlichaam onder het bloed. Er is ook nog een "Dag 5", maar dat is juist een goede dag voor Grace.

Charlotte Kirk komt ook geregeld twijfelachtig en bij momenten zelfs amateuristisch over en dezelfde vlieger gaat op voor Steven Waddington, die totaal niet overtuigt als de geile jonkheer Pendleton. De beste performance komt nog van Sean Pertwee, die echt goed overkomt als heksenjager John Moorcroft, die vroeger de moeder van Grace onterecht als heks heeft verbrandt en ook veel andere vrouwen. Hij wordt bijgestaan door de verbrande vrouw Ursula (Suzanne Magowan) die ook door Jonh Moorcroft op de brandstapel is belandt, maar zij is gered door regen en is daarna trouw geworden aan hem.

Verder is er nog het stel Kate (Sarah Lambie) en Morton (Leon Ockenden), waarbij Kate Grace helpt en Morton juist niet. Als ze dan op het einde samen met paard en kar onderweg zijn, krijgen ze slaande ruzie om Grace en doodt Kate Morton door het paard te latten schrikken, zodat een wiel van de kar over het hoofd van Morton rijdt en dat werd best fraai en gedetailleerd in beeld gebracht. Op het einde als er wordt afgerekend (vooral door Grace) met bewaker Peck (wordt doodgestoken), die mijn openingszin zegt, jonkheer Pendleton (wordt gestoken en onthoofd), Ursula (raakt in brand en springt daarna uit een raam en ontploft dan op een kar) en Jonh Moorcroft (wordt vastgepind aan een tafel en komt uiteindelijk door brand om) en weet te ontkomen (wel zonder haar baby, die in goede handen is gekomen bij Kate en Edwin en de laatste is een jonge knul die Grace helpt) via een waterput, krijgen we nog onderstaande tekst in beeld te zien.

"Naar schatting zijn meer dan 500.000 vrouwen veroordeeld, gemarteld en geëxecuteerd voor hekserij in Europa en Noord-Amerika. De laatste vrouw in Groot-Brittannië was Janet Home. Zij werd naakt bedekt met teer en levend verbrand in 1727."

Visueel gezien is de film ook niet heel bijzonder en enkel de mannen met maskers (met een lange snavel) en hoed, die de doden komen ophalen en die ook Grace een bezoekje brengen, zagen er wel fraai uit.

Al met al is "The Reckoning" een film die op alle vlakken kwalitatief teleurstelt. "The Reckoning" vertelt immers een langdradig, onorigineel en saai verhaal en kan ook qua personages en acteerwerk geenszins overtuigen. Een film over heksenvervolging en de pest saai maken, is een prestatie op zich

"My will is stronger than yours.”

Destijds in 2020 heb ik deze film eigenlijk bewust overgeslagen, ondanks het feit dat het me direct al wel goed in de oren klonk. Ik ben wel te porren voor dit soort films, en horrorfilms die zich in de middeleeuwen afspelen heb ik persoonlijk nog niet veel gezien; ik vind dat altijd een behoorlijk cool thema. Toch heb ik misschien wel meer verwacht van deze film, alleen geen idee of dat misschien wel realistisch was. Op het eerste gezicht dacht ik trouwens wel dat we veel meer gingen doen met de pestepidemie, dat vond ik dan wel weer onwijs tegenvallen.

En waarom vond ik dat tegenvallen? Meer om het feit dat daar misschien juist een veel betere setting uit gehaald kon worden. Neem bijvoorbeeld weel meer gore scenes, meer bloed en dood en verderf. Daaraan kon je wellicht het heksen verhaal juist perfect koppelen, en kwam het misschien wat meer tot zijn recht. Nu vond ik het allemaal nogal slappe hap, het kwam voor mijn gevoel nauwelijks uit de voeten, de “fysieke beproevingen” vond ik allemaal wel echt heel matig, had van mij een stuk harder gemogen. Het heksen verhaal is op zich best leuk om te volgen, best ziek dat het destijds zo makkelijk was om vrouwen te beschuldigen van iets, want zo makkelijk ging het ook echt.

Verwacht dus zeker geen overmatige horror, het is allemaal wel leuk om te volgen maar daar bleef het ook wel bij. Had in mijn ogen wel echt veel meer uitgehaald kunnen worden, wat toch een beetje achterbleef. Zonde.

Hele aardige film die het voor mij op een aantal vlakken weet te verpesten van een top film. Kijk is dus onterecht beschuldigd als heks, maar waarom gaat ze die duivel dan constant zien. Daar irriteerde ik me mateloos aan. Verder zijn er nog al een dingen in mijn ogen slecht uitgewerkt en dan krijg je een oke filmpje die wel de potentie heeft. Marshall komt langzaam weer terug hoop ik. Al maakt hij 10 slechte films als hij dan nog 1 keer een the descent maakt vind ik het prima

The Reckoning, ijzersterke film.

Over de heksenvervolgingen in Engeland.

Tijdens de Pest zoeken voornamelijk Christenen een zondebok in de vorm van vrouwen als heks te bestempelen, die tijdens martelingen moeten bekennen om vervolgens op de brandstapel te komen.

Het wrange van deze film is dat deze gebeurtenissen ook echt hebben plaatsgevonden en 50000 vrouwen zo de dood hebben gevonden destijds.