Richard Jewell (2019)

Je wens is uitgekomen.

Toch wel verrassend om uitgerekend van de hand van Clint Eastwood een film te zien, die in z’n kern een ferme aanklacht is tegen de autoriteiten. De film is een gedramatiseerde reconstructie van de bomaanslag in Atlanta tijdens de Olympische Spelen van 1996. Centraal staat het onderzoek van de FBI naar een verdachte op basis van valse, voorbarige aannames en de mediahype, die dat teweeg brengt.

Een frustrerend relaas over de zwakke positie van een vermeende verdachte tegenover de intimiderende FBI én de schandaalbeluste pers en hoe het leven van een onschuldige man daardoor kapotgemaakt wordt.

Redelijke Eastwood, fijn filmpje wel, stevige middenmoter op zijn cv. Clint als regisseur is in zijn laatste films erg geïnteresseerd in de waar gebeurde verhalen over de underdog, de man die best je buurman had mogen zijn en geconfronteerd wordt met een strijd tegen de machtige instanties(zie ook Sully en The Mule). De bij mij onbekende Hauser in de cruciale hoofdrol is even wennen maar werkt uiteindelijk heel goed, omdat zijn wat niet zo makkelijk ogend acteerwerk goed past bij zijn excentriek personage. Bates als zijn emotionele moeder is weer eens een traktatie. Rockwell, Wilde en Hamm in de bijrollen doen wat ze moeten doen. Triest verhaal eigenlijk, een genuanceerde, degelijke aanklacht tegen de op hol geslagen Amerikaanse samenleving die in de jaren negentig blijkbaar al weinig verschilde met de huidige gang van zaken, maar het kijkt toch lekker weg en wordt nergens te sentimenteel. Blijft een uniek icoon, Clint Eastwood, diep respect voor deze bejaarde maar vitale man.

Goeie nauwgezette evenwichtige film in een mooi tempo. Nergens sensatie belust of sentimenteel, gewoon vakwerk van een vakman. Sterk spel van Olivia, je krijgt gelijk al enorme bedenkingen tegen haar rol in dit geheel.

Rechtlijnige en best vlotte film waarbij Eastwood in het thema van de antiheld blijft hangen, maar dat verpakt in een nogal kinderlijk betoog met een onwaarschijnlijk karikaturale FBI-agent en journaliste die de hele film lang een goudeerlijke en goedhartige Republikeinse bierbuik treiteren. De manier waarop de FBI de man probeert te framen, de roekeloze werkwijze van de journaliste, en de romantisering van de schaduwzijde van Jewell ondergraaft de geloofwaardigheid van Clint's uiteenzetting en voelt erg gekunsteld aan. Eastwood weet natuurlijk als geen ander hoe je ongecompliceerde feel good cinema moet maken, maar maakt het hier wel erg bont.