April, May en June (2019)

Beetje geforceerd allemaal

Aardige film, mooie verzameling karakters. Elise Schaap en Olga Zuiderhoek excelleren en tillen de film wat mij betreft naar 3 sterren. Het verhaal is gezocht, maar daarom niet minder leuk. Ik heb me vermaakt.

Elise Schaap en Tjitske Reidinga en Olga Zuiderhoek zijn geweldige actrices in dit soort produkties.

Zij weten als geen ander om een bepaalde karakter overtuigend neer te zetten.

Al is dit in geval van Reidinga soms wel stereo types.

Linda de Mol is geen top actrice maar heeft het haar eigen gemaakt een warm gevoel over te brengen in de rollen die ze uitbeeld. Haar rol als April geeft een vertrouwd en herkenbaar gevoel die je net zo makkelijk terug brengen naar "Gooische Vrouwen" of " Familie Kruis".

Net zoals bij deze genoemde series ademt " April, May en June" een huiselijk sfeertje uit vol relatie en familie problemen. Enkel is de rode draad in het verhaal serieuzer van toon.Tragisch.

Ondanks dit gegeven valt er best regelmatig wat te (glim)lachen in de film.

Het is geen zware depressieve kost geworden.

De enige rol die mij erg tegenviel was de rol van autistische broer Jan.

Ik had hier een beetje mis casting gevoel bij.

Het lag er te dik bovenop of gewoon matig neergezet door de vertolkende acteur.

Zoals ook het chinese meisje mij een beetje irriteerde.

Kleine smetjes op verder een prima romcom drama.

3*/3.5*

*** Patrick Duffy ( Dallas) in een kleine bijrol, leuk bedacht

Wat een irritante film en vooral die rol van die broer was zo waardeloos gespeeld heb hem niet afgekeken want begon me gewoon te ergeren aan al dat geschreeuw.

Gewoon eer slechte film.

En al die meiden moeten gewoon in humor films spelen en geen drama

Volgens snap jij niet wat autisme is.

En voor Nederlandse film erg goed.

Een verrassend Nederlandse film. Een fijn drama verhaal met af en toen een komische ondertoon. Er wordt prima geacteerd. Zeer de moeite waard om te gaan kijken. Een 3.5

Verrassend goede film!

Mooie mix van humor en drama. Knap hoe moeilijk onderwerp als euthanasie in de film opgepakt wordt.

Ik had geen goed voorgevoel bij deze film, maar dat viel dus reuze mee. Ik werk zelf met 'normaal begaafde mensen met autisme' en mag dus best kritisch zijn. Natuurlijk is ieder mens met autisme anders en bijzonder, maar ik vond 'Jan' iets te overdreven neergezet. Vooral de woede aanvallen. Verder best goed gespeeld hoor, vooral de droge feitelijke gesprekken en opmerkingen komen bekend voor.

De dames speelden allemaal erg fris en passend bij hun personage. Tjitske sprong er wel echt uit.

Moeder vond ik wat verkeerde timing hebben en kwam soms wat knullig over.

Verder een zeer vermakelijke film. Had ik niet verwacht.

Fijne film met alle nodige ingrediënten, humor en drama. Paar keer zeker goed gelachen en een traantje laten vallen. < moet wel zeggen dat ik een gooische vrouwen liefhebber ben >
Goed gelukt en hele fijne actrices. Linda de mol vind ik altijd warm overkomen. Tjitske zeker; heel goed als super gestresste mama met de slonzige kleding en al, helemaal in haar rol.

Helaas vond ik het einde wat minder meteen hup jaar later bevallen beetje out of the context. Doe dan een recap met alle families, aan het eind een afsluiter met een goede grap of helemaal niets.

Heel erg dit. Het wordt allemaal zo quasi grappig gebracht dat ik de serieuze kant van het verhaal totaal niet serieus kan nemen. Elise Schaap die op heterdaad wordt betrapt in het huis van een getrouwde man, bijna op z'n Bennie Hills, komt ze thuis bij d'r moeder, vertelt ze d'r zussen in geuren en kleuren dat hele verhaal, die zussen helemaal van de leg af natuurlijk, maar nog geen minuut later zit hun moeder, Olga Zuiderhoek, doodleuk te vertellen dat ze nog maar een paar maanden te leven heeft. Het deed me helemaal niks. Nu heb ik sowieso niet veel met Olga Zuiderhoek, vanwege die scherpe (karakteristieke zullen sommigen zeggen) stem en die futloze uitstraling altijd. Dat 'Lang zal ze leven!' ook als ze gaat sterven.. wat trouwens veel eerder had moeten gebeuren.

Volgens mij heeft Will Koopman iets met vegetarisme, want dat komt in zowat elke film en serie van haar weer terug. En altijd wanneer er mensen aan tafel zitten te eten. Hier ging het over het opeten van oesters, met als gevolg een woedeuitbarsting van de autistische zoon Jan, die van dieren houdt. In de serie Oogappels ging het over een veelgemaakte taalfout, dat je niet kunt zeggen: 'Ik ben vegetarisch', want je bent immers van vlees en bloed, maar dat het juiste is: 'Ik eet vegetarisch en ik ben vegetariër.' Hoorde het van de week nog iemand op tv zeggen, die van de postcodeloterij, ben effe d'r naam kwijt: 'Ik ben niet vegetarisch, want ik eet vis, maar mijn dochter is wel vegetarisch.'

De autistische Jan is een karikaturale spotprent van Kees Momma. Geen treintjes dit keer, maar zeepaardjes in een aquarium, alsof dat niet zielig is. Dat er niemand op de set rondloopt die dan even zegt: 'Is dit niet een tikkeltje overdreven?' Maar ik denk dat de meute het wel slikt.

Fantasieloze poster ook, die Linda de Mol begint ook steeds meer op een knaagdier te lijken.

Zeer sterke film, naast het niet echt opzienbarend verhaal springt de soms gortdroge humor en timing van actrices er gewoon van af. Ik blijf erbij dat de meeste Nederlandse acteurs overtuigender overkomen dan menig opgeklopt product uit Hollywood. Linda, Olga en Tjitske zijn ijzersteek in hun spel en Elise is zelfs van wereldklasse. Wat een timing en mimiek kan zij brengen, geweldig om te zien. Ook mag de regie in handen van Will Koopman niet verzwegen worden. Je kon haar hand al zien in enkele Baantjer afleveringen en doet dat hier nog eens dunnetjes over. Rustige camerabeelden zijn een lust voor het oog met het gevoel dat de film nooit tenenkrommend of goedkoop sentimenteel wordt, maar de boodschap toch prima overbrengt. Nijhuis kan niet nog wat van leren. Klasse.

Alles is cliché aan deze film en ik heb nog maar een deel gezien.

- Linda de Mol die leuke scenes wil en grappig uit de hoek wil komen met dingen die ze zelf heel grappig en interessant vindt. Het lijkt weer alsof ze een pruik draagt. En dat neppe Engelse accentje....

- Tjitske Reidinga die weer een typetje speelt zoals we van haar bekend zijn en je er meteen doorheen prikt en het altijd in de extreme hoek zoekt.

- Elise Schaap die alleen kan spelen op de humoristische kant, maar gemaakt overkomt door dom uit haar ogen te kijken steeds en met een bepaald mondje.

- De autistische zoon, die gebaseerd is op Kees. Wat je meteen ziet zonder dat ik het wist. En dat het dan lijkt alsof autisme er alleen in die vorm is en het is zo voorspelbaar. Niemand kan hem evenaren, en nu wordt het een soort van persiflage. Laat een nieuwe vorm van autisme zien. Hoe het ook kan zijn in plaats van dat het zo'n karikatuur wordt. Het komt ook nep over waardoor de hele zin van de film verdwijnt. Het voelt niet als een soort dilemma of moeilijke kwestie wie voor hem moet gaan zorgen, want zo erg is het niet.

Mooi geacteerd, behalve door diegeen die JAN speelde kwam zeer ( enorm) ongeloofwaardig over.

( misschien omdat ikzelf met deze doelgroep werkte ik hier meer de focus op had)

Verder kwamen er ook teveel clichés en voorbeelden aan bod die te duidelijk werden neergezet.

Begon iets teveel met gevloek, dat ik dacht van " moet dat nou zo vaak en duidelijk? "

leek mij ook logisch dat met het Amerikaanse accent van April ook in coma word gehouden in haar soap serie.

Al met al is het wel heerlijk om naar Linda, Tjitsje en Elise te kijken, en naar de zeepaardjes.