Swan Song (2021)

De (eens) vermaarde coiffeur Pat Pitsenbarger verlaat het bejaardentehuis en maakt een tragikomische rondgang door het Amerikaanse plattelandsstadje waar hij eens furore maakte. Udo Kier speelt de rol van Pat Pitsenbarger. Die naam klinkt als een gefantaseerde naam, maar dat is niet het geval. Pitsenbarger bestond echt.

Udo Kier is een markante acteur die ik wel eens tegenkom in horrorfilms waarvan de meeste van magere kwaliteit zijn. Desondanks is hij een goede acteur. In Swan Song laat hij dat zien als hij een indringende vertolking aflevert van een geëmotioneerde man die terugdenkt aan zijn verleden als glamoureuze homoseksueel in hetzelfde stadje als waar hij nu doorheen loopt.

De regisseur is Todd Stephens. Hij verhaalt in Swan Song van een oudere generatie homo’s die veel meer dan de huidige generatie te maken had met vooroordelen en discriminatie. Het is ook de generatie die in de jaren 80 ongenadig geconfronteerd werd met Aids. De ziekte die veel angst en leed in de homoseksuele gemeenschap veroorzaakte.

Stephens baseert zich in Swan Song op zijn eigen ervaringen. Het verhaal speelt zich in zijn eigen geboorteplaats af. De plaats waar in zijn jeugd de echte Pat Pitsenbarger rondliep. De extravagante coiffeur en uitbundig feestvierder Pitsenbarger moedigde Stephens ergens in de jaren 80 ooit aan om open te zijn over zijn seksuele geaardheid. Genoeg reden voor een filmisch monument, zal Stephens gedacht hebben.

De film lijkt in eerste instantie een pure komedie te zijn. De film opent met een opeenvolging van absurdistisch getinte momenten. Al snel worden daar momenten vol melancholie aan toegevoegd zodat de film een mooie balans opbouwt tussen melodramatische nostalgie, bitterzoete feelgood en vrolijkmakend absurdisme.

Swan Song heeft een origineel en emotioneel verhaal en zit vol heerlijk maffe personages. Swan Song is een ontroerend fijne film.