Richard Jewell (2019)

Clint Eastwood inmiddels ook een bekeerde patriot lijkt het wel. Hoe meer een mens zich verdiept in overheden hoe meer onwetmatigheden er boven komen drijven. Ik hoop dat deze film gedramatiseerd is.

Richard Jewell= Paul Walter Hauser = Frans Duijts

Wat een verhaal : als dit waarheidsgetrouw is dan legt het wel heel pijnlijk de corrupte denkwijze van de FBI bloot .

Blijven focussen op een makkelijke zondebok terwijl je tergelijkertijd hard bewijs hebt dat hij het niet gedaan kan hebben .

Aangrijpend verhaal verder met een sterke rol van Bates Rockwell en Walter Hauser , Eastwood weet weer een aangrijpend verhaal te vertellen .

Dan heb je een btj het idee van de FBI achter de hele verdenking gemist haha. Het ging niet om slachtoffers maken, maar om de held te spelen en zo aandacht te krijgen.

Weer een vakkundig filmpje van Clint Eastwood met een glansrol voor de mij onbekende Paul Walter Hauser als de dikke, naïeve maar aimabele beveiliger Richard Jewell.

Van de inhoud kun je van alles vinden, zo wordt Kathy Scruggs erg zwart/wit neergezet als totale bitch - terwijl zij zich niet meer kan verdedigen omdat ze in 2001 overleed. Het waarheidsgehalte van de discutabele methoden van de FBI ken ik niet, maar als het ook maar een beetje in de buurt komt van hoe het echt is gegaan, dan is dat behoorlijk schokkend. Let wel, dit ligt amper 25 jaar achter ons.

Het zal je maar overkomen dat de overheid, naarstig op zoek naar een zondebok om de gemoederen te sussen, achter je aan zit, gesteund door de rioolpers. In die zin is de film, als je even uitzoomt van de details, een aanklacht tegen de pers en willekeur van de overheid.

We zeiken in Nederland wel eens over de sensatiezucht en chocoladeletterkoppen van de Telegraaf, maar het kan echt veel en veel erger. In het buitenland maakt de pers mensen compleet kapot, met de opgejaagde Diana als bekendste voorbeeld.

4 sterren, gewoon degelijk, met een zeer overtuigende hoofdrolspeler.

Enorm gezapige film die flink ingekort had mogen worden. Het komt allemaal gewoon niet echt binnen. Het drama is nog wel aardig en Jewell is natuurlijk een charismatisch personage waar je mee meeleeft maar ik kon er gewoon niet zoveel mee. Het is vlak, saai en enorm binnen de lijntjes.

Hele schrale voldoende.

2,5*

Prachtige film. Goed gespeeld. Kathy Bates verdient Oscar.

Een film die praktisch gesneden koek was en tevens mijn interesse trok omdat ik deze zomer de serie Manhunt: Deadly Games had gezien waar de aanslag, Richard Jewell, de aanpak van de FBI en Kathy Scruggs ook uitermate goed uit de doeken gedaan wordt. Misschien wel beter dan hier...

Richard Jewell, het verhaal van de man die best wel erger deed voorkomen en genadeloos aan de schandpaal genageld werd door pers en FBI. Fragmentarisch wordt er een stukje voorgeschiedenis gebracht omtrent Jewell die op zijn zachtst gezegd rare gewoontes heeft en regelmatig zijn plicht voorbij gaat. Raar is het niet dat de man onder de loep genomen wordt, maar duidelijk is dat men veel te ver gaat in een soort persoonlijke hetze die nogal wat tijd en energie kost om af te wenden en een rectificatie te krijgen. Hauser doet het overigens prima als Jewell, toch vind ik Cameron Britton in Manhunt net iets beter en wordt het geheel toch allemaal iets beter onderbouwd met oorzaak en gevolg, en dat terwijl Manhunt gaat over de aanslagen van Eric Robert Rudolph.

Schrijnend zijn de pogingen Jewell te manipuleren via de zogenaamde instructievideo en het inspreken/na-apen van de bommelding zelf. Shaw wordt hier gebracht als de kwade genius toch werd dit allemaal ingegeven door erg veel druk van boven af, iets dat onvoldoende onderbouwd wordt. Zo komt Jewell er hier redelijk genadig af terwijl hij in werkelijkheid gemolesteerd werd bij een buurtsuper, zo liep de band met zijn moeder ook ernstige schade op, iets dat hier ook amper aan bod komt. En dan is er het karakter Kathy Scruggs die er niet bepaald best afkomt zowel in de film als de serie. Ja, Scruggs schijnt een ambitieuze dame geweest te zijn, soms uitdagende in de kleren, de nodige connecties bij de politie en iemand die wel van een stevig feestje hield. Toch wordt door verschillende bronnen het beeld van een gewetenloze sloerie die zichzelf 'verkocht' voor een goede artikel tegengesproken als kolder en komt tevens het beeld naar voren van een vrouw die nadien nooit weer het zelfde was.

Heel zwaar valt de film dit niet aan te rekenen, Eastwood lijkt zich vooral te concentreren op Jewell en doet dat op degelijke wijze, bijna zoals we van Eastwood gewend zijn. Toch vind ik de film niet helemaal compleet en had er meer vertelt kunnen worden en dan is er natuurlijk het feit dat de film mij niets nieuws bied aangezien ik Manhunt al gezien had. Jewell is daarom voormij een prima film te noemen, maar ook niet meer dan dat.

IJzersterk drama. Het verhaal is bekend en wordt vakkundig en sterk uitgewerkt door Eastwood. De opbouw is goed waarbij de kijker kennismaakt met de hoofdrolspeler en zijn achtergrond. Na de introductie ontvouwt zich het daadwerkelijke verhaal waarbij spanning en drama elkaar afwisselen. De kentering van held naar verdachte wordt uitstekend weergegeven. Het einde komt ook redelijk binnen. Het acteerwerk is van hoog niveau, met name Hauser is klasse. Top film. 4.5

Je hebt twee vijanden, de Amerikaanse overheid en de media. Dat overkomt de plichtgetrouwe beveiliger Richard Jewell. Tijdens de Olympische Spelen van Atlanta in 1996 treft hij op een plein een rugzak aan met pijpbommen. Hij waarschuwt het aanwezige publiek dat er een bom ligt en handelt volgens protocol. Hij heeft waarschijnlijk flink wat mensenlevens gered. Media en overheid openen de klopjacht op de dader. Al snel zien ze met hun tunnelvisie Richad Jewell als verdachte. Want hij is een Einzelgänger, geen prater, woont bij zijn moeder en lijkt vrij rechtlijnig.

Van held naar verdachte... Dat gegeven wordt goed uitgewerkt in deze film, die gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen. Aan het eind van de film kun je alleen maar constateren dat we altijd waakzaam moeten zijn tav. media en overheid, omdat het soms verschrikkelijk mis kan gaan...

De echte Richard Jewell overleed in 2007 aan een hartaanval.

Een aardige film van onze Clint Eastwood, maar nergens weet hij mij volledig te pakken. Daarvoor is het verhaal ook te plat voor mij. Ik ken Paul Walter Hauser niet als acteur, maar ik vond zijn rol er niet uitspringen. Op sommige momenten vond ik hem zelfs vrij irritant. Sam Rockwell steekt er dan met kop en schouders bovenuit en de scenes met hem zijn het leukst.

Eastwood graaft verder in de Amerikaanse geschiedenis op zoek naar all amercian hero’s (Earl Stone in The mule was gebaseerd op real life Leo Sharp, Chris Kyle in American sniper, Sully Sullenberger in Sully, het trio dat zichzelf speelde in The 15:17 to Paris) maar deze heeft echter een duister randje. A false hero noemt een profiler dit en Eastwood toont nauwgezet en vakkundig hoe dit is gekomen. Allereerst is de POV van Eastwood duidelijk : Jewell is onschuldig. Daarom is lange aanloop noodzakelijk. Het maakt de situatie des te meer onrechtvaardiger. Het personage Jewell is echter complex. Hij is geen domme man, hoogstens naief maar heeft een ontzettend hoog respect voor wet en orde zodat hij niet wil geloven dat ze (de overheid) tegen hem zou keren. Daar ligt zijn zwakte. Zijn blinde adoratie voor de beschermers van de burger zoals de FBI, zijn collega's zeg maar. Toch was de achterdocht van de FBI niet zonder reden. Met de achtergrond van Jewell waren er immers enkele rode vlaggen gesignaleerd.

De stille verontwaardiging. Zo is de film gemaakt. Geen bombastische momenten (alhoewel de persconferentie misschien), geen melige orkestscore (de film is bijzonder kaal in score, enkel een piano op de achtergrond af en toe) maar een aanklacht tegen 2 instanties (overheid en media die met elkaar bed in duiken om nog eens de puntjes op de i te zetten wie nu eigenlijk Jewell verneukt) die hun job niet naar behoren uitvoeren.

Zo’n film moet zeer neutraal en objectief worden opgevat wil je geen eenzijdige pamflet maken. Twee uitschuivers : de transformatie van sletterige riooljournaliste (na een uitbrander van de advokaat) naar gewetensvolle onderzoeksjournaliste is ongeloofwaardig (zelfs die tranen !). Het personage van Jon Hamm mocht meer ingevuld worden,. Waarom die obsessie dat Jewel de dader is ? Waarom die dubieuze praktijken ? Nu is de FBI agent duidelijk enkel een bad guy zodat Jewell perfect als slachtoffer er uit te komt.

Maar Eastwood maakt de film zo meeslepend, aangrijpend en legt perfect de juiste accenten (de persconferentie is het moment suprême van de film terwijl de scene waarin Jewell EINDELIJK weerwerk biedt tijdens de hoorzitting enorm bevredigend is). De zeer trage bewustwording van Jewell dat de ordehandhaving niet enkel puur uit goeden bestaat, is dan ook de dramatische rode lijn die de film zowel ontroering als protest laat voelen.

Ouderwets vakwerk van good old Clint. Sommige personages zullen vast wat zijn aangedikt of aangepast ten opzichte van de daadwerkelijke personen, om de vertelling wat meer drama mee te geven. Zoals in waargebeurde verhalen meestal wel gebeurt. Maar het geheel voelt natuurlijk aan, en is mede daardoor aardig meeslepend.

Daarbij zijn een aantal vertolkingen van grote klasse. Jewell zelf wordt door Walter Hauser knap neergezet. En Sam Rockwell speelt de gehaaide doch sympathieke advocaat op heerlijke wijze. Maar oude rot Bates tikt nog even een niveautje hoger aan. Je voelt haar pijn en verdriet bijna door je scherm heen.

Oerdegelijk biografisch drama. Vakkundig geregisseerd door Clint Eastwood. Buiten het prima uitgevoerde verhaal, heeft de film ook een topcast te bieden. Klasse rollen van o.a. Paul Walter Hauser en Sam Rockwell, maar ook Kathy Bates. De film tikt voor mij nét niet de 4 sterren aan, daar de algehele uitwerking soms wat vlak aanvoelt en teveel braaf binnen de lijntjes blijft. Dikke 3,5 Ster.